Therapie | Pijn met gordelroos

Therapie

Omdat de "zosterschmerz" een symptoom is van de feitelijke basisziekte gordelroosstaat de vroege strijd tegen gordelroos op de voorgrond van een therapie. Dit is ook een profylactische maatregel om de ontwikkeling van "postzosteric zenuwpijn​ Bijgevolg is het doel van deze therapie om de verspreiding van de virussen, om acuut te verlichten pijn en om post-zosterie te voorkomen zenuwpijn.

Aanvankelijk virustatica zoals aciclovir en Brivudine worden gebruikt om de virusactiviteit te beheersen. Dit helpt ook de huidveranderingen genezen sneller. In aanvulling op, lokale anesthetica worden gebruikt om te verminderen pijn en jeuk.

In sommige gevallen zijn de maatregelen ter bestrijding echter acuut gordelroos zijn niet profylactisch genoeg effectief om de ontwikkeling van post-zosterisch te voorkomen zenuwpijn​ De behandeling van post-zosterische neuralgie verschilt van de behandeling van acuut gordelroos​ Virustatica worden meestal niet meer toegediend, aangezien de feitelijke virale infectie meestal al lang geleden is verdwenen.

In plaats daarvan worden de volgende andere soorten medicatie gebruikt voor pijnstilling: anticonvulsiva Opioïden Tricyclische antidepressiva

• Anti-epileptica
• Opioïden
• Tricyclische antidepressiva

Anticonvulsiva zijn voornamelijk ontwikkeld voor de behandeling van epilepsie, maar worden nu ook voornamelijk gebruikt in pijn behandeling. De actieve ingrediënten gabapentine en carbamazepine worden vaak gebruikt bij de behandeling van post-zosterische pijn. Opioïden worden meestal gebruikt om ernstige pijn te behandelen, bijv. tumoren, en sommige vallen onder de verdovende middelen wet vanwege hun sterke effect.

Er zijn daarom speciale richtlijnen voor het nemen en dragen van deze medicijnen. Antidepressiva zijn voornamelijk geneesmiddelen die worden gebruikt om te behandelen Depressie of andere ziekten die angst veroorzaken. De zogenaamde tricyclische antidepressiva zijn echter ook effectief bij chronische pijnklachten.

De meest gebruikte actieve ingrediënten zijn amitriptyline, desipramine, imipramine en doxepine​ Zelfs in kleine doses hebben ze een pijnverlichtend effect en hebben ze ook een positieve invloed op slaap en stemming. Sommige van deze medicijnen worden ook gebruikt voor pijnverlichting in geval van gordelroos op het hoofd.

Daarnaast, lokale anesthetica worden in sommige gevallen gebruikt. Dit zijn bijvoorbeeld Lidocaïne pleisters of capsaïcine crèmes. Lidocaïne vermindert de prikkelbaarheid van pijngeleidende zenuwvezels door te blokkeren natrium kanalen.

Capsaïcine is een plantaardig extract van Cayenne peper en wordt onder meer gebruikt voor uitwendige toepassing bij spierspanning. Het pijnstillende effect is gebaseerd op het biochemische mechanisme dat de heropname van de mediatorsubstantie P aan zenuwuiteinden remt. Dit vermindert de overdracht van de pijnprikkel.

Aan de andere kant veroorzaakt capsaïcine de bloed schepen plaatselijk verwijden door irritatie, wat leidt tot een sterke toename van de doorbloeding en warmteontwikkeling. Het irriterende effect kan echter leiden tot gevoeligheidsreacties en bijwerkingen zoals ernstig brandend en jeuk. Als de post-zosterische neuralgie minder dan zes weken aanhoudt, kan een sympathische blokkade ook de pijn verminderen.

