spiramycine als een macrolide antibioticum wordt in de humane geneeskunde gebruikt als monopreparaat met een halfwaardetijd van 3 tot 4 uur bij de behandeling van infecties bij kinderen en volwassenen. spiramycine is ook effectief gebleken in toxoplasmose infectie tijdens zwangerschap.
Wat is spiramycine?
spiramycine is een macrolide antibioticum dat behoort tot de macrolidegroep. Het heeft een halfwaardetijd van 3 tot 4 uur. Het wordt in tabletvorm gebruikt bij de behandeling van bacteriële infecties. Vanwege de gelijkenis van het actieve ingrediënt met penicillinekan het als alternatief worden voorgeschreven in geval van penicilline-intolerantie. Macroliden worden vaak voorgeschreven, vooral in de kindergeneeskunde. Het wordt verkregen of geproduceerd uit bepaalde stammen van Streptomyces ambofaciens. Het wordt in de menselijke geneeskunde als monopreparaat voorgeschreven onder de namen Rovamycine en Selctomycin.
Farmacologische werking
Om het farmacologische effect op het lichaam vooraan samen te vatten, moet het nu worden vermeld macroliden remmen de eiwitsynthese van bacteriën, waardoor ze zich niet kunnen vermenigvuldigen (bacteriostase). Vergeleken met andere antibioticum preparaten van de macrolidegroep, de ontwikkeling van resistentie verloopt langzamer. Er bestaat kruisresistentie tussen spiramycine en erythromycine Dit bestaat niet tussen spiramycine en penicilline en tetracycline en streptomycine en chlooramfenicol Afbraak vindt plaats via de lever, wat helaas kan leiden naar interacties met andere drugs Op voorwaarde dat deze ook worden uitgesplitst via de lever Bij gebruik tijdens of na de 16e tot 20e week van zwangerschap, het effect van de therapie mag in geen geval worden gedefinieerd als een eliminatie van de parasiet uit het foetale of zuigelingslichaam. Experimentele studies geven aan dat een geïnduceerde transformatie van de parasiet van een agressieve tachyzoiet- of trombozoietvorm naar een onschadelijke bradyzoiet- of cystozoietvorm kan worden verwacht als gevolg van therapie.
Medische toepassing en gebruik
Luchtweginfecties zoals longontsteking, gierend hoesten en amandelontsteking kan worden behandeld met macroliden net zoals keelholteontsteking en oor, neus-en keelinfecties. Oppervlakkige infecties van de huid, waaronder acne, zijn ook behandelbaar. Infecties van de urinebuis veroorzaakt door gonorroe reageren ook op deze behandeling. Dit geldt ook voor infecties veroorzaakt door niet-tuberculeuze atypische mycobacteriën bij HIV-geïnfecteerde patiënten. Bij de preventieve of curatieve behandeling van maagzweren is het doel om te elimineren Helicobacter pylori van de maag slijmvlies. Volgens erythromycine, is er geen effect bij H. influenzae. Er is werkzaamheid tegen Toxoplasma gondii bij hoge doses. In geval van infectie met toxoplasmose gedurende zwangerschap, therapie met spiramycine is het favoriete medicijn. Dit geldt vooral totdat het definitieve, beslissende serologische resultaat met betrekking tot het tweede serum beschikbaar is. De incidentie van connatale toxoplasmose kan met 50 tot 70 procent worden verminderd als de therapie op tijd wordt gestart. Een toename tot 90 procent is blijkbaar mogelijk met combinatietherapie van spiramycine mee pyrimethamine en sulfadiazine tijdens of na de 16e tot 20e week van de zwangerschap. Bovendien kan intra-uteriene schade ook aanzienlijk worden verminderd in termen van de mogelijke ernst ervan.
Risico's en bijwerkingen
De meest voorkomende interne bijwerkingen zijn gastro-intestinale symptomen zoals diarree (diarree) en winderigheid Het is niet ongebruikelijk dat deze symptomen worden geassocieerd met misselijkheid Verstoringen van gal en lever evenals de ontwikkeling van een zogenaamd door antibiotica geïnduceerd pseudomembraan colitis. Echter, hartritmestoornissen worden ook vaker waargenomen en behoren daarom helaas tot de lijst van ongewenste bijwerkingen bij het gebruik van spiramycine. In het ECG presenteren deze storingen zich als torsade de pointes. Dit betekent dat de tijdsperiode tussen de elektrische excitatie van het ventrikel en de terugkeer van excitatie wordt verlengd. Dermatologisch, irritatie van de huid komt veel voor. Allergieën, immuunreacties op niet-infectieuze vreemde stoffen (allergenen of antigenen) komen ook vaak voor. Het resultaat is tekenen van ontsteking en de vorming van antilichamen Mycose (schimmelinfectie), bijvoorbeeld veroorzaakt door pathogene schimmels van buitenaf, kan ook voorkomen. 피로 enerzijds en slaapstoornissen anderzijds. Veel patiënten klagen ook over koorts.
