Clotrimazole behoort tot de antischimmelmiddelen met een breed spectrum. Het medicijn wordt gebruikt voor de therapie van verschillende schimmelinfecties (mycosen).
Wat is clotrimazol?
Clotrimazole behoort tot de antischimmelmiddelen met een breed spectrum. Het wordt gegeven om schimmelinfecties te behandelen huid. Clotrimazole is een antischimmelmiddel dat afkomstig is uit de imidazolgroep. Het wordt toegediend om schimmelinfecties op de huid Omdat clotrimazol zijn effect uitoefent tegen verschillende schimmels, wordt het gebruikt als een antischimmelmiddel met een breed spectrum. Clotrimazol werd tussen 1967 en 1969 in Duitsland ontwikkeld in de onderzoeksfaciliteiten van Bayer AG. Zowel experimentele als klinische studies volgden tussen 1970 en 1972 om de werkzaamheid en verdraagbaarheid van het antischimmelmiddel te testen. De eerste patenten werden in 1972 in de VS verleend. Een jaar later werd clotrimazol op de Duitse markt gebracht onder de merknaam Canesten. Het medicijn kan worden toegediend als een crème, vaginale tablet en oplossing. Omdat clotrimazol goed werd verdragen, werd het antischimmelmiddel vanaf 1977 vrijgesteld van receptplicht. Sinds het begin van de jaren tachtig is de werkzaamheid van clotrimazol door studies opgehelderd. Zelfs in het heden wordt het medicijn gebruikt tegen talrijke schimmels huid infecties.
Farmacologische werking
Clotrimazol behoort tot de groep van triazolen en imidazolen. De werking van het antischimmelmiddel is gebaseerd op het vernietigen van de celwandvorming van schadelijke schimmels. Op deze manier kan de groei van de schimmels worden beperkt. Clotrimazol veroorzaakt remming van de stof ergosterol. De productie van ergosterol, die in verschillende stappen plaatsvindt, wordt uitgevoerd door verschillende enzymen Door een specifiek enzym te remmen, zorgt clotrimazol ervoor dat de opbouw van ergosterol wordt onderbroken. Dit resulteert in een verstoring van de celwandvorming tijdens de celdeling. Dit resulteert in een remming van de schimmelgroei, waardoor de schimmel zich niet verder kan verspreiden. In de geneeskunde wordt het antischimmeleffect ook wel fungistatisch genoemd. Bij overeenkomstig hoge doseringen is ook een fungicide werking mogelijk. Clotrimazol heeft ook de eigenschap dat het kan werken tegen specifieke corynebacteriën. Om deze reden is het antischimmelmiddel ook geschikt voor de behandeling van infecties met deze staafvormige kiemen Na mondeling administratieWordt 90 procent van clotrimazol geabsorbeerd. Na ongeveer vier uur heeft het antimycoticum de meeste weefsels van het organisme bereikt. Het bereikt zijn hoogste punt concentratie na een periode van 25 uur in de lever, vetweefsel, huid en bijnieren. Inactivering van het medicijn vindt ook plaats in de lever Negentig procent van clotrimazol wordt uitgescheiden via de ontlasting. De overige tien procent verlaat het lichaam via de urine.
Medisch gebruik en toepassing
Clotrimazol kan worden gebruikt om de meeste ziekteverwekkende schimmels te behandelen. Deze omvatten voornamelijk schimmelinfecties op de huid en de vrouwelijke vagina, evenals nagelschimmelinfecties die optreden op de handen en voeten. De toedieningsvormen van clotrimazol gaan tegen huidschimmels (dermatofyten), schimmels of gisten zijn verschillend. Zo kunnen schimmelinfecties op grote oppervlakken effectief worden behandeld met sprays. Deze zijn ook geschikt voor het spuiten van objecten. Deze omvatten schoenen, in het geval van voetschimmel. crèmes worden voornamelijk gebruikt om de genitale regio te behandelen. Echter, vaginale zetpillen of vaginaal tablets kan ook worden toegediend. Meestal worden inflammatoire schimmelinfecties behandeld. Clotrimazol is ook geschikt voor de behandeling van superinfecties veroorzaakt door bacteriën die kunnen worden behandeld met clotrimazol. Vaginaal tablets zijn ook effectief bij de behandeling van trichomoniasis, een infectie veroorzaakt door het micro-organisme Trichomonas vaginalis. Als een poederwordt clotrimazol gebruikt om schimmelinfecties van de huid te behandelen. Het is ook mogelijk om de poeder om schimmelinfecties te voorkomen. Het droge effect van de poeder is bijzonder gunstig, omdat schimmels zich het liefst vermenigvuldigen in een vochtige omgeving. De dosering van clotrimazol hangt af van de omvang van de schimmelziekte. Het middel wordt rechtstreeks op het aangetaste gebied aangebracht of gesproeid. Het gebruikelijke dosis is één tot drie applicaties per dag. In totaal clotrimazol therapie duurt twee tot vier weken. Om terugval te voorkomen, wordt aanbevolen om door te gaan therapie gedurende één tot twee weken nadat de symptomen zijn verdwenen.
Risico's en bijwerkingen
Bijwerkingen komen zelden voor als gevolg van de behandeling met clotrimazol, aangezien het medicijn over het algemeen goed wordt verdragen. Sommige mensen krijgen echter soms last van jeuk, tijdelijke roodheid van de huid, brandend en droge huid Af en toe treden ook allergische reacties op. Clotrimazol mag niet worden gebruikt als de patiënt overgevoelig is voor het antischimmelmiddel. Tijdens de eerste fase van zwangerschapdient clotrimazol alleen onder strikt toezicht van een arts te worden toegediend voor de behandeling van vaginale schimmelinfecties. Er is een vermoeden dat het antischimmelmiddel een miskraam. Indien de absorptie van clotrimazol is gelokaliseerd op de huid, aan de andere kant is er geen gevaar voor het kind. Tijdens het geven van borstvoeding moet het aanbrengen van het antischimmelmiddel op de borst worden vermeden. Hetzelfde geldt voor de administratie van de werkzame stof bij baby's en jonge kinderen. Met de gelijktijdige behandeling van clotrimazol en andere antischimmelmiddelen zoals nystatine, natamycine en amphotericine B, interacties zijn mogelijk. Dit leidt dus tot een afname van de effectiviteit van clotrimazol. Tegelijkertijd kan clotrimazol de positieve effecten hiervan verminderen drugs Bovendien bestaat het risico dat het effect van het middel kan worden verminderd door het gebruik van schoonheidsmiddelen, deodorants, of intieme hygiëneproducten.
