Osteochondrose in de cervicale wervelkolom bevindt zich een osteochondrose intervertebralis, waarvan kan worden onderscheiden osteochondrose dissecans. Osteochondrose intervertebralis verwijst naar een ziekte van de wervelkolom waarbij overbelasting van de wervelkolom leidt tot degeneratie van de Vertebrale lichaam en tussenwervelschijf. De hoogte van de tussenwervelschijf afneemt, veranderingen in botweefsel (sclerose) optreden en botaanhechtingen aan de Vertebrale lichaamkunnen zich boven- en onderplaten vormen. Het ziektebeeld manifesteert zich door pijnlijke bewegingsbeperkingen, een vervorming van de wervelkolom met spieren spanningen en komt vaak voor met de leeftijd. Osteochondrose dissecans is een bot-kraakbeen vormingsstoornis die vooral de gewrichten van de extremiteiten.
Therapie
Omdat het een degeneratie van de wervelkolom is die niet kan worden genezen, is de therapie voornamelijk symptomatisch en bedoeld om verdere schade te voorkomen. 1) Eerst en vooral is de pijn behandeling. Pijn kan worden verminderd door middel vancortisonedie ontstekingsremmende medicijnen bevatten.
Sterke spieren spanningen kan ook worden verlicht met medicatie. 2) Toepassing van warmte kan ook nuttig zijn om spanning te laten ontploffen. In het geval van zenuwlaesies of ernstig therapieresistent pijn, injecties in de wervel gewrichten of in de buurt van de zenuwen kan de symptomen verlichten.
3) Gymnastiek- en houdingstraining met pijnvrije intervallen zijn van groot belang en vooral belangrijk om de progressie van de ziekte tegen te gaan. 4) Bij hevige pijn kan een korte immobilisatie van de cervicale wervelkolom door middel van spalken worden overwogen. De cervicale wervelkolom is echter natuurlijk verantwoordelijk voor hoofd beweging en immobilisatie in dit deel van de wervelkolom is moeilijk en vereist grote beperkingen bij de activiteiten van het dagelijks leven. Toch is rust en verlichting aangewezen na acute stress of bij hevige pijn. 5) In gevorderde stadia kan een stabiliserende, rechtmakende operatie worden overwogen.
Inhoud fysiotherapie
Bij een fysiotherapeutische behandeling wordt eerst een precieze diagnose gesteld, die een “feitelijke voorwaarde”Van de patiënt. Hieronder worden doelen gesteld voor het behouden en verbeteren van de mobiliteit. De therapie bestaat uit pijnverlichtende technieken, mobiliserende technieken en houdingstraining om de patiënt bewust te maken van de houding en belasting van zijn of haar cervicale wervelkolom in het dagelijks leven.
Mobiliseringstechnieken kunnen hun oorsprong vinden in de manuele therapie of bijvoorbeeld door het tegengaan van mobilisatie. Er zijn passieve technieken waarmee de therapeut de patiënt mobiliseert en er zijn actieve technieken waarbij de medewerking van de patiënt vereist is. Het doel is om de beweeglijkheid van de wervel te behouden en te verbeteren gewrichten en omringende constructies zoveel mogelijk.
Ook belangrijk zijn pijnstillende oefeningen en technieken. Hiervoor zijn lichte bewegingsoefeningen beschikbaar, die de patiënt ook thuis kan uitvoeren. Stretching oefeningen kunnen pijn verlichten, maar ook passieve technieken van de therapeut kunnen worden gebruikt.
Deze omvatten fasciale technieken, triggerpoint-therapie en massage grepen. Voor de patiënt dient ook een specifiek oefenprogramma ontwikkeld te worden, waarin hij of zij leert om te zwakke spiergroepen te versterken en verkorte spieren te rekken. Een mobiliserend oefenprogramma, dat regelmatig buiten de therapie wordt uitgevoerd, is nodig om progressie van de ziekte te voorkomen. De houding in het dagelijks leven en op het werk of onder stress wordt ook gecontroleerd en verbeterd in fysiotherapie voor osteochondrose van de cervicale wervelkolom.
Alle artikelen in deze serie:
