Overzicht
De schildklier is een 20-60 gram lichtorgel, dat ter hoogte van de slokdarm rond de slokdarm ligt nek, onder de strottehoofd. Zijn taak is om de schildklier te produceren hormonen thyroxine en trijoodthyronine, die essentieel zijn om te overleven. Deze twee hormonen zijn nodig om het metabolisme van het lichaam te reguleren.
De schildklier reageert zeer gevoelig op invloeden van buitenaf en kan daardoor zijn structuur veranderen. Bijvoorbeeld een vergroting van de schildklier kan het volume vergroten tot 2 liter. Patiënten ontwikkelen dan een enorme struma van huid en weefsel.
De oorspronkelijke term voor een vergroting van de schildklier was struma, tegenwoordig wordt de term struma meestal gebruikt. Een vergroting van de schildklier hoeft niet per se gepaard te gaan met een veranderde stofwisselingssituatie. Integendeel, de schildklier hormonen worden geproduceerd op een "normaal" niveau, zodat er sprake is van een euthyroïde metabolische toestand.
Als een overactieve schildklier wordt toegevoegd aan de vergroting van de schildklier, spreekt men van hyperthyreoïdie, en als het onderactief is, spreekt men van hypothyreoïdie. Een struma is verdeeld in verschillende fasen op basis van zijn uiterlijk. Volgens de AWMF-richtlijnen is het onderverdeeld in: Stadium 0: geen struma, gevolgd door stadium 1a, een voelbare struma die niet zichtbaar is voor het oog.
Dit wordt gevolgd door stadium 1b, een struma dat zichtbaar wordt wanneer de hoofd wordt teruggeworpen naar zijn maximum. Fase 2 is een struma dat zichtbaar is bij normaal hoofd houding, en stadium 3, als laatste stadium, een struma dat zeer sterk vergroot is en nagenoeg zichtbaar is op een afstand van enkele meters. Deze classificatie is ingevoerd om een gestandaardiseerde definitie van schildkliervergroting af te dwingen.
Omdat echter alleen het uiterlijk van de struma wordt beschreven, geeft de classificatie geen informatie over de werkelijke functie en metabolische toestand van de schildklier. Daarom wordt de schildklier gedetailleerder beschreven, bijvoorbeeld op basis van zijn locatie, functie en morfologie. De positie kan eutopisch of dystopisch zijn.
Eutop beschrijft - vanuit het Grieks van “eu” = goed en “topos” de positie - een correcte, dwz fysiologische positie voor de slokdarm, onder de strottehoofd, en niet in de thorax, of op een andere onfysiologische plaats. Deze positie zou dan worden omschreven als dystop (van het Griekse "dys-" = slecht). Bovendien kan de functie van de schildklier euthyroid zijn, dwz
normaal, hypothyroid, dwz te zwak, en hyperthyroid, dwz te sterk. Voor de patiënt is de beschrijving van de morfologie echter soms het belangrijkst.
Hier verdeelt men zich in struma diffusa, struma nodosa. De eerste beschrijft een diffuse, uniforme vergroting van de schildklier, met homogene groei. Struma nodosa beschrijft een nodulaire vergroting van de schildklier, waarin al knobbeltjes aanwezig zijn. Afhankelijk van het aantal knooppunten wordt ook een uninodosa-struma beschreven en een multinodosa-struma.
