Logorroe, ook bekend als polyfrasie, is een bijkomend verschijnsel van neurologische en psychologische stoornissen. De dwangmatige behoefte om non-stop te communiceren treedt echter ook op als gevolg van overmatig toegeven aan alcohol en cafeïne of andere drugs Bovendien noemt de term een niet-pathologisch, opvallend gedrag.
Wat is logorroe?
Logorroe verwijst naar een verhoogde drang tot praten In de volksmond vertaalt de term zich als spraakzaamheid, spraak diarreeof pathologische spraakzaamheid. Manische, paranoïde en schizofrene klinische beelden tonen vaak dit soort ongecontroleerde spraakstroom. Maar logorroe is ook een van de symptomen van beginnende dementie of drugsverslaving. Bovendien staat het bekend als een mogelijk gevolg van organische schade aan de hersenen in het frontale gebied of de zogenaamde afasie van Wernicke, bijvoorbeeld na a beroerte, waarin patiënten de betekenis van woorden niet meer kunnen herkennen.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van logorroe wordt beschouwd als een bipolaire affectieve stoornis, ook wel bekend als manisch-depressieve ziekte. Lijders lijden enorm stemmingswisselingen, periodes van Depressie afgewisseld met lange periodes van manie Deskundigen zijn van mening dat een bipolaire affectieve stoornis wordt veroorzaakt door genetische en neurobiologische factoren. De oorzaken van de ziekte zijn echter nog niet volledig opgehelderd. In de manische fasen, die worden gekenmerkt door een onevenredig verhoogde stemming of zelfs overmatige prikkelbaarheid, door overdreven zelfvertrouwen en doelloze drive, kan er een remmende en afstandelijke drang zijn om praten, logorhoe.
Symptomen, klachten en tekenen
Eindeloze, ongeremde monologen met verlies van zelfbeheersing, vaak doorspekt met grof taalgebruik en beledigingen, zijn de typische symptomen van manische logorroe. Frequente herhalingen en constante wisselingen van onderwerpen kenmerken de snelle en ongebreidelde spraakstroom zonder punten of komma's. In de meeste gevallen wordt de monoloog op een ongepaste manier afgeleverd volume en met grote nadruk. Anderen krijgen geen kans om te spreken en voelen zich overreden. Tijdens de aanval is geen normale communicatie met de getroffen persoon mogelijk. De geneeskunde maakt onderscheid tussen verschillende gradaties van ernst van logorroe. In extreme gevallen blijft wat er wordt gezegd volkomen onbegrijpelijk. De geuite gedachten vertonen dan helemaal geen samenhang. De stroom van ideeën in de hoofd leidt tot verwarring van gedachten. “Ideeënvlucht” noemen de experts dit.
Diagnose en verloop van de ziekte
In het geval van uitgesproken logorroe, een neuroloog en psychiater moet in ieder geval worden geraadpleegd. De behandeling van manie blijkt opmerkelijk moeilijk te zijn. Omdat patiënten in veel gevallen een echte toename van hun drive en gevoel van eigenwaarde ervaren, zien ze zelf geen noodzaak om te ondergaan therapie Opname en behandeling kunnen dus tegen hun wil noodzakelijk worden. Voor het grootste deel worden patiënten hun hele leven behandeld met medicijnen om hun gemoedstoestand te stabiliseren en met psychotherapie In de acute manische fase, zeer krachtig neuroleptica of zelfs antipsychotica, zoals Olanzapine, worden aanbevolen. Lithium behandeling wordt als nuttig beschouwd als langetermijnpreventie, vooral bij terugkerende manische episodes. Nadat de manische episode is verdwenen, therapie moet worden gebruikt om individuen te helpen omgaan met de psychologische en sociale gevolgen van de episode en om het gedrag dat verband houdt met de manisch-depressieve ziekte te veranderen.