Als de pijn echter langer aanhoudt en niet voldoende kan worden verlicht door andere medicijnen, acupunctuur behandelingen en de zogenaamde transcutane elektrische zenuwstimulatie, of afgekort TENS, worden gebruikt als alternatief. Elektroden die op de huid zijn geplakt, zenden lichtstimulatiestroompulsen uit naar de zenuwvezels. Dit onderdrukt de overdracht van pijn en dus ook de perceptie van pijn. Vaak gaat het echter om een ​​gewenning aan de huidige pulsen, waardoor TENS nog geen langdurige therapieoptie is.

Voor sommige patiënten zijn zachtere maatregelen ook nuttig. Psychotherapie or ontspanning technieken helpen op mentaal niveau om de pijn te verwerken en ermee om te gaan. Operatieve maatregelen worden slechts zelden overwogen.

Hier is er bijvoorbeeld de mogelijkheid van een anterolaterale chordotomie. Dit betekent dat de zenuwbanen in de spinal cord die verantwoordelijk zijn voor de geleiding van pijn worden operatief doorgesneden. Zoals bij alle chirurgische ingrepen, moet rekening worden gehouden met de mogelijke complicaties van schade aan andere zenuwbanen of de chirurgische ingreep in het algemeen.

Naast de klassieker pijnstillers (bv ibuprofen or paracetamol) zijn tal van andere preparaten, zogenaamde co-analgetica, beschikbaar voor de behandeling van pijn die optreedt in de context van gordelroos. Dit komt doordat het virus de zenuw in het gebied van de zenuwvezel beschadigt. Echter, de bovengenoemde pijnstillers zijn voornamelijk werkzaam bij de zenuwuiteinden in het huidgebied en moeten daarom worden aangevuld met de co-analgetica.

Afhankelijk van de intensiteit van de pijn wordt in eerste instantie therapie uitgevoerd paracetamol or ibuprofen in combinatie met zwakke opioïde analgetica (bijv codeine​ Als de symptomen aanhouden of in het geval van post-zosterische neuralgie, sterk opioïden (morfine) of co-analgetica (anticonvulsiva, antidepressiva, lokale anesthetica) worden vaak later voorgeschreven. Bij kinderen therapie met ibuprofen or paracetamol is meestal voldoende.

Naast op medicijnen gebaseerd pijntherapie, zijn er andere procedures beschikbaar die pijntherapie kunnen begeleiden. Transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS) wordt vaak gebruikt, waarbij elektrische stimulatie in het gebied van de pijn wordt gebruikt om sensaties te creëren die lokale pijn kunnen verlichten. Als alternatief, fysiotherapie, ergotherapie of psychotherapie kan ook leiden tot pijnverlichting.

Medicamenteuze therapie voor gordelroos is bedoeld om acute pijn te verlichten en om het risico op complicaties (post-zosterische neuralgie) te verminderen. Hiervoor zijn verschillende medicijnklassen met verschillende werkingsmechanismen beschikbaar. Bij lichte pijn en bij kinderen wordt een meerdaagse therapie met NSAID's zoals ibuprofen of paracetamol aanbevolen.

Als de pijn erger wordt, kan de medicatie worden aangevuld met zwakke medicijnen opioïden (bv codeine​ Daarentegen worden andere medicijnen gebruikt voor zeer ernstige pijn of bij de behandeling van post-zosterische neuralgie. Naast het gebruik van sterke opioïden (bijv morfine), spelen hier zogenaamde co-analgetica een grote rol, omdat ze de pijn direct bij de beschadigde zenuwvezel onderdrukken in vergelijking met de andere preparaten.

De tricyclische antidepressivum amitriptyline of verschillende epilepsie verdovende middelen (gabapentine, pregabaline) worden hier vaak gebruikt. Deze blokkeren verschillende kanalen van de zenuwvezels, wat betekent dat de pijnprikkel niet kan worden overgedragen. Een alternatief is de lokale toepassing van lokale anesthetica (Lidocaïnecapsaïcine) in de vorm van pleisters, wat ook kan leiden tot pijnverlichting. ​ en Zostex en gordelroos - is dit compatibel?