Dermatozoa-waanvoorstelling is wanneer de getroffen persoon denkt dat hij of zij besmet is met parasieten zoals insecten onder de huid Deze bestaan echter alleen in zijn verbeelding.
Wat is dermatozoa-waanvoorstelling?
Dermatozoa-waanvoorstelling is een van de wanen en wordt ook als een organisch beschouwd psychose. In deze geestesziekte, zijn de getroffen individuen er absoluut van overtuigd dat er insecten of wormen onder hun zijn huid, die ze duidelijk kunnen voelen door hun bewegingen. Dit zorgt er op zijn beurt voor dat patiënten angstgevoelens of lichamelijke symptomen zoals jeuk ervaren. Klinisch bewijs van parasitaire besmetting kan echter niet worden gevonden tijdens medische onderzoeken, dus de veronderstelde indringers zijn alleen in de verbeelding van de patiënt. Dermatozoa manie ook bekend als huid-diermanie, insectenmanie, acarofobie, parasitofobie of waanvoorstellingen van ongedierte. De term is bedacht door de Zweedse neuroloog Karl-Axel Ekbom (1907-1977), die de aandoening in 1938 beschreef. Om deze reden zijn dermatozoa manie draagt ook de naam Ekbom-syndroom. Een typisch kenmerk van dermatozoa-waanideeën is het feit dat zelfs alle medische onderzoeksresultaten de patiënt niet van zijn fout kunnen overtuigen. Daarom is hij van mening dat hij wordt besmet door parasieten en als gevolg daarvan lijdt hij aan vreselijke kwellingen. Sommige patiënten geloven zelfs dat ze de insecten kunnen zien en vermeend "bewijs" kunnen verzamelen, zoals huiddeeltjes, huidschilfers, vezels van textiel of stofdeeltjes om aan artsen, familieleden of vrienden te presenteren. Exacte cijfers over hoeveel mensen aan dermatozoa lijden manie zijn niet beschikbaar. De reden hiervoor is ook dat de patiënten niet naar een psycholoog of neuroloog gaan, maar naar dermatologen of entomologen. Om deze reden zijn er maar een paar psychiatrische geschriften over deze vorm van waanvoorstelling. Wat tenslotte bekend is, is dat voornamelijk vrouwen tussen de 50 en 70 jaar door deze psychische stoornis worden getroffen.
Oorzaken
De oorzaken van een dermatozoa-waanvoorstelling lopen anders uit. Naast fysiek verantwoorde psychosen zoals organisch veroorzaakt geestesziekte, endogene psychosen, waaronder schizofreniekunnen bijvoorbeeld ook worden beschouwd als triggers voor de wanen. Maar ook puur mentale of psychosociale componenten kunnen een dermatozoïsche waanvoorstelling veroorzaken. In het geval van hallucinatiestreden er foutieve signaaloverdrachten op. Deze zijn meestal het gevolg van verstoringen in het dopaminerge systeem in de centrale zenuwstelsel (CNS). Daarom wordt de perceptie van het lichaam niet als normaal ervaren en kan de getroffen persoon geen onderscheid maken tussen realiteit en waanideeën. Daarom gelooft ze heilig in de verschijnselen die haar perceptie bepalen. Bovendien is er een verstoring van het tactiele bewustzijn, wat ook de perceptie van pijn De redenen voor de verstoring van het dopaminerge systeem zijn echter nog niet opgehelderd. Soms ontwenning van drugs wordt ook beschouwd als een trigger van dermatozoïsche manie. In aanvulling op, hallucinaties worden vaak voorafgegaan door misbruik van alcohol, amfetaminen or cocaïne Maar ook blessures van de hersenen worden beschouwd als mogelijke triggers. In de geneeskunde wordt onderscheid gemaakt tussen een primaire en een secundaire dermatozoa-waanvoorstelling. De primaire vorm heeft geen zichtbare fysieke of psychologische oorzaken. Deze pure dermatozoa-waanvoorstelling is in feite een waanstoornis. Verschillende dermatologische, interne of neurologische ziekten, evenals psychiatrische stoornissen, zijn verantwoordelijk voor de secundaire vorm.
Symptomen, klachten en tekenen
Getroffen personen merken eerst een dermatozoa-waanvoorstelling op door sensorische stoornissen van de huid. Daarbij nemen ze in hun verbeelding parasieten onder hun huid waar, maar ze zijn helemaal niet aanwezig. Naarmate het vordert, stolt de waanstoornis en wordt deze systematisch. Externe waarnemers kunnen niets ongewoons bij de patiënt herkennen. De getroffen persoon voelt echter zelf duidelijk ongemak zoals jeuk en zelfs pijn Deze symptomen zijn afkomstig van de zogenaamd vrij rondlopende insecten. Omdat patiënten zichzelf constant krabben, leidt dit na verloop van tijd tot echte schade aan de huid.
