Frontaal hersenen syndroom omvat laesies van de frontale hersenen. Laesies in dit gebied van de hersenen manifesteren zich meestal als cognitieve en gedragsstoornissen zoals pseudopsychopathie. De behandeling hangt af van de primaire oorzaak van schade.
Wat is het frontale hersensyndroom?
Cognitie en karakter bevinden zich in het frontale hersenen van mensen. Het hersengebied wordt ook wel de prefrontale cortex genoemd en is bij iedereen betrokken Grensverkeer en analytische functies. Het hersengebied speelt dus een cruciale rol in het menselijk gedrag. Het frontale brein heeft verbindingen met alle andere hersengebieden en maakt een snelle en effectieve uitwisseling van informatie mogelijk. Vanwege de talrijke verbindingen met de limbisch systeem basale ganglia cerebellum en thalamusis het frontale brein in staat het menselijk gedrag ideaal aan te passen aan de huidige situatie. Frontale hersensyndroom staat bekend als schade aan de frontale delen van de hersenen. Net als bij het dysexecutief syndroom verstoort het frontale hersensyndroom vooral de uitvoerende functies van de hersenen. De term dysexecutief syndroom duidt op zichzelf op symptomen: dus vooral de verstoring van de uitvoerende functies van de hersenen. De term frontaal hersensyndroom specificeert daarentegen geen concrete symptomen, maar verwijst alleen naar de lokalisatie van een hersenlaesie. Uitvoerende functies zijn niet altijd aangetast bij het frontale hersensyndroom. Dus hoewel het frontale hersensyndroom zich theoretisch kan manifesteren als een dysexecutief syndroom, hoeft het niet noodzakelijkerwijs te verschijnen als een dysexecutief syndroom. De twee termen zijn dus geen synoniemen.
Oorzaken
Het frontale hersensyndroom is het gevolg van schade aan de voorste frontale hersenen. Deze schade kan verband houden met bloeding in de context van ongevallen, optreden in de context van beroertes, verband houden met ontsteking, of worden veroorzaakt door degeneratie. Malperfusie of tumoren kunnen ook het frontale hersensyndroom veroorzaken. Afhankelijk van de exacte lokalisatie wordt het syndroom geassocieerd met verschillende stoornissen, zoals cognitieve stoornissen, gedragsveranderingen of zelfs pseudopsychopathie. In feite is de prefrontale cortex verdeeld in een dorsolaterale prefrontale cortex en een orbito-frontale cortex. In het eerste gedeelte zijn voornamelijk cognitieve functies, zoals probleemoplossing, vooruit plannen en doelgericht handelen. Het orbito-frontale deel bevat persoonlijkheidskenmerken en emotieregulatie. In het geval van laesies van welke aard dan ook in de frontale hersenen, kan de persoon zijn gedrag niet langer flexibel en verstandig aanpassen aan nieuwe omstandigheden. Het type en de exacte lokalisatie bepalen de symptomen van het frontale hersensyndroom. Dit betekent dat twee mensen met het frontale hersensyndroom, afhankelijk van de laesie, fundamenteel verschillende symptomen kunnen hebben.
Symptomen, klachten en tekenen
Wanneer een laesie optreedt in de cognitieve delen van de frontale hersenen, treedt cognitieve disfunctie op. Naast stoornissen in de probleemanalyse en stoornissen bij de productie van ideeën, kan linguïstische reductie optreden. Het vermogen om te herschikken neemt af en de patiënt neigt tot doorzettingsvermogen. In sommige gevallen vinden patiënten het moeilijk om regels te volgen en te overtreden. Routinematige handelingen worden niet doelbewust gebruikt. De aannemelijkheid van acties wordt niet meer gecontroleerd. Patiënten ontwikkelen niet of nauwelijks alternatieve plannen. Ze hebben het moeilijk als ze verschillende soorten informatie tegelijkertijd in overweging moeten nemen. Ze voorzien geen gevolgen van acties. Bovendien leren ze niet van fouten en handelen ze impulsief. Hun wilskracht neemt vaak af. Frontaal hersensyndroom kan zich ook voornamelijk manifesteren bij gedragsstoornissen. Bij pseudodepressie na frontaal hersenletsel kunnen motorische vertraging en spraakverarming optreden. Op sensorisch niveau is een gebrek aan reactievermogen tot apathie denkbaar. Emotioneel-affectieve symptomen zoals een depressieve stemming met een lage eigenwaarde, zelfafwijzing of emotionele onverschilligheid zijn denkbaar. Verlies van drive en interesse, verlies van initiatief en een vermindering van seksueel verlangen treden op. Naast een verwaarlozing van het eigen uiterlijk, treedt sociale terugtrekking op. Op cognitief niveau is er, naast het onvermogen om beslissingen te nemen, vooral een verstoring van de aandacht en concentratie Slaapstoornissen en 피로 karakteriseren de biocyclus. pseudopsychopathie na frontale hersenschade moet worden onderscheiden van pseudodepressie. Motorische hyperactiviteit ontmoet zintuiglijk hallucinaties Een manische euforische stemming kan aanwezig zijn, evenals paranoïde wanen en uitbarstingen van agressie. Emoties zoals lachen en huilen passen niet meer. Naast hyperseksualiteit is er een gebrek aan tact, sociaal gebrek aan conventie, gebrek aan het vermogen om afstand te nemen, ontremming, vulgair taalgebruik en confabulaties. Cognitief zijn patiënten vaak aan ideatie verslaafd, aan humor verslaafd of aan aandacht en concentratie-geordend. De biocyclische behoefte aan slaap neemt af.
