Galblaasaandoeningen

Aangezien de gal bevat tal van stoffen die slechts slecht oplosbaar zijn in water, de kans op kristallisatie wordt vergroot. Om de vorming van stenen te voorkomen, is het noodzakelijk dat de afzonderlijke componenten van de gal zijn in de juiste verhouding tot elkaar aanwezig. Vaak een toegenomen cholesterol niveau (cholesterol) in de bloed en dus ook in de gal verstoort deze verhouding en leidt tot de vorming van galstenen.

In de meeste gevallen (> 60%) merkt de getroffen persoon dit niet eens (stille stenen). Alleen wanneer deze galsteen de doorstroming van bloed (cholestase) veroorzaakt het reflexachtige spasmen van de spieren en plotselinge, zeer ernstige koliek pijn, die zich meestal aan de rechterkant van de bovenbuik bevindt, maar ook kan uitstralen naar de rechterschouder. De obstructie van de galwegen leidt tot twee problemen:

Vóór de blokkering hoopt de gal zich op en kan na verloop van tijd zelfs de lever cellen die het produceren (hepatitis). Dit leidt tot de overdracht van stoffen die gal nodig hebben (inclusief bilirubine = galpigment) in de bloed en dus naar geelzucht.
Achter de blokkade komt geen gal meer.
Hierdoor is de vertering van voedingsvetten niet meer mogelijk en worden de vetten onverteerd uitgescheiden. Dit leidt tot het klassieke klinische beeld van vette ontlasting, geelachtig-pulpachtige uitscheidingen die het onverteerde vet bevatten. Een ander probleem veroorzaakt door het gebrek aan vetvertering is het feit dat het vet oplosbaar is vitaminen (vitamine A, D, E, K) kunnen niet meer worden opgenomen.

Vooral het gebrek aan vitamine K zorgt voor problemen, omdat deze vitamine nodig is voor de synthese van enkele factoren voor de bloedstolling.

Ontsteking van de galblaas (cholecystitis) is een complicatie van galblaassteenziekte (cholecystolithiasis). Door de enige instroom of uitstroom te blokkeren, ontstaat er een omgeving in de galblaas, wat uiteindelijk leidt tot een ontstekingsreactie in de galblaas. Deze ontsteking leidt tot een verdikking van de galblaaswand door geïmmigreerde ontstekingscellen (witte bloedcellen: lymfocyten en granulocyten), een sterk verhoogde gevoeligheid voor pijn en mogelijk op systemische complicaties zoals koorts, rillingen, vorming van acute fase eiwitten (KRP).

Voor bacteriën, de constellatie van een holte (hier: de galblaas) zonder direct contact met de buitenwereld (omdat een steen de uitstroom blokkeert) zorgt voor uitstekende groeiomstandigheden. Individueel bacteriën van het normale darmflora (voornamelijk Enterobacteriaceae en Enterococci) kunnen zich dan vrijwel ongestoord in de galblaas vermenigvuldigen en een etterende ontsteking (galblaas empyeem). Dit is erg gevaarlijk omdat de bacteriën kan veroorzaken bloed vergiftiging (sepsis) en zijn ook vaak resistent (ongevoelig) voor talrijke voorkomende antibiotica (bacteriedodende medicijnen).

De therapie bestaat meestal uit een operatieve verwijdering van de galblaas (cholecystectomie). Gal blaaskanker is een vrij zeldzame (5 gevallen per jaar 100,000 patiënten. Ter vergelijking: bronchiaal carcinoom 60 gevallen per jaar 100.

000 patiënten; long kanker) maar zeer kwaadaardige kanker. De kanker wordt veroorzaakt door een opeenstapeling van genetische mutaties (verandering in genetische informatie). Risicofactoren zijn galstenen (cholecystolithiasis) en ontsteking van de galblaas (cholecystitis), hoewel er geen aanwijzingen zijn voor een direct oorzakelijk verband.

Het probleem van galblaas kanker is het ontbreken van typische symptomen in de vroege stadia van zijn ontwikkeling. In de meeste gevallen wordt de kanker pas ontdekt als deze al uitgezaaid (uitgezaaid) is via de lymfevaten of bloedbaan. In dergelijke gevallen is de prognose erg slecht.

