Ontkennen van stijl
Ontkennen betekent iets als onbestaande beschouwen of ontkennen. Een negerende stijl van onderwijs wordt ook wel een negerende stijl genoemd. De reden hiervoor is dat ouders bewust niet deelnemen aan de opvoeding van hun kinderen.
De ouders zijn onverschillig en ongeïnteresseerd jegens het kind en laten het aan zichzelf over. Negatief opgevoede kinderen kennen geen enkele ondersteuning in hun ontwikkeling. Verwaarlozing veroorzaakt vaak ernstige lichamelijke en psychische schade bij de kinderen.
De kinderen zijn alleen en hebben problemen in hun sociale omgeving, in kleuterschool en op school. Ze ervaren geen ondersteuning en veiligheid, noch regels of beperkingen. Helaas wordt in de praktijk een verwaarlozende opvoedingsstijl vaak geassocieerd met fysiek geweld in het gezin.
De nadelen van deze stijl zijn enorm. De kinderen kunnen last hebben van een gebrek aan voeding en hygiëne, hebben grote moeite om zich te hechten en ontwikkelen vaak geen zelfrespect. Ze vallen op door hun opvallende sociale gedrag en vertonen ernstige schoolachterstanden. Op volwassen leeftijd lijden ze vooral onder emotionele ontoegankelijkheid en zijn ze vatbaar voor drugs- en alcoholmisbruik. Ze vinden het vaak moeilijk om in het sociale leven en in hiërarchieën te passen.
Vergelijking van voor- en nadelen
De autocratische stijl van onderwijs is gebaseerd op gehoorzaamheid en totale acceptatie. De kinderen doen wat hun ouders zeggen en trekken de regels niet in twijfel. Een voordeel is dat de kinderen zich later in hun beroepsleven goed kunnen nestelen in hiërarchieën.
De nadelen wegen hier echter op. Kinderen die autocratisch worden opgevoed, ontwikkelen zelden creativiteit of initiatief. Ze zijn gewend te doen wat ze wordt opgedragen.
Kinderen ontwikkelen vaak minderwaardigheidscomplexen. Ze hebben minder zelfvertrouwen dan andere kinderen en hebben vaak de neiging hun onzekerheden te verminderen door agressief gedrag. Op school gaan deze kinderen bijvoorbeeld achter de zwakkere aan omdat ze geen andere weg kennen en niet weten hoe om hun gevoelens te uiten. Met de autoritaire opvoedingsstijl heerst er een koel klimaat tussen de opvoeder en het kind.
De opvoeder is onpersoonlijk en beslist alleen over alles. Het beperkt de kinderen ernstig in hun gedrag en maakt ze afhankelijk van de opvoeder. Een groot nadeel is dat spontaniteit en creativiteit van het kind niet of nauwelijks worden aangemoedigd.
In groepen vertonen kinderen die autoritair zijn opgevoed, vaak agressief en onderdrukkend gedrag naar andere kinderen toe. Daarentegen is de democratische opvoedingsstijl juist het tegenovergestelde. Opvoeders en kinderen nemen samen beslissingen en de kinderen worden aangemoedigd om zelfstandig te handelen en zelfstandig problemen op te lossen.
In de democratische onderwijsstijl prijst en bekritiseert de opvoeder de kinderen op feitelijke en constructieve wijze, waardoor een hoge mate van creativiteit en constructiviteit bij de kinderen wordt ontwikkeld. De kinderen hebben relatief betere kansen om hun karakter en autonomie te ontwikkelen. De egalitaire stijl van onderwijs is zeer controversieel.
Grote voordelen van de egalitaire stijl zijn dat de kinderen zelfstandig worden, hun behoeften creatief en op jonge leeftijd leren verwoorden en objectief leren bespreken. Ouders staan in deze opvoeding dicht bij het kind, wat kan leiden tot een diepe verbinding tussen ouders en kind. Een egalitaire opvoedingsstijl vereist echter veel tijd en geduld, wil het consequent worden toegepast voor het welzijn van het kind.
Als een kind besluit om niet naar de tandarts te gaan of geen zin heeft om naar school te gaan kiespijnmoeten ouders vaak uitvoerig overleggen om het kind te overtuigen van de voordelen van bepaalde dingen. Dit kan erg vermoeiend zijn en de ouders moeten geduld hebben zodat bepaalde beslissingen van het kind het kind zelf niet schaden. In de praktijk schiet de egalitaire stijl echter vaak tekort.
De laissez-faire-opvoedingsstijl is ook erg controversieel. Hier mogen de kinderen doen wat ze willen en komen de ouders tussen als het goed is voor het kind. Deze stijl is geschikt voor kinderen die op jonge leeftijd verantwoordelijk zijn en dingen in vraag stellen.
Het passieve gedrag van de ouders kan ertoe leiden dat kinderen niet leren veel dingen, zoals grenzen, respectvol gedrag en aandacht. Kinderen die zich moeilijk kunnen oriënteren zijn bijna verdwaald in de laissez-faire-stijl en voelen zich vaak eenzaam. De meest kritische opvoedingsstijl is de negerende stijl, waarin de kinderen worden verwaarloosd.
De kinderen zijn afhankelijk van zichzelf en leren in hun ontwikkeling geen essentiële aspecten, zoals regels, grenzen en respectvol omgaan met medemensen. De kinderen hebben vaak geen zelfrespect en kunnen zich moeilijk aanpassen op school en in hun sociale omgeving, waardoor ze vaak opvallen door schooltekorten en agressief gedrag. Kinderen die opgroeien met een negatoire opvoedingsstijl, vertonen in hun volwassenheid grote moeilijkheden om in de samenleving en het beroepsleven te passen. Een negerende stijl kan leiden tot de ontwikkeling van ernstige psychische en fysieke problemen. Een negerende, negerende opvoedingsstijl mag in geen geval bewust worden toegepast.
Alle artikelen in deze serie:
