Coprolalia wordt beschouwd als een neurologisch-psychiatrische aandoening die zich manifesteert door grof taalgebruik uit het anale gebied te spreken. Het is meestal een symptoom van een onderliggende oorzaak geestesziekte, zoals het Tourettes-syndroom. Dit symptoom kan echter ook optreden bij andere psychiatrische stoornissen.
Wat is coprolalia?
Coprolalia wordt gekenmerkt door de neiging om obscene en onfatsoenlijke woorden uit fecale taal te spreken. Coprolalia wordt gekenmerkt door de neiging om obscene en onfatsoenlijke woorden uit fecale taal uit te spreken. Dit resulteert in ongepaste scheldwoorden en beledigingen aan omstanders zonder reden of basis. De getroffen persoon heeft echter geen controle over zijn verbale aanvallen en bedoelt op geen enkele manier wat hij in deze krachttermen uitdrukt. Het is een verbale ticstoornis die wordt veroorzaakt door een impulsieve dwang. Vaak worden de scheldwoorden uitgesproken zonder context van betekenis binnen normaal gesproken taalgebruik. Bij het uitspreken van de scheldwoorden veranderen de toonhoogte en toon ook. Het gevolg van coprolalia is vaak het sociaal isolement van de patiënt. De term coprolalia komt uit het Grieks en betekent fecale taal. De eerste lettergreep van het woord coprolalia kan worden vertaald als uitwerpselen, mest of ontlasting, waarbij de tweede lettergreep 'spraak' of 'ik spreek' betekent.
Veroorzaken
De oorzaak van coprolalia is niet duidelijk bekend. Het is echter gevonden dat het vaak voorkomt in samenhang met bepaalde psychiatrische stoornissen. De bekendste is het optreden van coprolalia bij het zogenaamde Tourettes-syndroom. Daarom Tourette syndroom wordt bijna als synoniem voor coprolalia gebruikt. Echter, Tourette syndroom kan niet worden gereduceerd tot coprolalia. Het is een ticstoornis die veel motoriek en verbaal heeft tics. Bovendien, Tourette syndroom kan verband houden met verschillende obsessief-compulsieve stoornissen. Symptomen van ADHD, Asperger syndroomof rusteloze benen syndroom komen ook vaak voor. De intelligentie van de patiënten wordt niet beïnvloed. Er is soms een overactieve signalering in de hersenen, die zich manifesteert in plotselinge uitbarstingen. Coprolalia komt echter in slechts ongeveer 30 procent van de gevallen voor bij het syndroom van Gilles de la Tourette. Andere aandoeningen die coprolalia kunnen ontwikkelen, zijn onder meer hersenen ontsteking, hersentumors, dementieof traumatisch hersenen letsel. Coprolalia kan ook voorkomen in de context van afasie (een bijzondere vorm van spraakstoornis). Tot op de dag van vandaag vragen experts zich echter af waarom tijdens een aanval smerige en agressieve uitingen worden geuit. Volgens één hypothese zijn er twee afzonderlijke hersengebieden voor spraak. Terwijl in de rechter hersenschors inhoudelijke uitdrukkingen worden geformuleerd, vinden emotionele vocalisaties plaats in een tweede gebied. Dit gebied wordt verondersteld zich te bevinden in de limbisch systeem Dus, met de verhoogde activering van dit gebied door verschillende ziekten, kan coprolalie optreden.
Ziekten die verband houden met dit symptoom
- ADHD
- Dementia
- Hersenschudding
- Het syndroom van Asperger
- Hersentumor
- Spraakstoornissen
- Rusteloze benen syndroom (Rusteloze benen).
