Reflectie-endoscopie

endoscopie (synoniem: spiegelen; endoscopie - van het oude Griekse endo: binnen; skopein: zien) is een diagnostische procedure in de geneeskunde, waarmee de observatie van verschillende lichaamsopeningen en holle organen in het menselijk lichaam is mogelijk. endoscopie is een procedure die in verschillende medische disciplines wordt gebruikt. Met een endoscoop is het niet alleen mogelijk om lichaamsdelen te bereiken en te beoordelen die zonder chirurgische ingreep niet zichtbaar zouden zijn, maar ook om een ​​betere weergave te verkrijgen dan met een conventionele chirurgische ingreep met behulp van o.a. vergroting, daaropvolgende beeldverwerking en kleuringsmethoden. In de wereld van vandaag staat de term endoscopisch onderzoek niet alleen voor het gebruik van een endoscoop, maar eerder voor een combinatie van verschillende elementen zoals moderne data- en beeldverwerking, sensortechnologie en de modernste bedieningselementen. Vanwege de steeds voortschrijdende technologie en de aanvullende technische mogelijkheden van endoscopen, is een sterke miniaturisatie van de afzonderlijke componenten vereist. endoscopie werd grotendeels ontwikkeld door de Duitse arts Philipp Bozzini, die in 1806 een lichtgeleider gebruikte die bestond uit een kaars en een prismasysteem om de verschillende openingen van het lichaam te inspecteren. In 1853 werd de endoscoop verder ontwikkeld door het gebruik van een verbeterd lichtsysteem. Pas in 1879 werd de moderne endoscoop geboren, toen Max Nitze zijn cystoscoop introduceerde met een gezichtsvelduitbreiding.

De procedure

Het principe van endoscopie is de visualisatie van de inwendige holle organen van het menselijk lichaam door middel van een lichtgeleider, een lichtbron en een endoscoop. De lichtbronnen die tegenwoordig worden gebruikt, zijn voornamelijk instelbare xenonlampen, omdat deze een bijzonder hoge lichtsterkte ontwikkelen en een digitaal endoscopisch onderzoek mogelijk maken. Verder is het mogelijk om de xenonlampen te vervangen door leds en zo een lagere warmteontwikkeling en een lager stroomverbruik te realiseren. Vezeloptische lichtgeleiders worden vaak gebruikt voor een betere verlichting van de holtes. Ook vereist is de aanwezigheid van een benzinepomp, die het mogelijk maakt om gecontroleerd lucht toe te voeren om de holtes te vullen. Verder is ook een irrigator (vloeistofcontainer voor het uitvoeren van spoeling) vereist. Sinds, ondanks adequate voorbereidende maatregelen zoals vastend voor een colonoscopie, gal In de onderzoeksruimte kunnen zuur of kleine voedselresten worden aangetroffen, waardoor het moeilijk is om weefselstructuren te beoordelen; medische endoscopen zijn uitgerust met afzuigunits. De volgende soorten endoscopen worden onderscheiden:

  • Starre endoscopie: bij onderzoek met een starre endoscoop worden glasvezellichtgeleiders gebruikt voor lichtgeleiding. Xenonlampen worden vrijwel uitsluitend als lichtbron gebruikt. Beeldinformatie wordt doorgegeven via een lenssysteem dat zich in de schacht van de endoscoop bevindt. De informatie wordt via het lenssysteem aan het oculair doorgegeven. Bij starre endoscopie, die zowel als diagnostische als therapeutische procedure kan worden gebruikt, moet worden opgemerkt dat de endoscoop onder visuele controle in het lichaam moet worden ingebracht. Hierdoor is het moeilijk om de werkelijke penetratiediepte te beoordelen en is enige ervaring van de behandelende arts vereist. Klassieke voorbeelden van rigide endoscopie zijn cystoscopie en rectoscopie. Een speciaal kenmerk van cystoscopie (cystoscopie) is de mogelijkheid om katheters en andere instrumenten te verplaatsen.
  • Flexibele endoscopie (synoniemen: flexoscoop, flexiscoop): bij een flexibele endoscoop vindt niet alleen de lichtgeleiding plaats via een flexibele glasvezelkabel, maar ook de beeldoverdracht. Video-endoscopie, die een revolutie teweeg heeft gebracht in het onderzoek van het maagdarmkanaal, het bronchiale systeem (longsysteem) en de baarmoeder, maakt ook deel uit van flexibele endoscopie. In de video-endoscopen die tegenwoordig in gebruik zijn, dient een digitale computerchip op de lens van de endoscoop zowel om het beeld over te dragen als om het beeld te creëren. Via computerondersteunde verwerking, die afhankelijk van de fabrikant anders werkt, wordt de digitale informatie naar een beeldscherm overgebracht en kan deze worden opgeslagen.

