Een drugsverslaving is een pathologische afhankelijkheid van een bepaalde stof. Dit kan niet worden gecontroleerd of gemakkelijk worden gestopt door de betrokken persoon. De triggerende stof kan zijn heroïne, cocaïne, of zelfs alcohol of medicijnen. Drugsverslaving beschadigt het lichaam en de psyche van de patiënt en is mogelijk fataal.
Wat is een drugsverslaving?
Deskundigen gebruiken de term drugsverslaving om een pathologische afhankelijkheid van een of meer stoffen aan te duiden. Alcohol, medicatie of zelfs illegaal drugs zoals heroïne, cocaïne of zelfs marihuana kan drugsverslaving veroorzaken als het herhaaldelijk wordt gebruikt. De getroffenen zijn zich er in eerste instantie meestal niet van bewust dat ze verslaafd zijn en / of willen het zichzelf niet toegeven. De consumptie van de betreffende stof veroorzaakt een extreme high of zelfs een dieptepunt ontspanning en vertegenwoordigt een tijdelijke ontsnapping uit de realiteit, die koste wat het kost moet worden herhaald nadat het respectieve gevoel is verdwenen. De getroffen persoon heeft geen controle over dit verlangen en is mogelijk bereid tot het plegen van criminele handelingen om het middel te verkrijgen. Drugsverslaving vereist in principe medische en psychologische behandeling, omdat het lichaam en psyche van de getroffen persoon ernstig beschadigd raakt.
Oorzaken
Ondanks intensief onderzoek heeft de wetenschap de factoren daarvoor nog niet duidelijk kunnen identificeren leiden tot de ontwikkeling van drugsverslaving. Het is echter gebleken dat het waarschijnlijk een combinatie is van biologische, sociale en psychologische componenten die uiteindelijk tot verslaving leiden. Het vooroordeel waar vooral mensen met een sociaal moeilijke achtergrond hun toevlucht in zoeken drugs kan op deze manier niet worden bevestigd. Al zijn er mensen die met hulp van willen ontsnappen aan hun leven van armoede en ontbering drugs, hebben rijke of zelfs beroemde mensen vaak ook de neiging om drugs te gebruiken. Drugsverslaafden komen dus voor in alle sociale klassen, ongeacht leeftijd, geslacht of individuele persoonlijkheidsstructuur.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij een bestaande drugsverslaving kan een grote verscheidenheid aan symptomen en klachten optreden, die sterk kunnen variëren naargelang het type middel. Een typisch symptoom is aanzienlijk gebrek aan concentratie, zodat een getroffen persoon met een bestaande drugsverslaving niet consistent goed kan presteren. In veel gevallen is er ook een langdurig trillen van de handen, wat vooral bij bedwelming aanhoudt. Een ander en tegelijkertijd zeer uitgesproken teken van drugsverslaving is een onverzorgd uiterlijk. Getroffen personen met drugsverslaving worden ernstig gekenmerkt door regelmatig gebruik van drugs. De hoeken van de mond traan, beschadigde tanden, puistjes huid en rode ogen zijn duidelijke tekenen van drugsverslaving. Daarnaast kunnen er ook verschillende onderliggende ziekten ontstaan door drugsverslaving. Blijvende schade aan de nieren, lever en hersenen is niet ongewoon. Over het algemeen is het altijd raadzaam om bij een bestaande drugsverslaving een arts te raadplegen, zodat dit snel en soepel verloopt therapie kan plaatsvinden. Anders kan drugsverslaving zelfs leiden tot de dood als alle tekenen en symptomen worden genegeerd.
Diagnose
Drugsverslaving wordt vastgesteld met behulp van psychologische en medische tests. Een gesprek met de patiënt kan ook informatie opleveren; Drugsverslaafden hebben echter de neiging hun verslaving te ontkennen en te verbergen. Omdat het gebruik van verschillende stoffen zowel de psyche als het lichaam aantast, kan de behandelende arts deze gebruiken bloed tests haar monsters, of ultrageluid onderzoeken om te bepalen of er sprake is van drugsmisbruik. Psychologische storingen of bewustzijnsstoornissen kunnen ook duiden op de aanwezigheid van een verslaving. Drugsverslaving moet altijd principieel worden behandeld, anders neemt het steeds ernstiger vormen aan en raakt de betrokkene dus sociaal, psychologisch en ook fysiek. Omdat het lichaam op de lange termijn ernstige schade oploopt, kan het potentieel fataal zijn als het niet wordt behandeld.
