Glycopyrroniumbromide: effecten, gebruik en risico's

Glycopyrroniumbromide is een medicijn van de parasympatholytische groep. Het wordt gebruikt als een middel om secreties in te verminderen chronische obstructieve longziekte (COPD​ Als anticholinergicum onderdrukt het de werking van acetylcholine in het parasympathische zenuwstelsel.

Wat is glycopyrroniumbromide?

Glycopyrroniumbromide wordt gebruikt als een actief ingrediënt om secreties in te verminderen chronische obstructieve longziekte (COPD). Glycopyrroniumbromide is een chemisch gecompliceerd actief ingrediënt met een quaternaire ammoniumstructuur. Als binnenzout bestaat het uit een organisch kation en het anionbromide. Het is ook chemisch gerelateerd aan atropine​ Als pure substantie bestaat het als een witte kristallijne stof poeder​ Door zijn zoutstructuur is het gemakkelijk oplosbaar in water en onoplosbaar in vetten bw Het is onoplosbaar in vetten en oliën. Glycopyrroniumbromide heeft een bronchusverwijdend effect en wordt daarom gebruikt bij de behandeling van COPD​ Het werkt erg snel, maar ook op de lange termijn, dus het hoeft maar één keer per dag te worden gebruikt. De behandeling wordt toegediend als een poeder inademing​ Vanwege zijn lage vetoplosbaarheid kan het de bloed-hersenen barrière en veroorzaakt dus geen ernstige psychologische bijwerkingen bij gebruik. De enige bijwerkingen die optreden zijn die gerelateerd aan verminderde secretie in de slijmvliezen en zweetklieren.

Farmacologische werking

Glycopyrroniumbromide oefent zijn invloed uit op de muscarinereceptoren van de parasympathische zenuwstelsel​ Daarbij remt het de werking van acetylcholine, waardoor indirect de zenuwgeleiding in de parasympathicus wordt onderdrukt zenuwstelsel (parasympathische zenuwstelsel​ Samen met het sympathische en enterische zenuwstelsel (intestinale zenuwstelsel), de parasympathische zenuwstelsel behoort tot het zogenaamde autonome zenuwstelsel. Het parasympathische en sympathische zenuwstelsel fungeren als tegenstanders. De parasympathische zenuwstelsel is verantwoordelijk voor de interne functies van het lichaam in rust, terwijl de sympathische zenuwstelsel bevordert externe activiteiten. Bij verhoogde activiteit van het parasympathische zenuwstelsel is er een grotere afscheiding van slijm in de bronchiën en zweet van de zweetklieren​ Er is ook een verhoogde beweeglijkheid van het maagdarmkanaal. Remming van acetylcholine op de muscarinereceptoren van het parasympathische zenuwstelsel vermindert op natuurlijke wijze secretie, zweten en gastro-intestinale motiliteit. Bovendien is een verlaging van de hart- tarief vindt nog steeds plaats. Voor symptomatische behandeling bij sommige ziekten of voor de voorbereiding van operaties, zijn dergelijke verminderingen van bepaalde lichaamsfuncties noodzakelijk.

Medische toepassing en gebruik

Glycopyrroniumbromide wordt voornamelijk gebruikt bij de symptomatische behandeling van COPD, chronische obstructieve longziekte​ Hier is het bedoeld om de slijmafscheiding te verminderen door de bronchiën te verwijden. Het medicijn wordt dagelijks ingeademd als een poeder​ Op deze manier is het niet mogelijk om de ziekte te genezen, maar door het bestrijden van de symptomen wordt de kwaliteit van leven van de patiënt significant verbeterd. Het medicijn wordt ook gebruikt bij de extreem ernstige ziekte voorwaarde van rales ademhaling​ Hier kan de patiënt niet meer toe hoesten de afscheiding gevormd en dreigt te verstikken. Hetzelfde geldt voor dysfagie met verhoogde speekselvloed. Glycopyrroniumbromide wordt ook vóór operaties gebruikt om te verminderen speeksel en slijmafscheiding. Omdat muscarinereceptoren goed reageren op glycopyrroniumbromide, treedt het effect op het verminderen van speekselvloed bijvoorbeeld op bij een dosering waarbij bijwerkingen nog geen rol spelen. Een andere toepassing van glycopyrroniumbromide is de inductie van anesthesie, ook om afscheiding te verminderen en hart- tarief. De drugs tonen ook een goede werkzaamheid bij gastro-intestinale stoornissen. Zo wordt de verhoogde darmactiviteit verminderd en wordt de afscheiding van maagsap verminderd. Hyperhidrose moet ook als een andere indicatie worden genoemd. Hyperhidrose is een voorwaarde waarbij overmatig zweten optreedt.

Risico's en bijwerkingen

Zoals bij alle medicijnen treden bijwerkingen op bij het gebruik van glycopyrroniumbromide. De bijwerkingen kunnen droog zijn mond, constipatie, hoofdpijn, slapeloosheid, urineweginfecties en ook visuele stoornissen. Het moet gezegd worden dat deze bijwerkingen meestal relatief mild zijn. Alleen in geval van specifieke overgevoeligheid voor glycopyrroniumbromide, is het gebruik ervan gecontra-indiceerd.Bovendien mag glycopyrroniumbromide niet worden gebruikt in combinatie met andere parasympatholytica​ Ernstige bijwerkingen van glycopyrroniumbromide zijn al te voorkomen doordat de positieve effecten al bij lage doses optreden en het effect relatief lang aanhoudt. Bovendien is glycopyrroniumbromide niet in vet oplosbaar vanwege de ionische structuur en kan het dus niet passeren bloed-hersenen barrière. Als gevolg hiervan kan het actieve ingrediënt geen ernstige aandoeningen van het centrale zenuwstelsel veroorzaken, zoals geheugen stoornis, verwarde toestand, of hallucinaties.