Symptomen | Gebarsten handen

Symptomen

Gebarsten handen voelen meestal erg droog en ruw, perkamentachtig of papierachtig aan. Fijne scheurtjes, rode huidgebieden, kleine poriën en een algeheel bleek uiterlijk (vergeleken met een rozige, gezonde huid) maken deel uit van het uiterlijk van de huid gebarsten handen. De symptomen worden meestal verergerd door hitte of kou.

Meestal treedt een gevoel van spanning op, de huid schilfert en jeukt, pijn en open wonden kunnen voorkomen. In uitgesproken gevallen leiden gebarsten handen tot een zogenaamde uitdroging eczeem, die wordt gekenmerkt door fijne reticulaire scheurtjes, roodheid en schaafwonden van de huid. De huid is ontstoken en ziekteverwekkers zoals bacteriën of schimmels kunnen gemakkelijk doordringen.

Na het baden of douchen leidt dit vaak tot ernstig brandend of jeuk. Deze ernstige gevallen van gebarsten handen komen vooral veel voor bij kleine kinderen, ouderen en mensen met huidaandoeningen zoals neurodermitis. Mensen met een gevoelige huid krijgen schrale handen of uitdroging eczeem, vooral in de winter.

Oorzaken

De huid op de handen is relatief dun en gevoelig, vooral omdat deze normaal gesproken erg gestrest is. De handen worden constant blootgesteld aan omgevingsinvloeden, waardoor ze snel kunnen reageren op invloeden van buitenaf met roodheid, jeukende huiduitslag of een gebarsten, broze huid. De natuurlijke zuurmantel van de huid kan worden beschadigd door verschillende factoren, zoals kou, hitte, verontreinigende stoffen, zonlicht of airconditioning. Te vaak handen wassen of het veelvuldig gebruik van zeep en reinigingsmiddelen tast ook de natuurlijke barrière van de huid aan en maakt de handen kwetsbaarder.

Als de huid door de juiste verzorging niet voldoende wordt aangevuld met vloeistof en olie, ontstaan ​​er kloven en droge handen met onaangename spanning. Bovendien verhoogt het functieverlies van de beschermende zuurmantel het risico op ontstekingen en allergieën. Slechte voeding of onvoldoende vochtinname kan ook leiden tot schrale handen.

Een aantal andere factoren, zoals hormonale invloeden (bijv menopauze), stress en andere psychische lasten, evenals alcohol en nicotine consumptie, kan zich uiten in ruw, droog en gebarsten handen. In sommige gevallen zijn ook genetische factoren betrokken bij de ontwikkeling van schrale handen. Het risico op schrale handen neemt ook toe met de leeftijd, omdat de huid in de loop van de jaren minder vet aanmaakt en minder vocht opslaat.

Daarnaast spelen chemische of fysische invloeden een rol bij gebarsten handen, bijvoorbeeld in het huishouden of op het werk. Chemische stoffen, was- en reinigingsmiddelen, evenals verven en oplosmiddelen tasten de huid van de handen aan en kunnen tot ruwe, klovende handen leiden. Men mag niet voorbijgaan aan het feit dat bepaalde ziekten ook tot gebarsten handen kunnen leiden.

Huidziekten zoals neurodermitis, psoriasis, Contact eczeem of vissenschubbenziekte (ichthyose) vertonen vaak een gebrek aan vocht in het lichaam en in de huid, wat tot uiting komt in broze en gebarsten handen. Diabetes mellitus of hypothyreoïdie kan ook het uiterlijk van de huid veranderen en resulteren in gesprongen handen. Beide schimmels kunnen veroorzaken gebarsten huid en een gebarsten huid kan een schimmelinfectie bevorderen.

Op een gezonde huid van de handen zijn er meestal schimmels die de huid niet beschadigen. Als er gunstige omstandigheden zijn voor de groei van de schimmels, bijvoorbeeld als de handen erg bezweet zijn, kunnen de schimmels zich vermenigvuldigen. Hetzelfde geldt voor overmatig gestrest of gebarsten huid van de handen.

Bijgevolg kunnen ze de huid binnendringen en schimmelinfecties veroorzaken. De meest voorkomende ziekteverwekkers, die bij voorkeur de huid van de handen aantasten, zijn draadschimmels. Deze worden ook wel dermatofyten genoemd.

Een handschimmel wordt in het vakjargon Tinea manuum genoemd. Het kan van persoon op persoon worden overgedragen. Een zelftransmissie is ook mogelijk.

Een schimmelinfectie kan op onverklaarbare wijze ook in eerste instantie maar aan één kant voorkomen. Als er een schimmelinfectie aanwezig is op een ander deel van het lichaam, kunnen delen van de schimmel zich onder de vingernagels verzamelen. Dit schimmelmateriaal kan worden verspreid op dezelfde hand of aan de andere kant of andere delen van het lichaam.

Een handschimmel kan leiden tot huiduitslag, huidverzachting en gebarsten huid. In de meeste gevallen gaat jeuk gepaard met de schimmel. Omdat handschimmel besmettelijk is, is een nauwgezette naleving van hygiënemaatregelen noodzakelijk.

Het moet ook worden behandeld. Een bezoek aan de dokter is vooral aan te raden bij een reeds bestaande immuundeficiëntie. Basisziekten, waarbij handschimmel vaker kan voorkomen, zijn bijvoorbeeld suikerziekte, HIV-infecties en bepaalde kankers.

Desinfecterende middelen kan een gebarsten huid veroorzaken. Vooral als ontsmettingsmiddelen veelvuldig worden gebruikt, is het raadzaam om de handen na het desinfecteren regelmatig te creren. Bovendien moet 's nachts een crème met een hoog vetgehalte worden gebruikt.

Verschillende auteurs bevelen verschillende producten aan. Inmiddels is er ook een scala aan verschillende ontsmettingsmiddelen, waarvan sommige zijn ontwikkeld voor een zeer gevoelige huid. Als de handen vaak moeten worden gedesinfecteerd, wordt een consult met een specialist aanbevolen.