Jones breuk is een complexe breuk van de vijfde middenvoetsbeentje waarbij de proximale meta-diafysaire overgang betrokken is, meestal gezien bij competitieve atleten of soldaten. De breuk kan optreden informeer een 피로 breuk of een acute breuk. Therapie omvat ofwel gieten of een operatie.
Wat is een Jones-fractuur?
Er zijn verschillende fracturen van de middenvoetsbeentje Een van hen is de Jones breuk Dit is een breuk dicht bij de basis die de proximale meta-diafysaire overgang in de vijfde omvat middenvoetsbeentje en is meestal zonder betrokkenheid van het tarsometatarsale gewricht. Het intermetatarsale gewricht naar het middenvoetsbeentje van het vierde middenvoetsbeentje is echter meestal betrokken. Jones-fractuur heeft een lagere prevalentie dan avulsiefracturen van de tuberositas, die ook aanwezig zijn bij gewrichtsbetrokkenheid. In de meeste gevallen heeft een Jones-fractuur een hoog risico op pseudartrose als de breuk niet voldoende geneest. De naamgever van de Jones-fractuur is Sir Robert Jones, die de breuk opliep tijdens een dansevenement in het begin van de 20e eeuw en deze vervolgens uitgebreid beschreef. Er zijn verschillende soorten breuken. Over het algemeen worden de meeste fracturen in het vijfde middenvoetsbeentje Jones-fracturen of pseudo-Jones-fracturen genoemd, hoewel ze niet allemaal de manifestaties hebben die relevant zijn voor deze fractuur.
Oorzaken
Breuken van het vijfde middenvoetsbeentje worden meestal veroorzaakt door overmatige belasting. Als de oorzaak overeenkomt met overbelasting, worden ze gebeld 피로 breuken of spanning breuken. Complex voet misvormingen kan ook dergelijke veroorzaken 피로 breuken in het middenvoetsbeentje. Patiënten met aandoeningen zoals osteoporose zijn bijzonder vatbaar voor dergelijke breuken. De Jones-fractuur aan de basis van het vijfde middenvoetsbeentje wordt meestal veroorzaakt door overbelasting van de buitenrand van de voet. In de meeste gevallen wordt de breuk voorafgegaan door naar buiten te draaien. Als gevolg hiervan avulseert de pees van de korte fibula-spier vaak bot aan de basis, waardoor de breuk aan de basis middenvoetsbeentje wordt bevorderd. In dit geval bevindt de Jones-fractuur zich in het minst doorbloede deel van de middenvoet en heeft weinig potentieel voor zelfgenezing vanwege armen circulatie Naast jonge soldaten worstelen atleten vaak met Jones-fracturen, voor wie het risico op verdraaien en overmatig gebruik deel uitmaakt van het dagelijks leven.
Symptomen, klachten en tekenen
Wanneer de Jones-fractuur optreedt als een vermoeidheidsfractuur, zijn er in eerste instantie weinig symptomen. De symptomen nemen echter geleidelijk toe naarmate het voortschrijdt. Als de Jones-fractuur daarentegen optreedt als een acute fractuur, breekt het bot plotseling en treden de symptomen onmiddellijk op zonder progressieve vorm aan te nemen. De belangrijkste symptomen na een Jones-fractuur zijn matig tot ernstig pijn aan de buitenrand van de aangedane voet. De voet zwelt meestal op en is gevoelig voor aanraking. Wanneer er gewicht op wordt geplaatst, wordt de pijn ondraaglijk wordt, wat vaak resulteert in ernstige en pijnlijke bewegingsbeperkingen en verlichtende houdingen. De Jones-fractuur treft een enorm beperkt gebied van het vijfde middenvoetsbeentje. Vanwege de smalheid van dit gebied is er weinig bloed toevoer, dus in de meeste gevallen is er geen kneuzing omdat de breuk geen verwondingen veroorzaakt schepen Als de breuk beschadigd is zenuwenkan het getroffen gebied ongemak of gevoelloosheid ervaren. Om te genezen, kost een Jones-fractuur buitengewoon veel tijd vanwege de armen bloed levering. Na verloop van tijd kan de breuk toenemen pseudartrose.
