Diagnostiek | Artrose van het enkelgewricht

Diagnostiek

Al in de anamnese kunnen waardevolle hints worden verzameld.Bovendien kunnen eerdere verwondingen aan de enkel gewrichts- of inflammatoire gewrichtsaandoeningen kunnen tekenen van enkel opleveren artrose. Beeldvormende technieken worden gebruikt voor een nauwkeurige diagnose:

• Dat zijn pijnkarakters,
• Pijnintensiteit en
• Tijd van pijn vaak een goede indicatie.
• Vooral röntgenfoto's in twee belaste vlakken maken een goede beoordeling van het gewricht mogelijk. Vaak is hier een vernauwde gewrichtsruimte te zien.

  Dit duidt op slijtage van het gewricht kraakbeen en dus een reeds bestaande artrose. Slechte positie van het gewricht of benige uitgroei als teken van degeneratie, die het gewricht kan hinderen, zijn ook duidelijke indicaties van enkel artrose.

• Om het gewricht te beoordelen kraakbeen en mogelijke schade aan pezen of ligamenten, is een MRI van de voet noodzakelijk. Deze procedure wordt voornamelijk gebruikt om de schade nauwkeurig te beoordelen, maar niet alleen voor diagnostische doeleinden.

Therapie

Om de juiste maatregelen te kunnen nemen in geval van enkel gewrichtsartrose, de ziekte moet eerst worden gediagnosticeerd. Als typische symptomen van enkelgewricht artrose optreedt, is het raadzaam om een ​​arts te raadplegen, die de gewrichtsaandoening kan diagnosticeren na een uitgebreide diagnose en de behandelingsopties kan uitbreiden. Het is ook raadzaam om naast de huisarts die de patiënt behandelt ook een orthopedisch specialist te raadplegen, aangezien artsen in dit specialisme de specialisten zijn op het gebied van diagnostiek en therapie van enkelgewricht artrose.

Wanneer de enkelgewricht artrose is gediagnosticeerd, worden meestal conservatieve behandelmethoden gebruikt aan het begin van de therapie. Deze omvatten met name fysiotherapie en het dragen van speciale enkelgewrichtsverbanden of inlegzolen. Deze therapieën kunnen de progressie van de ziekte vaak voorkomen of in ieder geval vertragen.

Het is belangrijk om regelmatig de door de arts of fysiotherapeut aanbevolen oefeningen uit te voeren om de effectiviteit van deze maatregelen te waarborgen. Er moet ook worden opgemerkt dat een bestaande enkelgewricht artrose leidt niet tot een sportverbod. Een gebrek aan lichaamsbeweging kan zelfs de progressie van de ziekte bevorderen.

Het is eerder belangrijk om de juiste vorm van lichaamsbeweging uit te voeren en zo het beloop van de ziekte te verbeteren. De symptomen die optreden zijn ook therapeutisch te behandelen, daarom mogen klachten als gevolg van enkelartrose nooit onbehandeld blijven. Een andere mogelijkheid om de artrose te behandelen is door te injecteren hyaluronzuur in de gezamenlijke ruimte.

Of hyaluronzuur therapie geschikt is voor de individuele patiënt kan het beste worden beoordeeld door de behandelende arts. Als conservatieve maatregelen geen succes hebben, kan de arts worden gevraagd naar de mogelijkheid om een ​​operatie uit te voeren. Afhankelijk van de oorzaak van het optreden van artrose, kunnen verschillende procedures worden gebruikt.

Naast een stimulatie van de kraakbeen, een transplantatie van kraakbeenweefsel kan ook worden uitgevoerd, wat de symptomen kan verlichten en de voortgang van de ziekte kan voorkomen.

• Enkelartrose kan conservatief worden behandeld met speciale inlegzolen. Deze bestaan ​​uit een enige rol of een artrodese-laars, die zorgen voor pijn opluchting en functie verbeteren.

  De zoolrol ondersteunt de rollende beweging tijdens het lopen, die vaak beperkt is in de beginfase van artrose. De artrodese laars stabiliseert het enkelgewricht en biedt externe ondersteuning. Beide orthopedisch AIDS kan aanzienlijk verlichten pijn in de vroege stadia en verbetering van de mobiliteit.

• In sommige gevallen kunnen anterieure nieuwe botformaties (osteofyten) worden weggefreesd.

  Als ze niet worden verwijderd, kunnen ze het kraakbeen geleidelijk beschadigen door het schuren van de gewrichtsoppervlakken en de gewrichtsruimte vernietigen. De verwijdering verbetert de mobiliteit en verlicht ook de pijn. Bovendien kan de progressie van artrose aanzienlijk worden vertraagd.

• Als het gewrichtskraakbeen al erg gedegenereerd is, kan het in het laboratorium worden gekweekt en opnieuw worden ingebracht in het resterende kraakbeen van de patiënt.

  Het kraakbeen groeit dan terug in het bot en stimuleert het omringende kraakbeenweefsel om zich te vermenigvuldigen (groeien). Als alternatief kunnen membranen worden gebruikt om de ingroei van nieuwe kraakbeencellen te bevorderen. Deze procedures zijn echter alleen geschikt als een deel van het kraakbeen nog intact is.

• In het geval van een zeer uitgesproken artrose met volledig verlies van kraakbeenoppervlak, het bovenste enkelgewricht kan worden vervangen door een kunstgewricht, hierdoor blijft de beweeglijkheid van het enkelgewricht behouden.

  Als het kunstgewricht na een paar jaar loslaat, kan er een nieuw gewricht worden ingebracht. Als dit niet mogelijk is, of als er voorheen geen andere mogelijkheid was, kan het enkelgewricht worden verstijfd. Het vernietigde kraakbeen wordt volledig verwijderd en vervolgens wordt het enkelbot stevig op het scheenbeen geschroefd.

  Na ongeveer 6 tot 12 weken is de botten stabiel in elkaar gegroeid en de voet kan vrijwel zonder beperkingen weer worden belast. Door de grote mobiliteit in het onderste enkelgewricht en middenvoetsbeentje bot, kan de verstijving gedeeltelijk worden gecompenseerd en leidt zo tot pijnverlies zonder de mobiliteit te veel te beperken. Het is echter mogelijk dat de verstijving leidt tot een extra belasting van de ander gewrichten (kniegewricht, heup gewricht, wervelkolom). Deze worden veel zwaarder belast door het verlies van mobiliteit in het bovenste enkelgewricht en kunnen dan ook na enkele jaren degeneratieve veranderingen vertonen. Desalniettemin is verstijving een zeer goed alternatief dat de kwaliteit van leven aanzienlijk verhoogt als de andere therapeutische methoden niet mogelijk zijn of geen succes opleveren.