- Hersenenontsteking
- Tic en Tourette-syndroom
Diagnose en verloop van de ziekte
Voor getroffen patiënten is coprolalia erg onaangenaam en beschamend. Ze zijn zich bewust van hun orale misstappen, maar kunnen deze niet stoppen. Naarmate de aandoening vordert, komt sociale uitsluiting vaak voor. Sommige vormen van coprolalia vinden alleen plaats in de gedachten van de getroffen persoon. Hoewel er geen smerige verbale uitdrukkingen worden geproduceerd, ongecontroleerde obscene gebaren zoals verhoogd midden vinger (stinkende vinger) of masturbatiegebaren worden vaak getoond. Deze vorm van coprolalia wordt ook wel copropraxie genoemd. Om coprolalia effectief te behandelen, is het echter ook nodig om de onderliggende oorzaak te diagnosticeren voorwaarde In de meeste gevallen is coprolalia te wijten aan het syndroom van Gilles de la Tourette. Andere oorzaken zijn onder meer de hersenen ontsteking or hersentumors Speciale vormen van dementie kan ook leiden naar coprolalia. Dit geldt bijvoorbeeld voor het zogenaamde Pick-syndroom. Deze vorm van dementie begint niet met vergeetachtigheid, maar met persoonlijkheidsveranderingen die zich in eerste instantie vaak uiten in prikkelbaarheid, agressiviteit en rusteloosheid. Het is niet ongebruikelijk dat coprolalia zich daarbij ontwikkelen.
Complicaties
Coprolalia, of de dwangmatige neiging om fecale taal te gebruiken, wordt het vaakst geassocieerd met Tourette syndroom, een psychiatrische stoornis gekenmerkt door tics dat de getroffen persoon constant onvrijwillig presteert. Omdat fecale woorden in de samenleving niet gunstig worden bekeken, voelt de omgeving van de getroffen persoon zich meestal geïntimideerd en verbannen ze hem. Vaak kan het ook tot vuistslagen komen vanwege het misverstand en de getroffen persoon wordt zonder reden gewond. Evenzo leidt het onbewuste gebruik van de obscene woorden tot een bepaald gevoel van schaamte bij de getroffen persoon, zodat hij zich sociaal isoleert. In het ergste geval kan dit leiden naar Depressie en de ontwikkeling van verslaving. Ook is de uitoefening van sommige beroepen aan beperkingen onderhevig, vooral die waarbij veel sociaal contact is betrokken. Bij het syndroom van Gilles de la Tourette heeft ongeveer een derde van de getroffenen jeugd de ziekte voortzetten op volwassen leeftijd, die zelfs nog ernstiger kan zijn. Dienovereenkomstig blijft de kwaliteit van leven ernstig aangetast. Coprolalia kan ook een symptoom zijn van het Pick-syndroom. Dit is een vorm van dementie die dat wel kan leiden tot ernstige persoonlijkheids- en gedragsveranderingen naarmate het vordert. Bovendien kunnen spraak- en denkvaardigheden worden aangetast. Getroffen personen lijken verwaarloosd en lusteloos, en hebben zorg nodig. Bovendien kunnen ook tegengestelde effecten optreden, zoals euforie of agressiviteit.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Coprolalia is een probleem voor de getroffenen, voornamelijk omdat het de sociale relaties onder druk kan zetten. Het vertegenwoordigt echter geen organisch voorwaarde en vereist daarom geen diagnose, laat staan behandeling, op dit niveau. Coprolalia kan op verschillende manieren als stressvol worden ervaren. Als een incidentele ticstoornis vertegenwoordigt het een stoornis die geen bespreking met een psycholoog of therapeut vereist. Als de getroffen persoon echter het gevoel heeft dat hij of zij de controle over zijn of haar verbale gedrag verliest, kan het raadzaam zijn om een psychologisch en logopedisch geschoolde specialist te raadplegen. Zelfs als, naast de coprolalia, andere symptomen van obsessief-compulsieve stoornis en het syndroom van Gilles de la Tourette, moet een arts worden geraadpleegd. Alleen op deze manier kan de zekerheid over de eigen bestaan voorwaarde en, indien nodig, therapie blijven mogelijk. In het geval dat het obsessief-compulsieve stoornis beperkt de getroffen persoon in zijn levenshouding zodanig dat hij de symptomen vertoont van Depressie, een psychiater of psycholoog moet beslist worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Er zijn verschillende medicijnen beschikbaar voor de behandeling van stem en motoriek tics Dit zijn zogenaamde neuroleptica, die werken op de centrale zenuwstelsel. In Duitsland, Tiapride wordt voornamelijk gebruikt. echter, de drugs risperidon, pimozide en haloperidol zijn ook effectief tegen respectievelijk coprolalia en copropraxia. Haloperidol met name werkt erg goed, maar veroorzaakt aanzienlijke bijwerkingen. De dosis van medicatie verschilt van persoon tot persoon en moet worden aangepast aan individuele omstandigheden. In mildere gevallen kunnen de tics goed worden gecontroleerd. In ernstige gevallen moeten mogelijk andere behandelingsmethoden worden gebruikt. In de tussentijd, diepe hersenstimulatie wordt gebruikt als een chirurgische methode voor het syndroom van Gilles de la Tourette in Duitsland. Het gaat om een zogenaamd brein gangmaker, wat veel succes belooft bij de bestrijding van de ziekte. Andere therapieën zijn onder meer ontspanning technieken zoals autogene training, spanning reductietraining en andere gedragstherapieën. Hoewel deze de oorzaak van coprolalia niet wegnemen, kunnen ze de triggering verminderen stressfactoren Gedragstherapieën kunnen het verbeteren van de zelfbeheersing van de patiënt omvatten. Hij kan bijvoorbeeld leren de tic tegen te gaan met een algemeen aanvaard alternatief gedrag. In het geval van andere oorzaken van coprolalia, zoals hersentumors of hersenen ontsteking, zelfs de onderliggende aandoening kan vaak met succes worden aangepakt. Daarom is het erg belangrijk om bij een plotselinge persoonlijkheidsverandering een uitgebreide diagnose te stellen maatregelen om de oorzaak te achterhalen.
