Coxa vara is een misvorming van de nek van het dijbeen dat een meer stompe hoek vormt met het dijbeen in vergelijking met een gezond persoon. Verminderd lopen en pijn evenals progressieve verergering zijn het resultaat. De meest effectieve maatregel is een coxa vara-operatie.
Wat is coxa vara?
Coxa vara verwijst naar een orthopedisch instrument voorwaarde van de heup ("coxa"). In deze voorwaarde, de hoek tussen de dij en nek van het dijbeen is minder dan 120 °. Hierdoor wordt de heup naar buiten gebogen (“vara”). Deze verkleining van de CCD-hoek (“centrum-collum-diafysaire hoek”) komt voor in twee varianten, die worden gedifferentieerd naar de onderliggende oorzaken: de ene is aangeboren (coxa vara congenita), de andere is verworven coxa vara. Bij oudere mensen wordt een afvlakking van de CCD-hoek tot 115 ° beschouwd als een veelvoorkomend teken van veroudering. Dit komt omdat de afname van de diafysaire hoek een continu proces is dat begint in de kindertijd. Baby's hebben dus een verhoogde heup en bij hen is de CCD-hoek 140 °. Deze ‘coxa valga’ verdwijnt meestal tijdens de adolescentie en is het tegenovergestelde van de coxa vara.
Oorzaken
Coxa vara congenita blijft onduidelijk wat de exacte oorzaken betreft. Embryonale groeibeperking kan niet alleen worden veroorzaakt door puur genetica maar ook door invloeden van buitenaf (voeding, chemicaliën). Bij adolescenten en ouderen is coxa vara meestal het gevolg van een verminderde vorming en instandhouding van botstof. Vitamine D tekort resulterend in rachitis leidt tot verzachting van het bot. De nek van het dijbeen is dan niet meer bestand tegen de spanningen en vervormingen. Als deze ziekte op volwassen leeftijd optreedt, spreekt de arts van osteomalacie. Naast D-avitaminose kunnen bij dit syndroom andere metabole deficiëntiesymptomen worden overwogen. Als het nier scheidt teveel uit fosfaatontbreekt de stof voor botvorming. Hormonale disfunctie kan ook een rol spelen. Breuken van de dijbeenhals, botinfecties en tumoren zijn andere oorzaken van coxa vara.
Symptomen, klachten en tekenen
Coxa vara valt vooral op door het kenmerk been lengteverschil. Dientengevolge lopen getroffen personen meestal mank - artsen noemen dit "Trendelenburg-gang" - en lijden ze aan verschillende begeleidende symptomen. Heup pijn en spierzwakte in het getroffen gebied zijn kenmerkend. Naarmate de ziekte vordert, wordt de stabiliteit van de heup gewricht neemt af - pseudartrose ontwikkelt. Uiteindelijk worden de getroffenen been kan helemaal niet meer worden bewogen en de patiënt sleept het alleen maar achter zich aan. Op voorwaarde dat het snel wordt behandeld, kan dit worden voorkomen door verschillende te gebruiken AIDS zoals loophulpmiddelen of een rolstoel. Over het algemeen lijden getroffen personen aan bewegingsbeperkingen. Dit bevordert verkeerde posities en voortijdige gewrichtsslijtage. Fysiek 피로 treedt snel op, vooral bij hogere belastingen. Pijn treedt sneller op en het risico op verrekkingen is groter. Bij kinderen wordt coxa vara vaak pas na het eerste levensjaar opgemerkt. Dan begint het kind te lopen en de omvang van de voorwaarde wordt duidelijk. Bijbehorende coxa vara kunnen problemen met de bloedsomloop in het getroffen gebied zijn. Verlamming, sensorische stoornissen en zenuwpijn zijn ook mogelijk. Op basis van deze symptomen kan de ziekte duidelijk worden gediagnosticeerd en gericht worden behandeld.
Diagnose
Coxa vara is een diagnose die in eerste instantie begint met symptomen zoals pijn of moeilijk lopen. Doordat de spieren door de botvervorming niet meer optimaal hechten, wordt hun krachteffect verminderd. Dit leidt tot een snelle 피로 van het bewegingsapparaat en ook voor spanningen, vooral bij hogere belastingen. Als gevolg hiervan klagen patiënten over pijn en prestatieverlies. Tijdens het lopen kunnen ook onnatuurlijke bewegingen worden waargenomen. Typerend is het inzakken van het bekken bij elke stap, door doktoren "Trendelenburggang" genoemd. Opvallend bij eenzijdige coxa vara is de verkorting van de aangedane persoon been Deze patiënten hinken. Vanwege deze symptomen blijft de misvorming aanvankelijk onopgemerkt bij jonge kinderen totdat ze beginnen te lopen. Als de bovenstaande symptomen aanwezig zijn, zal de orthopedist op verschillende niveaus röntgenfoto's maken om de diagnose te bevestigen. Zonder behandeling verergert de toestand doordat de geometrisch-statische belasting van de heup constant toeneemt. Progressieve bot- en gewrichtsmisvormingen zijn dan het gevolg van een aanvankelijk discrete coxa vara.
