Oorzaken
Een loopneus, verstopte baby neus- kan ook het gevolg zijn van te droge lucht in de kamer. Vooral in verwarmde ruimtes is de lucht snel erg droog. Maar waarom is dit slecht voor het neusslijmvlies van de baby?
Het neusslijmvlies is een natuurlijke barrière tegen ziekteverwekkers, vuil en andere vreemde voorwerpen en heeft ook de functie van het verwarmen, bevochtigen en reinigen van de in te ademen lucht van het betreffende vreemde materiaal. Om zijn functie goed te kunnen vervullen, moet het slijmvlies intact zijn. Dit betekent ook dat het voldoende vochtig moet zijn.
Droge kamerlucht verdroogt daarom de neusslijmvlies en belemmert zo zijn natuurlijke functie. Dit maakt het kind vatbaarder voor infecties en verkoudheid. Evenzo tasten slechte luchtkwaliteit, sigarettenrook en andere verontreinigende stoffen ook het neusslijmvlies aan.
Dit kan worden voorkomen door een luchtbevochtiger te gebruiken, vooral in verwarmde ruimtes, of door vochtige handdoeken over de radiatoren te hangen. Dit verhoogt de luchtvochtigheid in de kamer. Als veroorzakers van verkoudheid komen verschillende ziekteverwekkers en bijbehorende ziekten in aanmerking.
De symptomen van de betreffende ziekten lijken soms erg op elkaar en verschillen soms alleen in ernst, waardoor het moeilijk is om ze van elkaar te onderscheiden. De belangrijkste oorzaken zijn onder meer rhinovirussen, invloed en para-influenza virussen en het respiratoir synzitiaal virus (RSV). Rhinovirussen zijn triggers van de klassieke verkoudheid en zijn niet verantwoordelijk voor hoesten of soortgelijke symptomen.
Er is geen medicatie tegen virussen, maar het lichaam kan ze alleen bestrijden. Na ongeveer een week is de infectie onder controle. Een infectie veroorzaakt door het Respiratory Synditial Virus (RSV) begint vaak in de upper luchtwegen met een koude, droge hoesten en zere keel, en verspreidt zich binnen een paar dagen naar de onderste luchtwegen.
Productief hoesten komt vaker voor, ademhaling wordt sneller en moeilijker. De ziekte duurt meestal tussen de 3 en 12 dagen, individuele symptomen zoals hoesten kunnen de getroffen persoon meer dan 4 weken vergezellen. Deze infecties treden meestal op in de wintermaanden omdat de virussen kunnen langer in koude lucht overleven en blijven dus langer infectieus.
Het virus is in deze periode dan ook een veel voorkomende trigger voor verkoudheid. Het wordt verspreid en overgedragen in de omgeving door druppel infectie, bijvoorbeeld niezen. Overdracht door het aanraken van besmette oppervlakken, zoals handen en voorwerpen, lijkt ook mogelijk.
Tijdens een seizoen komen regelmatig terugkerende infecties voor, wat wordt bevorderd door de verspreiding en langdurige besmettelijkheid van de getroffenen. Complicaties komen vaker voor bij kinderen met reeds bestaande onderliggende aandoeningen van de luchtwegen. Dit kan dan leiden tot longontsteking, ontsteking van de middenoor of astmatische klachten.
De ziekte wordt symptomatisch behandeld met verhoogde vochttoediening en, indien nodig, met nasale spoeling. antibiotica zijn alleen zinvol als er ook een infectie mee is bacteriën Er is geen vaccinatie.
De echte griep, ook gekend als invloed, is misschien degene die het meest verschilt van de andere verkoudheden doordat het heel plotseling begint. Onder andere algemene symptomen zoals hoofdpijn en spierpijn, met brede borst hoesten, koorts en zweten optreden. In zeldzame gevallen braken en diarree zijn mogelijk.
De ziekte kan ook erg mild zijn. Influenza komt ook vaak voor in de winter en wordt overgedragen door druppel infectie of contact met oppervlakken bedekt met virussen. Het grootste risico op griep zijn oudere of immuungecompromitteerde mensen en kinderen jonger dan 2 jaar.
Vaccinatie is daarom voor deze mensen aan te raden en dient jaarlijks in oktober of november plaats te vinden. Na de vaccinatie heeft het lichaam ongeveer 2 weken nodig om de immuunsysteem en om de bescherming te kunnen gebruiken. De jaarlijkse booster is nodig omdat er veel subgroepen van het virus zijn en het virus voortdurend verandert.
Elk jaar worden vaccins ontwikkeld tegen de meest voorkomende soorten griep. Dit betekent dat niet elke subgroep van griep kan worden gevaccineerd, maar de meest voorkomende zijn gedekt. Het soms zeer klassieke optreden van symptomen bij grieppatiënten geeft een goede indicatie voor de diagnose, het uiteindelijke bewijs wordt pas geleverd door middel van uitstrijkjes, bijvoorbeeld van nasale afscheidingen.
In ernstige gevallen is therapie tegen het virus aan te raden; verdere therapie zal waarschijnlijk de symptomen verlichten. De symptomen van een sniffles bij zuigelingen zijn vrij duidelijk. De afscheiding van een virale rhinitis is helder en vloeibaar, terwijl bacteriële pathogenen een nogal taaie, gelige afscheiding met zich meebrengen. Kinderen zijn over het algemeen erg onrustig, slapen slecht, huilen veel en moeten niezen.
De sniffles kan pijnlijk zijn omdat de getroffenen neusslijmvlies is erg geïrriteerd. Fever kan zich ontwikkelen en als het zich naar de bodem verspreidt luchtwegen, hoesten en ademhaling er kunnen ook moeilijkheden optreden. Het is niet ongebruikelijk dat de ziekteverwekkers zich verspreiden naar andere naburige structuren, zodat een verkoudheid kan worden geassocieerd met bijvoorbeeld sinusitis or otitis media Dit leidt meestal tot meer pijn en nog meer onrust bij het kind.