Diagnose
Het diagnosticeren van een dermatozoa-waanvoorstelling is vaak niet eenvoudig, omdat getroffen personen eerder geneigd zijn om zich tot een dermatoloog te wenden dan een psychiaterDe dermatoloog voert een grondige uit fysiek onderzoek van de patiënt, die echter meestal geen uitsluitsel geeft. Als het lijden erger wordt, is het raadzaam om een psychiater, die echter door de meeste getroffenen categorisch wordt afgewezen. De patiënten denken dus dat ze als "gek" of geestesziek zouden worden beschouwd. Een belangrijke rol bij de diagnose wordt ook gespeeld door het onderscheid met andere psychische aandoeningen zoals een egostoornis of schizofrenie Het beloop van dermatozoa-manie is moeilijk omdat patiënten niet samenwerken met artsen. In plaats daarvan verzamelen ze zogenaamd bewijs om hun theorieën over de ziekte te ondersteunen.
Complicaties
Bij dermatozoa-wanen zijn de belangrijkste complicaties psychologisch, wat een zeer negatieve invloed kan hebben op het dagelijkse leven van de patiënt. In de meeste gevallen vertelt de patiënt ook aan andere mensen dat hij of zij besmet is met parasieten en insecten. Dit kan voor andere mensen bizar en onbegrijpelijk overkomen, en dat kan leiden op sociale problemen. Sociale uitsluiting komt vaak voor, wat het symptoom verder verergert. In eerste instantie komt de aandoening alleen onder de huid voor en leidt tot het gevoel besmet te zijn met parasieten. Door dit gevoel is het dagelijkse leven van de getroffen persoon beperkt. Patiënten voelen zich moe en uitgeput en hebben last van sterke waanvoorstellingen. Het is niet meer mogelijk leiden een regelmatig en alledaags leven. Vaak voelt de patiënt ook pijn en jeuk op de huid. Deze bestaan echter niet echt. Deze waanvoorstelling veroorzaakt krassen op de huid, wat kan resulteren in wonden en littekens Dit veroorzaakt blijvende schade aan de huid. In het ergste geval komen zelfmoordgedachten voor. Behandeling leidt zelden tot succes, omdat de patiënt meestal niet overtuigd kan worden dat hij lijdt aan de dermatozoa-waan.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als sensorische stoornissen plotseling op de huid worden opgemerkt die geen identificeerbare oorzaak lijken te hebben, kan een dermatozoa-waanvoorstelling aanwezig zijn. De waanstoornis manifesteert zich aanvankelijk door milde sensorische stoornissen die snel uitgroeien tot volwaardige maar ingebeelde klachten. Iedereen die een dergelijke aandoening bij zichzelf of anderen vermoedt, dient een psychiater In eerste instantie kan een huisarts de klachten verhelderen en zo de getroffen persoon laten zien dat het een denkbeeldig is voorwaarde Omdat patiënten er meestal vast van overtuigd zijn dat de gewaarwordingen echt zijn, moet indien mogelijk een vertrouwd persoon worden geraadpleegd. Mensen die aan een schizofrene stoornis lijden, zijn bijzonder vatbaar voor aandoeningen zoals dermatozoa-wanen. Zij zouden moeten praten aan de verantwoordelijke therapeut of een familielid als ze ongebruikelijke symptomen ervaren. Indien nodig moeten de nabestaanden zelf voor psychologische begeleiding zorgen. De patiënt heeft daarna permanente ondersteuning nodig en zou dat ook moeten doen praten naar een arts regelmatig met betrekking tot mogelijk schizofrenie.
