Epidemiologie
Achillespeesontsteking komt vooral veel voor bij mensen die meer sporten of zelfs wedstrijdsporters zijn. In deze context lijden vooral hardlopers
- Ongeveer 9% van alle wedstrijdsporters heeft er last van Achillespeesontsteking. - In de algemene bevolking heeft één persoon op 10000 deze ziekte (1/10000).
Over het algemeen treden de klachten eerst op aan het begin of einde van een training of sportieve activiteit, waar patiënten vaak last van hebben pijn Verlichting. Met verdere spanning de pijn stijgt steeds meer totdat het onmogelijk is om zonder pijn te bewegen of te sporten. De symptomen verschillen ook tussen acuut en chronisch Achillespeesontsteking.
Met een acute achillespees de ontsteking neemt geleidelijk toe pijn in de achillespees direct boven de hiel. Dit proces duurt meestal een paar dagen en de pijn wordt steeds heviger. De pijn kan tijdelijk worden verlicht door te rusten.
Tijdens het handmatige onderzoek van de achillespees, kan worden gezien dat het is verhard als een teken van acute achillespeesontsteking. De chronische achillespeesontsteking volgt vaak op een acute achillespeesontsteking. Bij chronische achillespeesontsteking treedt de pijn gedurende weken of maanden op.
De pijn blijft bij elke beweging of sportactiviteit ongeveer even intens, maar is vooral sterk wanneer lopend bergopwaarts of traplopen. Na het rusten of 's ochtends is de pijn bijzonder sterk omdat de achillespees verstijft enigszins en is niet elastisch genoeg om de bewegingen zonder pijn uit te voeren wanneer de spanning opnieuw wordt aangebracht. Soms worden kleine knobbeltjes gevonden tijdens de palpatie, vooral op een afstand van 2-4 cm vanaf de basis van de achillespees op de hielbeen.
Vaak is de achillespees gezwollen en verdikt en is er een lichte roodheid van de huid over de achillespees te zien. Zelden kun je ook een licht krakend geluid horen wanneer je met je vinger terwijl u uw enkel. Er hoeft niet aan alle criteria te zijn voldaan om te kunnen spreken van een achillespeesontsteking. Rood worden van de huid komt bijvoorbeeld vrij zelden voor.
Duur van achillespeesontsteking
De duur van een achillespeesontsteking is afhankelijk van de ernst van de ziekte. Bovendien zijn er in principe twee verschillende soorten, acute en chronische achillespeesontsteking. De acute ontsteking, die plotseling optrad, kan na één tot twee weken worden genezen als de pees wordt gespaard en eventueel met verdere maatregelen zoals fysiotherapie.
Als de ontsteking ernstiger of chronisch is geworden, is langdurige conservatieve therapie of een operatie vaak noodzakelijk. Hierna, de getroffen been wordt één tot twee maanden in een spalk geïmmobiliseerd, gevolgd door een revalidatiefase van ongeveer drie maanden. Gedurende deze periode moet de pees worden beschermd en mag deze niet worden blootgesteld aan hoge belastingen.
De achillespeesontsteking is een overbelastingsblessure. Het komt vaak voor wanneer de belasting in korte tijd aanzienlijk wordt verhoogd en de achillespees dus wordt blootgesteld aan onbekende hoge belastingen. In lopend, deze ziekte komt bijzonder vaak voor en is het gevolg van overbelasting, die wordt veroorzaakt door Bij het bergop lopen wordt de achillespees extra sterk uitgerekt bij elke stap, wat een bepaalde tijd geen problemen geeft, maar de achillespees kan sneller vermoeid raken in de toekomst vanwege de extra belasting.
Naast het terrein is ook het trainingsoppervlak een mogelijke oorzaak van achillespeesontsteking. - te veel trainingskilometers,
- Te hoge rijsnelheid of
- Met name heuvelachtig terrein geniet de voorkeur. Als u bijvoorbeeld van boswegen naar asfalt overschakelt, kunt u achteraf meer ongemak ervaren.
Naast een verhoogde trainingsactiviteit kan het verkorten van de tussenliggende pauzes ook leiden tot meer pijn. Naast de trainingsomstandigheden mag schoeisel niet worden verwaarloosd als mogelijke oorzaak van achillespeesblessures. Vooral wanneer vrouwen zeer lange schoenen met hoge hakken dragen, kan de achillespees worden ingekort doordat schoenen met hoge hakken de achillespees samendrukken.
Bij het overschakelen op normaal schoeisel treden vaak problemen op omdat de achillespees overbelast is om normaal lopen te garanderen. Leeftijd speelt ook een rol bij het ontstaan van achillespeesontsteking. Vooral mensen ouder dan 35 zijn vatbaar.
Adolescenten en jongvolwassenen daarentegen hebben er zelden last van, zelfs niet onder zware belasting. Anatomisch gezien kunnen te zwakke of te korte kuitspieren (gastrocnemius en soleus) evenals een enkel gewricht met beperkte mobiliteit kan leiden tot achillespeesproblemen. Verkeerde plaatsing van de voet als gevolg van a horrelvoet of spitse voet kan ook leiden tot achillespeesproblemen.
Deze afwijking wordt echter vaak direct na de geboorte conservatief behandeld en is meestal zonder gevolgschade. De achillespeesontsteking is een zeer typische ziekte bij wedstrijdsporters en onder hen vooral bij hardlopers. Personen die graag gaan jogging worden vooral vaak getroffen door achillespeesontsteking.
Daarom moeten met name deze risicogroepen goed in de gaten houden pijn in de achillespees en kuitgebied en, indien nodig, zorg voor het gebied om dit te voorkomen voorwaarde van verslechtering. Jogging is dus een risicofactor voor het ontstaan van een achillespeesontsteking, aangezien bij deze sport extreme belastingen voornamelijk via de achillespees worden geleid en pas daarna over het lichaam worden verdeeld. Bij elke stap wordt de belasting tijdens jogging is een veelvoud van het lichaamsgewicht.
Het is daarom niet verwonderlijk dat een zeer groot deel van de wedstrijdsporters minstens één keer in hun carrière achillespeesontsteking krijgt. De pes valgusvoet is een pathologische afwijking van de voet. Hier wordt de binnenste (mediale) rand van de voet verlaagd, terwijl de buitenste (laterale) rand van de voet wordt verhoogd.
De pes valgusvoet wordt vaker aangetroffen in combinatie met een platvoet en knieën. Vanuit medisch oogpunt is de duivenpoot een probleem, vooral bij hoge belastingen zoals die vaak voorkomen in de sport. Door de onnatuurlijke stand van de voet wordt de belasting van de achillespees significant verhoogd ten opzichte van een gezonde voetstand. Vooral bij platvoeten nemen de mechanische krachten op de achillespees toe doordat de natuurlijke afrolfunctie wordt geëlimineerd.
Alle artikelen in deze serie:
