Meckel-Gruber-syndroom (MKZ) is een erfelijke aandoening. Het wordt gekenmerkt door de meest ernstige aangeboren handicaps. Getroffen pasgeborenen sterven meestal binnen de eerste twee weken na de geboorte.
Wat is het Meckel-Gruber-syndroom?
Het Meckel-Gruber-syndroom is een erfelijke aandoening die wordt gekenmerkt door nier cysten, ontwikkelingsstoornissen en centraal zenuwstelsel aandoeningen. De voorwaarde is ook bekend als het Meckel-syndroom. In Duitsland treft de ziekte statistisch 0.7 tot 7.5 pasgeborenen per 100,000 geboorten. In Finland komt de ziekte veel vaker voor. Hier wordt een op de 9,000 pasgeborenen getroffen. Als Nee abortus plaatsvindt, sterven zuigelingen vaak tijdens de perinatale periode, vóór de zevende levensdag.
Oorzaken
De ziekte wordt overgeërfd via een autosomaal recessief genetisch defect. Bij autosomaal recessieve overerving is de gen defect bevindt zich op een van de 22 zogenaamde paren autosomen. Autosomes zijn chromosomen die, in tegenstelling tot gonosomen, geen invloed hebben op het geslacht. Het Meckel-Gruber-syndroom wordt daarom onafhankelijk van het geslacht overgeërfd. Recessief betekent dat de ziekte pas tot een uitbraak komt als twee zieke genen, een van de vader en een van de moeder, worden doorgegeven aan het kind. Dus, wil een kind het Meckel-Gruber-syndroom ontwikkelen, dan moeten zowel de vader als de moeder van het kind drager zijn van de ziekte. De ouders vertonen geen symptomen omdat ze elk slechts één zieke bij zich dragen gen De tweede is ziek gen ontbreekt voor het begin van de ziekte. De ouders worden ook wel geleiders genoemd, dwz dragers van het defecte gen. Als beide ouders dirigenten zijn, is de kans om het Meckel-Gruber-syndroom op te lopen statistisch 25 procent. Als de ouders verwant zijn, neemt de kans toe. Het ziekteverwekkende gen is tot nu toe slechts gedeeltelijk gevonden. Het blijkt dat veranderingen in drie verschillende genloci verantwoordelijk zijn voor de ziekte. Ze bevinden zich op chromosomen 17, 11 en 8.
Symptomen, klachten en tekenen
Cystische nieren zijn kenmerkend voor het Meckel-Gruber-syndroom. In deze voorwaarde, vormen zich talrijke met vloeistof gevulde blaasjes in de nier, zodat de filterfunctie van de nieren ernstig wordt aangetast. De formatie van nier cysten zijn verplicht, dwz als er geen niercysten voorkomen, kan het geen Meckel-Gruber-syndroom zijn. Lever cysten kunnen ook voorkomen. Deze soms leiden naar lever fibrose. De kinderen hebben ook last van een encefalocele. In dit geval is het hersenen is defect ingedeeld en de schedel is vaak niet goed gesloten, waardoor delen van de hersenen uit de schedel puilen. Andere hersenen misvormingen zijn waargenomen. Gespleten lip en gehemelte, een slechte ontwikkeling van de mond, kan ook voorkomen bij het Meckel-Gruber-syndroom. Pasgeborenen hebben vaak ook last van microfthalmie. Bij microfthalmie zijn de ogen abnormaal klein of kunnen ze rudimentair zijn. Een ander symptoom van het Meckel-Gruber-syndroom is polydactylie. Dit betekent dat er meer dan tien vingers of tien tenen zijn. Een dubbele duim aan beide kanten komt vooral veel voor, zodat de getroffen persoon twaalf vingers heeft in plaats van tien. Een ander fenomeen van de erfelijke ziekte is situs inversus. In dit geval bevinden alle organen zich in spiegelbeeld aan de andere kant van het lichaam. Bijvoorbeeld de hart- is aan de linkerkant en de lever aan de rechterkant. Andere symptomen van het Meckel-Gruber-syndroom zijn misvormingen van de gal kanalen en onderontwikkelde longen.
Diagnose en verloop van de ziekte
Cystische nier is een belangrijke aanwijzing bij de diagnose van het Meckel-Gruber-syndroom. De minimale diagnostische criteria voor MKZ zijn cystische veranderingen in de nier, fibrotische veranderingen in de lever en encefalocèle of andere misvormingen van de centrale zenuwstelsel Prenatale diagnose van de ziekte wordt uitgevoerd door ultrageluid In een zieke foetuswordt een cystische veranderde schedelholte gevonden, soms andere schedeldefecten. Bovendien worden de nieren vergroot. Deze indicaties van het Meckel-Gruber-syndroom zijn al aan het einde van het eerste trimester van te vinden zwangerschap. Als de zwangerschap blijft, kunnen andere afwijkingen sonografisch worden gedetecteerd. Een vruchtwaterpunctie onthult een verhoogd alfa-foetoproteïneniveau. Dit wordt veroorzaakt door de schedel en CZS-afwijkingen en is een zekere aanwijzing voor ernstige schedelmisvorming.