Diagnose en verloop
Het frontale hersensyndroom wordt gediagnosticeerd door een neuroloog met behulp van beeldvorming. Afhankelijk van de symptomen en de locatie van de laesie op beeldvorming, werkt de neuroloog zijn diagnose uit als dysexecutief syndroom, pseudodepressie of pseudopsychopathie. De prognose is meestal ongunstig voor patiënten met frontaal hersensyndroom, aangezien hersenbeschadiging in de meeste gevallen een functieverlies veroorzaakt. littekens De meest ongunstige prognose is voor degeneratie. Goedaardige tumoren hebben de meest gunstige prognose. Bij verwijdering van de tumor verdwijnen in dit geval meestal alle symptomen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Zodra onregelmatigheden en merkbare veranderingen in gedrag, gebruikelijke denkpatronen of emotionele verwerking optreden, moet een arts worden geraadpleegd. Als de denkprestaties plotseling afnemen of als er problemen zijn met het terugroepen van kennis, is er reden tot bezorgdheid. Als de impulsbeheersing gebrekkig is, hyperactiviteit optreedt of als zich ernstige lusteloosheid en apathie ontwikkelen, moeten de symptomen worden onderzocht en behandeld. Als er problemen zijn met de informatieverwerking, geheugenverlies, en sporadisch ongebruikelijk geheugen vervalt, is een arts nodig. Een controle is nodig zodra de persoonlijkheid van de persoon aanzienlijk verandert en hij vervreemd lijkt. Een agressief uiterlijk of een sterk huilerig gedrag, dat niet eerder door de getroffen persoon werd getoond, moet worden opgehelderd. Als alledaagse taken niet meer kunnen worden uitgevoerd of als zich depressieve stemmingen ontwikkelen, is het noodzakelijk om een arts te raadplegen. Als hallucinaties of waanideeën ontstaan, verwarde uitspraken worden gedaan of spraakveranderingen optreden, medische behandeling moet zo snel mogelijk worden gestart. Vulgaire uitdrukkingen, ontremming of ongepaste euforie moeten worden onderzocht. Als er storingen zijn in concentratie, slaapproblemen, en aanhoudend 피로is een arts nodig. Ernstige emotionele onverschilligheid, gebrek aan empathie of overweging, vermindering van seksueel verlangen of zelfdestructief gedrag moeten aan een arts worden voorgelegd.
Behandeling en therapie
Therapie hangt af van de primaire oorzaak bij patiënten met frontaal hersensyndroom. Als ontsteking in het frontale hersengebied is verantwoordelijk voor de symptomen, deze ontsteking moet zo snel mogelijk onder controle worden gehouden. In het geval van bacterieel ontsteking, cortisone en antibiotica worden gelijktijdig gegeven zodat de antibioticum kan de bloed-hersenen barrière. Bij auto-immunologische ontstekingen, hoog cortisone therapie is gegeven. Tumoren worden zoveel mogelijk verwijderd of indien nodig bestraald. Gedragstherapie en ondersteunende therapie om cognitieve vaardigheden te verbeteren kan zinvol zijn om de overdracht van bepaalde hersenfuncties naar nog intacte hersengebieden te stimuleren. In veel gevallen blijft deze poging echter mislukt en krijgen patiënten hun oorspronkelijke persoonlijkheid of gedrag niet terug. Met name degeneratieve ziekten en de daaruit voortvloeiende schade zijn nog moeilijk te behandelen. De familieleden van de getroffenen ontvangen vaak psychotherapie om hen te helpen de situatie het hoofd te bieden.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van het frontale hersensyndroom is in de meeste gevallen ongunstig. Desalniettemin kan een nauwkeurige kijk op het verdere verloop van de ziekte pas worden gegeven als de oorzakelijke reden voor de ziekte is vastgesteld. Bovendien kan een prognose alleen worden gemaakt met uitgebreide kennis van bestaande schade en de algemene toestand van de patiënt volksgezondheid Bij een goedaardige tumor of milde circulatiestoornissen in een gebied van de frontale hersenen waar weinig stoornissen optreden, heeft de patiënt een goede kans op herstel en in individuele gevallen is volledig herstel ook niet volledig uitgesloten. Bij gerichte medische behandeling bestaat de mogelijkheid om het zieke weefsel volledig te verwijderen. Hoe groter de tumor of de circulatiestoornissen zijn, des te waarschijnlijker zijn permanente en onherstelbare verstoringen van het weefsel. Bij een kwaadaardige tumor verslechtert de kans op genezing aanzienlijk. Kanker therapie pogingen om verdere groei te voorkomen en de grootte van de tumor te verkleinen. Bovendien wordt, afhankelijk van de locatie van het zieke weefsel, een operatie uitgevoerd. Er kunnen complicaties optreden of er kan verdere schade aan het hersenweefsel optreden als gevolg van littekens. Als de groei van een tumor niet kan worden voorkomen of als er geen medische hulp wordt gezocht, is de ziekte meestal dodelijk.
