Elektro (EEG) is een methode voor medische diagnose die wordt gebruikt om de opgetelde elektrische activiteit van de hersenen door spanningsschommelingen op het oppervlak van de hoofd Het wordt gebruikt om pathologische veranderingen in hersenen elektrische activiteit.
Indicaties (toepassingsgebieden)
- De neiging tot inbeslagname van de hersenen - epileptische aanvallen; differentiële diagnose van niet-convulsieve status epilepticus (NKSE).
- Inflammatoire hersenziekten
- bacterie- meningoencefalitis (gecombineerd ontsteking van de hersenen (encefalitis) en hersenvliezen (hersenvliesontsteking)).
- Encefalitis (ontsteking van de hersenen): herpes encefalitis, HIV-encefalitis.
- Hersenenabces
- Meningitis (meningitis)
- Cerebrale malaria
- Endocriene aandoeningen
- hypothyreoïd coma veroorzaakt door ernstig hypothyreoïdie (traag werkende schildklier).
- de ziekte van Addison (bijnierinsufficiëntie, NNI).
- De ziekte van Cushing - groep ziekten die leidt tot hypercortisolisme (hypercortisolisme; overmaat van Cortisol).
- Metabole (stofwisselings) stoornissen.
- Levercoma (leverfalen) veroorzaakt door ernstige leverdisfunctie
- Uremisch coma (nierfalen) veroorzaakt door ernstige nierinsufficiëntie
- Apoplexie (beroerte)
- Delirium
- Dementie (afbraakprocessen van de hersenen) - zoals Ziekte van Alzheimer or Creutzfeldt-Jakob ziekte.
- Hersentumors
- Slaapproblemen zoals narcolepsie of slaapwandelen (slaapwandelen).
- Farmacotherapie:
- behandeling met benzodiazepines, clozapine.
- Monitoring van lithiumtherapie
- Detectie van hersendood
De procedure
Op de hoofdhuid worden 19 elektroden geplaatst voor klinische EEG-afleiding volgens het internationaal gebruikte Ten-Twenty-systeem (10-20-systeem). Deze worden daarbij op relatieve afstanden (10% intervallen of 20% intervallen) van elkaar over de hoofdhuid verdeeld. Hierdoor kunnen de spanningsverschillen tussen elke twee elektroden in verschillende combinaties worden gemeten. De elektroden zijn via een kabel verbonden met een recorder, die reageert op de elektrische impulsen. De hersengolven worden weergegeven in verschillende soorten golven. Op basis van de frequentie (meting in Hertz), de amplitude en de helling en lokalisatie van de hersengolven kan een inschatting worden gemaakt van de elektrische hersenactiviteit. De ritmes zijn als volgt onderverdeeld:
- Alfa-activiteit (8-13 / s): hoofdactiviteit in ontspannen toestand met gesloten ogen; overwegend parieto-occipitaal; variabiliteit van de basisritmefrequentie maximaal 1.5 / s; voornamelijk geactiveerd door thalamische neuronen.
- Theta-activiteit (4-8 / s); fysiologisch als enkelvoudige golven in waakzaamheid of gegroepeerd in subwaakzame stadia; ritme generator waarschijnlijk van hippocampus.
- Delta-activiteit (0.5-4 / s): overheersend EEG-ritme tijdens diepe slaap; ook geassocieerd met leren of beloningsverwerking; waarschijnlijk geactiveerd in de cholinerge kernen van de basale voorhersenen.
- Sub-delta-activiteit (<0.5 / s): niet van belang bij routinematige diagnostiek.
- Beta-activiteit (13-30 / s): in rust met open ogen en ook tijdens slaap; geassocieerd met cognitieve processen (bijv. berekening), emotionele opwinding en beweging; ritmiek die gedeeltelijk wordt veroorzaakt door thalamische neuronen.
- Gamma-activiteit (30-100 / s): treedt op bij bepaalde cognitieve en motorische functies; bemiddelt de koppeling van lokale neuronpopulaties aan grotere netwerken; niet van belang bij routinematige diagnostiek.
Het onderzoek duurt ongeveer 20 tot 30 minuten, is ongevaarlijk, pijnloos en kan zo vaak als gewenst worden herhaald. Door electroencephalographykunnen pathologische veranderingen in hersenactiviteit worden gedetecteerd en, indien nodig, de ernst van een ziekte worden bepaald. in sommige gevallen - zoals een epileptische aandoening (epilepsie) kan worden gelokaliseerd in de hersenen, dat wil zeggen de plaats waar het lijden zijn oorsprong heeft, zodat onder bepaalde omstandigheden een gerichte chirurgische maatregel kan worden geïnitieerd.