Complicaties
In het ergste geval kan drugsverslaving de dood tot gevolg hebben. Dit geldt vooral als het betreffende medicijn in een overdosis wordt ingenomen of als het organisme ernstig is beschadigd door langdurig medicijngebruik. In de meeste gevallen vernietigt drugsverslaving de immuunsysteem. Drugs hebben een negatief effect op de hart-, lever, nieren en maag en kan problemen veroorzaken in deze organen. Drugsverslaving vernietigt zenuwen, zodat het kan leiden op perceptuele stoornissen, die voornamelijk voorkomen in de extremiteiten. De hersenen wordt ook beïnvloed door drugsverslaving. Dit kan leiden tot verminderd denken en vertraging Door drugsverslaving veroorzaakte schade kan in de regel niet worden teruggedraaid. Er zijn ook ernstige psychische problemen. Deze kunnen een negatieve invloed hebben op vriendschappen en andere sociale contacten. Vaak worden de getroffenen agressief als de drug niet wordt ingenomen en zijn ze ook bereid gewelddaden te plegen. Behandeling voor drugsverslaving is meestal mogelijk in de vorm van ontwenning. De patiënt moet echter aan zichzelf toegeven dat hij aan drugsverslaving lijdt. In de meeste gevallen leidt terugtrekking tot succes. Drugsverslaving kan echter gedurende het hele leven opnieuw voorkomen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Drugsverslaving moet altijd worden behandeld door een arts of door een geschikte therapeut, aangezien de betrokkene niet alleen met een bestaande drugsverslaving kan omgaan. Het type medicijn speelt natuurlijk een hele grote rol. Als de getroffen persoon verslaafd is aan een harddrug, zoals heroïne or cocaïne, dan is er zelfs een acuut levensgevaar. Zeker als de bestaande verslaving onbehandeld blijft, kan de drugsverslaving zelfs tot de dood leiden. Als de getroffen persoon echter besluit om een behandeling te zoeken, dan is dit absoluut de juiste manier en ook van zeer groot belang. Alleen als de behandeling snel wordt uitgevoerd, is de kans op volledig herstel gegarandeerd. Als de getroffen persoon echter afziet therapie of behandeling, dan ziet het vooruitzicht van onafhankelijk herstel er allesbehalve goed uit. Slechts zeer zelden komen drugsverslaafden op eigen kracht uit zo'n crisis, zo gepast therapie is essentieel. Daarom geldt het volgende: wie aan een drugsverslaving lijdt, mag therapie en behandeling niet uitstellen. Alleen professionele therapie kan een snel en volledig herstel garanderen.
Behandeling en therapie
Als er duidelijk sprake is van een drugsverslaving, start de behandelende arts de therapie. Dit vindt intramuraal plaats in een kliniek en is opgebouwd uit verschillende onderdelen. Ten eerste, intrekking of ontgifting vindt plaats. Onder medisch toezicht wordt de patiënt de verslavende stof onthouden. De ontwenningsverschijnselen die optreden kunnen met medicatie worden verlicht. De zogenaamde ontwenningsfase kan dan beginnen. Tijdens deze fase, die wel een jaar kan duren, leert de patiënt een leven te leiden zonder het medicijn. Er vinden intensieve psychologische gesprekken plaats, waarbij vaak het gezin en de partner betrokken zijn. Het achterhalen van de individuele trigger van de verslaving kan een doorslaggevende rol spelen bij het voorkomen van een latere terugval. Een resocialisatiefase helpt de verslaafde om de weg terug te vinden in het dagelijkse leven en bijvoorbeeld bij het vinden van een appartement en een baan en bij het leggen van sociale contacten. Drugsverslaafden hebben over het algemeen een hoog risico op terugval, en daarom is het niet ongebruikelijk dat verschillende therapieën zijn voltooid voordat duurzame onthouding kan worden bereikt. Het potentiële risico op terugval is levenslang.
