Sport met een gescheurde meniscus
Sport kan worden verbonden met een meniscus scheuren op verschillende manieren. Enerzijds kan de blessure worden veroorzaakt door bepaalde sporten en dus een uiting zijn van een sportblessure. Aan de andere kant, veel patiënten met een gescheurde meniscus de vraag hebben wanneer sport weer kan worden aanbevolen.
De individuele genezingstijd na a meniscus scheur kan sterk variëren, afhankelijk van het type en de locatie van het letsel en de gekozen therapie. Daarom moet altijd een individuele aanbeveling worden gedaan over wanneer en voor welke soort sport geschikt is. Afhankelijk van hoe snel de kraakbeen geneest, kunnen sportactiviteiten na een paar weken meestal weer worden aanbevolen.
Over het algemeen zijn knievriendelijke sporten zoals zwemmen of fietsen zijn beter dan lopend in het begin, wat pas veel later kan worden aanbevolen. Het is ook doorslaggevend of er sprake is van chronisch kraakbeen schade in de knie of dat de meniscus scheur is veroorzaakt door een blessure. Letsel gerelateerd kraakbeen schade treedt bijvoorbeeld meestal op bij jongere, atletische personen, en de genezingstijd is navenant korter dan bij een meniscusscheur, die optreedt als gevolg van artrose van de kniegewricht.
De gekozen therapie heeft grote invloed op het moment waarop de knie weer geheel of gedeeltelijk kan en moet worden belast. Zo is laden meestal kort na gedeeltelijke verwijdering van het kraakbeen meestal weer mogelijk, terwijl de knie daarna veel langer behandeld en beschermd dient te worden. kraakbeentransplantatie. Speciale oefeningen tijdens de postoperatieve behandeling kunnen nuttig zijn en moeten worden uitgevoerd volgens de aanbevelingen van de arts en fysiotherapeut.
Een algemeen sportverbod kan daarom niet worden opgelegd, aangezien een dergelijk gebrek aan beweging de neiging heeft om het genezingsproces en de mobiliteit in de kniegewricht. Naast de vraag wanneer de knie weer belast kan worden, kan afhankelijk van de heersende ziekte aanpassingen aan het type sport dat wordt beoefend nodig zijn. Sporten die over het algemeen worden geassocieerd met een zeer hoge kniegewricht belasting moet indien mogelijk worden vermeden, zelfs na een succesvolle therapie.
Dit geldt met name voor patiënten met artrose van het kniegewricht, aangezien de belasting ook de vernietiging van bestaand kraakbeenweefsel en verdere klachten kan veroorzaken. De meniscus bestaat uit twee halvemaanvormige vezelkraakbeenschijven, die tussen de boven- en onderzijde zijn gepositioneerd been om de incongruentie (ongelijkheid) van het articuleren te compenseren botten, zoals hierboven vermeld, en dus effecten gelijkmatig overbrengen naar het kraakbeen van de onderbeen. Bovendien verdeelt de meniscus de synoviale vloeistof, dat in het bijzonder verantwoordelijk is voor de bescherming van het kraakbeenweefsel, aangezien het ervoor zorgt dat kraakbeenschijven zonder wrijving over elkaar glijden.
Het voorziet het kraakbeenweefsel ook van voedingsstoffen en is verantwoordelijk voor het verwijderen van afvalproducten uit de gewrichtsruimte. Het diagram rechts toont de anatomische structuur van beide menisci. In het midden worden de twee menisci gescheiden door de kruisbanden.
Aan de linkerkant van de kruisband is de buitenste meniscus (lichtblauwe kleur), rechts van de kruisbanden is de binnenste meniscus (grijsachtige kleur). en het achterste kruisband Zoals je gemakkelijk kunt zien in het diagram, is het volume van de buitenste meniscus is veel groter dan het volume van de binnenste meniscusOp dit punt moet de meniscus in meer detail in zijn structuur worden beschreven om de functie en mogelijke beperkingen als gevolg van verwondingen in het meniscusgebied buiten de beschrijving van de fixatie beter te begrijpen: zowel de binnenste als de buitenste meniscus bestaat uit drie delen.
