Symptomen
Diverse onderzoeksmethoden van de behandelende orthopedisch chirurg bij a meniscus traanhulp om een diagnose te stellen, maar ook om andere ziekten uit te sluiten differentiële diagnose (zie: Diagnose) Meniscus scheur Het belangrijkste symptoom van een meniscusscheur is ernstig pijn in de aangedane knie. Het karakter van het gebeuren pijn wordt in wezen bepaald door de onderliggende ziekte. Een acute meniscus scheur, die bijvoorbeeld optreedt als gevolg van een sportblessure, manifesteert zich in plotselinge, ernstige pijn.
chronisch kraakbeen slijtage, die gepaard gaat met een meniscusscheur, manifesteert zich door een geleidelijke verergering van de pijn. Over het algemeen treedt de pijn meestal op, vooral tijdens inspanning. In de loop van de ziekte kan de pijn ook optreden bij langdurig staan of zitten. De tekenen van een gescheurde meniscus worden meestal veroorzaakt door kraakbeen fragmenten die zich in de gewrichtsruimte bevinden en daar de typische pijn veroorzaken.
Diagnose van een gescheurde meniscus
Bij het manuele onderzoek naar meniscusscheuren controleert de arts de zogenaamde “bijzondere meniscus-tekenen” door middel van zogenaamde meniscusonderzoeken. Hiervoor gebruikt hij beproefde standaardtesten, bijvoorbeeld standaardtesten volgens: Hier wordt geprobeerd de dij en lagere been voegvlakken samen in verschillende vormen, bijvoorbeeld in de stretching, buigende en draaiende posities. In het kader van de onderzoeksmethoden kunnen verwondingen van de buitenste meniscus kan worden onderscheiden van verwondingen van de binnenste meniscus.
Diverse meniscusonderzoeken geven ook informatie over de locatie van de scheur. De standaardtest volgens Payr duidt op een verwonding in het achterhoorngebied van de binnenste meniscus wanneer pijn optreedt. Elke diagnose van meniscus schade begint met het manuele onderzoek door de hierboven beschreven arts.
Om deze diagnose van te bevestigen meniscus schadeworden ook aanvullende diagnostische methoden gebruikt.
- Stenen man
- Apley - Slijpen
- Böhler
- McMurrayand
- betalen
Zoals reeds vermeld in de context van de therapievormen, zijn er verschillende vormen van meniscusscheur. Afhankelijk van de locatie van de verwonding in het meniscusweefsel kunnen de volgende soorten scheuren worden onderscheiden in het gebied van zowel de binnenste als de buitenste meniscus: Welke vorm van meniscusruptuur aanwezig is, kan de arts door middel van verschillende onderzoeksmethoden, meestal manuele onderzoeken, vaststellen waaraan röntgenstraal beelddiagnostiek is ook toegevoegd.
- Gescheurde korfgreep (= meniscusscheur in lengterichting met verplaatsing van gescheurde meniscusdelen in het gewricht)
- Dwarsscheur (van de vrije rand tot de basis)
- Flapscheur in de achter- of voorhoorn (= een combinatie van longitudinale en transversale scheur)
- Horizontale scheur (longitudinale scheur, waarbij een boven- en onderlip wordt gevormd)
- De meniscusbasis afscheuren
Hier vindt u gedetailleerde, meestal algemeen geldende informatie over de MRI: MRI Op dit punt moet alleen worden opgemerkt dat meer dan 95% van de meniscusscheuren kan worden vastgesteld door middel van de MRI. Helaas kunnen sommige meniscusscheuren niet worden gevisualiseerd op de MRI, of zijn de tranen erger onder artroscopie dan kan worden aangenomen op de MRI. Door de constante verbetering van de MRI-techniek is het foutenpercentage in MRI voor meniscusscheuren significant afgenomen.
MRI van de kniegewricht is de beeldvormende techniek bij uitstek voor meniscusscheuren, aangezien het de kraakbeen weefsel met de hoogste nauwkeurigheid. Dit is de beste manier om de scheur, zijn locatie, vorm en omvang te beoordelen. Op basis van de bevindingen kan vervolgens de optimale therapie voor de patiënt worden bepaald.
Bovendien maakt het MRI-onderzoek de gelijktijdige detectie van bijkomende verwondingen aan de kniegewricht (kraakbeenschade, kruisband breuk, scheur van het buitenste of binnenste ligament). Het is niet ongebruikelijk dat andere structuren van het gewricht worden beschadigd in een gescheurde meniscus, zoals de kruisbanden, de buitenste of binnenste ligamenten of de gezamenlijke capsule. Indien de binnenste meniscus is gewond, soms het binnenband en de anterieure kruisband gelijktijdig gewond raken.
Dit sterrenbeeld wordt ook wel "ongelukkige triade" genoemd. Met het MRI-onderzoek kan het hele gewricht worden onderzocht en kan een volledige reeks letselbevindingen worden gedaan. Dit is de basis waarop de individuele therapie die voor de patiënt moet worden gekozen, is gebaseerd.
Hoewel de röntgenstraal onderzoek is onopvallend bij verse meniscusletsels en levert dus nauwelijks informatie op in het kader van traumatische schade, het is zeer zinvol bij chronische schade (bijv. blijvende beroepsmatige belasting van de meniscus). Botveranderingen worden zichtbaar. Om eventuele bijbehorende botletsels uit te sluiten, een Röntgenstraal examen wordt op minimaal twee verschillende niveaus uitgevoerd.
Hoewel de ultrageluid onderzoek wordt niet routinematig gebruikt omdat andere vormen van onderzoek zinvoller zijn, de echografie geeft informatie over begeleidende ligamentletsels. Vooral zwelling, water in de knie en hematoom kneuzingen kunnen goed worden gevisualiseerd met de ultrageluid examen. Om een diagnose te bevestigen, een artroscopie, dwz een spiegelbeeld van de kniegewricht, kan uitgevoerd worden.
Terwijl de arts de binnenkant van het gewricht met de grootste precisie kan diagnosticeren, heeft het grote voordeel van artroscopie is dat onder bepaalde omstandigheden een operatie onmiddellijk kan worden uitgevoerd. Vanwege de goede beeldkwaliteit van de MRI's in het geval van een gescheurde meniscus, artroscopie van het kniegewricht wordt tegenwoordig praktisch niet uitgevoerd om diagnostische redenen. Bij de “kijkoperatie” wordt de knie alleen geopend via een kleine huidincisie.
Via deze kleine incisie wordt een staafje in het kniegewricht gestoken, dat beelden van de binnenkant van het gewricht naar een monitor in de operatiekamer stuurt. Een andere kleine incisie maakt het mogelijk om een tactiele haak in te brengen, die de voorwaarde van kraakbeen, kruisband en menisci. Deze tweede incisie kan vervolgens worden gebruikt om verdere instrumenten in te brengen, zodat bijvoorbeeld blootliggende delen van de meniscus direct kunnen worden verwijderd. In gevallen die een chirurgische behandeling vereisen (artroscopie van de knie), aanvullende onderzoeken zoals een ECG en / of laboratoriumcontrole van bloed waarden zijn ook nodig.