Diagnose en ziekteprogressie
Radiografische beeldvorming wordt gebruikt om een Jones-fractuur te diagnosticeren. De breuk strekt zich uit over de metadiafysaire overgang van het middenvoetsbeentje naar de as van de schacht en bevindt zich ongeveer twee centimeter distaal van het tarsometatarsale gewricht. De röntgenfoto laat echter duidelijk zien dat het gewricht niet betrokken is. Verplaatste fracturen zijn in de meeste gevallen geen Jones-fracturen. Bij jonge patiënten moeten artsen Jones-fracturen onderscheiden van normale apofysaire fracturen in de leeftijd van 9 tot 14 jaar. De prognose voor patiënten met een Jones-fractuur is niet bijzonder gunstig. Bij veel patiënten genezen conventionele therapieën de fractuur bijvoorbeeld niet of vertragen ze de genezing, waardoor secundaire symptomen kunnen ontstaan.
Complicaties
In de regel resulteert een Jones-fractuur in ernstig pijn en verder in bewegingsbeperkingen. Als gevolg hiervan kunnen patiënten ook last hebben van psychisch ongemak of Depressie Het is niet ongebruikelijk dat bade ook verlamming en sensorische stoornissen ervaart. Patiënten hebben in het dagelijks leven last van blauwe plekken en ernstige beperkingen. Ook is het mogelijk dat de uitoefening van het beroep of diverse sportactiviteiten beperkt of niet meer volledig mogelijk is. De Jones-fractuur kan worden behandeld met een gipsverband en door te nemen pijnstillers Dit leidt meestal niet tot bepaalde complicaties. De levensverwachting wordt ook niet beperkt of verminderd door de Jones-fractuur. Als er gevolgschade is opgetreden, kan een chirurgische ingreep nodig zijn. Bovendien is de getroffen persoon niet zelden afhankelijk van regelmatige onderzoeken. Zelfs na de behandeling kunnen er beperkingen zijn in het dagelijks leven of in beweging. In sommige gevallen is de patiënt dan afhankelijk van de hulp van andere mensen of van een loophulpmiddel. Psychische klachten kunnen worden behandeld door een psycholoog.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk zodra er pijn ontstaat in het gebied van de middenvoet Met name ongemak aan de buitenrand van de voet duidt op een Jones-fractuur en moet door een arts worden beoordeeld. Als er sprake is van enige beperking na een zware belasting van de voet of een val, moet een arts worden geraadpleegd. Als de voet tijdens het voortbewegen niet zonder ongemak op de grond kan worden geplaatst en met zijn eigen gewicht kan worden belast, moet een arts worden geraadpleegd om de oorzaak vast te stellen. Als er zwelling is, verkleuring van de huid, of een verlaging van de gebruikelijke belastingslimiet, is er een volksgezondheid onregelmatigheid die moet worden onderzocht en behandeld. Als de getroffen persoon beklemming voelt bij het dragen van het gebruikelijke schoeisel of als de schoenen niet meer passen, moet een arts worden geraadpleegd. Als er mobiliteitsbeperkingen zijn, kunnen sensorische stoornissen op de huid of problemen met bloed circulatie, een dokter is nodig. In sommige gevallen ontwikkelen de symptomen zich geleidelijk en is er geen aanleiding. Een bezoek aan de dokter is niettemin noodzakelijk en dient plaats te vinden zodra de eerste symptomen worden opgemerkt. Als de pijn toeneemt of zich uitbreidt naar de voet, is overleg noodzakelijk voordat pijnstillers worden ingenomen. Overleg met een medische professional wordt sterk aangeraden om bijwerkingen of gevolgen te voorkomen.
Behandeling en therapie
De bloedtoevoer is van cruciaal belang bij een Jones-fractuur. Daarom wordt de genezing, ondanks behandelingsopties, vaak ernstig vertraagd. De eerste stap in conventioneel therapie is om een gipsverband op de breuk aan te brengen. De cast op het middenvoetsbeentje beperkt de patiënten ernstig en veroorzaakt meestal veel problemen in het dagelijks leven. Patiënten krijgen meestal een milde behandeling pijnstillers om hun pijn te verlichten. De breuk duurt meestal ongeveer tien weken om te genezen. De immobilisatieperiode van tien weken in het gips gaat gepaard met ernstige mobiliteitsbeperkingen, wat bijvoorbeeld voor wedstrijdsporters nauwelijks een optie is. Als een bijzonder snel herstel van alle mobiliteit vereist is, conventioneel therapie wordt in de meeste gevallen niet gebruikt. In deze gevallen komt de behandeling meestal overeen met osteosynthese. Voor deze chirurgische verbinding van twee of meer zijn verschillende technieken beschikbaar botten of fragmenten. Bij Jones-fracturen worden bijvoorbeeld intramedullaire schroefosteosynthese of spanningsbanding met behulp van K-draad vaak toegepast. Miniplate osteosynthese is ook een geschikte therapeutische benadering voor patiënten met een Jones-fractuur. Hoewel het bot bij deze chirurgische ingrepen gewoonlijk sneller samengroeit dan bij conventionele therapie, sluiten de therapieën secundaire problemen of herbreuk niet uit. Daarom vinden regelmatige controles vaak lang na de operatie plaats.
