Diagnose | Neuralgie

Diagnose

Tot de diagnose van zenuwpijn wordt gemaakt, doorloopt de patiënt vaak eerst verschillende diagnostische procedures. Allereerst alle andere oorzaken die verantwoordelijk kunnen zijn voor pijn in het betreffende gebied zijn uitgesloten. Voor dit doel worden zowel neurologische en fysieke onderzoeken als beeldvormende procedures zoals röntgenfoto's, CT of MRI uitgevoerd.

Gevoeligheid en spierkracht, reflexen en pijn gevoel worden getest. Dit laatste wordt geprobeerd met behulp van vragenlijsten en tekeningen, waarbij een objectiveerbare beoordeling ingewikkeld is. Wat het moeilijker maakt, is dat de omvang van een pathologische verandering niet noodzakelijk correleert met het subjectieve pijn gevoel van een patiënt.

Pijn is een gevoel dat sterk wordt beïnvloed door de ervaringen en persoonlijkheid van elke patiënt. zenuwpijn kan niet op dezelfde manier worden gediagnosticeerd als een gebroken bot. Veel verschillende factoren komen hier samen, maar samen geven ze een relatief betrouwbaar beeld. Gerichte onderzoeken kunnen daarom helpen om de juiste behandeling te vinden, zelfs voor diagnostisch gecompliceerde zenuwpijn.

Welke symptomen treden op in de context van neuralgie?

Neuralgie wordt gekenmerkt door een kenmerkende pijnsymptomatologie. De pijn treedt alleen op in het gebied dat door de aangetaste zenuw wordt geleverd en wordt er ook door veroorzaakt. De pijnsymptomatologie kan optreden in de vorm van blijvende pijn of als een aanval en gaat vaak gepaard met sensatie en drukgevoeligheid van omliggende spieren.

Hyperesthesie, dwz overmatige pijngevoeligheid, is bijzonder typerend en in zeldzame gevallen is ook allodynie aanwezig. Dit verwijst naar de perceptie van pijn als reactie op niet-pijnlijke stimuli zoals aanraking. De vorm waarin pijn optreedt bij neuralgie wordt meestal door verschillende patiënten op vergelijkbare wijze beschreven.

Het eerste dat patiënten melden, is een onnatuurlijk sterke pijnervaring, zoals nog nooit eerder is ervaren. De medische term "pijn van vernietiging" wordt vaak gebruikt als synoniem voor deze ergst mogelijke pijnprikkel. Als de symptomen voornamelijk bestaan ​​uit blijvende pijn, worden ze vaak gezien als brandend of boren.

Pijnpieken worden vaker gemeld in gevallen van aanval-achtige zenuwpijn. Deze plotseling optredende pijnaanvallen worden omschreven als elektriserend en stekend. De patiënten worden verrast door de pijn en kunnen op het moment van de ergste pijnervaring vaak niets anders doen.

Vanwege de primaire pijnsymptomatologie kunnen secundaire symptomen optreden. Deze worden niet veroorzaakt door de neuralgie, maar ontwikkelen zich in toenemende mate in de loop van de ziekte. Klassieke nevenverschijnselen zijn concentratiestoornissen en vermoeidheid.

Door de pijn, die ook 's nachts kan optreden, krijgt het lichaam niet de rust die het nodig heeft. Dit zorgt enerzijds voor blijvende vermoeidheid van de patiënten daarentegen worden de concentratieproblemen, die sowieso al bestaan ​​als gevolg van de hevige pijn, verergerd. Een verder, vaak ernstig neven symptoom is Depressie. Door de permanente druk van het lijden en de verminderde kwaliteit van leven, die vaak wordt veroorzaakt door de pijnsymptomatologie, kunnen de getroffen personen in een depressieve episode terechtkomen, die beslist moet worden geobserveerd en behandeld.