Sarcoom is de naam die wordt gegeven aan een zeldzame kwaadaardige tumorziekte die elk deel van het lichaam kan aantasten. Daarom is het een grote medische uitdaging om de ziekte op te sporen en te behandelen. Patiënten maken niet zelden een lange reis door een grote verscheidenheid aan volksgezondheid zorgposten voordat de juiste diagnose wordt gesteld. Hierbij geldt: hoe eerder een sarcoom wordt ontdekt, hoe groter de kans op herstel.
Wat is sarcoom?
Een sarcoom is een samenstelling van verschillende gedegenereerde lichaamscellen die zich meer vermenigvuldigen dan gezonde cellen. De snelle celgroei van de tumorcellen zorgt ervoor dat het aangetaste weefsel of orgaan defect raakt. Als een kwaadaardige tumor laat het sarcoom zich vaak los van de plaats van oorsprong en koloniseert het omringend weefsel (infiltratie) of reist het door de bloedbaan of het lymfestelsel naar verder weg gelegen lichaamsweefsels, wat resulteert in de vorming van metastasen Sarcomen kunnen worden onderverdeeld in twee hoofdgroepen: wekedelensarcomen en botsarcomen. Bij wekedelensarcomen onderscheiden artsen meer dan 150 verschillende soorten tumoren die zich vormen in bindweefsel, vetweefsel of spier. De ziekte komt het meest voor bij volwassenen tussen de 45 en 55 jaar. Botensarcomen, die zich zowel in het bot als in het bot kunnen vormen. beenmerg, kraakbeen or gewrichten, hebben meer kans op jongeren tussen de 10 en 30 jaar.
Oorzaken
Het is grotendeels onduidelijk welke factoren bijdragen aan de ontwikkeling van sarcomen. Contact met industriële gifstoffen werd tot een paar jaar geleden als een mogelijke oorzaak beschouwd, maar statistisch bewijs is nog niet geleverd. In zeldzame gevallen ontstaan sarcomen na bestraling therapie in de bestraalde lichaamsgebieden. In verband met bepaalde ziekten zoals neurofibromatose, retinoblastoom of het Fraumeni-syndroom kan de ontwikkeling van wekedelensarcomen vaak worden waargenomen. Aangeboren genetische defecten kunnen ook de ontwikkeling van verschillende tumoren bevorderen. Al deze factoren zijn echter de oorzaak van de ontwikkeling van slechts een zeer klein deel van de sarcomen. Bijna alle sarcomen komen spontaan voor, zonder een specifieke trigger die kan worden genoemd.
Typische en veel voorkomende sarcomen
- Ewing sarcoom
- Kaposi's sarcoom
- osteosarcoom
- chondrosarcoma
- Fibrosarcoom
- Liposarcoom
- angiosarcoom
- Leiomyosarcoom
- Rhabdomyosarcoom
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen variëren afhankelijk van het type sarcoom. Weke delen sarcomen zijn bijvoorbeeld in het begin vaak pijnloos. Naarmate de ziekte vordert, pijn kan optreden als de tumor in omvang toeneemt. Functionele beperkingen van de aangetaste structuren zijn ook mogelijk. osteosarcoom, het sarcoom van het bot, wordt ook vrij laat merkbaar. De eerste symptomen zijn onder meer lokale zwelling bij pijn Net als bij wekedelensarcoom, functionele beperkingen van de gewrichten of andere omliggende structuren kunnen voorkomen osteosarcoom door verplaatsing. Gelokaliseerd pijn, zwelling en hyperthermie zijn de belangrijkste symptomen van Het sarcoom van Ewing, een kwaadaardige tumor van jeugd en adolescentie. Afhankelijk van de grootte kan het sarcoom andere lichaamsstructuren verplaatsen, wat leidt tot functionele beperkingen of functieverlies. Zoals bij de meeste kankers, kan sarcoom resulteren in wat bekend staat als B-symptomatologie. De getroffenen lijden aan onverklaard koorts en nachtelijk zweten. De ernst van deze symptomen kan sterk variëren. Sommige patiënten ervaren bijvoorbeeld slechts een licht zweetlaagje, terwijl anderen het beddengoed volledig doorweekt hebben met zweet. Bovendien verliezen mensen met sarcoom binnen zes maanden vaak onbedoeld meer dan tien procent van hun lichaamsgewicht.
