De neuroloog is werkzaam binnen de interne geneeskunde en houdt zich voornamelijk bezig met ziekten van de zenuwstelsel. Nauw verwant is het medische veld van de psychiatrie.
Wat is een neuroloog?
Een neuroloog diagnosticeert en behandelt disfuncties en ziekten van de zenuwstelsel. Een neuroloog diagnosticeert en behandelt disfuncties en ziekten van de zenuwstelsel. Dit omvat voornamelijk de hersenen, beenmerg en perifere zenuwstelsel, evenals bevoorrading bloed schepen en belangrijke weefselstructuren. Een ander veld omvat symptomen en disfuncties die zijn gebaseerd op psychische stoornissen. Dit kunnen bijvoorbeeld verlamming, sensorische stoornissen, pijn or slaapstoornissen. Nauw hiermee verbonden is de psychiatrie, aangezien sommige neurologische aandoeningen verband houden met psychische aandoeningen. Deelgebieden van neurologie zijn neurofysiologie, die zich bezighoudt met het zenuwstelsel en zijn werking, en neuropathologie. Dit laatste behandelt voornamelijk de pathologische organische veranderingen van het zenuwstelsel en wordt beschouwd als de theoretische basis voor neurologie. Neurochirurgie omvat chirurgische ingrepen in het centrale en perifere zenuwstelsel. Een succesvolle medische opleiding met vergunning om geneeskunde uit te oefenen, vormt de basis voor een specialistische opleiding tot neuroloog. Dit moet worden ingevuld op een overeenkomstige gespecialiseerde afdeling voor zowel neurologie als psychiatrie. Ten slotte is er een specialistisch onderzoek om neuroloog te worden.
Behandelingen
Omdat het zenuwstelsel een zeer uitgebreid gebied is, zijn de klinische beelden ook erg divers. Daarom kunnen hieronder slechts enkele voorbeelden worden gegeven. Een neuroloog is in de eerste plaats een specialist in alle ziekten die de hersenen, spinal cord en zenuwstelsel. Deze ziekten kunnen worden veroorzaakt door ontstekingen, genetische defecten, verwondingen, tumoren of stofwisselingsstoornissen. Ontstekingsziekten kunnen zijn: hersenvliesontsteking, multiple sclerose or gordelroos. Een neuroloog wordt ook geraadpleegd na ongevallen met ernstig letsel, zoals traumatisch letsel hersenen letsel of spinal cord letsel. Verder wordt vaak zorg door een neuroloog geadviseerd na beroertes, ziektes zoals BSE, epilepsie en narcolepsie, evenals sommige tumor ziekten die het zenuwstelsel aantasten. Verslavende aandoeningen zoals alcoholisme of drugsmisbruik moet ook worden gevolgd door een neuroloog, aangezien ontwenning onder andere epileptische aanvallen kan veroorzaken. Pijnlijke ziekten zoals carpaal tunnel syndroom, verlamming of een hernia worden soms behandeld door een neuroloog. In de meeste gevallen ligt de focus op medicatie en Grensverkeer door een neuroloog naast diagnose.
Diagnostische en onderzoeksmethoden
Zoals elke specialist, probeert een neuroloog dat eerst praten met de patiënt. Hij of zij neemt een medische geschiedenis en regelt dan onderzoeken, afhankelijk van de symptomen. Na de fysiek onderzoek, bloed monsters of weefselmonsters kunnen nodig zijn, evenals diagnostiek met speciale apparatuur. Typische neurologische apparaten hier zijn de EEG (hersengolfmeting), EMG (testen van de functionaliteit van de spieren) en de NLG (maatregelen de geleidingssnelheid van bepaalde zenuwen). MRI en CT worden ook gebruikt voor een nauwkeurigere diagnose, vooral bij blessures, beroertes, tumoren en ontstekingsprocessen. Naast deze gebruikelijke apparatuur gebruikt een neuroloog ook apparaten die hersenprestaties meten of informatie geven over het functioneren van de visuele, auditieve en vestibulaire zenuwen. Sommige ziektebeelden worden met behulp van ultrageluid en kleur duplex. De neuroloog alleen kan niet altijd een diagnose stellen. In veel gevallen is een multidisciplinair team met verschillende specialismen nodig om de patiënt het beste te helpen.
Waar moet de patiënt naar zoeken?
Een vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt is ook noodzakelijk met een neuroloog. Als de patiënt zich niet op zijn gemak voelt of niet wordt begrepen, kan dit het genezingsproces aanzienlijk beïnvloeden. De neuroloog moet daarom zorgvuldig worden gekozen en, indien nodig, worden gewijzigd als de relatie niet klopt. In de meeste gevallen kan de huisarts behulpzaam zijn bij het zoeken naar een geschikte neuroloog, aangezien hij die van de patiënt al kent medische geschiedenis en weet vaak welke neuroloog het beste is voor de patiënt. Bij het kiezen moet het klinische beeld op de voorgrond staan, aangezien neurologen verschillende specialisaties hebben. De volksgezondheid verzekeringsmaatschappij kan hier ook een contactpersoon zijn. In sommige gevallen is een second opinion belangrijk, zeker als er onzekerheden zijn. Ook de oefenapparatuur of de samenwerking met klinieken kan, afhankelijk van het ziektebeeld, een doorslaggevend criterium zijn om onnodige verplaatsingen en kostbare tijd te besparen.
