Flebografie is een radiologische onderzoeksmethode. Het wordt gebruikt om de aderen te evalueren.
Wat is flebografie?
Flebografie is een radiologische onderzoeksmethode. Het wordt gebruikt om de aderen te evalueren. Flebografie of flebografie is een onderafdeling van angiografie Het is een van de onderzoeksmethoden voor beeldvorming. Een contrastmiddel met jodium wordt gebruikt, die wordt geïnjecteerd door de arts in de ader regio te onderzoeken. Tegelijkertijd voert de arts een Röntgenstraal onderzoek om de stroom van het contrastmiddel vast te leggen. Flebografie wordt gebruikt voor het afbeelden van schouderarmaders, been-geleidende aders en bekkenaders. Slechts in zeldzame gevallen wordt het uitgevoerd als een eerstelijns procedure. Het wordt vaak uitgevoerd na een echografie (ultrageluid examen). Het is nuttig bij het verduidelijken van onnauwkeurige bevindingen in gevallen van vermoeden bloed stolsels (trombose Dus trombose in de aderen van de dij evenals in de aderen van de lagere been kan bijzonder goed worden opgehelderd met flebografie.
Functie, effect en doelen
De toepassingsgebieden voor flebografie omvatten voornamelijk spataderen (spataderen), veneus trombose (flebotrombose), posttrombotisch syndroom, en terugkerende spataderen, waarbij opnieuw spataderen ontstaan. Bovendien wordt flebografie uitgevoerd na onduidelijkheden ultrageluid onderzoeken, als een levensbedreigende longaandoening embolie wordt vermoed, wat vaak wordt veroorzaakt door een ontheemden been ader trombose, vóór de uitvoering van een chirurgische trombectomie of een medicamenteuze trombolyse, evenals om het verdere verloop na een uitgesproken flebotrombose te volgen. Evenzo kunnen ontstekingen of tumoren die in de ader gebied kan worden gedetecteerd door het gebruik van flebografie. Voordat flebografie kan plaatsvinden, moet de patiënt eerst met een contrastmiddel in de betreffende ader worden geïnjecteerd. De bloed in de aderen heeft de eigenschap om naar de hart- Op deze manier een goede distributie van de contrastmiddel is mogelijk. De speciale Röntgenstraal onderzoek maakt het mogelijk de interne aderstructuur nauwkeurig te visualiseren. Dit geeft de arts de mogelijkheid om eventuele veranderingen te identificeren, waaronder belemmeringen of vernauwingen. Voordat een flebografie wordt uitgevoerd, moet de patiënt de arts informeren als hij of zij lijdt aan bepaalde allergieën. Ongeveer vier uur voordat het onderzoek begint, mag de patiënt niets eten. In sommige gevallen kan het ook handig zijn om een voetbad uit te voeren om de huid te verzachten huid en verwijden de aderen. Hierdoor kan op zijn beurt een betere veneuze toegang worden gecreëerd. Als flebografie op het been wordt uitgevoerd, wat meestal het geval is, gaat de patiënt op een bank liggen. Daarbij kantelen de voeten in neerwaartse richting. Een tourniquet wordt over de enkel zodat het contrastmiddel ook de diepe aderen van het been kan bereiken. De contrastmiddel wordt vervolgens in een ader in het dorsale gedeelte van de voet geïnjecteerd. Via de ader kan het middel doordringen tot in de diepere delen van het lichaam. De volgende stap is het maken van röntgenfoto's. De dokter kijkt naar het bekken, dij, knie en onderbeen De röntgenfoto's zijn uit verschillende richtingen genomen. Het been wordt naar binnen en buiten gedraaid. Als er een trombose aanwezig is, is dit op de afbeelding te zien als een vullende defect, die scherp gedefinieerd is. Bij het controleren van de functie van de veneuze kleppen, moet de patiënt op dezelfde manier duwen als ontlasting. Op deze manier kan de arts bepalen of het veneus is bloed terugkeert en of de dichtheid van de veneuze kleppen aanwezig is. In totaal duurt flebografie slechts 5 tot 10 minuten. Aan het einde van het onderzoek wordt het been stevig omwikkeld. Er kan echter ook een steunkous worden aangetrokken. Om het contrastmiddel beter te verwijderen, moet de patiënt ongeveer 30 minuten bewegen. De uitscheiding van het middel vindt plaats via de nieren. De patiënt moet daarom veel vocht drinken. Als flebografie alleen niet voldoende is voor diagnose, is er ook de mogelijkheid van CT-flebografie, waarbij de aderen worden onderzocht door computertomografie, of magnetische resonantie-flebografie, die kan worden uitgevoerd met of zonder contrastmiddel.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Bij het uitvoeren van flebografie zijn sommige bijwerkingen binnen het bereik van de mogelijkheid. Deze omvatten bloeden op de prik site, bijvoorbeeld. Sommige patiënten hebben ook last van infectie of littekens. Bovendien kan het contrastmiddel de vaatwanden irriteren of allergische reacties veroorzaken. Als er sprake is van trombose, is het mogelijk dat a bloedprop kunnen op deze manier losbreken en naar andere delen van het lichaam reizen. Als de arts een katheter inbrengt, bestaat het risico dat de aderwand wordt doorboord door het instrument of de naald. Naast risico's en bijwerkingen zijn er ook enkele contra-indicaties waarmee u rekening moet houden. Deze omvatten allereerst een mogelijke intolerantie van de patiënt voor de contrastmiddel Andere contra-indicaties zijn onder meer chronische lymfatische congestie, acuut ontsteking in het schouder-armgebied, voet of onderbeen en hyperthyreoïdie Om deze redenen moet de patiënt, voordat flebografie wordt uitgevoerd, door de arts gedetailleerd worden geïnformeerd over de risico's en bijwerkingen van de procedure, waaronder Röntgenstraal blootstelling. Soms kunnen andere procedures die niet-invasief zijn, nuttiger zijn voor het onderzoek. Flebografie heeft zowel voor- als nadelen. Het grootste voordeel is een volledige visualisatie van het veneuze vaatstelsel. Functionele kenmerken zijn gemakkelijk te zien op de röntgenfoto. De stralingsblootstelling wordt echter als een minpunt beschouwd. Bovendien veroorzaakt het contrastmiddel spanning op de nieren. Bovendien gaat de radiologische apparatuurtechnologie gepaard met hogere kosten.
