Somnambulisme is een slaapstoornis in de volksmond bekend als slaapwandelen De oorzaak van deze aandoening is grotendeels onbekend. In het algemeen treft het kinderen.
Wat is slaapwandelen?
Somnambulisme kenmerkt een voorwaarde waarbij de getroffen persoon tijdens de slaap rondloopt en mogelijk complexe handelingen uitvoert. Als een slaapstoornisbehoort deze aandoening tot de groep parasomnieën. In de regel herinnert de getroffen persoon het zich later helemaal niet meer, of zijn er alleen fragmenten van geheugen In de volksmond wordt somnambulisme genoemd slaapwandelen of moonstruck. In het verleden werd aangenomen dat de volle maan de nachtelijke activiteiten op gang bracht vanwege zijn helderheid. Het evenement van slaapwandelen duurt meestal maar een paar minuten. Het betreft voornamelijk kinderen (10 tot 30 procent). Na de puberteit verdwijnt in de meeste gevallen de neiging tot slaapwandelen. Bij volwassenen zijn er slechts één tot twee procent chronische slaapwandelaars. Somnambulisme is niet serieus voorwaarde, maar meestal een onschadelijke waakstoornis. In hardnekkige gevallen bestaat er echter een risico op letsel door vallen.
Oorzaken
Er is niet veel bekend over de oorzaken van slaapwandelen. De bevinding dat het vooral kinderen treft, suggereert een rijpingsprobleem van de centrale zenuwstelsel. Gedurende jeugd en adolescentie, het rijpingsproces binnen de zenuwstelsel is nog niet compleet. Met het einde van de puberteit eindigt meestal ook het slaapwandelen dat voor veel kinderen en adolescenten nog steeds kenmerkend is. In slechts één tot twee procent van de gevallen blijft het optreden op volwassen leeftijd. Soms het voorwaarde wordt chronisch. In sommige gevallen komt het zelden meer voor. Er zijn zelfs gevallen waarin slaapwandelen voor het eerst op volwassen leeftijd optreedt. Het is met zekerheid vastgesteld dat de oorzaak van slaapwandelen een genetische component heeft. Zo komt somnambulisme in sommige gezinnen in clusters voor. Spanning en andere stressvolle situaties worden ook vermoed als triggerende factoren. kalmerend medicijnen, koorts, de hele nacht door of alcohol consumptie kan ook de slaapstoornis Somnambulisme komt nooit voor tijdens droomslaap (REM-slaap) maar altijd tijdens diepe slaap of normale slaap. Er is een vermoeden dat na een interne of externe opwindingsprikkel het waakproces niet voltooid is. Aldus ontwikkelt zich een tussenliggende toestand waarin een deel van de hersenen is wakker terwijl de andere hersengebieden nog slapen. In deze situatie kunnen complexe acties worden uitgevoerd. Waarom het waakproces niet voltooid is, is nog niet opgehelderd.
Symptomen, klachten en tekenen
Somnambulisme komt tot uiting door ronddwalen tijdens diepe slaap, niet reageren op externe prikkels, starre gezichtsuitdrukkingen en ernstig wakker zijn. In zeldzame gevallen kan agressief gedrag optreden. Na een paar minuten keert de slaapwandelaar meestal terug naar bed en blijft hij slapen. Slaapwandelen vindt meestal plaats in het eerste derde deel van de nacht. De activiteit wordt versterkt door prikkels zoals licht of geluid. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen vier vormen van slaapwandelen:
- In de subklinische vorm komt activiteit niet altijd voor. Echter, corresponderend hersenen activiteit kan worden gedetecteerd in het elektro-encefalogram (EEG), elektrocardiogram (ECG) en elektromyogram (EMG).
- Bij de zogenaamde mislukte vorm van slaapwandelen zijn de activiteiten beperkt tot het bed. De getroffen persoon gaat gewoon zitten of praat onduidelijk tijdens de slaap.
- Bij klassiek slaapwandelen dwaalt de aangedane persoon tijdens de slaap, kan hij complexe handelingen uitvoeren en loopt hij het risico op letsel door niet te reageren op externe prikkels.
- In zeldzame gevallen komt ook een agressieve tot gewelddadige koersvorm voor. Alleen hier bestaat echter ook het risico van verwarring met andere vormen van slaapstoornissen, die vaak veel ernstiger psychische stoornissen als basis hebben.
