Baardschurft contagiosa is een zeer besmettelijke bacterie besmettelijke ziekte dat komt vooral voor bij pasgeborenen en kinderen. De infectie kan echter in principe op elke leeftijd voorkomen. Synoniemen zijn puist, gemalen korstmos, schors korstmos of slepen. Meestal worden het gezicht en de ledematen aangetast.
Wat is impetigo contagiosa?
Baardschurft contagiosa is een van de bacteriële infecties van de huid Het komt vaak voor en is zeer besmettelijk. Hoewel de infectie elke leeftijd kan treffen, worden kinderen en pasgeborenen het vaakst getroffen. Er zijn twee vormen van baardschurft contagiosa die verschillende hebben bacteriën als hun oorzaak. De kleine vesiculaire vorm wordt veroorzaakt door bèta-hemolytische groep A streptokokken De veroorzaker van de grote blarenvorm is Staphylococcus aureus De incubatietijd is twee tot tien dagen. Er is een risico op infectie zolang het open en etterig is huid gebieden zijn nog niet genezen. Gedurende deze tijd zijn de blaasjes of hun inhoud zeer besmettelijk.
Oorzaken
Impetigo contagiosa wordt overgedragen door een uitstrijkje met het bovenstaande bacteriën. De bacteriën worden ook bij veel gezonde mensen in de nasopharynx aangetroffen. De ziekte treedt op wanneer de ziekteverwekker de bloedbaan kan binnendringen door bekrast of gewond huid en daar weefsel vernietigen. Om deze reden zijn kinderen met neurodermitis, waterpokken of schurftzijn bijvoorbeeld bijzonder vatbaar voor impetigo contagiosa. De bacteriën worden overgedragen via direct contact of via besmette handen (uitstrijkje). Ze overleven ook nog lang bril of andere voorwerpen. Indirecte overdracht is dus ook mogelijk wanneer een besmet object door meerdere personen wordt gebruikt. Infectie verspreidt zich natuurlijk bijzonder gemakkelijk in gemeenschapsomgevingen zoals scholen of kleuterscholen.
Symptomen, klachten en tekenen
De drie vormen van impetigo contagiose manifesteren zich door overwegend uniforme symptomen. Typerend zijn de kleine, witte tot roodachtige blaren op de huid. Deze huidletsels, die in de niet-bulleuze vorm erg klein zijn en daarom nauwelijks zichtbaar, barsten na enige tijd open en er ontstaan gelige korstjes. Dan treedt ook vaak jeuk op. De blaren kunnen selectief of over een groot gebied voorkomen. In ernstige gevallen wordt een groot deel van de huid aangetast. Bij kleine vesiculaire impetigo contagiosa zijn de blaasjes klein en gevuld met pus, en barsten na een paar dagen open vanwege hun dunne huid. Grote blaren impetigo contagiosa manifesteert zich door groter huidletsels met een dikkere huid. Ze zijn in het begin helder en worden langzaam troebel. De blaasjes barsten na één tot twee weken open en laten de karakteristieke korstvorming achter. Niet-bulleuze impetigo contagiosa produceert weinig of geen blaasjes, hoewel er nog steeds gelige korsten verschijnen. In zeldzame gevallen gaan de veranderingen in de huid gepaard met een koorts De verhoogde lichaamstemperatuur gaat gepaard met typische ziekteverschijnselen, zoals rillingen en malaise, en verdwijnt na een paar dagen.
Diagnose en verloop
De arts kan op basis van een visuele diagnose de diagnose impetigo contagiosa stellen, aangezien de uitslag typerend is voor de ziekte. Voor dit doel is een huidzwabber (ook uitstrijkje van de neus- en keelholte) ook mogelijk om bij twijfel de ziekteverwekker op te sporen. Anders sluit de arts een herpes simplex-infectie. De uitslag bij impetigo contagiosa is typisch. De patiënt presenteert zich met goudgele, roodomrande korsten die voornamelijk rond de mond en neus- en op de handen. Aanvankelijk is de huid enigszins rood gekleurd en vormen zich blaasjes die zijn gevuld met vloeistof of pus In de kleine blistervorm is de wand van de blaren erg dun en barst snel. Dit resulteert in de vorming van de honing-gele korst typisch voor de ziekte. Bij impetigo contagiosa met grote blaren kan de patiënt ook een koorts en toon zwelling van de weefselvocht knooppunten. De vloeistof van de blaasjes is zeer besmettelijk. Korstvorming is ernstiger in de vorm met kleine blaren dan bij impetigo contagiosa met grote blaren. Uiteindelijk, de huidschubben vallen er vanzelf af of kunnen met de hand worden verwijderd. Met consistent therapie en naleving van hygiënische voorschriften, de infectie geneest meestal zonder gevolgen. In de loop van de ziekte kunnen echter complicaties optreden. De patiënt kan dus postinfectieuze glumeronefritis, lymfadenitis of regionaal ontwikkelen lymphangitis.