Complicaties
Bij coxa vara treden verschillende complicaties op, en in de meeste gevallen is er sprake van een misvorming van de benen. Deze kunnen ook worden ingekort, wat tot beperkingen bij de patiënt leidt. Vaak treedt hevige pijn op in het heupgebied als gevolg van coxa vara. Dit betekent ook dat de getroffen persoon niet meer kan sporten. Het is niet ongebruikelijk dat deze pijn zich verspreidt naar andere delen van het lichaam. De spieren worden ook aangetast door de ziekte en doen pijn. Ze kunnen ook niet meer op de gebruikelijke manier worden geladen. Dit vermindert de kwaliteit van leven enorm. Stammen kunnen in verschillende delen van het lichaam voorkomen. De behandeling is primair gericht op het verminderen van de pijn en bewegingsbeperkingen. In ernstige gevallen is chirurgische ingreep noodzakelijk, hoewel dit niet het geval is leiden tot verdere complicaties. Verdere behandeling wordt dan uitgevoerd door een orthopedist. Het bewegingsapparaat moet worden ontlast om verdere pijn te voorkomen. Dit betekent in de regel dat de patiënt niet meer zonder meer lichamelijke activiteiten en sporten kan uitoefenen. In veel gevallen lopen patiënten ook mank als coxa vara niet goed wordt behandeld.
Wanneer moet je naar een dokter?
Wanneer niet-specifiek pijn in de heup or dij gebied wordt opgemerkt, moet er een afspraak worden gemaakt met een huisarts. Als het ongemak zich ontwikkelt tot spierzwakte, duidt dit op coxa vara, wat moet worden opgehelderd. Bij vervolgklachten zoals verrekkingen of een breuk van de hals van het dijbeen, is het het beste om een ziekenhuis te bezoeken. Hetzelfde geldt als er tekenen van pseudoartrose worden opgemerkt of als de algemene klachten toenemen. Als er als gevolg van de klachten psychische problemen, slaapstoornissen of een algemeen gevoel van malaise ontstaan, dienen deze ook opgehelderd te worden. Bij een misvorming van de benen moet je naar een orthopedist. Bij kinderen komt coxa vara vaak voor in verband met Ziekte van Perthes. Rachitis, Ziekte van Niemann-Pick, verschillende stofwisselingsziekten of een slecht genezen breuk kan ook leiden tot misvorming van de heup. Iedereen die tot deze risicogroepen behoort, moet snel een arts raadplegen als hij een van de bovengenoemde symptomen ervaart. Als er al misvormingen of andere complicaties zijn opgetreden, moet contact worden opgenomen met de medische hulpdiensten.
Behandeling en therapie
Coxa vara vereist altijd behandeling. Conservatief therapie heeft tot doel de druk op de heup gewricht Hiervoor moet de patiënt een orthese dragen. Dit is een individueel gemaakt frame dat de druk van het gewricht naar het bekken leidt. Dit om te voorkomen dat de hals van het dijbeen verder doorbuigt. Bij jonge kinderen kan een orthese zelfs de hals van het dijbeen rechtzetten tot zijn fysiologische toestand. In ernstige gevallen kan alleen een operatie helpen. In dit geval snijdt de chirurg de hals van het dijbeen af en fixeert deze in de juiste positie met metalen spalken. Dit materiaal kan na een dergelijke "valgusherrangschikkingsosteotomie" weer worden verwijderd. De operatie is zeker het meest effectief therapie voor coxa vara.