Diagnose en verloop van de ziekte
Somnambulisme is meestal een onschadelijke slaapstoornis. Het moet echter anders worden gediagnosticeerd dan andere, veel ernstiger slaapstoornissen Er zijn bijvoorbeeld bepaalde vormen van epilepsie die 's nachts optreden en kunnen worden verward met slaapwandelen. Bovendien kan bepaalde REM slaapstoornissen (Schenck-syndroom) kan de agressieve vorm van slaapwandelen simuleren. In dit geval vinden de activiteiten echter plaats tijdens de droomslaap, en de patiënt reageert agressief op de droominhoud en kan zich er later iets van herinneren. Andere diagnoses van uitsluiting vertegenwoordigen toestanden van verwarring in dementie evenals psychische uitzonderingen. Een elektro-encefalogram, elektrocardiogram, of elektromyogram kan worden gebruikt om een definitieve diagnose van slaapwandelen te stellen.
Complicaties
Somnambulisme zelf is in de meeste gevallen niet problematisch. Slaapwandelen brengt echter een verhoogd risico op ongelukken en vallen met zich mee. Tijdens nachtelijke activiteiten kan de patiënt bijvoorbeeld van de trap vallen, struikelen of het fornuis aanzetten. Als de slaapwandelaar wordt gewekt, kan dit een schokken en hart- aanval kan plaatsvinden. Af en toe worden patiënten handzaam omdat ze geen onderscheid kunnen maken tussen dromen en realiteit. Bij volwassenen kan somnambulisme wijzen op ziekten van de hersenen Het kan niet worden uitgesloten dat slaapwandelen het gevolg is van een neurologische aandoening of zelfs een hersentumor - die beide moeten worden behandeld voordat zich verdere complicaties voordoen. Meest voorkomend, sedativa or slaappillen worden voorgeschreven voor slaapwandelen, die altijd gepaard gaan met bijwerkingen en interacties. Benzodiazepines en antidepressiva brengen ook risico's met zich mee. Indien mogelijk geestesziekte wordt niet herkend, de medicatie wel leiden tot een intensivering van de symptomen. In de meeste gevallen neemt het welzijn dan ook af en neemt de kwaliteit van leven af. Gedragstherapie verloopt meestal zonder complicaties, maar dient wel onder begeleiding van een deskundige te gebeuren.
Wanneer moet je naar een dokter?
In de meeste gevallen is voor slaapwandelen geen arts nodig. Het is vaak een tijdelijke of eenmalige gebeurtenis die geen actie vereist. Als er geen andere onregelmatigheden of gedragsafwijkingen zijn, is het niet altijd nodig om naar een arts te gaan. In een groot aantal gevallen vindt de getroffen persoon zijn weg terug naar zijn bed zonder verdere complicaties en heeft hij geen hulp nodig. Overleg met een arts is aangewezen zodra regelmatig of herhaaldelijk nachtelijke problemen optreden. Dag 피로vermoeidheid of een afname van zowel mentale als fysieke prestaties zijn indicaties die opgevolgd moeten worden. Als er slaapstoornissen, angst of innerlijke rusteloosheid optreden, dienen de klachten te worden verhelderd. Als zich abnormaal gedrag, agressief gedrag of persoonlijkheidsveranderingen voordoen, wordt een evaluatie door een arts of therapeut aanbevolen. Als er verschillende stressfactoren aanwezig zijn, het welzijn verminderd of er is een ontwenningsgedrag van de getroffen persoon, de ontwikkelingen dienen met een arts te worden besproken. Bij gevaarlijke situaties of zelfvernietigende handelingen is overleg met een specialist aan te raden. De getroffen persoon en de familieleden hebben advies nodig over hoe ze op de juiste manier met de slaapwandelaar kunnen omgaan en moeten de slaaphygiëne optimaliseren zodat er ontspanning voor alle betrokkenen.
Behandeling en therapie
Tijdens de activiteitsfase van somnambulisme mag de getroffen persoon niet worden gewekt omdat desoriëntatie het risico op letsel vergroot. Er kunnen zelfs paniekreacties optreden. Alleen in gevallen waarin de slaapwandelaar een gevarenzone betreedt, mag hij zachtjes en zachtjes naar het bed worden geleid. Er moet voor worden gezorgd dat de slaapkamer altijd verduisterd is, aangezien slaapwandelaars op licht reageren. Als slaapwandelen veel voorkomt, moet het risico op letsel worden geminimaliseerd door ramen en deuren op slot te doen en scherpe voorwerpen te verwijderen. Er is niets bekend therapie om slaapwandelen te behandelen.