Diagnose en progressie
Een aanvankelijk pijnloze zwelling die vaak in de loop van weken en maanden groeit, kan het eerste teken van sarcoom zijn. Als de tumor zich verder verspreidt, stretching belangrijk zenuwen, ervaart de getroffen persoon vaak pijn. Bovendien is de werking van normaal weefsel meestal verstoord. Om een mogelijke tumor te diagnosticeren, gebruikt de oncoloog eerst beeldvormende technieken zoals röntgenfoto's, computertomografie en MRIBovendien is een bloed test kan informatie geven over de aanwezigheid van een sarcoom, aangezien sommige bloedwaarden indirect op het bestaan ervan wijzen. Om de diagnose uiteindelijk te bevestigen, wordt vaak een monster van de tumor genomen en microscopisch onderzocht. Omdat de verwijdering ervoor kan zorgen dat tumorcellen zich naar de omliggende weefsels verspreiden en dus naar het lichaam verspreiden, moet zo snel mogelijk een operatie worden uitgevoerd als de bevindingen positief zijn.
Complicaties
Sarcoom kan verschillende complicaties veroorzaken. Als de tumor zich in het weefsel verspreidt, kan dit weefselschade en zenuwstoringen veroorzaken. Naarmate de ziekte voortschrijdt, kan het sarcoom zich verspreiden en verspreiden naar andere delen van het lichaam en interne organen - resulterend in veelzijdige symptomen en blijvende weefsel- en orgaanschade. Dit gaat gepaard met de ontwikkeling van chronische pijn, welke kan leiden tot psychische problemen als de ziekte langdurig aanhoudt. Veel patiënten ervaren bijvoorbeeld Angst stoornissen en Depressie, die na de behandeling vaak nog lang aanhouden. Voor de operatie bestaat het risico dat het mis gaat biopsie toegang is gemaakt. Begeleidende hematomen en infecties kunnen zich ontwikkelen. Vaatblessures en bloedingen zijn denkbaar tijdens en na de operatie. tevens de huid op de plaats van de procedure kan litteken of er zijn wond genezen problemen en ontsteking Ten slotte kan de voorgeschreven medicatie ook ongemak veroorzaken. Pijnstillers en ontstekingsremmend drugs worden meestal gebruikt, wat af en toe kan leiden tot hoofdpijn, spier en bot pijn, gastro-intestinale problemen en huid irritaties. Als de patiënt lijdt aan een reeds bestaande voorwaardekunnen zich ernstige cardiovasculaire complicaties voordoen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Bij sarcoom moet altijd een behandeling door een arts worden gezocht. In de regel kan het niet vanzelf genezen en zonder medische behandeling kan de getroffen persoon in het ergste geval overlijden. In ieder geval moet verdere uitzaaiing van de tumor worden voorkomen. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt aan een zeer ernstige zwelling. Deze zwelling kan in verschillende delen van het lichaam voorkomen en is meestal relatief gemakkelijk te zien met het oog. Nachtelijk zweten duidt vaak ook op sarcoom en moet door een arts worden onderzocht. Verder koorts of ernstig gewichtsverlies van de getroffen persoon kan ook voorkomen. Sarcoom kan voornamelijk door een huisarts worden vastgesteld. Voor verdere behandeling is echter een specialist nodig die het sarcoom kan verwijderen. Het is niet universeel te voorspellen of een positief beloop van de ziekte zal optreden. Mogelijk vermindert de ziekte ook de levensverwachting van de getroffen persoon.
Behandeling en therapie
De behandeling van sarcoom hangt in grote mate af van de verspreiding van de ziekte nadat de diagnose is gesteld. Voor kleine, gelokaliseerde tumoren is een operatie de eerste keuze. Het doel is hier om het kwaadaardige weefsel volledig te verwijderen. Voor dit doel wordt ook een deel van het gezonde weefsel naast het sarcoom verwijderd, aangezien gemigreerde tumorcellen zich daar kunnen verbergen, wat de vorming van metastasen Bij grote tumoren wordt eerst getracht de grootte met te verkleinen chemotherapie vóór chirurgische verwijdering. Als metastasen zijn al gevormd, chemotherapie, die kan worden beheerd via tablets, infusie of injectie, is de eerste behandelingsstap. Als dit therapie blijft ondoeltreffend, straling kan helpen het tumorweefsel te vernietigen. Recente studies tonen aan dat de administratie of drugs dat leiden een blokkade van de stofwisselingsroutes in de tumorcel kan een positief effect hebben op het succes van de behandeling. Omdat elke patiënt anders reageert op nieuwe stoffen en drugs For chemotherapie, de creatie van een individu therapie plan is een absolute must.
