Het middenhersensyndroom is het resultaat van een toename van de intracraniale druk in de craniale fossa-media en houdt verband met compressie van de middenhersenenstructuur. De meest voorkomende oorzaken van het syndroom zijn bloeding en oedeem. De behandeling is meestal intensieve zorg en omvat het behoud van vitale functies en meestal neurochirurgische drukverlaging.
Wat is het middenhersensyndroom?
Het mesencephalon vormt een deel van de hersenen stam. Neurologen verwijzen ook naar het deel van de hersenen tussen de pons en diencephalon als de middenhersenen. De middenhersenen lokaliseren pathway-systemen en zenuwkernen die van vitaal belang zijn voor de mens. Drukschade van de middenhersenen wordt samengevat als het middenhersensyndroom, dat gepaard kan gaan met verschillende symptomen. In de eerste plaats vormt een toename van de intracraniale druk het toneel voor acute symptomen van de middenhersenen. Naarmate de intracraniale druk toeneemt, hersenen structuren kunnen hun fysiologische positie verlaten en bekneld raken. Meestal raakt de middenhersenen klem in het tentorium cerebelli, de zogenaamde cerebellaire vermis. Dit is een transversale meningeale structuur tussen de achterhoofdskwab in de supratentoriale ruimte en de cerebellum in de infratentoriale ruimte. Verstopping van het hersengedeelte kan alleen optreden na een toename van de druk in het gebied van de schedel fossa media. De oorzaken van de drukstijging in dit gebied kunnen van verschillende aard zijn.
Oorzaken
Acuut middenhersensyndroom wordt voorafgegaan door hersendrukverhogende processen zoals oedeem. Dergelijke oedeemformaties kunnen voorkomen in de context van verschillende ziekten, zoals hersentumors, cerebrale infarcten of toxische ischemie. Beroertes kunnen ook hersenoedeem veroorzaken. In principe kunnen beroertes en tumoren echter leiden tot een middenhersensyndroom, zelfs zonder gelijktijdige oedeemvorming. Alle bovenstaande processen zorgen ervoor dat de intracraniale druk toeneemt. Er is beperkte ruimte binnen de schedel. Lekken bloed in de loop van een beroerte neemt meer of minder ruimte in beslag. Hetzelfde geldt zowel voor ruimte-innemende laesies in de hersenen als voor water accumulatie in de zin van oedeem. Omdat de hersenstructuren in de schedelholte nauwelijks uit de weg kunnen bewegen, worden ze tegen elkaar gedrukt en komen ze klem te zitten. Het resultaat kan het middenhersensyndroom zijn. In individuele gevallen zijn CSF-uitstroomstoornissen ook de belangrijkste oorzaak van vastlopen. CSF is de term die wordt gebruikt om de cerebrospinale vloeistof te beschrijven die rond de centrale spoelt zenuwstelsel In individuele gevallen kan het middenhersensyndroom ook worden veroorzaakt door traumatisch hersenletsel, vergiftiging, of hartstilstand.
Symptomen, klachten en tekenen
Vanuit een klinisch perspectief kan het middenhersensyndroom worden onderverdeeld in drie verschillende fasen, elk gekenmerkt door verschillende symptomen. In wezen is er een progressief verlies van bewustzijn. Bovendien, de pupil reflexen falen in de loop van de ziekte. De beginfase kenmerkt zich door tachycardie en pathologische Cheyne-Stokes-ademhaling. Getroffen personen zweten en hebben dat niet meer pijn stimulusreacties. Pathologisch reflexen optreden. Babinski's tekens zijn bijvoorbeeld positief. In de derde fase van acuut middenhersensyndroom lijden patiënten aan lichtstijve pupillen. Bovendien treden extensorsynergismen op in de vorm van zogenaamde decerebratie-rigiditeit. Dit symptoom wordt verklaard door het falen van alle remmende routes. De reflexen overactief zijn in deze fase. Dit wordt ook wel hyperreflexie genoemd. Omdat het middenhersensyndroom leidt tot coma tijdens de derde fase worden de vitale functies van de patiënt in het late beloop van het syndroom bedreigd. Naarmate de schade voortschrijdt als gevolg van toenemende intracraniale druk, gaat het middenhersensyndroom meestal soepel over in levensbedreigend bulbair hersensyndroom.