Het voorste deel heet de De twee menisci zijn gemonteerd als C- of halvemaanvormige structuren tussen de femurcondylen (= femorale gewrichtsrollen) en het scheenbeen hoofd gewrichtsoppervlak (lager been glijvlak). Ze worden op hun plaats bevestigd door de gezamenlijke capsule in het kader van adhesies en worden geleverd via hun schepen. Het valt op dat de binnenste meniscus is over bijna de gehele lengte met de capsule verbonden.
Deze bevinding verklaart het feit dat een binnenmeniscus veel minder mobiel is dan de meer gekromde buitenmeniscus. Naast de verlijmingen van de buitenmuur worden zowel de binnenste als de buitenste meniscus extra gefixeerd op de eindpunten. Deze eindpunten van een meniscus worden, afhankelijk van hun positie, voorhoorn of achterhoorn genoemd.
Beide "hoorns" hebben talrijke sensorische zenuwuiteinden. Er zijn ook vezelverbindingen tussen de binnenste meniscus en het mediale collaterale ligament.
- Voorhoorn (1) gemarkeerd
- Het middelste deel als pars intermedia (2)
- En het achterste deel als de achterhoorn (3).
In het laatste deel wordt de aanvoer van de menisci via de gezamenlijke capsule werd kort besproken.
Op dit punt zal dit in meer detail worden gepresenteerd. Morfologisch (= wat betreft de celstructuur) wordt onderscheid gemaakt tussen de basis van de meniscus, die directer verbonden is met de gezamenlijke capsule (rode zone), het middelste meniscusgebied (lichtrode zone) en de witte randzone. Schepen doordringen door de rode zone tot het middelste derde deel van de meniscus (gemarkeerd lichtrood).
De witte rand heeft daarentegen nr schepen. Het wordt geleverd door de synoviale vloeistof (= gewrichtsvloeistof). Deze bevindingen hebben een grote invloed op de kans op genezing van verschillende meniscusletsels.
Terwijl de rode en lichtrode gebieden een goede kans hebben op genezing door de aanvoer door de bloedvaten, is een meniscusscheur in het gebied van de witte rand veel moeilijker te behandelen. Een genezing in de feitelijke zin (herstel van een niet-beschadigde meniscus) is in deze zone niet mogelijk. Omdat het kraakbeen een belangrijk onderdeel is van het kniegewricht, dat vooral door gescheurde meniscus kan worden beschadigd, komt hier de functie van het kraakbeen aan de orde: Het kraakbeen is een steunweefsel dat bestaat uit waterrijke kraakbeencellen (= chondrocyten) en zo -genoemd intercellulaire stoffen (basissubstantie, vezels).
Afhankelijk van de aard van de intercellulaire stof wordt onderscheid gemaakt tussen
- Hyaline kraakbeen
- Elastisch kraakbeen
- Vezelig of bindweefselkraakbeen
In het gebied van het kniegewricht draagt de meniscus op bijzondere wijze bij aan de bescherming van het kraakbeen. De meniscus vangt schokken op, maar stabiliseert in samenwerking met de kruisbanden ook op een bijzondere manier de knie. In MRI-videosequenties zou kunnen worden aangetoond dat met name de ligamentverbindingen van de menisci nodig zijn voor de schokken absorberende functie.
Dus losgemaakt gescheurde ligament verbindingen kunnen ook verantwoordelijk worden gehouden voor meniscusscheuren, die onder bepaalde omstandigheden kunnen ontstaan uit oppervlakkige meniscusscheuren. De gele pijl wijst naar een gezonde meniscus. Gescheurde of gescheurde menisci vernietigen het kraakbeenweefsel doordat ze de schokken absorber functie in volle omvang.
Artrose van het kniegewricht als een ernstig gevolg kan en zal vroeg of laat optreden. Studies hebben aangetoond dat meniscusletsels, ongeacht de oorzaak, vaker voorkomen in het gebied van de mediale meniscus. Het gebied van de achterhoorn is bijzonder gevoelig voor verwondingen (ongeveer 75% van alle verwondingen van de mediale meniscus betreft het gebied van de achterhoorn).