het voorkomen
De ontwikkeling van sarcomen wordt niet beïnvloed door het gedrag van de getroffen persoon, daarom zijn er geen maatregelen voor preventie. Een gezonde levensstijl, die zowel een evenwichtig karakter omvat dieet en voldoende lichaamsbeweging, evenals het observeren van preventieve onderzoeken, is een cruciale stap in het behoud volksgezondheid Als er al een ziekte aanwezig is, heeft een evenwichtige sociale omgeving die de getroffen persoon ondersteunt een positieve invloed op het herstel.
Nazorg
Na medische behandeling van sarcoom begint de nazorg. De belangrijkste doelstellingen zijn onder meer de tijdige opsporing en behandeling van een recidief, dwz een recidief van de tumor. Daarnaast behandelt nazorg ongewenste gevolgen of bijwerkingen van de kanker behandeling en helpt de patiënt om terug te keren naar zijn of haar dagelijkse routine. Als het sarcoom operatief met succes is verwijderd, moeten er daarna regelmatig vervolgonderzoeken plaatsvinden. Dit geldt ook als een volledige genezing niet meer kan worden bereikt, zodat de behandeling kan worden gevolgd. De vervolgonderzoeken worden uitgevoerd door een oncoloog of een speciaal tumorcentrum. Hoe vaak de vervolgonderzoeken moeten plaatsvinden, is afhankelijk van het ziekteverloop en de individuele toestand ervan volksgezondheid van de patiënt. In de regel worden ze aanvankelijk uitgevoerd met tussenpozen van drie maanden. Op deze manier is het mogelijk om vroegtijdig in te grijpen tegen mogelijke nieuwe tumorformaties of nawerkingen van de behandeling. Daarnaast controleert de arts of er uitzaaiingen (dochtertumoren) zijn ontstaan. Er zijn echter nog geen laboratoriumwaarden, zoals bloed tests, die aanwijzingen kunnen geven voor een nieuw sarcoom. Als er amputaties moesten worden uitgevoerd als onderdeel van de behandeling, volgt de arts het verloop van de revalidatie maatregelen Deskundigen bevelen een nauwgezette follow-up aan gedurende maximaal vijf jaar. De patiënt zou op deze controles moeten aandringen, al was het maar uit eigenbelang.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten met sarcoom hebben te maken met zeer bijzondere omstandigheden en situaties. Ze worden geconfronteerd met het feit dat hun leven voortijdig eindigt. Op het gebied van zelfhulp zijn er nauwelijks genoeg mogelijkheden om tot herstel te komen. Niettemin moet de patiënt verschillende nemen maatregelen om zijn situatie bij het omgaan met de ziekte en de bijwerkingen ervan te verbeteren. Met een positieve houding ten opzichte van zichzelf en het leven kan de patiënt een grote invloed hebben op het beloop van de ziekte. Studies hebben aangetoond dat therapeutische benaderingen een beter effect hebben als de patiënt samenwerkt met de arts en gelooft in een verbetering van zijn situatie. Een gezonde levensstijl, een evenwichtige dieet evenals mentale technieken helpen om een versterking van de immuunsysteem en mentale kracht. Daarnaast kunnen alternatieve geneeswijzen een positieve invloed hebben op de verdere ontwikkeling. Het is belangrijk om levensvreugde te bevorderen en behandelbeslissingen te nemen waarvan de getroffen persoon overtuigd is. De organisatie van de vrije tijd dient afgestemd te zijn op de fysieke behoeften en mogelijkheden van de patiënt. Open discussies over de situatie en de ontwikkeling van gezondheidshulp bij het omgaan met de ziekte. De patiënt en zijn of haar familieleden moeten eerlijk tegen elkaar zijn en eventuele vragen met elkaar ophelderen.