Vooruitzichten en prognose
Door coprolalie wordt het dagelijkse leven van de patiënt extreem beperkt, helaas leidt de ziekte vaak tot onbegrip, omdat andere mensen uit het dagelijkse leven niet over de ziekte geïnformeerd zijn. Coprolalia kan daarom leiden tot sociale uitsluiting. Vooral kinderen worden soms gepest of gepest vanwege het symptoom, waardoor het kan leiden tot psychische problemen en Depressie Obscene gebaren kunnen in het ergste geval ook leiden tot geweld door andere mensen, waardoor verwondingen kunnen ontstaan. De getroffen persoon lijkt vaak prikkelbaar, agressief en verandert zijn persoonlijkheid. De familie of de partner van de getroffen persoon heeft soms ook extreem last van coprolalia. Behandeling is mogelijk met behulp van medicatie of via een operatie. Omdat de operatie aan de hersenen wordt uitgevoerd, kunnen er complicaties optreden tijdens de operatie en genezing. Evenzo is training door een spraakcoach of een psycholoog mogelijk om coprolalie te beperken. De zelfbeheersing van de patiënt kan worden hersteld in gedragstherapieën. Volledige genezing van coprolalia komt echter slechts in zeldzame gevallen voor. Sinds spanning heeft een negatief effect op coprolalia, het moet ten koste van alles worden vermeden om het symptoom niet te versterken.
het voorkomen
Er is geen preventie tegen coprolalia. De psychologische veranderingen kunnen verschillende oorzaken hebben. Wel een gezonde levensstijl met weinig spanning wordt altijd aanbevolen. Er zit vaak een erfelijke component aan de aandoening.
Wat u zelf kunt doen
Coprolalia is slechts in zeer beperkte mate thuis te behandelen. In de meeste gevallen is contact met andere mensen of het slikken van medicijnen noodzakelijk. De getroffen persoon moet in ieder geval worden opgeleid en ook zijn vrienden, kennissen en partner over het symptoom vertellen. Op deze manier kunnen onaangename en vooral onbegrepen situaties worden vermeden. Over het algemeen moet de getroffen persoon ervoor zorgen dat stressvolle situaties en discussies of argumenten worden vermeden. Dit kan de coprolalia sterk beperken. In ieder geval moeten de mensen in de buurt begrijpen dat de woorden geen persoonlijke beledigingen zijn. In veel gevallen kan coprolalia worden behandeld met behulp van muziek. In dit geval helpt niet alleen het luisteren naar muziek, maar ook het direct spelen van muziek op een instrument. Het oefenen van het tijdsbesef en de weegschaal kan zeer effectief zijn. De patiënt kan een instrument naar keuze kiezen, in dit geval zijn er geen muziekinstrumenten die de voorkeur hebben. In elk geval, ontspanning helpt bij coprolalia. Dit moet niet alleen op fysiek niveau gebeuren, maar ook op psychologisch niveau. Over het algemeen heeft een gezonde levensstijl een positief effect op coprolalia. Sportactiviteiten kunnen coprolalia ook beperken.