Follow-up
Omgaan met slaapwandelaars vormt in het dagelijks leven een bijzondere uitdaging voor gezinsleden. Om de getroffen persoon te beschermen tegen mogelijke ongevallen, is het belangrijk om gevaarlijke situaties te voorkomen. Enerzijds moet de slaapwandelaar worden voorkomen lopend tijdens de slaap weg, maar tegelijkertijd moeten vluchtroutes open worden gehouden zodat bij gevaar snel kan worden opgetreden. Spanning heeft een negatieve invloed op slaapwandelaars. Daarom is het belangrijk dat de getroffen persoon dit doet stress te verminderen factoren in het dagelijks leven en, idealiter, om ze van tevoren te minimaliseren. Overmatige eisen en emotioneel spanning dragen vaak bij aan de verergering van slaapwandelen en moeten worden overwonnen. Therapeutische ondersteuning kan zeer nuttig zijn voor de patiënt. Het is ook belangrijk om de omgeving van de persoon vertrouwd te maken met de ziekte om onnodige complicaties te voorkomen. Optimale slaaphygiëne helpt ook om de situatie te verbeteren. Ritmes overdag en 's nachts moeten routinematig zijn en aangepast aan de behoeften van de slaapwandelaar. In de slaapwandelfase mag de getroffen persoon onder geen enkele omstandigheid met aandrang worden gewekt. Vaak is het voldoende om voorzichtig te zijn praten aan de slaapwandelaar om hem naar bed te laten terugkeren en hem te beletten verdere activiteiten te ondernemen. Sinds geheugen Vervallen komen vaak voor bij de getroffen persoon, ze moeten in de nasleep over de gebeurtenis worden geïnformeerd.
het voorkomen
Er zijn enkele maatregelen om de activiteitsepisodes te voorkomen die gepaard gaan met slaapwandelen Het risico kan worden geminimaliseerd door een goede slaaphygiëne. De getroffen persoon moet bijvoorbeeld zijn of haar slaapritme behouden, slaaptekorten vermijden en geen middagdutje doen. In het geval van stress of bestaande conflicten, cognitief gedragstherapie is effectief gebleken. Zeker ontspanning Technieken, zoals autogene training of progressieve spier ontspanning, hebben ook goede resultaten laten zien bij de behandeling van slaapwandelen.
Wat u zelf kunt doen
In het dagelijks leven is het omgaan met slaapwandelaars een bijzondere uitdaging. Enerzijds voldoende bescherming tegen mogelijke ongevallen of lopend weg in slaap moet worden verzekerd. Aan de andere kant moeten vluchtroutes echter open en toegankelijk worden gehouden voor noodgevallen, zodat er geen gevaarlijke situatie ontstaat. Het is daarom vaak niet eenvoudig om voor alle betrokkenen een gulden middenweg te vinden. De getroffen persoon kan zelf stressoren verminderen bij alledaagse gebeurtenissen. Deze hebben een negatieve invloed op het slaapwandelen en moeten daarom tot een minimum worden beperkt. Toestanden van emotionele stress of buitensporige eisen moeten worden overwonnen of moeten therapeutisch worden behandeld. Daarnaast moet de nabije omgeving worden geïnformeerd over de processen en de mogelijkheden van slaapwandelen. Een goed beheer van de getroffen persoon is belangrijk om complicaties te voorkomen. Het is aangetoond dat een optimalisatie van slaaphygiëne bijdraagt aan een verbetering van de algehele situatie. Daarom moeten dag- en nachtritmes worden aangepast aan de behoeften van het lichaam en moeten routineprocedures plaatsvinden. In de situatie moet de kalmte worden gehandhaafd door alle betrokkenen. De slaapwandelaar mag in geen geval krachtig worden gewekt. Vaak zijn lichte communicatie en een verzoek om terug te gaan naar bed voldoende om de slaapwandelaar ervan te weerhouden verdere plannen te maken. Sinds de geheugen vervolgens vertroebelde, is er behoefte aan opleiding van de getroffen persoon.
