Diagnose
De diagnose van een gescheurde trommelvlies wordt gemaakt door zijn visuele inspectie. Om dit te doen, gebruikt de arts een oortrechter om in de buitenkant te kijken gehoorgang op naar de trommelvlies en onderzoek de structuur ervan. Als er een scheur of gat zichtbaar is, kunnen de omliggende structuren aanwijzingen geven over de oorzaak.
Sterke afscheiding en roodheid duiden op een ontsteking van de middenoor met effusie, en bloeding of sporen van letsel zouden wijzen op trauma. De anamnese maakt het natuurlijk ook mogelijk om de oorzaak op te helderen. Bij duikers bijvoorbeeld oor endoscopie bevestigt vaak de vermoedelijke diagnose van een gescheurde trommelvlies.
Symptomen
De symptomen van een gescheurd trommelvlies zijn zeer specifiek en kunnen gemakkelijk worden vastgesteld. In eerste instantie doet het pijn als het trommelvlies scheurt. Getroffen personen voelen zich scherp, kort oorpijn dat lijkt ongebruikelijk ernstig.
Dit wordt meestal gevolgd door een plotseling begin van gehoorverlies, die in ernst kan variëren afhankelijk van de grootte van de scheur. De gehoorverlies duurt een bepaalde tijd en verandert niet in intensiteit op de eerste dag. Het neemt alleen af naarmate het trommelvlies geneest en verdwijnt vervolgens volledig wanneer de patiënt volledig hersteld is.
In het geval van inflammatoire breuken kan een afscheiding uit het oor worden opgemerkt die ofwel helder, etterig of bloederig is. De afscheiding is van een ontsteking van de middenoor, die zijn effusie verlicht via het uitwendige oor. De ontsteking kan ook gepaard gaan met koorts of zelfs een verhoogde lichaamstemperatuur.
Ten slotte is er ook een gevoel van duizeligheid mogelijk, dat wordt veroorzaakt door de irritatie van het binnenoor. Duizeligheid is echter alleen specifiek voor een gescheurd trommelvlies als het aanwezig is met ten minste één ander reeds genoemd symptoom. Duizeligheid alleen duidt eerder op andere oorzaken.
Behandeling / therapie
Een gescheurd trommelvlies wordt meestal conservatief behandeld. Daarom wordt er geen manipulatie van het trommelvlies uitgevoerd of wordt geprobeerd het defect te bedekken. De achtergrond van deze vaak afwachtende houding is dat het trommelvlies zichzelf heel goed kan regenereren bij kleine tranen.
Alleen scheuren met gerafelde randen of zeer grote scheuren vereisen spalken van het defect met siliconenfolie. Als deze methode niet voldoende is, moet het defect worden bedekt met het lichaamseigen materiaal, dat in de technische terminologie myringoplastiek wordt genoemd. Geneesmiddelen worden alleen gebruikt in gevallen van ernstig pijn of een bacteriële ontsteking van de middenoorVooral in het geval van bacteriële infecties is het voorschrijven van antibiotica is nuttig om de groei van de bacteriën en dus ondersteuning wond genezen.
Voorkomen bacteriën Omdat het oor niet via een geperforeerd trommelvlies in het middenoor komt, is het belangrijk om het oor droog en schoon te houden. De getroffenen moeten daarom hun uiterlijk verzegelen gehoorgang met absorberend katoen en voorkom dat er water in het oor komt. Zelfs tijdens het douchen moeten absorberend katoen en een zorgvuldige omgang met de douchestraal het aangetaste oor beschermen tegen binnendringend water.
Het vocht zou een perfecte voedingsbodem zijn bacteriën en alleen de genezing van wonden vertragen. Alleen in zeldzame gevallen wordt een operatie overwogen voor de behandeling van een gescheurd trommelvlies. Als het trommelvlies uit zichzelf niet geneest vanwege een te groot defect of als er buitensporig vaak tranen optreden, is chirurgische behandeling een veelbelovende therapeutische optie.
De operatie kan worden gezien als een vrij kleine chirurgische ingreep die gemiddeld minder dan een uur duurt en kan worden uitgevoerd onder lokale of narcose. Cosmetisch gezien is slechts een kleine incisie achter het oor nodig, waardoor een onopvallend klein litteken achterblijft. Het doel van de procedure is om het trommelvlies te reconstrueren.
Het gebruikte materiaal is de eigen lichaamsstructuren zoals de fascia van de temporale spier of een strakke laag bindweefsel oppompen van de oorschelp. Het voordeel van het lichaamseigen materiaal is dat het niet door het lichaam wordt afgestoten wanneer het als trommelvlies in het oor wordt geïmplanteerd. Bovendien is het verwijderde materiaal zeer elastisch en toch strak, wat zorgt voor een goede werking.
Tijdens de procedure kan ook de functionaliteit van de gehoorbeentjesketen worden beoordeeld en, indien nodig, kan schade worden hersteld. Afhankelijk van de mate van gehoorbeschadiging, is de operatie onderverdeeld in vier typen. Afhankelijk van het type corrigeert de chirurg min of meer delen van de gehoorbeentjes en verankert deze met het nieuwe trommelvlies.
Relatief weinig pijn wordt verwacht na de operatie. Voor de patiënten is de kans groter dat het tamponeren van het aangetaste oor oncomfortabel is, wat het gehoor aantast. Het is echter essentieel dat de wond geneest en moet ongeveer drie weken in de gehoorgang blijven. Het slagingspercentage voor een succesvolle sluiting van het trommelvlies is immers 95%.