Complicaties
Helaas veroorzaakt het Meckel-Gruber-syndroom in de meeste gevallen de dood van de patiënt enkele weken na de geboorte. Om deze reden worden vooral de familieleden en de ouders van het kind getroffen door ernstig lichamelijk ongemak of door Depressie en daarom ook psychologische behandeling nodig hebben. De getroffen personen lijden zelf aan zeer ernstige handicaps als gevolg van het Meckel-Gruber-syndroom en kunnen om deze reden niet overleven. In het bijzonder treden misvormingen van de nieren en lever van de patiënt op, die leiden tot insufficiëntie en dus overlijden. De patiënten hebben ook last van een zogenaamd gespleten gehemelte en dus van beperkingen bij de inname van voedsel. De levensverwachting van de patiënten is eerlijk gezegd beperkt en verminderd door het Meckel-Gruber-syndroom. Helaas is het niet mogelijk om het syndroom van Meckel-Gruber te behandelen of de symptomen op te lossen. In dit geval sterven de kinderen heel vroeg na de geboorte. Helaas verder maatregelen levensbehoud zijn niet mogelijk, zodat er geen verdere complicaties zijn. Meestal hebben de ouders psychologische behandeling nodig na het overlijden van het kind.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Mensen met het Meckel-Gruber-syndroom vertonen ernstige symptomen volksgezondheid beperkingen zodra ze zijn geboren. Misvormingen en disfuncties kunnen vaak tijdens het geboorteproces worden opgespoord. Veel van de getroffen patiënten worden geboren met een kloof lip en gehemelte en moet zo snel mogelijk medische zorg krijgen. In het geval van een intramurale bevalling, bieden behandelend verpleegkundigen en artsen de eerste zorg voor de pasgeborene. Vaak zijn onmiddellijke chirurgische ingrepen vereist om het voortbestaan van de baby te garanderen. Bij een thuisbevalling of een geboorte in een geboortecentrum nemen verloskundigen en verloskundigen deze verantwoordelijkheden op zich. Het is hun verantwoordelijkheid om het vervoer van de baby naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te regelen. Daarom hoeven de ouders niet actief te worden in deze vormen van geboorte. Bij een spontane bevalling zonder de aanwezigheid van medisch geschoold verplegend personeel moet onmiddellijk een ambulancedienst worden gewaarschuwd. In het geval van kromtrekken of vervorming van de hoofd, een open kalotje of onregelmatigheden van de ledematen, is een arts dringend nodig. Kenmerkend voor het syndroom is de aanwezigheid van meer dan tien vingers of tenen. Als de ademhalingsactiviteit verminderd is, extra eerste hulp maatregelen zijn nodig totdat de spoedarts arriveert om ervoor te zorgen dat het kind niet binnen de eerste paar minuten van zijn leven sterft. Enkel en alleen mondnaar de mond reanimatie kan overleving verzekeren.
Behandeling en therapie
Het Meckel-Gruber-syndroom kan niet worden behandeld. Indien gediagnosticeerd voor de geboorte, beëindiging van de zwangerschap wordt vaak overwogen. Vanwege de ernstige craniale misvormingen en orgaanmisvormingen is het sterftecijfer voor het Meckel-Gruber-syndroom 100 procent, wat betekent dat alle getroffen pasgeborenen op de lange termijn niet levensvatbaar zijn. De meeste baby's sterven binnen de eerste zeven dagen, en geen enkele baby leeft gewoonlijk ouder dan twee weken.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van het Meckel-Gruber-syndroom is buitengewoon ongunstig. Het syndroom is gebaseerd op een genetisch defect. Dit kan niet worden genezen met de huidige medische opties. Het kind wordt geboren met een ernstige handicap en heeft bijna geen overlevingskans. Vanwege wettelijke voorschriften is het artsen en onderzoekers niet toegestaan mensen te veranderen genetica hoe dan ook. Daarom kunnen artsen zich alleen concentreren op het gebruik van behandelingsopties die leiden om de verschillende symptomen te verlichten. Echter, aangezien meerdere ernstig volksgezondheid beperkingen moeten worden gedocumenteerd bij deze ziekte, de huidige behandelingsopties zijn niet voldoende om het getroffen individu te stabiliseren. Binnen een paar dagen of weken na de bevalling leiden alle tot nu toe bekende gevallen van het Meckel-Gruber-syndroom tot vroegtijdig overlijden van de patiënt. Ongeacht hoe vroeg een diagnose wordt gesteld en hoe snel uitgebreid medisch is maatregelen worden genomen, ligt de gemiddelde levensverwachting van de getroffen persoon in een tijdvenster tussen één en twee weken na de geboorte. De fysieke misvormingen treffen verschillende delen van het skeletstelsel en de organen. Het lichaam van de pasgeborene is te verzwakt om de talrijke operaties te overleven die nodig zijn om het organisme te stabiliseren. Daarom leidt orgaanfalen, ondanks alle inspanningen, onvermijdelijk tot vroegtijdig overlijden.
