Therapie
Een vergroting van de schildklier moet altijd worden verduidelijkt door een arts. Alleen een vergroting veroorzaakt in eerste instantie geen symptomen. Als het schildklier bereikt een volume van ongeveer 2 liter (standaardwaarde 20-60 milliliter), houdingsafwijking en verslechtering van hoofd en nek alleen al vanwege het gewicht zijn bewegingen te verwachten.
Dit kan leiden tot blijvende posturale misvorming, simpelweg vanwege het hoge, onfysiologische gewicht. Bovendien extreem schildkliervergroting beïnvloedt van nature de luchtwegen en het spijsverteringskanaal, wat resulteert in ademhaling problemen en moeite met slikken. Dit is de meest gunstige handelwijze voor het geval de uitbreiding werd veroorzaakt door jodium deficiëntie en niet door tumormetastase, adenoom of andere kwaadaardige ziekte.
Schildkliercarcinomen hebben dus over het algemeen een goede 5-jaarsoverleving van 60-90% bij vroege behandeling. Bij anaplastische schildkliercarcinomen is het 5-jaars overlevingspercentage echter slechts 10%, wat aantoont dat zelfs een vergroting van de schildklier kan fataal zijn. Daarom is een snelle opheldering door de huisarts noodzakelijk.
Door de langzame groei wachten patiënten echter meestal tot het laatste moment, anders zullen ze geen ongemak voelen. In principe zijn er 3 behandelingsbenaderingen om te behandelen schildkliervergroting Ze hebben allemaal verschillende indicaties, evenals voor- en nadelen.
Ten eerste de medicamenteuze behandeling door vervanging van de ontbrekende schildklier hormonen, en administratie van jodideOm het vorige voorbeeld over te nemen, als 100 cellen genoeg hebben jodium beschikbaar om voldoende schildklier te produceren hormonen voor het lichaam kunnen de resterende 100 kliercellen komen te vervallen, ze worden overbodig en kunnen worden afgebroken. Zo krimpt de schildklier weer. De vervanging van de schildklier hormonen heeft ook als bijkomend effect dat de schildklier niet verder wordt beschoten TSH via het thyrotrope regulerende circuit - TSH stimuleert uiteindelijk het schildklierweefsel om te groeien en te produceren.
De medicamenteuze behandeling kan echter alleen worden gebruikt als er geen gelijktijdige behandeling is hyperthyreoïdie Immers, als jodium wordt toegediend, zou men dan extra olie in het vuur gieten en de schildklier van verdere "brandstof" voorzien om meer hormonen te produceren. Ook eventuele (oncontroleerbare) autonomie of carcinomen in de schildklier mogen niet van jodium worden voorzien, aangezien deze niet te controleren zijn en kunnen blijven groeien.
Medicamenteuze behandeling wordt gegeven over een periode van één tot anderhalf jaar, maar levenslange nazorg en controle is noodzakelijk. De tweede behandelingsaanpak is een operatie. Het is aangewezen bij verdenking van schildkliercarcinoom, of bij vernauwing van de luchtpijp en slokdarm.
Koude knobbeltjes en vermoedelijke kwaadaardige tumoren kunnen ook een reden zijn voor een operatie. Het gevaar bij een operatie is dat het schildklierweefsel al is uitgegroeid tot aangrenzende structuren en deze is geïnfiltreerd. Specifiek, de laryngeale terugkerende zenuw en de schepen leveren van de hersenen kan worden beïnvloed.
Een zogenaamde terugkerende parese, die optreedt na beschadiging van de stemband zenuw, resulteert in een of beide stembanden niet meer kunnen bewegen. Hoewel het complicatiepercentage bij schildklieroperaties slechts 1% is, is stemtraining daarna noodzakelijk stemband verlamming om te voorkomen dat de stem permanent hees klinkt. De schepen leveren van de hersenen kan ook gewond raken, al is het risico niet zozeer door onvoldoende aanvoer van bloed aan de hersenen vanaf overmatig bloeden in de nek.
De hersenen worden geleverd met bloed via in totaal 3 grote schepen, dus een verwonding aan een van de drie schepen kan gemakkelijk worden gecompenseerd. Bloeden in de nek gebied is niet zonder gevolgen, zoals veel bloed kan hier verloren gaan en de druk in de vaten is relatief hoog vanwege de nabijheid van de hart- Struma-chirurgie is echter een van de standaardoperaties en wordt meestal zonder complicaties uitgevoerd.
Kleine operaties laten slechts een klein, dun litteken achter onder de strottehoofd Dit litteken zal aanvankelijk wat roodachtig lijken, maar zal in de loop van de operatie nauwelijks zichtbaar zijn. Na de operatie een levenslange behandeling bij L-thyroxine en jodium is meestal nodig, omdat het lichaam allereerst het ontbrekende schildklierweefsel weer wil aanmaken.
Om dit te voorkomen worden de bovengenoemde medicijnen gebruikt. Stoppen zou leiden tot hernieuwde groei. De derde en laatste behandelingsoptie is radioactief jodiumtherapie.
Bij deze therapie wordt - simpel gezegd - radioactief jodium in de schildklier gebracht, die het vervolgens van binnenuit vernietigt. Het bijzondere van deze methode is dat het radioactieve jodium alleen door de schildklier wordt opgenomen en niet door een andere lichaamscel. Dit zorgt voor een absoluut precieze behandeling.
Omdat alleen schildkliercellen jodium opnemen, worden de radioactieve jodiumisotopen afgezet in de cellen van de schildklier. Daar stralen ze zeer energetisch uit op het omringende weefsel. Aangezien de patiënt na (orale) toediening zelf radioactief straalt en daarmee andere mensen kan schaden, is wettelijk minimaal 48 uur verblijf in een stralingsdicht gebouw verplicht. Radiojodium therapie kan ook nodig zijn als voorbehandeling voor de operatie.