Behandeling en therapie
De therapie van dermatozoa manie is ook niet gemakkelijk. Patiënten geloven dus niet in een psychische stoornis. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen het contact met de specialist verbreken en hun eigen behandelingen ondergaan, die soms zelfs gevaarlijk zijn. Bovendien wordt aangenomen dat de dermatocenische waanvoorstelling bijna onmogelijk te beïnvloeden is. In extreme gevallen reageren patiënten zo wanhopig dat ze zelfmoord proberen te plegen. Als er een duidelijke diagnose is van dermatozoa-manie, medicijn therapie Met neuroleptica wordt uitgevoerd. In de meeste gevallen zijn agenten zoals risperidon, haloperidol en pimozide worden gebruikt. Tot op heden zijn er echter weinig onderzoeken naar de werkzaamheid van deze middelen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van dermatozoa delirium hangt van verschillende factoren af. Een ziekteverloop dat slechts gedurende korte tijd door het waanvoorstel wordt aangetast, wordt als gunstig beschouwd. Als de onderliggende primaire ziekte kan worden gevonden en genezen, is er ook een goede kans op herstel. Over het algemeen is de prognose sterk verbonden met de bereidheid van de patiënt om samen te werken en betrouwbaarheid Als aan deze voorwaarden wordt voldaan, kan volledige of gedeeltelijke remissie van de ziekte optreden. In ongunstige gevallen, dermatozoa delirium volgt een chronisch beloop en wordt niet als behandelbaar beschouwd. Patiënten met dit beloop van de ziekte hebben een aanzienlijke beperking door de klachten in het dagelijks leven. Daarnaast is er een verhoogd risico op zelfmoord. Bij ongeveer de helft van de patiënten wordt een goede prognose gegeven. Patiënten zoeken medische hulp wanneer ze symptomen ervaren en accepteren de diagnose. Bovendien reageren ze goed op het behandelplan en tonen ze een grote bereidheid om met een therapeut samen te werken om de oorzaken aan te pakken. Ze worden vaak erdoor behandeld psychotherapie in combinatie met medicatie. Het genezingsproces kan meerdere jaren duren, afhankelijk van de oorzaak. Volledige symptoomvrijheid is mogelijk, maar moet individueel worden beoordeeld.
het voorkomen
belangrijk maatregelen voor de preventie van dermatozoïsche manie bestaan nog niet. De exacte triggers van de psychische stoornis zijn bijvoorbeeld nog niet voldoende opgehelderd.
Follow-up
Omdat een dermatozoaire manie meestal relatief moeilijk te behandelen is, is de maatregelen of mogelijkheden voor nazorg zijn ook zeer beperkt. In dit opzicht is de getroffen persoon voornamelijk afhankelijk van een snelle en directe behandeling van deze ziekte om verder ongemak en complicaties te voorkomen. Omdat zelfgenezing meestal niet mogelijk is, is de belangrijkste prioriteit bij deze ziekte een vroege diagnose met daaropvolgende behandeling. In het geval van dermatozoa delirium, is het ook belangrijk dat de vrienden en familieleden van de getroffen persoon met de ziekte omgaan en ermee omgaan. Ze moeten de getroffen persoon ondersteunen tijdens de behandeling en hem helpen met de ziekte. De behandeling zelf wordt uitgevoerd met hulp van een psycholoog. De meeste getroffenen zijn ook afhankelijk van medicatie. Hierbij moet erop worden gelet dat de medicatie regelmatig en ook in de juiste dosering wordt ingenomen om blijvende verlichting van de symptomen te bieden. In ernstige gevallen kunnen de familieleden de persoon met dermatozoa-manie ook overtuigen om een behandeling in een gesloten kliniek te ondergaan. In de meeste gevallen vermindert deze ziekte de levensverwachting van de getroffen persoon niet.
Dit is wat u zelf kunt doen
Dermatozoa delirium is ernstig geestesziekte die door een bekwame therapeut moeten worden behandeld. Helaas vallen de meeste patiënten af psychotherapie omdat ze zichzelf niet als geestesziek beschouwen. Hierbij is de hulp van familieleden, vrienden of kennissen erg belangrijk. Als de patiënt bereid is te ondergaan therapiekan hij of zij in het dagelijks leven ook iets doen om de uitweg uit deze ziekte te vergemakkelijken. Om de patiënt duidelijk te maken dat hij of zij niet lijdt aan een parasitaire besmetting, a ontlasting onderzoek zou kunnen helpen. Dit zou bewijzen dat de patiënt gezond is, want als de huid besmet zou zijn met parasieten, zouden deze ook in de darmen worden aangetroffen. Parasieten verspreiden zich snel door het lichaam. Om de constante jeuk tegen te gaan, verkoeling zalven of gel, bijvoorbeeld van aloe vera, helpen. Antiseptisch en ontstekingsremmend zalven moet worden gebruikt op open huidgebieden en wonden Preventief gebruik van vettig crèmes (Linola) of lotions bevattende ureum kan ook de symptomen verlichten. Als het begeleidende Depressie zeer ernstig is en suïcidale gedachten optreden, moet medicatie worden gebruikt (antidepressiva, neuroleptica Familieleden en kennissen kunnen de getroffen persoon ondersteunen door zich niet te laten beletten regelmatig op bezoek te komen door zelfopgelegde isolatie. Het onderhouden van sociale contacten is van fundamenteel belang.
