Catatonisch schizofrenie is een van de verschillende soorten schizofrenie. Het gaat om psychomotorische stoornissen.
Wat is catatonische schizofrenie?
Catatonisch schizofrenie verwijst naar een zeldzame vorm van schizofrenie. In deze variant lijden getroffen personen aan psychomotorische stoornissen. Typische manifestaties zijn zowel stoornissen van de houding als de bewegingssequenties. Maar andere symptomen van schizofrenie ook verschijnen. De eerste beschrijving van catatonische schizofrenie vond plaats in 1874 door de Duitser psychiater Karl Ludwig Kahlbaum (1828-1899). In latere jaren maakte de neuroloog Karl Leonhard (1904-1988) meer gedetailleerde studies van de ziekte. In moderne tijden wordt catatonische schizofrenie alleen in zeldzame gevallen gediagnosticeerd.
Oorzaken
Net als bij schizofrenie in het algemeen, zijn de oorzaken van de catatonische vorm nog onduidelijk. Medische experts vermoeden dat genetische, psychodynamische en omgevingsinvloeden een rol spelen bij het ontstaan ervan en met elkaar in wisselwerking staan. De geestesziekte komt voort uit een paranoïde koers. Van de psychopathologische school van Wernicke-Kleist-Leonhard wordt catatonische schizofrenie beschouwd als een heterogene groep stoornissen, net als alle andere vormen van schizofrenie. Karl Leonhard was van mening dat er genetische triggers zijn voor het subtype periodieke catatonie, dat zich in afleveringen ontwikkelt. In de regel manifesteren schizofrene stoornissen zich pas na de puberteit. Bij ongeveer twee procent van alle patiënten komen ze echter voor jeugd.
Symptomen, klachten en tekenen
Een typisch kenmerk van catatonische schizofrenie zijn motorische stoornissen. Deze zijn merkbaar door bewegingen van de armen, handen en benen die er vreemd uitzien. Evenzo zijn stereotiepe bewegingspatronen of vreemde houdingen mogelijk en kunnen deze urenlang aanhouden. Patiënten komen in een volledig rigide toestand, vergezeld van hallucinaties of wanen. De meeste patiënten zijn in deze toestand niet meer aanspreekbaar. Soms verandert de toestand van starheid abrupt in een gewelddadige staat van opwinding. In het ergste geval kunnen de patiënten zelfs andere mensen fysiek aanvallen. Het is niet ongebruikelijk voor andere typische symptomen van schizofrenie verschijnen. Dit kunnen onder meer denkstoornissen, stemmen horen en angst zijn. Er zijn een aantal andere mogelijke begeleidende symptomen van catatonische schizofrenie, zoals automatisme van het commando, doorzettingsvermogen, negativisme, stomheid (mutisme), catalepsie, echolalie, proskinesis, ambitie en maniertjes. In het bijzonder worden negativisme en commando-automatisme beschouwd als typerend voor catatonische schizofrenie. Terwijl bij commando-automatisme de patiënt zonder weerstand elke instructie uitvoert die van hem wordt verlangd, is bij negativisme precies het tegenovergestelde het geval. Als stijfheid (verdoving) optreedt samen met koorts, het is een kwaadaardige, pernicieuze of febriele katatonie. In vroegere tijden was deze vorm van de ziekte vaak dodelijk. Dankzij moderne behandelmethoden en medicijnen komen er tegenwoordig echter nog maar heel weinig sterfgevallen door. Aangezien de lichaamstemperatuur van de patiënt in de meeste gevallen stijgt tijdens catatonische schizofrenie, is een klinische meting absoluut noodzakelijk. Hetzelfde geldt voor het CK-niveau. Er is dus bezorgdheid over een toename van beide parameters, die moeten worden behandeld.
Diagnose en ziekteprogressie
Catatonische schizofrenie wordt gediagnosticeerd op basis van de typische symptomen. In dit geval moet de patiënt last hebben van catatonie (slapheid), catalepsie (persistentie in een starre houding) en flexibilitis cerea (wasachtige plooibaarheid). Over het algemeen moet een specialist of kliniek worden geraadpleegd als schizofrenie wordt vermoed. Sommige therapie centra zijn gespecialiseerd in de vroege diagnose en behandeling van catatonische schizofrenie. De arts stelt de diagnose na uitvoerig overleg met de patiënt volgens strikt gedefinieerde criteria. In Duitsland worden ook speciale vragenlijsten gebruikt. Om de diagnose te bevestigen, bizarre houdingen, hallucinaties of waanvoorstellingen moeten gedurende ten minste een maand voorkomen. Differentiële diagnose speelt ook een belangrijke rol. Daarbij sluit de arts andere oorzaken uit die verantwoordelijk kunnen zijn voor het ontstaan van de klachten, zoals onder meer neurologische aandoeningen, hersenen tumoren, en het misbruik van medicijnen of drugs Om deze reden worden in principe verschillende neurologische en fysieke onderzoeken uitgevoerd wanneer catatonische schizofrenie wordt vermoed. Het verloop van catatonische schizofrenie kan sterk variëren van persoon tot persoon. Om deze reden is het niet mogelijk om een algemene prognose te maken. Bij de meeste getroffen personen nemen de symptomen echter na verloop van tijd af. In principe zijn alle vormen van schizofrenie levenslang nodig therapie.
