Neuscorrectie beschrijft een procedure waarbij het uitwendige neusskelet, dwz beide kraakbeen en botdelen, worden operatief gecorrigeerd. Hier, meestal aangeboren afwijkingen van de neus- worden gecorrigeerd (bultneus, zadelneus, scheve neus), maar ook misvormingen die al zijn veroorzaakt door reeds uitgevoerde neuscorrecties kunnen een nieuwe operatie noodzakelijk maken. Neus correcties worden niet altijd uitgevoerd om puur esthetische redenen, aangezien een correctie van het uitwendige neusskelet ook gerechtvaardigd kan zijn tijdens traumatisch geïnduceerde neusfracturen (door ongevallen, enz.).
In het verleden kwamen vrouwen vaker voor neus- correcties, maar de laatste jaren is deze trend aanzienlijk veranderd. Mannen maken zich ook steeds meer zorgen over hun eigen uiterlijk en besluiten daarom een neuscorrectie te ondergaan. In principe valt een neuscorrectie niet onder de volksgezondheid verzekering, maar het heeft wel zin om naast de plastisch chirurg ook een specialist voor keel-, neus- en oorgeneeskunde te raadplegen.
Dit heeft een simpele reden, omdat veel mensen last hebben van een kromming van de neustussenschotkan de correctie hiervan in de meeste gevallen samen met een neuscorrectie worden uitgevoerd, en in dergelijke gevallen de volksgezondheid verzekeringsmaatschappij vergoedt in ieder geval een deel van de gemaakte kosten. Vooral het verblijf in het ziekenhuis, de nazorgbehandelingen en het grootste deel van de anesthesie hoeven niet door de patiënt zelf te worden betaald. In principe volgen alle esthetische behandelingen hetzelfde patroon.
Vooraf wordt er een consult gehouden, daarna vindt de eigenlijke operatie plaats en tot slot wordt de patiënt postoperatief verzorgd. Tijdens het consult is het belangrijk dat de patiënt zo precies mogelijk aan de arts beschrijft wat hem dwars zit aan zijn “oude” neus en hoe de “nieuwe” neus eruit moet zien. Om deze reden is het heel gewoon dat patiënten foto's van hun "droomneus" meenemen.
De arts zal dan eventuele complicaties uitleggen en, na onderzoek van de neus, uitleggen welke corrigerende maatregelen mogelijk zijn. De dikte van de huid van de neus speelt hierbij een doorslaggevende rol, omdat bij een zeer dikke huid geen extreem smalle, tere neus kan worden gevormd en bij een zeer dunne huid het risico dat er na de operatie botranden ontstaan. . Veel plastisch chirurgen maken foto's van het gezicht om de mogelijke resultaten van de operatie te demonstreren.
De patiënt moet zich er echter van bewust zijn dat dit slechts een simulatie is; zelfs de beste plastisch chirurg kan niet garanderen dat het eindresultaat er precies hetzelfde uitziet. De feitelijke bewerking wordt meestal uitgevoerd onder narcose, maar het is ook mogelijk om plaatselijke verdoving voor kleine correcties. Een neuscorrectie (neuscorrectie) kan in principe op twee verschillende manieren worden uitgevoerd, namelijk open of gesloten chirurgie.
In de meeste gevallen wordt echter gekozen voor de gesloten chirurgische methode. In dit geval maakt de plastisch chirurg een incisie in de neus (endonasale toegang). Het voordeel van deze procedure is dat er van buitenaf geen littekens zichtbaar zijn.
Door het beperkte zicht is deze methode bijzonder geschikt voor minder uitgebreide neuscorrecties, bijvoorbeeld voor het verwijderen van bulten of het rechttrekken van kromme neuzen. Als er ingrijpende veranderingen moeten worden aangebracht en / of de kraakbeenpunt van de neus moet worden gecorrigeerd, is een open chirurgische methode meestal onvermijdelijk. In dit geval maakt de plastisch chirurg een incisie in de neus en nog een incisie langs de neusbrug (tussen de twee neusgaten).
Er ontstaat dus een permanent litteken, maar het is klein en vervaagt in de meeste gevallen zeer snel. Nadat de incisie is gemaakt, tilt de arts de huid iets van de kraakbeen en bot tijdens zowel gesloten als open neuscorrecties. Nu kan het neusskelet opnieuw worden gevormd.