Mogelijke, maar zeer niet-specifieke symptomen zijn geelzucht (icterus), gal koliek, gewichtsverlies of diffuus pijn, vooral in de bovenbuik. Galblaas poliepen zijn goedaardige tumoren die zich kunnen vormen in de wand van de galblaas. Deze gezwellen zijn meestal asymptomatisch en worden alleen bij toeval ontdekt tijdens echografische onderzoeken (ultrageluid).

Mogelijke symptomen zijn pijn in de rechter bovenbuik, misselijkheid en problemen met de spijsvertering. De oorzaken van poliepvorming kunnen talrijk zijn. Een mogelijkheid is dat de cholesterol inhoud van de gal neemt toe door a dieet hoog in cholesterol.

Het eigen risico cholesterol wordt dan ofwel op de wand van de gal afgezet blaas (cholesteatose) of het cholesterol zet zich af in het slijmvlies, wat leidt tot uitstulpingen. Deze vorm van tumor wordt ook wel cholesterol genoemd poliepen. Andere mogelijkheden zijn proliferaties van het slijmvlies en het klierweefsel van de galblaaswand, ook wel poliepen.

Het degeneratierisico van galblaaspoliepen is erg laag. In het geval van tumoren <1 cm groot, wordt regelmatige controle aanbevolen, maar er worden geen verdere therapeutische maatregelen genomen. Alleen als de grootte> 1 cm is of als de groei bijzonder snel is, wordt verwijdering van de gehele galblaas (cholecystectomie) aanbevolen. lever weefsel vertraagt de bloedstroom door de lever (bijv. cirrose van de lever), stroomt het bloed terug in het portaal ader.

De resulterende toename in bloeddruk wordt genoemd portale ader hypertensie. Er wordt nu gezocht naar andere manieren (de portaal-caval-anastomosen) om het bloed langs de lever en terug in de hart-. Het verwijderen van de galblaas is medisch bekend als cholecystectomie.

Omdat een mens ook zonder gal kan leven blaas, veroorzaakt de operatie meestal geen grote nadelige gevolgen voor de patiënt. De operatie is geïndiceerd voor verschillende ziekten en moet dan worden uitgevoerd. Indicaties voor galblaas verwijderen: De galblaas wordt verwijderd als de patiënt lijdt galstenen, ontwikkelt galkoliek door een steenafscheiding in de galweg of in het geval van ernstige ontsteking van de gal blaas.

Bij chronische ontsteking van de galblaas kan een porseleinen galblaas ontstaan, die een verdikte en verharde wand heeft. Dit kan later degenereren en leiden tot galblaaskanker, dus een porseleinen galblaas wordt ook verwijderd. Een andere indicatie voor verwijdering zijn daarom poliepen in de galblaas, omdat deze ook kwaadaardig kunnen worden.

Hetzelfde geldt natuurlijk voor een reeds bestaande kanker van de galblaas. Als het galweg van de galblaas (Ductus cysticus) wordt belemmerd en dit leidt tot een ophoping van gal, de galblaas moet in dit geval ook vaak worden verwijderd. Chirurgische procedure: Er zijn verschillende procedures waarmee de galblaas kan worden verwijderd.

In de meeste gevallen wordt een laparoscopische verwijdering van de galblaas uitgevoerd, waardoor er geen grote incisie in de buik nodig is. Als alternatief kan de galblaas ook in een open operatie worden verwijderd, dwz via een grote incisie in de buik. Laparoscopische cholecystectomie: voor de laparoscopische verwijdering van de galblaas wordt de patiënt onder narcose.

Vervolgens worden de verschillende toegangswegen geopend. Een kleine huidincisie wordt gemaakt direct boven of onder de navel, onder de borstbeen en rechts van de navel, waardoor een instrument in het lichaam kan worden ingebracht. De laparoscoop met de camera wordt via de opening bij de navel ingebracht.

Hierdoor kan de chirurg op een scherm precies zien waar hij zich bevindt. De buik wordt via deze toegang ook opgeblazen met kooldioxide (CO2), waardoor het gemakkelijker wordt om de galblaas en de omliggende structuren te zien. Het snij- en grijpgereedschap wordt door de andere toegangen gestoken.

Ten slotte wordt de galblaas door de lever onder visuele controle van zijn bed losgemaakt en in een zogenaamde herstelzak gewikkeld. Dit zorgt ervoor dat bij de daaropvolgende verwijdering - meestal via de toegang tot de navel - de gehele galblaas wordt uitgetrokken en er geen stukje weefsel verloren gaat. Nadat de galblaas is verwijderd kan er een wonddrainage worden geplaatst, waardoor wondsecretie en bloed na de operatie nog een tijdje kunnen wegvloeien.