Complicaties
Impetigo contagiosa veroorzaakt vooral ongemak op de ledematen en het gezicht van de patiënt. In de meeste gevallen vormen zich blaren op de huid en lijdt de getroffen persoon aan ernstige uitslag. Deze uitslag kan jeuken en er kunnen ook blaren ontstaan die gevuld zijn met pus De kwaliteit van leven van de patiënt wordt aanzienlijk verminderd door impetigo contagiosa en er is vaak een verminderd gevoel van eigenwaarde vanwege de esthetische beperkingen. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen ook lijden aan minderwaardigheidscomplexen en Depressie Ze trekken zich terug uit het sociale leven en hebben er ook last van 피로 Bovendien zwelling van de weefselvocht knooppunten en de ontwikkeling van koorts kan ook voorkomen. De getroffen persoon lijdt ook aan verminderde veerkracht. De behandeling van impetigo contagiosa doet dat niet leiden op eventuele verdere beperkingen of complicaties. Dit gebeurt meestal met behulp van antibiotica en leidt ook relatief snel tot een positief beloop van de ziekte. De levensverwachting van de patiënt wordt niet beperkt door de ziekte. Echter, littekens kan zich vormen in ernstige gevallen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als het kind symptomen van een huidaandoening vertoont, moet het dezelfde dag naar de kinderarts worden gebracht. Uitwendige tekenen zoals pusblaren, geelachtige korsten of roodheid geven aan dat het impetigo contagiosa is - een ziekte die in ieder geval door een arts moet worden behandeld. Ouders die dergelijke symptomen bij hun kind opmerken, kunnen het beste onmiddellijk de dermatoloog raadplegen. Dit geldt vooral als het kind klaagt dat het toeneemt pijn en jeuk. Als de blaren opengaan of zelfs ontstoken raken, moet het kind uiterlijk medische hulp krijgen. Kinderen die onlangs hebben gehad waterpokken or schurft of last van hebben neurodermitis zijn bijzonder vatbaar voor impetigo contagiosa. Ouders moeten medische hulp inroepen als de bovenstaande symptomen worden opgemerkt in samenhang met een van deze aandoeningen. Als de symptomen ernstig zijn, moet het kind naar een ziekenhuis worden gebracht. Verdere behandeling wordt verleend door de dermatoloog of een internist.
Behandeling en therapie
Vanwege mogelijke secundaire ziekten behandelt de arts impetigo contagiosa systemisch antibiotica (amoxicilline of flucoxacilline) in ernstigere gevallen. Voor de aangetaste huidgebieden zelf schrijft de arts ook voor zalven bevattende antibiotica, zoals fusidinezuur, mupirocine or retapamuline Baden en kompressen met desinfectie solutions zijn ook nuttig.
Vooruitzichten en prognose
Met deskundige behandeling zijn de vooruitzichten voor het genezen van impetigo contagiosa zeer goed. Het borky korstmos geneest vaak spontaan. Niettemin moeten mensen met impetigo contagiosa niet wachten om te zien of dit gebeurt. Het is veiliger om de behandeling van de infectie te starten en verspreiding van impetigo naar andere delen van de huid te voorkomen. Zelfs met medische behandeling kan het weken duren voordat alle tekenen van het korstmos verdwenen zijn. Aangetaste delen van de huid vertonen later met pus gevulde puisten die snel openen en gele korsten achterlaten. Dit is niet alleen lelijk, maar ook besmettelijk. Daarom zal de infectie zich verspreiden als de getroffen persoon het niet serieus genoeg neemt en draagt kiemen door zich misdragen. De verspreiding van impetigo contagiosa naar andere delen van de huid is mogelijk leiden tot secundaire ziekten. In het geval van etterig conjunctivitis, de ogen zijn aangetast, en in het geval van otitis media, de oren zijn aangetast. Bovendien kunnen langdurige cursussen leiden naar glomerulonefritis Dit verslechtert de prognose. Afhankelijk van of stafylokokken or streptokokken veroorzaakte de impetigo contagiosa, kunnen verdere gevolgen optreden als de infectie onbehandeld blijft. Bijvoorbeeld, stafylokokken veroorzaken bloedvergiftiging or ontsteking van de lymfevaten. Nier schade zoals postinfectie glomerulonefritis kan ontstaan door onbehandelde streptokokkeninfecties.