Vooruitzichten en prognose
De meeste verslaafden kunnen niet zonder professionele hulp aan een drugsverslaving ontsnappen. De vooruitzichten om op eigen kracht te beslissen om geen drugs meer te gebruiken en vast te houden aan die beslissing, zijn denkbaar klein. Met professionele ondersteuning zijn er daarentegen nogal wat voormalige drugsverslaafden die vandaag de dag geen drugs meer nodig hebben. Het terugvalpercentage is niettemin hoog en er zijn manieren en middelen om na een succesvolle therapie medicijnvrij te blijven. De eerste stap om de prognose van een drugsverslaving te verbeteren, is om professionele hulp in de nodige vorm te accepteren. Voor sommige drugs is een bezoek aan een psychotherapeut of zelfs de huisarts voldoende - lichte of legale drugs zoals sigaretten kunnen op deze manier uit het leven worden geweerd. Zelfhulpgroepen zijn ook nuttig; in het geval van drugsverslaving bieden ze langdurige hulp bij het omgaan met een leven zonder drugs in de toekomst. in het geval van ernstige drugsverslaving of harddrugs is de meest aanbevolen onmiddellijke maatregel opname in een afkickkliniek, gevolgd door koud kalkoen of een vervangend medicijn zoals methadon Drugsverslaving zal op zichzelf een leven lang meegaan; het kan niet verdwijnen. Dit maakt het des te belangrijker om ex-drugsverslaafden in staat te stellen te stoppen met het gebruik van drugs door middel van geschikte langdurige middelen maatregelen De kans op succes hangt grotendeels af van de motivatie van de verslaafde, zijn sociale omgeving en de steun die hij onderweg krijgt.
het voorkomen
Drugsverslaving is slechts in beperkte mate te voorkomen. Als een getroffen persoon de eerste tekenen van verslaving opmerkt of als vrienden of familie overeenkomstige symptomen opmerken, moet in geval van twijfel een adviescentrum worden bezocht. Deze helpen gratis en desgewenst ook anoniem bij de moeilijke weg naar een drugsvrij leven.
Wat u zelf kunt doen
De mogelijkheden voor zelfhulp maatregelen in het dagelijks leven wanneer drugsverslaving nog steeds aanwezig is en beperkt wordt uitgevoerd. Dit is anders in de fasen van terugtrekking en onthouding. Van patiënten die hun verslavende gedrag voortzetten, wordt bijvoorbeeld niet verwacht dat ze in het dagelijks leven vermijdingsstrategieën ontwikkelen, aangezien de verslaving hun controle over hun daden grotendeels wegneemt. Dit varieert sterk afhankelijk van de gebruikte stof en de hoeveelheid. Het enige dat kan worden gedaan, is proberen de getroffenen van buitenaf te beïnvloeden en hen hun verslaving te laten erkennen en de nodige stappen te ondernemen om zich terug te trekken. Strategieën zoals het verbergen of verwijderen van stoffen uit de omgeving van de getroffen persoon zijn nauwelijks nuttig en leiden op zijn best tot agressie of wanhoop. Koud Turkije terugtrekken is niet mogelijk met alle medicijnen. Tijdens het ontwennen kan praten met vrienden en familie helpen. Nieuw ontdekte activiteiten leiden af van ontwenningsverschijnselen en openen nieuwe perspectieven voor de getroffenen. Het kan zijn dat in de loop hiervan compensatiegedrag ontstaat door overmatig uitoefenen van een activiteit. Onthouding is afhankelijk van het feit dat de patiënt de gelegenheid ontloopt om in zijn oude consumptiegedrag te vervallen. Dit kan inhouden dat u zich (tijdelijk) onthoudt van sociale evenementen (alcohol, sigaretten). Getroffen personen moeten ook iets te doen hebben. Sport, hobby's en kokenkan mensen bijvoorbeeld helpen om beter om te gaan met ontwenning en onthouding.