het voorkomen
Frontale hersensyndroom kan alleen worden voorkomen voor zover laesies van de frontale hersenen kunnen worden voorkomen, zoals ziekten zoals Alzheimer ziekte, multiple scleroseof beroertes, tumoren en hersenbloedingen. Daarom is allesomvattende preventie onmogelijk.
Nazorg
Bij het frontale hersensyndroom zijn de mogelijkheden voor nazorg zeer beperkt. In dit opzicht is de patiënt primair afhankelijk van medische zorg om de symptomen van dit syndroom te verlichten, hoewel een volledige genezing niet meer mogelijk is. De getroffen persoon is daarom afhankelijk van levenslange therapie. De levensverwachting wordt ook beperkt door dit syndroom, hoewel dit ook sterk afhankelijk is van de exacte oorzaak die tot de ziekte heeft geleid. In de meeste gevallen wordt het frontale hersensyndroom behandeld door de administratie of antibiotica De getroffen persoon is daarom afhankelijk van de juiste en regelmatige inname van antibiotica, en mogelijk interacties met andere drugs moet ook rekening worden gehouden. Bij twijfel dient altijd een arts te worden geraadpleegd. Bovendien, bij het nemen van antibiotica, de inname van alcohol moet indien mogelijk worden vermeden, aangezien alcohol het effect van de antibiotica verzwakt. Het is niet ongebruikelijk dat mensen met frontaal hersensyndroom in het dagelijks leven afhankelijk zijn van de hulp en steun van familie en vrienden. Vooral zeer intensieve en liefdevolle zorg heeft een positief effect op het beloop van de ziekte. In sommige gevallen kunnen de familieleden van de getroffen persoon ook afhankelijk zijn van psychologische behandeling.
Wat u zelf kunt doen
De opties voor zelfhulp zijn zeer beperkt bij het frontale hersensyndroom. Normaal gesproken zijn dit blijvende schade aan de hersenen, waar de getroffen persoon weinig of geen invloed op heeft. Patiënten zijn afhankelijk van hulp van buitenaf en moeten daarom professioneel onderzoek en behandeling zoeken. Tijdig gebruik van medisch onderzoek en therapie is noodzakelijk. Zonder medische zorg bestaat het risico op verspreiding van de beschadigde hersengebieden. Individueel maatregelen van training voor zelfsturing kan binnen een behandeling worden besproken. Een positieve en bevestigende levenshouding helpt zoveel mogelijk bij een ziekte. Dit is handig om vooruitgang te boeken in een therapie. Ook negatieve omgevingsinvloeden dienen principieel te worden vermeden. Deze omvatten de consumptie van gifstoffen en schadelijke stoffen, zoals nicotine, alcohol or drugs Hersentraining ondersteunt de bestaande functionele mogelijkheden. In de prefrontale cortex voert het organisme uit Grensverkeer en analyse-activiteiten. Nadat beeldvormingsprocedures zijn gebruikt om te bepalen welke gebieden beschadigd of aangetast zijn, kan gerichte therapie worden uitgevoerd. In het dagelijks leven moet de getroffen persoon oplettend zijn om zijn of haar eigen lichaamsfuncties goed te kunnen beoordelen. Als bestaande capaciteiten afnemen of als er een verder prestatieverlies is, is het raadzaam om zo snel mogelijk hulp te zoeken. Hoe beter de zelfreflectie, hoe eerder een diagnose kan worden gesteld.
