Therapie
Voordat een therapeutische maatregel kan worden gekozen, moet een uitgebreide diagnostische procedure worden uitgevoerd om andere ziekten uit te sluiten en de aangetaste zenuw te identificeren. De behandeling van zenuwpijn leidt niet tot vrijheid van pijn voor alle patiënten. De Duitser Pijn De samenleving heeft bepaalde therapeutische doelen ontwikkeld om de behandeling te begeleiden.
Dus de pijn moet met 30 tot 50% worden verminderd, de kwaliteit van leven en slaap moet worden verbeterd en deelname aan het professionele en sociale leven moet worden verzekerd. Voordat de therapie wordt gestart, moeten patiënten eerst hun levensstijl veranderen, alcohol en sigaretten zoveel mogelijk vermijden, zichzelf voldoende rust gunnen en stress en ziekte vermijden. Een mogelijkheid voor de behandeling van zenuwpijn is om medicijnen te nemen.
Hier, verschillende pijnstillers, medicatie tegen Depressie antidepressiva en epilepsie medicatie zogenaamde anticonvulsiva worden gebruikt. Sterk pijnstillers zoals morfine worden gebruikt voor pijnachtige aanvallen. Het gebruik van antidepressiva en anticonvulsiva is logisch omdat ze op verschillende punten in het pijnproces ingrijpen.
Anticonvulsiva verminderen de prikkelbaarheid van de zenuwen en daarmee de pijngrens verlagen, terwijl antidepressiva de pijnverwerking beïnvloeden. Vaak is een combinatie van de verschillende groepen medicijnen het meest geschikt. Andere behandelingsbenaderingen omvatten fysiotherapie en osteopathie, die zich richten op het bewegingsapparaat en proberen spanning of een slechte houding te verminderen.
Op deze manier kan de irritatie van de aangedane zenuw worden geëlimineerd en de pijn worden verlicht. Alternatieve medische procedures hebben ook veel aanhangers in de therapie van zenuwpijn. Sommige doktoren gebruiken acupunctuur or homeopathie om de oorzaken van te behandelen zenuwpijn of de pijn zelf.
Acupunctuur in het bijzonder kan verlichten spanningen die de zenuw irriteren. Chirurgische behandeling van zenuwpijn is zelden nodig of zelfs maar mogelijk. Snijden of bestralen zenuwen is delicaat, omdat alle functies van de behandelde zenuw verloren kunnen gaan.
Alleen in het geval van trigeminusneuralgie is een chirurgische ingreep die relatief vaak wordt toegepast, aangezien de lijdensdruk van de patiënt zo goed als verenigbaar is met de gevolgen van de operatie. Zelfs vanuit het standpunt van ervaren homeopaten moet neuralgie in de eerste plaats door een arts worden behandeld. Deze arts kan de homeopathische natuurlijke remedies echter als ondersteunend therapeutisch element gebruiken.
Janskruid is een kruidengeneesmiddel dat zichzelf al heeft bewezen bij de behandeling van milde Depressie. Het wordt in de vorm van een capsule ingenomen of als olie op de pijnlijke plekken aangebracht. Andere kruidengeneesmiddelen die kunnen worden gebruikt voor neuralgie zijn cantharis (Spaanse vlieg) en cedron (bittere achene).
cyclamen (cyclamen) en Verbascum (toorts) zou verlichting bieden van trigeminusneuralgie. Van bepaalde Schüssler-zouten wordt ook gezegd dat ze een genezend effect hebben op neuralgie. Dit betreft het zout Calcium fosforicum (nr.
2) en Ferrum-fosforicum (Nr. 3), het zout Kalium fosforicum (nr. 5), evenals de zouten Magnesium fosforicum (nr.
7) en Silcea (nr. 11). Veel homeopaten bevelen verschillende aan ontspanning technieken naast kruidengeneesmiddelen, omdat patiënten met neuralgie vaak last hebben van stress.
Mogelijkheden zijn hier Yoga, autogene training or meditatie. De Baunscheidt-therapie wordt vaak genoemd in de context van de behandeling van neuralgie, maar wordt vanuit de orthodoxe geneeskunde niet aanbevolen. Bij deze therapievorm worden kleine wondjes met naalden in de huid geprikt, waarop verschillende oliën en oplossingen worden aangebracht. De huid en het omliggende weefsel moeten dus van meer worden voorzien bloed, maar de wonden bieden voor velen de mogelijkheid kiemen om door te dringen en infecties te veroorzaken.
Alle artikelen in deze serie:
