Diagnose
De diagnose van een ontsteking in de bindweefsel kan worden gemaakt door verschillende artsen. Vaak is de huisarts het eerste aanspreekpunt bij klachten. Indien nodig kan hij of zij tekenen van ontsteking detecteren, zoals zwelling, roodheid, oververhitting of pijn.
Fever en een algemeen gevoel van ziekte zijn ook mogelijke begeleidende symptomen. Deze komen bijvoorbeeld voor bij bacteriële ontstekingen, waaronder flegmonen. De medische geschiedenis kan ook belangrijke informatie bevatten voor de juiste diagnose, bijvoorbeeld blessures, eerdere ziektes of andere begeleidende symptomen kunnen worden opgevraagd.
A bloed test kan een verhoging van de ontstekingswaarden CRP, BSG en leukocyten aantonen. Voor de diagnose van auto-immuunziekten bindweefsel ontsteking, speciaal antilichamen in de bloed worden bepaald en verdere reumatologische onderzoeken worden geregeld. Dieperzittende ontsteking van bindweefsel kan ook worden gediagnosticeerd door middel van beeldvorming, bijvoorbeeld een MRI.
Therapie
De behandeling van een ontsteking in het bindweefsel is afhankelijk van de onderliggende oorzaak en de lokalisatie van de ontsteking. Er is daarom geen algemeen geldende therapeutische benadering. Voor pijn in het bindweefsel veroorzaakt door een ontsteking, ontstekingsremmend pijnstillers zoals ibuprofen or diclofenac worden gebruikt omdat ze twee belangrijke werkingsprincipes combineren.
Bij een acute ontsteking in het bindweefsel, bijvoorbeeld door een blessure, dient het getroffen gebied stil te worden gehouden en gekoeld. Bacteriële ontsteking wordt ook behandeld met antipyretische en antibiotische geneesmiddelen. Vooral chronische ontstekingsprocessen, die vaak een rol spelen in bindweefsel ontsteking van de rug, worden ook behandeld met fysieke methoden en fysiotherapie.
Massages helpen ook om de ontsteking te behandelen en te verlichten pijn. In het geval van auto-immuunziekten, zoals sclerodermie or lupus erythematosuskunnen speciale medicijnen worden gebruikt om de immuunsysteem. Ook hier echter verschillende behandelmethoden, bestaande uit pijnstillers, fysiotherapie en fysiotherapie, worden meestal gecombineerd.
Lokalisaties van de bindweefselontsteking
Bindweefselontsteking kan ook in het oog optreden. Dit kan verschillende delen van het oog aantasten. Een mogelijke lokalisatie zijn de oogleden.
De zogenaamde blefaritis is een ontsteking van het bindweefsel aan de rand van de ooglid. Het is veroorzaakt door bacteriën (stafylokokken). Typische symptomen zijn verdikte oogleden, roodheid en jeuk.
A gevoel van vreemd lichaam in het oog en vetafzettingen zijn ook typisch. Endocriene orbitopathie is een ontsteking van het vet-, spier- en bindweefsel in de oogkas, wat leidt tot een structurele verandering en uiteindelijk tot een toename in grootte. Een typische oorzaak is auto-immuun Ziekte van Graves (auto immuun hyperthyreoïdie).
Meestal steken de ogen uit (exophthalmus). Dit kan leiden tot visuele stoornissen. Een andere oorzaak van ontsteking van het bindweefsel van het oog is orbitale aphlegmon.
Hier veroorzaken ziekteverwekkers een infectieus ontsteking van het bindweefsel. De ziekteverwekkers komen het weefsel van de oogholte binnen door verwondingen of door geleiding van naburige ontstekingen, zoals sinusitis of tandontsteking. In het geval van orbitaflegmon is het oog ernstig gezwollen, rood gekleurd en pijnlijk.
Ontstekingen in het bindweefsel van de been hebben vaak traumatische oorzaken. Sportverwondingen en met name verrekkingen kunnen leiden tot lokale ontsteking van de ligamenten en pezen, die opvallen door pijnroodheid en zwelling. Maar ook niet-traumatische oorzaken zijn mogelijk.
Ziekteverwekkers kunnen bijvoorbeeld via kleine wondjes op de tenen of huid het bindweefsel binnendringen en infectieuze ontstekingen veroorzaken. Dit is echter vaker het geval op de onderbouw been, minder vaak op de dij. In beide gevallen is oververhitting van de been en koorts zou typisch zijn.
De voet kan om verschillende redenen worden aangetast door een ontsteking van het bindweefsel. De voeten van diabetici zijn bijzonder vatbaar voor dergelijke ontstekingen, daarom is het onderzoek van de voeten een integraal onderdeel van de zorg voor diabetici. In suikerziekte mellitus, de suikerafzettingen in de vaatwanden veroorzaken circulatiestoornissen die zich bijzonder vroeg op de voeten manifesteren.
Vanwege de armen bloed circulatie, wond genezen is gestoord. Ontstekingen kunnen zich snel ontwikkelen tot chronische aandoeningen. Kleine verwondingen aan de tenen en huid bevorderen het binnendringen van bacteriën, die op hun beurt bacteriële ontstekingen in de voeten veroorzaken.
Niet-diabetici kunnen ook worden getroffen. Ontsteking van het bindweefsel kan ook optreden in de context van jicht of reumatische aandoeningen. Dit onderwerp kan ook interessant voor u zijn:
- Diabetische microangiopathie
- Diabetische voet
Rugpijn kan ook worden veroorzaakt door een ontsteking van het bindweefsel rond de wervelkolom.
Een mogelijke oorzaak is een degeneratieve verandering en verlies van elasticiteit van het bindweefsel. Gebrek aan lichaamsbeweging en ouder worden bevorderen deze hermodelleringprocessen in het bindweefsel en zijn een oorzaak van aanhoudende pijn bij beweging. Het bindweefsel van de wervelkolom wordt meestal ook aangetast in de context van zogenaamde de ziekte van Bechterew. Vooral de bot-peesovergangen zijn ontstoken.
Dit staat bekend als enthesiopathieën. De pijn manifesteert zich vooral bij de overgang van de lumbale wervelkolom naar het bekken. De ziekte van Bechterew is een chronische ontstekingsziekte die voornamelijk de wervelkolom treft en kan leiden tot ernstige aandoeningen pijn in de rug.
Ontsteking van het bindweefsel in de dij wordt meestal veroorzaakt door overmatig of onvoldoende gebruik van de spieren, pezen en omringend bindweefsel. Dit klinkt in eerste instantie misschien tegenstrijdig, maar is als volgt te verklaren: Overbelasting, bijvoorbeeld door veelvuldig of zelfs te intensief trainen, veroorzaakt kleine blessures in het spierweefsel, maar ook in het omliggende bindweefsel en pezen. Deze kleine verwondingen leiden tot ontstekingsprocessen die dienen om het weefsel te genezen en pijn te veroorzaken.
Een gebrek aan lichaamsbeweging kan daarentegen ook leiden tot ontstekingsprocessen. Het bindweefsel verliest zijn elasticiteit en de wrijving tussen botten, spieren, pezen en zenuwen stijgt. Dit leidt ook tot constante irritatie, die ook een lichte ontsteking veroorzaakt.