Diagnose en verloop van de ziekte
De neuroloog haalt de eerste aanwijzingen voor het middenhersensyndroom uit de geschiedenis. Standaard reflextesten versterken de initiële voorlopige diagnose. Om de diagnose van het middenhersensyndroom te bevestigen, gebruikt de neuroloog diagnostische beeldvorming. In de meeste gevallen bestelt hij een MRI. De vernauwing van de middenhersenen is duidelijk zichtbaar op het plakbeeld. Meting van intracraniële druk is verplicht indien geïndiceerd. De meting wordt tijdens de cursus continu herhaald om zo vroeg mogelijk een continue drukverhoging te detecteren en te kunnen ingrijpen. De prognose voor patiënten met het middenhersensyndroom hangt af van het moment van diagnose. Diagnose in de eerste fase heeft een positieve prognostische impact.
Complicaties
Door het middenhersensyndroom ervaren patiënten verschillende beperkingen en ongemakken. Deze kunnen leiden tot verlamming of verdere verstoringen van de gevoeligheid en dus een zeer negatief effect hebben op het dagelijks leven en de kwaliteit van leven van de patiënt. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen in hun dagelijks leven afhankelijk zijn van de hulp van andere mensen, en ze zijn meestal niet langer in staat om eenvoudige activiteiten uit te voeren. Het is niet ongebruikelijk dat dit leidt tot stijfheid en ongebruikelijk ademhaling De getroffenen kunnen ook vallen in een coma en niet langer actief deelnemen aan het leven. Vooral voor de familieleden, kinderen of partners kan het middenhersensyndroom leiden tot zeer ernstig psychisch ongemak en spanning, zodat ze ook afhankelijk zijn van psychologische behandeling. Behandeling van het middenhersensyndroom kan in de regel plaatsvinden met behulp van medicatie, waarbij deze veelal gericht is op de onderliggende ziekte. Het is echter niet algemeen te voorspellen of dit zal resulteren in een positief beloop van de ziekte. Over het algemeen wordt de levensverwachting van patiënten niet verminderd of beperkt door het middenhersensyndroom.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een verstoring van het bewustzijn is een eerste teken van een huidige hersenziekte. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk zodra er onregelmatigheden in het bewustzijn zijn, hoofdpijn of aandachtstekorten. Een verminderde prestatie, problemen met concentratie of disfuncties dienen door een arts te worden onderzocht. Als er bewusteloosheid optreedt, moeten de medische hulpdiensten onmiddellijk worden gewaarschuwd. Zowel spoedeisende zorg als intensieve medische zorg voor de getroffen persoon is noodzakelijk. Er worden medische tests uitgevoerd zodat de oorzaak van de symptomen kan worden opgehelderd en behandeld. Omstanders zijn verplicht mee te nemen eerste hulp maatregelen totdat de spoedarts arriveert. Dit is de enige manier om het overleven van het slachtoffer te verzekeren. In het geval van onregelmatigheid van de ademhalingsactiviteit, verstoringen van reflexen en zwaar zweten, een dokter is nodig. Vooral verlies van pupilreflexen moet met een arts worden besproken. Als verlies van pijn gevoel optreedt of bestaande symptomen in intensiteit toenemen, moet een arts worden geraadpleegd. Een bleke huidskleur, apathie en apathie zijn tekenen van een huidige ziekte. Omdat het middenhersensyndroom dat wel kan leiden tot een levensbedreigende voorwaarde, moet een arts worden geraadpleegd zodra er een toenemende neiging is om zich onwel of ziek te voelen. Verminderd geheugen, desoriëntatie en verlies van cognitieve prestaties moeten door een arts worden onderzocht.
Behandeling en therapie
De behandeling van het middenhersensyndroom hangt af van het stadium en de oorzaak van de manifestatie. De belangrijkste focus van de behandeling is het verzekeren van vitale functies. Bovendien moet het cerebrale metabolisme op gang worden gehouden en moet de intracraniale druk worden gecontroleerd. Om vitale functies te behouden, ontvangen patiënten ventilatie met gecontroleerd hyperventilatie Conservatieve drug therapie komt overeen met de administratie of catecholamines. Bovendien, volume vervanging is meestal vereist. Zodra de vitale functies zijn gestabiliseerd, wordt het verlagen van de intracraniale druk als het uiteindelijke doel beschouwd therapie De meest effectieve methode om de intracraniale druk te verlagen, hangt af van de primaire oorzaak van de druktoename. Naast neurochirurgische verlaging, mannitol of ventriculaire drainage kunnen belangrijke uitgangspunten zijn. Tijdens drukverlaging is het belangrijk om niet alleen de drukomstandigheden maar ook de vitale functies van de patiënt continu te bewaken. Dit Grensverkeer wordt uitgevoerd door middel van intensive care monitoring. De acute vermindering van intracraniële druk wordt gevolgd door de eliminatie van de primaire oorzaak. Deze oorzaak wordt weggenomen door middel van neurochirurgische ingrepen. Als de primaire oorzaak is gelekt bloedBijvoorbeeld hematoom klaring wordt uitgevoerd als causaal therapie Daarentegen wordt tumoruitroeiing uitgevoerd voor causatieve ruimte-innemende laesies. Of patiënten volledig herstellen van het middenhersensyndroom hangt af van de ernst van de kneuzingen en de getroffen gebieden; revalidatie maatregelen kan het herstel van eventuele gevolgen op de lange termijn bevorderen.