het voorkomen
In principe kan het syndroom van Meckel-Gruber niet worden voorkomen. Een vroege diagnose voorkomt de ziekte niet, maar laat alleen een eerdere zwangerschapsafbreking toe. Onderzoekers hebben drie genloci geïdentificeerd waar de veranderingen die verantwoordelijk zijn voor de ernstige erfelijke ziekte kunnen worden gelokaliseerd. Deze locaties worden MKZ-genloci genoemd:
- FMD1 bevindt zich op chromosoom 17.
- FMD2 op chromosoom 11
- FMD3 op het achtste chromosoom.
Veranderingen in het FMD3-gen zijn gedetecteerd bij mensen uit Pakistan. Veranderingen in het FMD1-gen kwamen ook voor in het Fins en Europees. Tot nu toe is vastgesteld dat een verandering in het FMD1-gen de ziekte definitief veroorzaakt. Er is een genetische diagnose die test op de aanwezigheid van dit defecte gen. Een voorwaarde voor deze diagnose is dat er al een definitieve diagnose van het Meckel-Gruber-syndroom is gesteld. Als het Meckel-Gruber-syndroom ook bij dit getroffen kind met genetische diagnostiek kan worden opgespoord, kan bij verdere zwangerschappen genetische diagnostiek prenataal worden uitgevoerd. Op deze manier kunnen de ouders met zekerheid worden verteld of hun ongeboren kind drager is van het genetisch defect. Het is ook mogelijk om de ouders te testen bij een vermoeden van MKZ. Hiervoor een bloed test zal bepalen of ze drager zijn van het genetisch defect en of er een risico is om de ziekte door te geven aan toekomstige nakomelingen.
Follow-up
In de regel vermindert het Meckel-Gruber-syndroom ook de levensverwachting van kinderen aanzienlijk, waardoor ze slechts enkele weken na de geboorte overlijden. De nazorg richt zich in dit geval op de nabestaanden. Soms kan professionele psychologische zorg helpen bij het omgaan met het verlies van het kind en met het verdriet. Dit ontwikkelt samen met de getroffenen therapeutische maatregelen om de ernstige psychische problemen te verlichten spanning Als de ouders, die al een keer zijn aangedaan, nog een kinderwens koesteren, wordt hen aangeraden om vooraf een afspraak te maken met de behandelende gynaecoloog om de kans op een ander kind met de ziekte vast te stellen.
Wat u zelf kunt doen
Het Meckel-Gruber-syndroom vertegenwoordigt een ernstige ziekte die in de overgrote meerderheid van de gevallen tot de dood van het kind leidt. Vanwege deze negatieve prognose is de belangrijkste zelfhulpmaatregel het zoeken naar therapeutische ondersteuning. De gynaecoloog kan de ouders doorverwijzen naar een geschikte professional, met wie hulp de typische angsten en zorgen kunnen worden besproken en uitgewerkt. Het bijwonen van een zelfhulpgroep wordt ook aanbevolen. Door met andere getroffen familieleden te praten, wordt het gemakkelijker om met de ziekte en het meestal negatieve resultaat ervan om te gaan. Samen met de verantwoordelijke gynaecoloog moet ook worden besloten of het kind bevredigend of geaborteerd moet worden. In de meeste gevallen beslissen de ouders ten gunste van een abortus, aangezien de kans op genezing erg klein is, maar in sommige gevallen is een normale bevalling ook mogelijk en zinvol. Een alternatief is een palliatieve bevalling. Ongeacht wat de ouders beslissen, is psychologische ondersteuning en de hulp van vrienden en familieleden nodig. Als de vrouw later opnieuw zwanger wil worden, moet er een uitgebreid onderzoek plaatsvinden om de kansen te bepalen om een gezond kind op de wereld te krijgen.
