Interacties
Procaïne kan het effect van bepaalde beperken antibiotica (sulfonamiden). Aan de andere kant verlengen bepaalde medicijnen die worden gebruikt om spieren te ontspannen (niet-depolariserende relaxantia) het effect, en medicijnen die het autonome zenuwstelsel stimuleren. zenuwstelsel (cholinesteraseremmers zoals fysostigmine) versterken het effect van procaïne.
Therapie
De oudste toepassing van procaïne is plaatselijke verdoving. Tegenwoordig wordt procaïne nog steeds voornamelijk gebruikt in de tandheelkunde. In de alternatieve geneeskunde wordt procaïne bij voorkeur gebruikt bij neurale therapie.
Hier worden naast het anesthetische effect ook andere therapeutische effecten gebruikt. Op cellulair niveau heeft procaïne een ontstekingsremmende werking, wat ertoe leidt dat procaïne bij neurale therapie ook wordt gebruikt als lokale injectie voor ontstekingen. Bovendien heeft de injectie van procaïne een vaatverwijdend effect. Dit effect wordt benut in het pijn therapie met procaïne. Verdere effecten van procaïne in alternatieve geneeswijzen worden beschreven, waarvan sommige niet definitief zijn bewezen.
Waar kun je procaïne kopen?
Procaine is verkrijgbaar in de apotheek of in de postorderapotheek. Vaak hebben artsen ook procaïne-oplossingen voor injectie in hun praktijk en kunnen ze indien nodig patiënten ter plaatse behandelen zonder vooraf de benodigde ampullen in de apotheek te hoeven kopen.
Is procaïne ook vrij verkrijgbaar?
Een tot twee procent procaïne-oplossing in ampullen voor injectie of gebruiksklare spuiten kan zonder recept worden verkregen in apotheken of postorderapotheken. Oordruppels met procaïne zijn ook zonder recept verkrijgbaar. Alle andere toedieningsvormen en hoger gedoseerde procaïne-oplossingen moeten door de arts worden voorgeschreven.
Geschiedenis van Procain
Meer dan honderd jaar geleden werd het huidige procaïne ontdekt door de Duitse chemicus Alfred Einhorn en kreeg het de naam Novocaine. De gelijkenis van de naam met cocaïne is geen toeval. Twintig jaar lang Cocaïne was het belangrijkste plaatselijke verdovingsmiddel en werd rond de eeuwwisseling vervangen door novocaïne (de “nieuwe (= novo) cocaïne”).
