Coloquine komt uit de komkommerfamilie. De giftige plant wordt in sommige delen van de wereld als remedie gebruikt.
Voorkomen en teelt van de coloquine
Een probleem van coloquine is de giftigheid van de plant. Het is dus niet geschikt om te eten of voor medicinale zelfbehandeling. Coloquine (Citrullus colocyndit) is een plant die afkomstig is uit de komkommerfamilie (Cucurbitaceae). De plant is ook bekend onder verschillende andere namen. Deze omvatten coloquente kalebas, duivelsappel, zuiveringspompoen, wilde kalebas, bittere kalebas of geitenpompoen. In vroegere tijden gebruikten artsen zoals Hippocrates van Kos (ca. 460-370 v.Chr.) En Paracelsus (1493-1541) de coloquine als medicinale plant tegen verschillende aandoeningen en ziekten. In moderne tijden wordt het nog steeds gebruikt in de volksgeneeskunde van Zuidwest-Azië en Noord-Afrika, evenals in homeopathie In Andalusië, Spanje, gebruiken boeren het ook als meststof. In 2012 noemde de vereniging NHV Theophrastus coloquine de medicinale plant van het jaar. Op deze manier wilde de vereniging, die dient om de natuurgeneeskunde te promoten, de in dit land vergeten plant weer bekender maken. Zo werd de Koloquinte al in de oudheid van de oude Grieken en Romeinen als Abführmittel gebruikt. Hiervoor holden ze een coloquine-appel uit, vulden deze met wijn en dronken deze nadat deze was opgewarmd. Maar de coloquine werd ook in de Oriënt als remedie gebruikt krampen en verlamming. De coloquine behoort tot de meerjarige komkommerachtigen. De kruidachtige plant is uitgerust met knollen en gedijt bij het klimmen of neerknielen. De groeihoogte is ongeveer 10 centimeter. De gesteelde bladeren van de plant kunnen zowel een lengte als een breedte bereiken van 3 tot 9 centimeter. De bloemen van de coloquine hebben meestal een gele kleur. De bloeiperiode valt tussen mei en september. De vrucht van de coloquine is een vlezige schaalbes die een gele, witte of groene kleur aanneemt. De vrucht is gemiddeld 25 tot 70 centimeter lang en 25 tot 80 centimeter breed. Slechts zelden bereikt het een lengte en breedte van 120 millimeter. De coloquine komt oorspronkelijk uit Zuidwest-Azië en Noord-Afrika. Bovendien groeit het ook in de subtropische en tropische streken van Zuid-Europa, Centraal-Afrika, India en Australië. De plant groeit voornamelijk in de laaglanden van rivieren, aan hun oevers of langs de randen van wegen. Coloquine kan tot 1200 meter boven zeeniveau gedijen. Het groeit zelfs in semi-woestijnen, steppen en wadi's.
Effect en toepassing
Zelfs in de moderne tijd wordt de coloquine gebruikt als medicinale plant in Afrika, India en in het Middellandse Zeegebied. Hiervoor wordt het gedroogde vruchtvlees van de plant aan patiënten toegediend. Het vruchtvlees heeft overeenkomsten met de bekende watermeloen, maar heeft een onaangename bitterheid smaak Een probleem van de coloquine is de giftigheid van de plant. Het is dus niet geschikt om te eten of voor medicinale zelfbehandeling. Giftig zijn de cucurbitacines, de bittere stoffen van de coloquine. Het hoogste gehalte aan cucurbitacines wordt aangetroffen in coloquines die in het zuiden van Marokko worden geteeld. Bij consumptie van de plant bestaat het risico op bloederigheid diarree en irritatie van de slijmvliezen in het maagdarmgebied. Zelfs delirium evenals instorting van de bloedsomloop behoren tot de mogelijkheden. Zwangere vrouwen worden zelfs bedreigd miskraam Andere denkbaar volksgezondheid risico's zijn onder meer zweren, urine blaas ontsteking, ontsteking van de buikvlies en nier bloeden. Dergelijke gevallen komen echter zeer zelden voor, omdat het vruchtvlees van de coloquine buitengewoon bitter smaakt. Om deze reden zien de meeste mensen automatisch af van het eten van deze plant. In principe wordt de coloquine echter als een zeer effectieve remedie beschouwd. Om een positief effect te bereiken, is een professioneel recept en de juiste dosering vereist. Het genezende effect wordt bereikt door de cucurbitacines, en het recht dosis is van cruciaal belang. Gedroogd en geschild fruit kan ook worden bewaard alcohol Ze mogen echter alleen in kleine doses worden ingenomen.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Tegenwoordig wordt coloquine nauwelijks als laxeermiddel of diureticum. De volksgeneeskunde schrijft er echter andere gunstige eigenschappen aan toe, dus het wordt als ontstekingsremmend, antiallergisch en lever beschermend. Het is ook effectief tegen worminfecties, huid uitslag en gal en lever aandoeningen. Andere toepassingen van coloquine zijn bronchitis, bronchiale astma, zweren, bloedarmoede, indigestie, constipatie en geelzucht (icterus). Zelfs tegen slangenbeten, reumatiek, waterzucht, blaas disfunctie en tumoren zou de plant nuttig zijn. Wetenschappelijk onderzoek naar de feitelijke medicinale werking van coloquine is echter nog niet afgerond. Een ander toepassingsgebied van coloquine is homeopathie Dit gebruikt het als een sterk verdunde remedie voor vrouwenaandoeningen. Zo stimuleert de kruidachtige plant een decongestief effect in de baarmoeder evenals in het bekken en de darmen. Bovendien wordt het gebruikt voor de behandeling van onaangename menstruatiepijn. Dit geldt vooral voor pijnen die optreden bij flitsen en snijwonden. Een andere mogelijke toepassing is het PCO-syndroom. In dit geval wordt coloquine samen met andere cyste-remedies gebruikt om de progressie van de ziekte tegen te gaan. Verder stimuleert de plant de functie van de eierstokken Het is niet aan te raden om in geval van coloquine in te nemen diarree Vrouwen moeten ook afzien van het gebruik van de remedie tijdens zwangerschap of borstvoeding. Er bestaat dus een risico dat de giftige stoffen aan de moeder worden overgedragen melk en dus voor het kind.