De uitvoering en voorbereiding van een endoscopisch onderzoek varieert natuurlijk sterk met de respectievelijke onderzoeksgebieden. In principe dient echter te worden opgemerkt dat bij de meeste endoscopische onderzoeken premedicatie met bijvoorbeeld propofol​ Voor zowel flexibele als starre endoscopie-eenheden is het primaire gebruik bij diagnostiek verschoven naar een toenemend gebruik in de therapeutische geneeskunde. Therapeutische endoscopie, ook wel interventionele endoscopie genoemd, is een methode van minimaal invasieve geneeskunde. De volgende procedures waarbij de flexibele endoscoop wordt gebruikt, vervangen nu vaak conventionele of laparoscopische methoden:

  • Tumor- en poliepablatie in het maagdarmkanaal (maagdarmkanaal) met mogelijke mucosale resectie (mucosale verwijdering).
  • Endoscopische papillotomie (splitsing van de papil duodeni major - kleine verhoging met een sluitspier, de Musculus sluitspier Oddi, bij de gemeenschappelijke mond van het gewone gal kanaal (Ductus choledochus) en ductus pancreaticus (Ductus pancreaticus) in de twaalfvingerige darm - inclusief het sluitspierapparaat).
  • Endoscopische coagulatie
  • Percutane gastrostomie (PEG) - plaatsing van een voedingssonde. Dit wordt via de buikwand in de maag met behulp van een endoscoop.
  • Hechting van de fistel
  • Cyste drainage
  • Sluiting van perforaties met bijvoorbeeld stents.
  • Correctie van intra-operatieve complicaties zoals anastosmose insufficiëntie, die gecorrigeerd kunnen worden door fibrine-afdichtingseenheden.
  • Palliatieve maatregelen zoals herkanalisatie therapie, Etc.

Een van de meer recente ontwikkelingen in endoscopische procedures is de capsule-endoscopie. Bij deze procedure slikt de patiënt een minicamera in, die als pil wordt aangebracht. Het wordt door het hele maagdarmkanaal getransporteerd en maakt met regelmatige tussenpozen foto's van het omliggende weefsel. Deze procedure, die vooral wordt gebruikt bij kleine tumoren en bloedingen die moeilijk te detecteren zijn, kan een conventionele procedure echter niet vervangen colonoscopie​ In de toekomst moet een grotere miniaturisatie het mogelijk maken om endoscopisch onderzoek uit te voeren zonder premedicatie. Verder endoscopische onderzoeken voor de beoordeling van gedefinieerd hersenen Er moeten ook gebieden beschikbaar zijn. De belangrijkste endoscopische maatregelen worden hieronder weergegeven:

  • arthroscopy (gezamenlijke endoscopie).
  • Antroscopie (maxillaire sinus endoscopie)
  • Bronchoscopie (long-endoscopie)
  • Endosonografie (endoscopisch ultrageluid (EUS); echografisch onderzoek uitgevoerd van binnenuit, dwz de ultrageluid sonde wordt in direct contact gebracht met het interne oppervlak (bijvoorbeeld de slijmvlies van de maag/ darm) door middel van een endoscoop (optisch instrument)).
  • gastroscopie (gastroscopie).
  • Hysteroscopie (baarmoeder endoscopie)
  • Colonoscopie (colonoscopie)
  • Laryngoscopie (laryngoscopie)
  • Laparoscopie (laparoscopie)
  • Oesofagoscopie (oesofagoscopie)
  • Faryngoscopie (faryngoscopie)
  • Urethrocystoscopie (urethrale en blaas endoscopie).
  • Enz.

Note

  • Tijdens sedatie bij endoscopie moet controle van pulsoximetrie en bloeddrukmeting verplicht zijn!