Complicaties
Logorroe veroorzaakt ernstig psychologisch en sociaal ongemak. In de regel is bij deze ziekte de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk verminderd en zijn er aanzienlijke beperkingen en ongemakken in het dagelijkse leven van de patiënt. De getroffen persoon verliest alle zelfbeheersing en kan zich niet meer oriënteren en concentreren. Beledigingen en verbaal geweld komen voor. Vooral mensen die niet bekend zijn met deze ziekte kunnen het als een aanval ervaren, waardoor verwondingen of een ruzie kunnen ontstaan. Ook de sociale contacten van de getroffen persoon lijden extreem onder de ziekte, omdat de getroffen persoon extreem veel praat. Niet zelden vindt het praten ook plaats op een hoog niveau en vooral ongepast volume, zodat andere mensen zich geïntimideerd kunnen voelen. Evenzo kunnen patiënten geen informatie-inhoud opnemen. De behandeling van deze ziekte wordt uitgevoerd door een psycholoog. In de regel kan de behandeling in ernstige gevallen ook plaatsvinden in een gesloten kliniek. Bij dit proces worden therapieën en medicijnen gebruikt. Het is echter niet ongebruikelijk dat antipsychotica bijwerkingen vertonen, zodat de getroffenen er meestal moe en lusteloos uitzien. Het is in de regel niet mogelijk om in het algemeen te voorspellen of het ziekteverloop positief zal zijn. Het succes van de behandeling hangt ook sterk af van de wil van de patiënt.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als mensen gedragsafwijkingen vertonen, is opheldering en ondersteuning van een arts nodig. Als zich een voorval voordoet dat in vergelijking met medemensen als afwijkend wordt beschouwd, moet een arts op de hoogte worden gebracht van de waarnemingen. Omdat logorroe vaak geen inzicht heeft in de ziekte bij de getroffen persoon, moet een bezoek aan de dokter vaak worden geïnitieerd door naaste familieleden. Nauw overleg met een arts is noodzakelijk, zodat de juiste stappen kunnen worden ondernomen om met de behandeling te beginnen. Daarnaast dient de vertrouwensrelatie met de zieke tot stand te komen, zodat medische zorg wordt geaccepteerd en kan plaatsvinden. Verlies van zelfbeheersing is een belangrijke indicatie van een huidige ziekte. Mensen die praten en communiceren zonder te stoppen, hebben zowel medische als therapeutische hulp nodig. Praten op een hoog niveau volumeworden het gebruik van vulgaire uitdrukkingen en een agressieve houding zodra de getroffen persoon wordt onderbroken als zorgelijk beschouwd. Een bezoek aan de dokter is aan te raden als de patiënt niet kan worden overgehaald om zelfstandig of op verzoek van de aanwezige personen te zwijgen. Dwangmatige gedragskenmerken of een manisch gedrag moeten worden onderzocht en behandeld. Als het gevoel van 피로, praten zonder menstruatie en hectisch gedrag, een bezoek aan de dokter is noodzakelijk.
Behandeling en therapie
De Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) noemt een bipolaire stoornis als een van de tien medische aandoeningen die wereldwijd blijvende invaliditeit veroorzaken. Slechts tien tot vijftien procent van de patiënten krijgt echter een medische behandeling. In de grote rest blijft de ziekte ongediagnosticeerd, wordt een verkeerde diagnose gesteld of wordt de diagnose te laat gesteld. De eerste symptomen van een bipolaire stoornis treden meestal op tussen de twintig en dertig jaar. In zeldzame gevallen kunnen de eerste ziekteperioden optreden bij adolescenten. De eerste episode is gewoonlijk een depressieve episode, wat betekent dat een bipolaire stoornis gewoonlijk niet wordt opgemerkt tot de eerste verschijning van een manische episode. De meeste patiënten ervaren aanvankelijk ongeveer vier episodes in tien jaar, waarbij de tussenliggende periodes in de meeste gevallen volledig asymptomatisch zijn. Naarmate de ziekte voortschrijdt, neemt het aantal episodes toe en zijn de tussenliggende periodes nu ook niet meer symptoomvrij. Op oudere leeftijd neemt de frequentie van afleveringen meestal weer af. Een relatief groot deel van de patiënten met een bipolaire stoornis bereikt echter geen hoge leeftijd. Dit komt omdat het risico op zelfmoord gevaarlijk hoog is. "Een op de vier getroffenen probeert tijdens de ziekte minstens één keer een einde aan hun leven te maken", aldus een brief van de Duitse Vereniging voor Bipolaire Stoornissen (DGBS).
Vooruitzichten en prognose
Logorrhea vertegenwoordigt een bijkomend middel voorwaarde van een huidige situatie. Logorroe is op zichzelf geen ziekte, dus het heeft geen eigen prognose. Integendeel, de algehele volksgezondheid voorwaarde wordt overwogen voor het vooruitzicht van herstel. Het is een symptoom van logorroe dat aanwezig is als gevolg van een tijdelijke mentale voorwaarde of vanwege een psychische stoornis. Als de getroffen persoon in een alcoholische toestand verkeert, is er meestal na een paar uur geen symptomen meer. Zodra de gifstoffen uit het organisme worden verwijderd, een continue verbetering van volksgezondheid begint. Dezelfde ontwikkeling kan worden waargenomen bij mensen die hebben geconsumeerd drugs of door verschillende ervaringen in een zeer euforische toestand verkeren. Ook hier treedt meestal binnen enkele uren een spontane genezing op. Als de getroffen persoon lijdt schizofrenie of een paranoïde stoornis, de prognose is aanzienlijk slechter. Beide aandoeningen zijn blijvende aandoeningen die op de lange termijn moeten worden aangepakt therapiekunnen verschillende symptomen worden geminimaliseerd, maar herstel vindt niet plaats volgens de huidige medische toestand. Als een ziekte van de geheugen activiteit aanwezig is, is genezing in het normale geval ook niet te verwachten. In het geval van dementie, een voortdurende afname van de functionele activiteit van de geheugen is te verwachten. Op dit moment is genezing niet mogelijk.
