Definitie
twitching tijdens de slaap kan het moeilijk zijn om in slaap te vallen en in slaap te blijven, maar wordt dit vaak niet opgemerkt door de patiënten zelf. Ze worden gekenmerkt door eenvoudige, veelal terugkerende bewegingspatronen tijdens de slaap, die resulteren in herhaaldelijk ontwaken en de herstelfunctie van de slaap verminderen. Parasomnieën zijn verschijnselen die optreden tijdens de slaap. Ze hebben geen invloed op de slaapkwaliteit of de herstellende functie van slaap. Deze vorm van slaapstoornis is de activiteit die een persoon 's nachts uitvoert vanuit zijn slaap (bijv spiertrekkingen).
Oorzaken
Het brede scala aan slaapstoornissen kan veel verschillende oorzaken hebben. Fysieke en mentale onbalans zijn twee mogelijke oorzaken, maar vaak kan een oorzakelijk probleem niet worden geïdentificeerd. Aangezien veel slaapstoornissen ook bij anderszins klachtvrije slapende personen in mindere mate voorkomen, kan worden aangenomen dat een dergelijke storing, zolang het geen last wordt, een natuurlijk voorkomend verschijnsel is.
Vooral spiertrekkingen bij het inslapen zijn in de meeste gevallen niet gevaarlijk. De hersenen moet elke dag een enorme hoeveelheid prikkels verwerken. Het doet dit door een samenspel van remmende en activerende structuren.
Tijdens de slaapfase kan het gebeuren dat de remmende structuren al zijn uitgeschakeld, zoals bij een computer, terwijl andere delen van de hersenen zijn nog steeds actief en zenden bewegingssignalen uit. Magnesium beïnvloedt de overdracht van signalen tussen zenuw en spier. Een tekort kan spiertrekkingen veroorzaken, vooral bij oppervlakkige spiergroepen in de armen en benen.
Andere oorzakelijke factoren kunnen een krampstoornis in de hersenen, een zogenaamde epilepsie, maar ook ziekten van het bewegingsapparaat of de zenuwstructuren van het lichaam. Psychologische triggers zoals Depressie or Angst stoornissen moet ook worden verduidelijkt. Vaak is de aandoening niet te herleiden tot één oorzaak, maar het resultaat van een interactie van meerdere factoren.
Levensstijl, met name onvoldoende lichaamsbeweging en alcohol- en drugsgebruik, evenals omgevingsstress of bijwerkingen van medicatie, kunnen ook de ontwikkeling van een slaapstoornis. Cafeïne consumptie of een onregelmatig slaappatroon mogen ook niet worden verwaarloosd als mogelijke oorzaken. Slaapgerelateerde ritmische bewegingsstoornissen komen voornamelijk voor bij jeugd en zijn vaak gerelateerd aan milieu stressfactoren (zoals ruzie met ouders, problemen op school) of medisch relevante stoornissen in Kinder ontwikkeling (Zoals autisme of vertraagde mentale ontwikkeling).
In het eerste geval kan de aandoening spontaan genezen. Alcohol kan een destructief effect hebben op zenuwbanen, vooral in de hersenen. Dit kan leiden tot gevoelloosheid en tintelingen, evenals loopstoornissen, maar kan ook spiertrekkingen veroorzaken krampen en zwakte.
De hersenen regelen de beweging van de spieren door zenuwsignalen via boodschappersubstanties te verzenden of te blokkeren. Alcohol heeft een positief effect op remmende boodschappersubstanties in de hersenen en een negatief effect op activerende stoffen. Alcohol heeft dus aanvankelijk een krampvermijdend effect, omdat het de activeringssignalen blokkeert, maar tegelijkertijd de prikkelbaarheid voor het activeren van boodschappersubstanties vergroot.
Dit komt doordat het lichaam gevoeliger reageert op signalen wanneer het er minder van waarneemt. Dit kan goed worden aangetoond door een zelfexperiment: je gaat een donkere kamer binnen en probeert daar aan de lichtomstandigheden te wennen om iets te herkennen. Als het licht plotseling wordt ingeschakeld, worden de hersenen automatisch overspoeld met prikkels en moet je eerst je ogen sluiten.
Als het alcoholpeil nu daalt, activeert de verhoogde prikkelbaarheid zenuwcellen in de hersenen, die worden geactiveerd krampen in de spieren. Dit fenomeen wordt rebound genoemd epilepsie en kan uren tot dagen na het daadwerkelijke verbruik optreden. Alcohol is ook diuretisch, omdat het een boodschappersubstantie in de hersenen blokkeert die normaal gesproken de uitscheiding van water via de nieren zou moeten beperken.