Wanneer de neus verkleind of versmald is (ook tijdens het verwijderen van de bult), overtollig bot en kraakbeen is nu verwijderd. De procedure doet enigszins denken aan het beitelwerk van een steenhouwer, aangezien de chirurg het bot met een beitel snijdt en het vervolgens in de juiste vorm brengt. Als een te kleine neus moet worden vergroot, wordt extra weefsel ingebracht.
Dit extra weefsel is meestal het lichaamseigen kraakbeen, dat wordt verkregen uit de neustussenschot of van de ribbenNadat de modulatie is voltooid, wordt de neus gehecht met een paar hechtingen en de ondersteuning ervan gips cast wordt aangebracht (dit blijft meestal 14 dagen op het neusskelet). Tamponades worden ook in de neusgaten ingebracht vanwege de eerste bloeding. Sinds narcose altijd een volksgezondheid risico, is het gebruikelijk dat de patiënt ten minste één nacht onder observatie in de kliniek blijft.
De volgende dag worden deze tamponades verwijderd en wordt de patiënt naar huis ontslagen, waarmee hij de postoperatieve fase ingaat. Ongeveer een week na de operatie is nog een afspraak nodig in de spreekkamer, tijdens deze afspraak worden de hechtingen verwijderd, voor zover ze niet van zelfoplossend materiaal zijn gemaakt, en een nieuwe afspraak gips cast wordt toegepast. De toepassing van een nieuw gips gipsverband is wat onaangenaam, maar noodzakelijk, aangezien de eerste zwellingen van de neus al zijn afgenomen en het oude gips geen betrouwbare ondersteuning meer kan bieden.
Meestal geeft de arts de patiënt al bij deze afspraak zicht op de “nieuwe” neus. Het moge duidelijk zijn dat de neus op dit moment nog erg gezwollen is en veel groter lijkt dan het uiteindelijke resultaat. Na nog een week wordt de pleister eindelijk verwijderd en wordt de neus behandeld met een klein zelfklevend verband.
Deze plakstrips kunnen na enkele dagen zelfstandig door de patiënt worden verwijderd. Omdat de neus zo snel na de operatie de neiging heeft weer op te zwellen, kan deze in dit geval alleen opnieuw worden aangebracht. Ongeveer 14 dagen na een neuscorrectie wordt de patiënt weer "fit voor werk en sociaal leven" geacht.
Op dit punt is het eindresultaat ongeveer 80% zichtbaar, de neus heeft een lange tijd nodig (tot een jaar) om volledig te verdwijnen. Het eindresultaat wordt pas bereikt na ongeveer een jaar. Een neuscorrectie (neuscorrectie) brengt, net als elke andere ingreep, altijd risico's met zich mee.
Enerzijds kunnen er nogal niet-specifieke gevolgen zijn, dwz de gevolgen die in het algemeen optreden als gevolg van elke vorm van operatie. Deze omvatten hart-, circulatie en / of ademhaling problemen tijdens of na de operatie. Bovendien kunnen trombose ontstaan als gevolg van de liggende tijd na de neuscorrectie, of kan er een wondinfectie ontstaan door de chirurgische incisies.
Vooral bij neuscorrecties kunnen ernstige postoperatieve bloedingen en sensorische stoornissen (gevoelloosheid) van de neus optreden. Bovendien krijgen de meeste patiënten blauwe plekken (hematomen) in het gebied van de neus, wangen en vooral rond de ogen. Er kunnen littekengroei in de neus zijn, deze gezwellen kunnen deze belemmeren ademhaling.
Een niet te verwaarlozen risico zijn de depressieve stemmingen die enkele weken na de operatie optreden. Dit klinkt in eerste instantie zeker vreemd, want de “nieuwe” neus zou de patiënt gelukkiger en zelfverzekerder moeten maken, maar het gezicht trekt een persoon enorm aan en het gezicht wordt op zijn beurt sterk beïnvloed door het uiterlijk van de neus. De 'nieuwe' neus komt nu in eerste instantie voor veel patiënten vreemd over en ze kunnen zich al een tijdje niet meer identificeren met het algehele effect van hun gezicht.
