Algemene informatie
Van buitenaf gezien, de maag ziet eruit als een buis die is uitgezet. Het kan het voedsel de kortste weg laten passeren of het een tijdje bewaren. Als je van binnen kijkt maag (gastroscopie), bijv. met behulp van een endoscoop, zie je een grove vouwing van het slijmvlies. De meeste plooien lopen in de richting van de voedselbaan en vormen zo de zogenaamde maagbaan, waar vloeistoffen zo snel doorheen kunnen.
Structuur van de maag en het slijmvlies
De fijne structuur van de maag voering is vooral belangrijk voor de taken en functies van de maag. Meer over dit onderwerp: Taken van de maag Alle organen van de spijsverteringskanaal waardoor voedsel reist, de zogenaamde holle organen, lijken qua wandstructuur sterk op elkaar. Ze bestaan ​​allemaal - van binnenuit - uit een slijmvlies, een omliggende spierlaag en een bindweefsel huid die grenst aan de buikholte.
De eigenlijke maag slijmvlies is op zijn beurt verdeeld in drie lagen. Beginnend van binnenuit zijn dit:
- De lamina epithelialis, die slijm- en zuurproducerende cellen bevat
- De lamina propria, waarin klieren aanwezig zijn, waarvan de functie en structuur varieert afhankelijk van hun locatie in de maag, en
- De lamina muscularis, een spierlaag die helpt bij het strekken en samentrekken van de andere twee lagen.
De eigenlijke klieren in de lamina propria bevinden zich dicht bij de volgende buitenste laag, de lamina muscularis. Er zijn cellen die produceren hormonen, en cellen die produceren enzymen die voedselcomponenten beginnen af ​​te breken.
In de klier nek, dat de afscheiding naar de maag leidt, zijn er ook cellen die zoutzuur afgeven, dat verantwoordelijk is voor het zure milieu in de maag, en cellen die een neutraliserend slijm produceren. De cellen van het oppervlakkige slijmvlies, de lamina epithelialis, produceren ook een taai en vet slijm dat het slijmvlies bedekt en het zo beschermt tegen het agressieve zuur. De buik slijmvlies toont verschillen in structuur en functie, afhankelijk van de locatie.
Op de entree in de maag wordt bijvoorbeeld veel slijm geproduceerd, evenals lysozym, een afweermiddel tegen bacteriën. Het grootste deel van de maag is waar de meeste zuurproductie en dus de eigenlijke vertering plaatsvindt. Spijsvertering enzymen worden hier ook toegevoegd, die bijvoorbeeld vetten afbreken om het proces nog effectiever en gerichter te maken.
Bij de uitgang van de maag wordt weer veel slijm aangemaakt, waardoor de voedingspulp minder zuur wordt en dus al klaar wordt gemaakt voor de verdere route door de darm, waar een nogal basische omgeving heerst. Na de slokdarm komt voedsel de maag binnen, wat een van de eerste stadia van de spijsvertering is. Zijn taak is niet om individuele stoffen uit het voedsel te halen, maar om deze stoffen beter toegankelijk te maken voor de volgende spijsverteringsstappen.
Bovendien moeten mogelijke ziekteverwekkers, die onvermijdelijk in een bepaald aantal met voedsel worden ingenomen, onschadelijk worden gemaakt. Het maagslijmvlies doet dit door lysozym uit te scheiden (zie hierboven) en door zoutzuur te produceren, wat zorgt voor een pH-waarde van 2 in de maag en dus een zeer zure omgeving. Door de taaie slijmlaag, die als beschermende laag fungeert, creëren de cellen van het maagslijmvlies een neutraal milieu (pH = 7) en beschermen zichzelf zo tegen de schadelijke werking van het zuur.
Deze evenwicht is gevoelig voor storingen. Zo kunnen ontstekingen of alcoholgebruik leiden tot een teveel aan zuur en dus tot beschadiging van het maagslijmvlies.