Vooruitzichten en prognose
Herstel na een operatie omvat niet alleen het herstel van de operatie zelf, maar wat nog belangrijker is, de tijd om de middenvoetsbeentje fractuur te laten genezen. Meestal omvat dit een periode van 6-8 weken, wat langer is dan bij veel andere fracturen. In tegenstelling tot avulsiefracturen zijn Jones-fracturen vatbaar voor pseudartrosePseudartrose verwijst naar niet-genezen botbreuken, die altijd worden gediagnosticeerd als er geen genezing is tussen twee röntgenfoto's. Dit is meestal het geval na 6-8 maanden. Interne fixatie en bot het enten kan nodig zijn in gevallen van pseudartrose of wanneer er een aanzienlijke vertraging is in de genezing van fracturen. Omdat de Jones-fractuur zich in het gebied van het middenvoetsbeentje bevindt dat de slechtste bloedtoevoer heeft, is er weinig kans op zelfgenezing. Als de breuk niet wordt behandeld, zal dit waarschijnlijk pseudartrose veroorzaken. In het ergste geval moet een valse versmelting van de breukplaats worden verwacht. Dit resulteert vaak in een slechte uitlijning, wat erg pijnlijk kan zijn bij het dragen van het gewicht en kan resulteren in chirurgische correctie.
het voorkomen
De Jones-fractuur kan worden voorkomen. Bijvoorbeeld het belangrijkste preventieve middel maatregelen omvatten het vermijden van overbelasting van de middenvoetsbeentjes. Even belangrijk is het vermijden van verkeerde uitlijning van de voet en het versterken van het ligamenteuze systeem rond de middenvoet.
Nazorg
In de meeste gevallen zijn er geen specifieke of directe nazorgopties beschikbaar voor de patiënt met een Jones-fractuur. In dit geval moet de getroffen persoon in de eerste plaats medische hulp inroepen bij de eerste symptomen en tekenen van de voorwaarde om verdere complicaties of andere medische aandoeningen te voorkomen. Hoe eerder een arts wordt gecontacteerd, hoe beter meestal het verdere verloop van deze ziekte is. De Jones-fractuur vermindert in de regel de levensverwachting van de getroffen persoon niet en kan ook volledig worden genezen. De behandeling is voornamelijk door immobilisatie van de aangedane voet. De getroffen persoon moet rusten na het ongeval en mag zich in geen geval inspannen. Lichamelijke of stressvolle activiteiten moeten in ieder geval worden vermeden om de symptomen niet verder te verergeren. Evenzo zijn patiënten in de meeste gevallen van een Jones-fractuur afhankelijk van de hulp en steun van familie en vrienden, wat het dagelijks leven kan vergemakkelijken. In sommige gevallen, fysiotherapie maatregelen zijn ook nodig, hoewel sommige oefeningen bij de patiënt thuis kunnen worden uitgevoerd.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van een Jones-fractuur is de belangrijkste zelfhulpmaatregel om de aangedane voet te laten rusten totdat de fractuur volledig is genezen. De getroffen persoon moet gedurende ten minste drie tot vier weken overmatige inspanning vermijden en, belangrijker nog, mag geen gewicht op de aangedane voet leggen. Sportactiviteiten en lichamelijk inspannend werk moeten strikt worden vermeden. De arts zal ook uitgebreid aanbevelen wondverzorging aan de patiënt om te vermijden ontsteking en andere daaropvolgende klachten. Medicinaal pijntherapie kan worden ondersteund door enkele natuurlijke remedies. Bijvoorbeeld, zalven en theesoorten gemaakt van wilg schors, kurkuma or pepermunt zijn effectief. Meditatie wordt aanbevolen als een aanvullen, bij voorkeur onder begeleiding van een specialist. Uit de natuurgeneeskunde bijvoorbeeld de remedies nachtschade en arnica worden aanbevolen. Preparaten met deze actieve ingrediënten verlichten pijn en remmen pijn ontsteking in het gebied van het letsel. Het gebruik van alternatieve geneeswijzen moet echter eerst met de arts worden besproken. Als de Jones-fractuur na een paar weken nog steeds pijn veroorzaakt, wordt een bezoek aan de dokter aanbevolen. De aangedane voet moet rusten totdat de genezing is voltooid.
