Thalamus

Introductie

De thalamus is de grootste structuur van het diencephalon en bevindt zich eenmaal op elk halfrond. Het is een boonvormige structuur die door een soort brug met elkaar is verbonden. Naast de thalamus behoren andere anatomische structuren tot het diencephalon zoals de hypothalamus Met hypofyse, de epithalamus met de epifyse en de subthalamus. De thalamus is nauw verbonden met de grote hersenen via bepaalde paden. Informatie die het lichaam via de oren, ogen, huid of zelfs de positie van het eigen lichaam in de ruimte ontvangt, stroomt eerst naar de thalamus.

Anatomie en functie

De verschillende prikkels die tot het bewustzijn moeten doordringen, worden in de thalamuskernen geschakeld en vervolgens doorgegeven. Er wordt onderscheid gemaakt tussen specifieke en niet-specifieke thalamuskernen, en beide nemen bepaalde informatie op en geven deze door aan verschillende delen van de grote hersenen. De specifieke thalamuskernen zijn verder onderverdeeld in voorste, middelste en achterste groepen.

De anterieure laterale kerngroep (nucleus ventralis anterolateralis) verwerkt voornamelijk motorische informatie, dat wil zeggen signalen voor de beweging van het lichaam. Dit wordt gevolgd door de anterieure posterieure nucleus (nucleus vertralis posterior). Deze nemen signalen op van dieptegevoeligheid en tastzin.

Dieptegevoeligheid beschrijft informatie van de spieren, pezen en gewrichten. Het wordt gebruikt om constant de positie van de gewrichten in de ruimte. Een proces dat nodig is voor ons hersenen om bewegingen te plannen en uit te voeren.

Als een soort eerste filterstation wordt deze informatie voorbewerkt en uitgesorteerd. Informatie die belangrijk is, dat wil zeggen die bewust moet worden waargenomen door de mens, wordt doorgegeven van de thalamus naar de overeenkomstige regio's in de grote hersenen. Vanwege deze informatieverwerking wordt de thalamus in de geneeskunde vaak de "poort naar het bewustzijn" genoemd.

Door dit soort omschakelpunt wordt onbelangrijke informatie weggefilterd, zodat de persoon in een situatie alleen ziet wat belangrijk en essentieel is. Tegelijkertijd is het hersenen wordt ook beschermd tegen een stortvloed aan prikkels. De anterieure thalamuskernen (Nuclei anteriores thalami) ontvangen belangrijke signalen voor functies zoals leren, geheugen, gevoelens, voedselopname en spijsvertering.

Deze services worden samengevat als de limbisch systeem, die verschillende structuren omvat die door de grote hersenen zijn verdeeld. De middelste thalamuskernen (Nuclei mediales thalami) zenden informatie uit die de cognitieve vermogens zoals denken beïnvloedt en zijn bijzonder goed verbonden met de frontale cerebrale gebieden. Bovendien behoren twee speciale gebieden, laterale en mediale kniebulten (Corpus geniculatum laterale en mediale), tot de specifieke kernen.

Het laterale deel behoort tot de visuele pad. Dit ontvangt de prikkels van het gezichtsveld, meer bepaald van het netvlies van de ogen. Ze worden verwerkt en doorgegeven aan de visuele cortex in de grote hersenen, die zich aan de achterkant van de hoofd, en verwerkt tot een afbeelding.

De mediale kniebultjes maken deel uit van de gehoorgang en geven daarom de prikkels die we waarnemen met onze oren over naar de corresponderende gebieden in het cerebrum. Ten slotte behoort de kussenvormige pulvinar, of 'kussen', tot de specifieke kernen. Dit is verantwoordelijk voor de verdere verwerking van perceptie, geheugen en taal.

De niet-specifieke thalamuskernen krijgen geen eigennamen. Ze omvatten een tussengroep (Nuclei intralaminares), waarvan wordt gezegd dat deze belangrijk is voor de beheersing van het bewustzijn. De middelste kernen zijn ook verbonden met de limbisch systeem zoals sommige specifieke kernen. Ze bevatten ook een deel van het reukkanaal, hoewel het reukkanaal de enige uitzondering is en het cerebrum niet bereikt via de thalamuskernen.