Door de verhoogde doorstroming verliest het lichaam niet alleen water, maar ook belangrijk bloed zouten of elektrolyten, zoals kalium, natrium en magnesium. Deze stoffen komen in wisselende concentraties voor in de bloed en in de lichaamscellen en beïnvloeden en onderhouden belangrijke lichaamsfuncties.Magnesium in het bijzonder kan leiden tot spier krampen in het geval van een tekort, omdat het een invloed heeft op de overdracht tussen zenuw en spier. Het blokkeert spieractiverende stoffen, waardoor een tekort leidt tot een permanente spanning van de spiercel.
Een gebrek aan natrium kan ook leiden tot spiertrekkingen en in ernstige gevallen zelfs tot krampen. Natrium is een stof die belangrijk is voor de overdracht van prikkels in het lichaam, vooral in de hart-, waar het de overdracht van de elektrische klok naar de spiercellen beïnvloedt. Als het evenwicht natrium wordt verstoord door een tekort, opwinding in de spier kan gemakkelijker worden geactiveerd en de spier verkrampt.
Ook de negatieve effecten van alcoholgebruik op de slaap mogen niet worden onderschat. Zo verdwijnen de REM-fasen, die belangrijk zijn voor het herstel van het lichaam, ten gunste van oppervlakkige slaap. Dit kan leiden tot een verergering van de symptomen.
Bedwelmende medicijnen die de structuren van het centrale zenuwstelsel beïnvloeden, zoals de hersenen, kunnen altijd slaapstoornissen veroorzaken. Stoffen in extasedie bijvoorbeeld een vergelijkbare chemische structuur hebben als amfetaminen (dwz ze hebben een vergelijkbaar effect), kunnen het gehalte aan boodschappersubstanties in de hersenen beïnvloeden en zo onder meer spiertrekkingen veroorzaken. Zenuwcellen zijn met elkaar verbonden via schakelpunten, zogenaamde synapsen.
Door middel van boodschappersubstanties kunnen excitaties van één worden doorgegeven zenuwcel naar de volgende. Nadat ze zijn vrijgelaten, worden ze weer opgenomen door de zenuwcel, aangezien het lichaam graag spaart en de boodschappersubstanties niet keer op keer wil reproduceren. Amfetaminen en soortgelijke stoffen hebben een remmende werking op de reabsorptie van de stoffen die worden gebruikt op de plaats van overdracht van zenuwimpulsen.
Dientengevolge, de zenuwcel, als het een signaal wil uitzenden, moet het constant nieuwe boodschappersubstanties produceren die zich ophopen op het punt van transmissie en het effect versterken. De beslissende boodschapper hier is serotonine: het wordt voorkomen dat het opnieuw in de zenuwcel wordt opgenomen, wat de effectiviteit verlengt. Meer en meer serotonine moleculen hopen zich op in de synaptische spleet (zie foto), de opwinding duurt langer en men voelt zich gelukkiger.
Een typisch effect is euforie, zoals serotonine heeft een positief effect op de stemming. Als de concentratie van effectieve serotonine een bepaald niveau overschrijdt, kan het gevaarlijk worden. Een zogenaamde serotoninesyndroom ontwikkelt zich, wat zich manifesteert door een verhoogde drang om te bewegen, spiertrekkingen en beven, verwarring of rusteloosheid, hartkloppingen, hoge bloeddruk reflexen en meer zweten.
Niet te onderschatten is ook de interactie met bepaalde medicijnen die worden gebruikt om te behandelen Depressie (aangezien serotonine de stemming beïnvloedt), en de zogenaamde MAO-remmers. MAO-remmers voorkomen de afbraak van serotonine en soortgelijke stoffen en kunnen daarom vergelijkbare effecten hebben als hierboven beschreven. Cocaïne beïnvloedt ook het pleziercentrum van de hersenen op een vergelijkbare manier en kan daarom ook slaapstoornissen en spierkrampen veroorzaken. Bedwelmende medicijnen kunnen spiertrillingen veroorzaken, vooral tijdens ontwenning. Er zijn de volgende vormen van convulsies tijdens de slaap, die hieronder in meer detail worden beschreven:
- Restless Leg Syndrome
- Periodieke bewegingen tijdens de slaap
- Nachtelijke krampen in de kuiten
- Slaapgerelateerd tandenknarsen
- Slaapgerelateerde ritmische bewegingsstoornissen