Vooruitzichten en prognose
In de meeste gevallen is chirurgische ingreep noodzakelijk voor coxa vara. Deze operatie verlicht alle symptomen, dus er zijn geen verdere beperkingen in het leven van de getroffen persoon. Zonder behandeling lijden degenen die getroffen zijn door coxa vara aan hevige pijn en ook aan loopproblemen en dus aan aanzienlijke beperkingen in het dagelijks leven. De symptomen verergeren ook na verloop van tijd als de ziekte niet wordt behandeld. Er is pijn in de heup en ook spierzwakte. De heup gewricht zelf is erg onstabiel, dus die beweging is beperkt. In de regel zijn de meeste patiënten met coxa vara slap vanwege het verschil in beenlengte. De symptomen van coxa vara kunnen relatief goed worden verlicht door het dragen van een prothese. Het heupgewricht wordt daarbij ontlast en ondersteund, zodat gewone bewegingen weer mogelijk zijn voor de aangedane persoon. Ook bij kleinere kinderen kan een prothese worden gebruikt. Chirurgische ingreep is nodig voor coxa vara als het dragen van de prothese de symptomen niet verbetert. Dit zal het ongemak volledig verlichten.
het voorkomen
Coxa vara is een ziekte zonder mogelijkheid tot profylaxe. Het belangrijkste is de vroege opsporing, wat een voorwaarde is voor een optimale genezing. Daarom moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd als een kind enig ongemak in de heup ervaart. Ouders zullen hun kinderen zeker goed in de gaten houden terwijl ze leren lopen. Als er afwijkingen aan het licht komen, is een bezoek aan de orthopeed geïndiceerd. Dit komt doordat er bij jonge kinderen een kans bestaat op een operatievrije genezing van coxa vara.
Nazorg
Na therapie als coxa vara is voltooid, moet er doorlopende nazorg en regelmatige vervolgonderzoeken zijn. In het geval van een operatie zal de patiënt langzaam moeten beginnen met wennen aan eerder bekende bewegingspatronen. Intramurale behandeling met dagelijkse oefensessies kan helpen om het vermogen om te bewegen te herstellen. Sinds spieronevenwichtigheden kan optreden als gevolg van de ziekte en de daaropvolgende behandeling, versterking van de bil- en bekkenspieren is noodzakelijk om een gezond bewegingsbereik te behouden. Op het individuele ziektebeeld afgestemde oefeningen kunnen van artsen en fysiotherapeuten worden geleerd en na medische behandeling zelfstandig worden uitgevoerd. Het is belangrijk om continue trainingssessies aan te houden, zelfs na het einde van de (intramurale) therapie. Dit is de enige manier om het succes van de behandeling te behouden en mogelijke terugval te voorkomen. Regelmatige vervolgonderzoeken helpen om een holistisch beeld te krijgen van het verloop van de ziekte en de geboekte vooruitgang. Op deze manier kunnen patiënten worden geholpen bij het plannen van een dagelijkse routine die is aangepast aan hun individuele toestand volksgezondheid Samen leiden een leven dat grotendeels vrij is van symptomen. Hierbij is het altijd belangrijk dat patiënten zichzelf goed in de gaten houden. Als er zich ongewone pijn of problemen voordoen tijdens het bewegen, moet altijd onmiddellijk een arts worden geraadpleegd, ook na beëindiging van de behandeling, om mogelijke onjuiste belasting te voorkomen.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van een aangeboren coxa vara kan de getroffen persoon een actieve invloed uitoefenen op het verlichten van de bestaande symptomen. Dit omvat het beheersen van hun eigen gewicht en het oefenen van specifieke ondersteunende bewegingen. Gewichtstoename boven het normale gewicht moet in principe worden vermeden. Overgewicht zorgt voor extra belasting van het skelet en de klachten nemen in intensiteit toe. Aanvullende fysiotherapeutische oefeningen en trainingssessies moeten worden uitgevoerd. Deze voorkomen klachten en kunnen op elk moment op eigen verantwoordelijkheid worden uitgevoerd. Voor het best mogelijke resultaat dienen de oefeningen dagelijks te worden toegepast. Dezelfde tips worden aanbevolen voor een verworven coxa vara. Daarnaast is hier echter de mogelijkheid om de ziekte op voorhand te vermijden. Overbelasting en zware belasting van de heup moeten worden vermeden. Regelmatige sportactiviteiten kunnen helpen om de ziekte te voorkomen of om al in een vroeg stadium passende tegenmaatregelen te nemen. Een slechte houding kan worden gecorrigeerd met goede zelfreflectie. De houding kan op elk moment in het dagelijks leven bewust worden opgemerkt en veranderd. Informatie over een optimale houding bij zitten, lopen of lopend helpt om fouten te herkennen en te verhelpen. Ongemak van de spieren door eenzijdige bewegingen moet worden vermeden. De slaapomstandigheden moeten ook onder bepaalde omstandigheden worden gecontroleerd en verbeterd.