Vooruitzichten en prognose
Het middenhersensyndroom biedt een relatief slechte prognose en betekent een aanzienlijke vermindering van de kwaliteit van leven voor de getroffenen. Bij het begin van het syndroom is er meestal al aanzienlijke hersenschade, wat leidt tot ernstige complicaties of overlijden van de patiënt. Ernstige symptomen zoals verhoogde intracraniale druk of coma nemen vaak een ernstig beloop. Patiënten moeten kunstmatig worden beademd en reageren meestal niet. Bij een positief beloop is er uitzicht op herstel, voor zover er geen ernstige lichamelijke schade is opgetreden. Over het algemeen hangt de prognose af van het tijdstip van behandeling en de ernst van de oorzaak traumatisch hersenletsel Als het trauma direct door een arts wordt behandeld, is de prognose beter. Zonder behandeling is het middenhersensyndroom altijd dodelijk. De prognose wordt gemaakt door de verantwoordelijke neuroloog in overleg met chirurgen en andere specialisten. Om de prognose te maken, wordt rekening gehouden met de ernst van het trauma, evenals met het vorige verloop en eventuele fysieke en mentale schade. De prognose is relatief betrouwbaar omdat reeds opgetreden orgaanschade meestal niet kan worden behandeld, en eenmaal a traumatisch hersenletsel overwonnen is, hoeft het niet noodzakelijkerwijs complicaties te veroorzaken.
het voorkomen
Het middenhersensyndroom kan alleen worden voorkomen voor zover een toename van de druk in het gebied van de schedelfossa kan worden voorkomen. Het preventieve maatregelen in de context van een herseninfarct kunnen bijvoorbeeld in de breedste zin als preventieve maatregelen worden beschouwd.
Nazorg
In de meeste gevallen van het middenhersensyndroom heeft de patiënt zeer weinig en meestal zeer beperkte mogelijkheden voor nazorg, dus de getroffen persoon is primair afhankelijk van een vroege diagnose en snelle behandeling van deze ziekte om verdere complicaties en symptomen te voorkomen. Er kan geen zelfgenezing zijn, dus behandeling door een arts is altijd noodzakelijk. De meeste patiënten vertrouwen op chirurgische ingrepen voor het middenhersensyndroom. De getroffen persoon moet het in ieder geval rustig aan doen na een dergelijke operatie, en ook bedrust moet in acht worden genomen. Het is ook niet ongebruikelijk dat verschillende medicijnen worden ingenomen om de symptomen te verlichten. De instructies van de arts moeten worden opgevolgd en er moet voor worden gezorgd dat de medicatie regelmatig en in de juiste dosering wordt ingenomen. De meeste patiënten hebben ook psychologische ondersteuning nodig tijdens de behandeling en zijn ook in het dagelijks leven afhankelijk van de hulp van hun eigen familie. Over het verdere verloop van het middenhersensyndroom kan in deze context geen algemene voorspelling worden gedaan, aangezien dit sterk afhankelijk is van het tijdstip van diagnose.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van het middenhersensyndroom zijn er in de meeste gevallen geen zelfhulpopties beschikbaar voor de getroffen persoon. In ieder geval is medische hulp nodig om het ongemak en de symptomen van dit syndroom te verminderen en te beperken. In veel gevallen hebben de familieleden of ouders van de getroffen persoon ook last van ernstige psychische klachten of Depressie In dit geval is psychologische behandeling zinvol om de patiënt hier niet mee te belasten. De liefdevolle hulp en zorg van de familieleden kan ook een positief effect hebben op het beloop van de ziekte van het middenhersensyndroom. Mocht de getroffen persoon in coma raken, dan kan meestal geen directe hulp worden geboden. Dagelijkse verzorging en preventie van mentaal ongemak is in dit geval zinvol. Bij een middenhersensyndroom is de getroffen persoon afhankelijk van regelmatige controles en onderzoeken, die vooral op oudere leeftijd of bij blijvende klachten moeten worden uitgevoerd. Sinds ademhaling wordt ook negatief beïnvloed door het syndroom, de getroffen persoon moet het rustig aan doen en geen inspannende of atletische activiteiten ondernemen. Helaas is het niet mogelijk om in het algemeen te voorspellen of het middenhersensyndroom zal resulteren in een verminderde levensverwachting.