het voorkomen
Pathologische spraakzaamheid verwijst dus in pathologische zin naar een ernstige psychologische of zelfs organische aandoening. Naast deze medische en psychologische betekenis is logorroe echter ook een fenomeen van onze tijd. Als zodanig heeft de term al lang zijn weg gevonden in de media en sociale kritiek. Dat alles in verschillende media non-stop wordt becommentarieerd, wordt treffend omschreven met de term logorrhea. We sms'en elkaar constant, op Twitter, Facebook, in de online edities van kranten, in blogs en de talkshows op tv. “Logorroïsch gedrag in de media heeft de communicatiepatronen van veel mensen de afgelopen jaren al zo sterk beïnvloed dat het kan worden omschreven als een overkoepelend fenomeen. Auditieve grenzen worden steeds vaker overschreden, dit creëert ontwikkelingsstoornissen bij kinderen, het stoort mannen, maar ook vrouwen, die de anderen en zichzelf verliezen in deze spraakstroom ”, is hoe Astrid v. Friesen, pedagoog, journalist en auteur, beoordeelt het fenomeen.
Nazorg
Logorrhea kan leiden op verschillende complicaties of ongemakken, dus deze aandoening moet beslist door een arts worden onderzocht en behandeld. Een vroege diagnose heeft doorgaans een positief effect op het verdere verloop van de ziekte en kan verdere verergering van de symptomen voorkomen. De meeste getroffenen vertonen sterke beledigingen en beledigingen als gevolg van logorrhea. Om de psychologische druk beter te beheersen, wordt langdurige ondersteuning door een psycholoog aanbevolen. Met de hulp van gedragstherapie, leren de getroffenen de reacties van hun sociale omgeving beter in te schatten en beter op hen te kunnen reageren. Soms worden medicijnen als hulpmiddel gebruikt. Het is echter niet ongebruikelijk dat antipsychotica bijwerkingen hebben, zodat de getroffenen er meestal moe en vermoeid uitzien. Openlijk omgaan met de ziekte blijkt de beste strategie te zijn om in een vroeg stadium verdere symptomen te voorkomen. In de regel is niet algemeen te voorspellen of dit zal leiden tot een positief beloop van de ziekte. Het succes van de behandeling hangt ook sterk af van de wil van de patiënt. Het verdere verloop van de ziekte hangt sterk af van de exacte oorzaak, zodat een algemene prognose meestal niet gegeven kan worden. In de meeste gevallen wordt de levensverwachting van de getroffen persoon echter niet verminderd door de ziekte.
Wat u zelf kunt doen
Lijders kunnen in het dagelijks leven weinig doen om zichzelf te helpen, vanwege het gebrek aan reflectie van logorroe, en vinden het dus moeilijk om zelf hun gezondheid te verbeteren. Ze zijn afhankelijk van de steun van familieleden, artsen of verpleegkundigen. Levensstijl moet worden herzien en geoptimaliseerd. Zware consumptie van cafeïne or alcohol bestaande symptomen verergeren. In het dagelijks leven is de inname van dranken zoals cola, koffie or energiedranken kan worden vermeden om de symptomen te verlichten. De inname van alcohol moet volledig worden onthouden. Een overzicht van regelmatig ingenomen medicijnen en hun ingrediënten kan ook informatie geven over toegenomen opvallend gedrag. De voorgeschreven medicatie voor de behandeling van logorroe moet worden gevolgd volgens de instructies van de arts. Zelfverantwoordelijke beslissingen die interferentie met het behandelplan inhouden, dienen te worden onthouden. Het is belangrijk om een goede vertrouwensband te hebben met zowel de behandelend arts als de therapeut. Samen dienen doelen te worden uitgewerkt in een behandeling of therapie waaraan actief gewerkt kan worden. De focus moet liggen op het verbeteren van het welzijn van de patiënt en er moet bereidheid zijn om te veranderen. Zodra de patiënt met logorroe de controle over zijn eigen gedrag verliest, moeten nabestaanden bereid zijn tot gedwongen opname vanwege hun zorgplicht en ter bescherming van de getroffen persoon.