het voorkomen
Verspreiding kan alleen worden voorkomen door consequent alle hygiëne in acht te nemen maatregelen De patiënt mag in geen geval zelf de zeer besmettelijke blaasjes krabben. In het geval van kinderen kunnen ouders dus ook de vingernagels zo kort mogelijk knippen. Regelmatig handen wassen van de patiënt en natuurlijk van alle contactpersonen is essentieel. Alle kleding die de patiënt draagt en alle gebruikte handdoeken en ook beddengoed moeten worden gekookt op 60 ° C. Dit kan de infectie onder controle houden en voorkomen dat deze zich verspreidt. Om besmetting van andere mensen te voorkomen, mag de patiënt niet opnieuw gemeenschapsvoorzieningen zoals scholen of kleuterscholen bezoeken totdat de geïnfecteerde huidgebieden volledig zijn genezen. Dit is het geval wanneer de korsten volledig zijn afgevallen.
Nazorg
In de meeste gevallen van impetigo contagiosa zijn er geen speciale nazorgopties beschikbaar voor de getroffen persoon. Daarom, hoe eerder de ziekte wordt ontdekt, des te beter is meestal het verdere verloop, zodat de getroffen persoon idealiter al bij de eerste klachten en symptomen een arts moet raadplegen. Impetigo contagiosa kan zichzelf niet genezen. In de meeste gevallen wordt de ziekte behandeld door verschillende medicijnen te nemen. Als antibiotica worden toegediend, mag de getroffen persoon deze niet samen innemen alcohol, omdat hun effect anders aanzienlijk zal worden verlicht. Evenzo moet ervoor worden gezorgd dat ze regelmatig en ook in de juiste dosering worden ingenomen. Bij onduidelijkheden of vragen dient altijd eerst een arts te worden geraadpleegd. Verder bijzonder maatregelen zijn meestal niet meer nodig. Impetigo contagiosa vermindert de levensverwachting van de getroffen persoon niet. De patiënt moet het echter rustig aan doen en rusten. Van inspanningen of van stressvolle activiteiten moet in ieder geval worden afgezien om het lichaam niet onnodig te belasten.
Wat u zelf kunt doen
Bij impegno contagiose is in ieder geval medische behandeling vereist. Medisch therapie kan worden ondersteund door wat zelfhulp maatregelen en verschillende huishoudelijke en natuurlijke remedies. De belangrijkste maatregel is om de korstjes twee keer per dag te verwijderen. Hiervoor is een antiseptische oplossing nodig, die de korsten verzacht en zo letsel aan de huid voorkomt. Daarna kan de wond worden behandeld met een antiseptische zalf of een plaatselijke zalf antibioticum en gesloten met een nieuw verband. Bij het verwijderen van de korstjes moet voor een grondige hygiëne worden gezorgd, anders ontsteking kan gebeuren. Als grotere delen van de huid worden aangetast, ontsmettingsbaden met chinolinol of kalium permanganaat wordt aanbevolen. Bij een chronisch beloop behandeling met antibiotica is noodzakelijk. Medicinale preparaten en strikte hygiënemaatregelen helpen tegen jeuk. Getroffen personen dienen hun handen regelmatig en grondig te wassen en niet samen met andere familieleden of hun partner te baden. Bovendien moeten de vingernagels regelmatig worden afgeknipt en moeten handdoeken na gebruik warm worden gewassen. Getroffen personen moeten minimaal één tot twee weken ziek worden. Pas als de arts alles vrijgeeft, mag het directe fysieke contact met andere mensen worden hervat.
