Francisella Tularensis: infectie, transmissie en ziekten

Francisella tularensis is de veroorzaker van de besmettelijke ziekte tularemie. De ziekteverwekker is een staafvormige bacterie van de Pasteurellacae-familie.

Wat is Francisella tularensis?

De bacterie Francisella tularensis is een gramnegatieve ziekteverwekker. In tegenstelling tot grampositief bacteriënGram-negatieve bacteriën hebben een buitenste celmembraan naast de dunne peptidoglycaanlaag van mureïne. De ziekteverwekker Francisella tularensis is pleomorf. Pleomorf bacteriën zijn veelvormig. Ze veranderen hun celvorm afhankelijk van de omgevingsomstandigheden. Hun uiterlijk hangt ook af van het ontwikkelingsstadium. Francisella tularensis behoort tot de coccoïde staafvormige bacteriën​ Staafvormige bacteriën zijn eigenlijk langwerpig, terwijl coccoïde staafvormige bacteriën enigszins rond van vorm zijn. Er zijn vier verschillende subtypen van de ziekteverwekker. De drie klinisch significante vormen zijn echter identiek in serologie. Biochemisch en genotypisch kunnen twee groepen Francisella tularensis worden onderscheiden. De bacterie Francisella tularensis biovar tularensis van Jellison type A is zeer virulent en veroorzaakt ernstige ziekteverlopen die vaak fataal zijn. De bacterie Francisella tularensis biovar holarctica van Jellison type B is minder virulent. Deze bacterie kan echter ook een ernstige ziekte veroorzaken.

Voorkomen, verspreiding en kenmerken

Francisella tularensis komt oorspronkelijk uit Scandinavië, Rusland, China, Japan, de Verenigde Staten en Canada. Francisella tularensis biovar tularensis type A komt het meest voor in Noord-Amerika. Francisella tularensis biovar palaearctica komt wereldwijd voor. Pathogene reservoirs zijn hazen, ratten, eekhoorns, muizen en konijnen. De ziekteverwekker is echter ook te vinden in de bodem en water​ De kleine zoogdieren raken ofwel besmet door contact met besmet water of bodemmateriaal of door bloed-zuigende parasieten zoals vliegen, teken of muggen. De bacterie wordt via slijmvlies of huid contact met besmet dierlijk materiaal. Ook de consumptie van onvoldoende verhit, besmettelijk vlees is een mogelijke infectiebron. In het bijzonder is de consumptie van konijnenvlees een mogelijke infectieroute gebleken. Inademing van vervuild stof (bijvoorbeeld van hooi, stro of aarde) kan ook leiden tot infectie. Hetzelfde geldt voor contact met geïnfecteerde muggen, teken of vliegen. De infectie kan niet van persoon op persoon worden overgedragen. Bij het hanteren pathogenen of het inademen van aërosolen die ziekteverwekkers bevatten, kunnen mensen in het laboratorium besmet raken. Vaker wordt de plattelandsbevolking echter getroffen door een infectie met Francisella tularensis. Hier vindt infectie meestal plaats door de verwerking van wildvlees of andere landbouwproducten. De ziekteverwekker Francisella tularensis is zeer besmettelijk. Dit betekent dat zelfs kleine hoeveelheden van de ziekteverwekker voldoende zijn om een ​​infectie te veroorzaken. De incubatietijd is drie tot vijf dagen. Echter, afhankelijk van de besmettelijke dosis, infectieuze route en pathogene virulentie, kan de incubatietijd oplopen tot drie weken.

Ziekten en symptomen

Tularemie is een meldingsplichtige zoönose. Hoewel de ziekte vrij zeldzaam is, is ze vaak ernstig en levensbedreigend. Er kan onderscheid worden gemaakt tussen een externe (gelokaliseerde) en een interne (invasieve) vorm. De externe ulceroglandulaire vorm is de meest voorkomende vorm van tularemie. Het begint heel plotseling met een sterke stijging van koorts​ Zweren vormen zich op de plaats van binnenkomst van de ziekteverwekker. De lokale weefselvocht knooppunten zijn ontstoken pus​ Bij oculoglandulaire tularemie, ook wel bekend als parinaud conjunctivitis, is de plaats van binnenkomst van de ziekteverwekker op de bindvlies van het oog. Het is herkenbaar als geel knobbeltje​ In het oog veroorzaakt de ziekteverwekker een pijnlijke ontsteking van de bindvlies (conjunctivitis). De weefselvocht knooppunten op de nek en voor het oor zijn gezwollen. Bij glandulaire tularemie wordt geen toegangspoort gezien. Er is ook geen vorming van zweren. Alleen de regionale weefselvocht knooppunten zijn gezwollen en pijnlijk. Glandulo-faryngeale tularemie komt voornamelijk voor bij kinderen. Hier vormen zich zweren in de mondholte en keelholte. De lymfeklieren in de hoek van de kaak zijn gezwollen. Wanneer de pathogenen worden ingeademd of bereiken de interne organen via de bloedbaan ontwikkelt zich de interne of invasieve vorm van de ziekte. Tyfus tularemie ontwikkelt zich voornamelijk tijdens het slachten of laboratoriumwerk. De longen en luchtwegen worden vaak getroffen. Patiënten hebben een high koorts en last van hebben hoofdpijn en zweten. Een gevreesde complicatie van tyfus- tularemie is long abcessen. tevens de hersenvliezen (hersenvliesontsteking) kunnen ontstoken raken. Ontsteking van de mediastinale holte (mediastinitis) of de hartzakje (pericarditis) is ook mogelijk. Andere complicaties zijn onder meer rabdomyolyse en osteomyelitis. Tyfus tularemie wordt ook septische of gegeneraliseerde tularemie genoemd. Het is erg gevaarlijk en wordt in verband gebracht met een hoge dodelijkheid. Intestinale tularemie ontstaat waarschijnlijk door consumptie van besmet vlees dat onvoldoende verwarmd is. Typische symptomen zijn onder meer braken, misselijkheid, keelholteontsteking, diarree en pijn in de buik​ De tweede meest voorkomende vorm van tularemie is pulmonale tularemie. Het manifesteert zich als longontsteking​ Patiënten hebben hoesten Met sputum, kortademigheid, en pijn in de thorax. Abdominale tularemie vertoont een tyfusachtig klinisch beeld. De lever en milt zijn opgezwollen. Patiënten hebben er last van diarree en pijn in de buik​ Tularemie wordt behandeld met antibiotica. Streptomycine in het bijzonder is aangetoond dat het effectief is. Er is weerstand tegen penicilline en sulfonamiden. Zelfs met antibioticum behandeling is vijf procent van alle invasieve vormen dodelijk. Zonder behandeling is de mortaliteit meer dan 30 procent. De letaliteit is significant hoger voor de Amerikaanse vormen van tularemie dan voor de Europese stammen van Francisella tularensis.