Complicaties
Bij dit type schizofrenie zijn de belangrijkste complicaties motorische en psychische stoornissen van de patiënt. Deze hebben een zeer negatief effect op het leven en de dagelijkse routine van de getroffen persoon en kunnen de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen. De getroffenen lijden vooral aan ernstige denkstoornissen en perceptuele stoornissen. Evenzo is het niet ongewoon voor hallucinaties gebeuren. Evenzo hebben de patiënten een sterk negatieve houding ten opzichte van verschillende dingen en mensen. Een sterke koorts treedt op, wat gepaard gaat met een staat van stijfheid. In het ergste geval kan de patiënt overlijden. Evenzo kan milde agressie of prikkelbaarheid van de patiënt optreden. Behandeling in een gesloten kliniek is daarom in veel gevallen noodzakelijk als de patiënt een gevaar vormt voor zichzelf of voor anderen. Evenzo kan de getroffen persoon in het dagelijks leven afhankelijk zijn van de hulp van andere mensen. In veel gevallen veroorzaakt het innemen van medicijnen bijwerkingen, zoals 피로 of uitputting; niet elke behandeling leidt tot een positief beloop van de ziekte.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Catatonische schizofrenie is een ernstige aandoening volksgezondheid voorwaarde dat vereist behandeling door medisch geschoolde professionals en XNUMX uur per dag zorg. Als mensen last hebben van waanvoorstellingen en hallucinaties, hebben ze een arts nodig. Als catalepsie of catatonie optreedt, moet een arts zo snel mogelijk worden gewaarschuwd. Spierstijfheid over het hele lichaam is een waarschuwingsteken waarop onmiddellijk moet worden gehandeld. Stoornissen en afwijkingen van zowel gedrag als persoonlijkheid moeten door een specialist worden beoordeeld. Bij catatonische schizofrenie kan de getroffen persoon zijn of haar dagelijkse leven niet zelfstandig voortzetten. Plotselinge aanvallen op andere personen, vuistslagen en een ongecontroleerde houding moeten aan een arts worden voorgelegd. Als instructies over het algemeen met de tegenovergestelde reactie worden beantwoord, is er een pathologisch wantrouwen dat moet worden onderzocht. Als er sprake is van paranoia of een sterke weigering jegens alle mensen, moet een arts worden geraadpleegd. Als echolalie of maniertjes optreden, moet een doktersbezoek worden gebracht. De patiënt moet in psychiatrische zorg worden geplaatst, zodat hij adequaat kan worden verzorgd en geen gevaar voor zichzelf of anderen vormt. Omdat er vaak een gebrek aan inzicht in de ziekte is, is in ernstige gevallen een bedrijfsarts nodig om de toestand van de persoon te beoordelen volksgezondheid en ga verder maatregelen.
Behandeling en therapie
Om catatonische schizofrenie effectief te behandelen, krijgt de patiënt meestal medicijnen zoals benzodiazepines Met deze middelen, zoals lorazepram, kan vaak een doorbraak in catalepsie worden bereikt. De typische angsttoestanden kunnen ook worden verzwakt door de drugs Net als bij de andere soorten schizofrenie, neuroleptica worden ook gebruikt bij cataleptische schizofrenie. De administratie van stemmingsstabilisatoren wordt ook als nuttig beschouwd. Deze omvatten voornamelijk lithium, Olanzapine, carbamazepine, valproïnezuur en lamotrigine Als behandeling met benzodiazepines niet leiden naar het gewenste succes, therapie Met amantadine, die tot de NMDA-receptoren behoort, en dopamine agonisten is mogelijk als alternatief. In sommige gevallen wordt speciale elektroconvulsietherapie (ECT) gebruikt om katatonie te behandelen. Het heeft het voordeel dat het effectief is en snel werkt. Het wordt uitgevoerd wanneer benzodiazepinetherapie niet succesvol is. Als de toestand van stijfheid zeer lang aanhoudt, fysiotherapie kan in sommige omstandigheden nuttig zijn.
Vooruitzichten en prognose
Catatonische schizofrenie heeft een ongunstige prognose. Het is een psychosomatische aandoening die gepaard gaat met tal van ernstige symptomen. Zonder optimale en adequate medische zorg bestaat er zowel een risico voor zichzelf als de mogelijkheid om het leven van anderen in gevaar te brengen. Patiënten ervaren een gewelddadige staat van opwinding. Hierin vinden vaak aanvallen en aanvallen op andere mensen plaats. Behandeling is daarom noodzakelijk en leidt, dankzij moderne mogelijkheden, in toenemende mate tot een beter resultaat. De genezing van catatonische schizofrenie is echter tot op de dag van vandaag minder het doel van therapie. De focus van zowel psychotherapeutische als medicamenteuze behandeling ligt op het verlichten van bestaande symptomen en het verminderen van agressieve gedragstendensen. Tegelijkertijd moeten angsten en waanideeën worden verminderd. Deze vaak leiden op situaties die buitensporige eisen stellen aan het milieu en aan de getroffen persoon. De algehele kwaliteit van leven moet worden verbeterd door de interactie van verschillende therapeutische benaderingen, zodat interactie met andere mensen mogelijk wordt. Een stabiele sociale omgeving is essentieel om de prognose te verbeteren. Ondanks alle problemen moeten familieleden hiervan op de hoogte zijn. Toch is een klinisch verblijf bij de patiënt noodzakelijk. Omgaan met het dagelijkse leven kan niet zonder dagelijkse zorg. Bovendien is er een verhoogd risico op gevolgen van deze ziekte. Deze kunnen fysiek of psychologisch van aard zijn.
het voorkomen
Omdat de oorzaken van catatonische schizofrenie grotendeels onbekend zijn en genetische triggers worden vermoed, is er geen effectief preventief middel maatregelen kan worden genomen tegen de geestesziekte.
Follow-up
Catatonische schizofrenie wordt met de hulp van een team van artsen behandeld als een psychosomatische ziekte. Deze therapie duurt vaak lang en omvat dus nazorg en preventie. De medische en psychotherapeutische zorg kan de daaropvolgende symptomen verminderen. Desalniettemin kunnen de zieke mensen last hebben van sterke agitatie. Daardoor brengen ze zichzelf en ook hun omgeving in gevaar. Om deze reden is een uitgebreide behandeling noodzakelijk, wat leidt tot goede resultaten door het gebruik van modern maatregelen Hoewel genezing nauwelijks mogelijk is, kan het agressieve gedrag worden bestreden. Tegelijkertijd worden ziektegerelateerde angsten en daarmee samenhangende wanen verminderd. De familie van de getroffen persoon krijgt merkbare verlichting door een geschikte therapiebenadering. In een stabiele omgeving voelen patiënten zich relatief veilig, wat de positieve prognose duidelijk ondersteunt. Desalniettemin wordt dagelijkse zorg in het kader van een klinisch verblijf aanbevolen. Dit verkleint het risico op restverschijnselen, die van psychologische aard kunnen zijn of zich kunnen uiten in lichamelijke symptomen. Nabestaanden dienen daarom tijdens de nazorg nauw samen te werken met therapeuten en artsen, omdat de getroffenen zelf door hun ziekte vaak niet de mogelijkheid hebben om zelf actief te worden.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van catatonische schizofrenie heeft de getroffen persoon op zichzelf geen mogelijkheden om zijn dagelijkse leven aangenamer te maken of om zelfhulp-tips te gebruiken. Fysiek laat de ziekte geen zelf-geïnitieerde veranderingen toe vanwege de verstoringen in bewegingspatronen. Bovendien maakt het deel uit van het klinische beeld van schizofrenie dat de psychische stoornis geen inzicht geeft in maatregelen van positieve verandering. Alleen kleine dingen die individueel moeten worden onderzocht, kunnen worden ondernomen om het algemene welzijn te verbeteren. Om de beschreven redenen is de getroffen persoon bijna volledig afhankelijk van de steun van familieleden en uitgebreide medische zorg. Vanwege de ernst van de ziekte wordt mensen uit de sociale omgeving sterk aangeraden om zich uitgebreid te informeren over de ziekte, het beloop en de symptomen. Dit maakt het gemakkelijker om met de patiënt om te gaan en bevordert het noodzakelijke begrip van het gedrag dat in het dagelijks leven wordt getoond. De cognitieve vaardigheden van een persoon die aan schizofrenie lijdt, zijn niet vergelijkbaar met die van een gezond persoon. De nabestaanden dienen zich hierop voor te bereiden en zich hierop aan te passen. Het wordt aanbevolen dat de familieleden nauw samenwerken met een team van artsen en therapeuten. Dit zorgt voor de best mogelijke medische zorg en ontlast de gezinsleden enorm. Daarnaast kunnen therapeutische maatregelen worden genomen om verdere klachten te voorkomen en het welzijn te verbeteren.