De afvoer wordt later verwijderd. De kleine huidincisies worden met een paar hechtingen weer gesloten en na een paar dagen worden de hechtingen verwijderd. Later blijven er meestal alleen kleine, onopvallende littekens van de operatie over.

Single-port-chirurgie: De zogenaamde single-port-operatie is een variant van laparoscopische galblaasverwijdering. Er is slechts één toegang nodig in het gebied van de navel, daarom blijven er na de operatie geen zichtbare littekens achter. Voor deze procedure wordt de SILS-techniek (Single Incision Laparoscopic Surgery) gebruikt.

De chirurg brengt een speciaal schuin instrument in de buik door de opening bij de navel. Hierdoor kan de galblaas worden verwijderd en via de navel naar buiten worden getrokken, zoals bij de conventionele laparoscopische variant. Open chirurgische cholecystectomie: de open variant van galblaas verwijderen wordt ook uitgevoerd onder narcose.

Deze procedure wordt vooral gebruikt wanneer het verwijderen van de galblaas ingewikkelder is, bijvoorbeeld in geval van sterke verklevingen tussen de galblaas en omringend weefsel of grote opeenhopingen van pusVoordelen en nadelen: De procedure die wordt gebruikt om de galblaas te verwijderen, wordt geselecteerd op basis van de patiënt en volksgezondheid voorwaarden. Het voordeel van laparoscopische verwijdering is de verminderde belasting van het organisme en de bloedsomloop, het kleinere wondoppervlak en de meer onopvallende, kortere littekens die na de operatie achterblijven. Bovendien zijn patiënten sneller mobiel en in staat hun kracht te herstellen na de operatie dan bij de open operatiemethode.

Vooral de single-port techniek geeft een cosmetisch goed resultaat, aangezien het litteken in de navel niet als zodanig herkenbaar is. De open chirurgische optie moet echter nog steeds worden gekozen in meer gecompliceerde gevallen, omdat de chirurg de galblaas dan veiliger kan redden zonder aangrenzende structuren te beschadigen. Indicaties voor galblaas verwijderen: De galblaas wordt verwijderd als de patiënt lijdt aan galstenen, krijgt galkoliek door een steenafscheiding in de galweg of in het geval van ernstige ontsteking van de galblaas.

Hetzelfde geldt natuurlijk voor een reeds bestaande kanker van de galblaas. Als het galkanaal van de galblaas (Ductus cysticus) verstopt is en dit leidt tot een ophoping van gal, moet in dit geval ook de galblaas vaak worden verwijderd. Chirurgische procedure: er zijn verschillende procedures waarmee de galblaas kan worden verwijderd.

Hierbij wordt in het gebied van de rechter ribbenboog een huidincisie van ongeveer 10 cm lang gemaakt, waardoor de chirurg toegang krijgt tot het galblaasbed. Daar wordt de galblaas vrijelijk voorbereid en kan vervolgens worden verwijderd. Zodra bloeden schepen worden gesloten, kan de operatielocatie weer worden gesloten met hechtingen. Deze procedure wordt vooral gebruikt wanneer het verwijderen van de galblaas ingewikkelder is, bijvoorbeeld in geval van ernstige verklevingen tussen de galblaas en het omringende weefsel of grote ophopingen van galblaas. pus.

Voor- en nadelen: De procedure waarmee de galblaas wordt verwijderd, wordt geselecteerd op basis van de patiënt en volksgezondheid voorwaarden. Het voordeel van laparoscopische verwijdering is de verminderde belasting van het organisme en de bloedsomloop, het kleinere wondoppervlak en de meer onopvallende, kortere littekens die na de operatie achterblijven. Bovendien zijn patiënten sneller mobiel en kunnen ze na de operatie hun kracht herstellen dan bij de open operatiemethode.

Vooral de single-port techniek levert een cosmetisch goed resultaat op, aangezien het litteken in de navel niet als zodanig herkenbaar is. De open chirurgische optie moet echter nog steeds worden gekozen in meer gecompliceerde gevallen, omdat de chirurg de galblaas dan veiliger kan redden zonder aangrenzende structuren te beschadigen.

Alle artikelen in deze serie: