Hibiscus thee maakt deel uit van de meeste huishoudens. Vaak komt het voor in combinatie met rozenbottels. Toch kan de plant niet alleen verwerkt worden tot een lekkere thee. De ingrediënten geven het ook geneeskrachtige eigenschappen.
Voorkomen en teelt van hibiscus
Er bestaan in totaal ongeveer 275 tot 600 verschillende soorten hibiscus. Hibiscus behoort tot de kaasjeskruid familie. Oorspronkelijk komt het uit warmere streken, vooral uit Azië en tropische en subtropische streken. Er zijn ongeveer 275 tot 600 verschillende soorten hibiscus. Hibiscusplanten verschillen in uiterlijk. Ze kunnen kruidachtig, boomachtig of struikachtig zijn. Alle soorten hebben echter bloemen. Deze zijn tweeslachtig en hebben meestal vijf kelkblaadjes. Hoewel de kelkblaadjes vaak op klokken lijken, kunnen de kronen in een grote verscheidenheid aan kleuren worden gedompeld. Witte, roze, rode, blauwe of paarse bloemen komen vaak voor. Tegenwoordig zijn ondersoorten van hibiscus te vinden in tal van tuinen. Om de plant te laten bloeien, heeft deze echter vaak warme temperaturen nodig. Het laat zich dus alleen in de zomer van zijn beste kant zien, bij ongeveer 27 tot 28 graden. In de winter kan de hibiscus als potplant binnenshuis overleven. Zodra het echter warmer wordt, moet het in de frisse lucht worden geplaatst. De hibiscus verdraagt geen temperaturen boven de 28 graden. Dienovereenkomstig wordt het in zijn geboortestreek als een "winterplant" beschouwd, de thermometer bereikt daar zelfs nog hogere temperaturen. Verzamelde hibiscus is tijdens de bloeiperiode.
Effect en toepassing
Hoewel de hibiscus in dit land alleen bekend is als thee-toevoeging, kan het sommige kwalen verlichten en bijdragen aan een verbeterd gevoel van welzijn. In tegenstelling tot velen drugs van de conventionele geneeskunde worden de bladeren van de plant als goed verdragen beschouwd. Doorslaggevend voor zijn helende eigenschappen zijn de ingrediënten van de hibiscus. Deze omvatten voornamelijk fruit zuren, appelzuur, wijnsteenzuur, citroenzuur, anthocyanen, flavonoïden, fytosterolen, slijm en pectine Zijn capaciteiten worden beschreven als dorstlessend, laxeermiddel, diuretisch, choleretisch, antibacterieel en krampstillend. Dienovereenkomstig is het geschikt voor verschillende ziekten waarbij een dergelijk effect gunstig kan zijn. Meestal wordt hibiscus als thee geconsumeerd. Hiervoor kunnen de gedroogde bloemen heet worden overgoten water Na ongeveer 7 minuten moeten de resterende ingrediënten worden verwijderd. Voor een medicinale werking is het vooral aan te raden om biologische thee te gebruiken. Het bevatte flavonoïden leveren een belangrijke bijdrage aan de genezende eigenschappen van hibiscus. Tegelijkertijd vertegenwoordigen ze het eigen afweermechanisme van de plant tegen insecten en concurrerende planten. Bij niet-biologische teelt, insecticiden en pesticiden worden gebruikt. Omdat de hibiscus zijn niet meer nodig heeft flavonoïden, na enkele generaties in monocultuur zijn ze niet meer terug te vinden in de componenten van de plant. De verkregen thee kan heet worden gedronken of koud Naast inwendig gebruik kan met behulp van stofresten ook een kompres gemaakt worden. Bij grootschalige uitwendige klachten moeten de bloemen van hibiscus aan het bad worden toegevoegd water Een zitbad is ook mogelijk. tincturen verkrijgbaar in apotheken hebben een nog sterker concentratie van actieve ingrediënten. Over het algemeen worden alleen de bloemen van hibiscus voor medicinale doeleinden gebruikt. Deze geven ook de meeste theemengsels hun rode kleur.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Hibiscus kan een centrale rol spelen bij het goed houden volksgezondheid De bloemen bevatten bijvoorbeeld een hoog gehalte aan vitamine C. Vitamine C versterkt het immuunsysteem en kan op deze manier de vatbaarheid voor ziekten verminderen. In het kader van preventie moet de thee meerdere keren per dag worden gedronken. De flavonoïden die het bevat, beschermen de cellen en schepen van vrije radicalen. Vrije radicalen zijn op hun beurt verantwoordelijk voor talrijke degeneratieve ziekten. Op deze manier kan hibiscus bijdragen aan Alzheimer preventie bijvoorbeeld. Tegelijkertijd werken de ingrediënten tegen bacteriën Hibiscusthee is dus geschikt als drankje tijdens een koud Een bacteriële uitslag kan gedeeltelijk worden verlicht door een kompres. De thee die hiervoor wordt gebruikt, moet echter al worden afgekoeld om dit te voorkomen brandwonden Bovendien zou hibiscus zijn slijmoplossendMet deze eigenschap wordt het ook gebruikt bij hoest en verkoudheid. Het dehydraterende effect kan worden gebruikt als onderdeel van een uitdroging genezen. Dit moet echter gebeuren onder toezicht van een arts. diuretica kan gunstig zijn voor sommige aandoeningen, zoals nier ziekte of cystitis Als er een infectie van de urinewegen aanwezig is, is de verantwoordelijke pathogenen moet worden uitgespoeld zodat genezing snel kan plaatsvinden. De frequente drang om te plassen kan helpen om de blaas regelmatig. Over het algemeen kan hibiscus worden gebruikt voor zowel behandeling als preventief maatregelen Dit zijn echter eigenschappen die tot nu toe alleen aan de volksgeneeskunde zijn toegeschreven. Door gebrek aan onderzoek wordt de werking van de plant nog niet officieel erkend. Bijwerkingen komen zelden voor en manifesteren zich vaak na een zeer hoge consumptie van hibiscus. Bijvoorbeeld het voorkomen van problemen met de spijsvertering zoals diarree kan niet worden uitgesloten. In de context van bestaande constipatie, wordt hibiscus soms gebruikt als therapie Over het algemeen is het geen bedreiging voorwaarde Getroffen personen moeten er echter voor zorgen dat ze voldoende vocht opnemen om het verlies te compenseren. Zwangere vrouwen moeten een arts raadplegen voordat ze het voor de eerste keer gebruiken. Behandeling van kinderen met hibiscus is meestal probleemloos.
