De angst voor besloten of besloten ruimtes wordt in de volksmond claustrofobie of claustrofobie genoemd. Deze fobie mag echter niet worden verward agorafobie, dat is een angst voor specifieke plaatsen of ruimtes. Het is een angst die een groot aantal verschillende oorzaken kan hebben. De ernst van claustrofobische symptomen kan echter meestal worden verminderd door het juiste te nemen maatregelen.
Wat is claustrofobie?
Claustrofobie of claustrofobie is een zogenaamde specifieke fobie; dat wil zeggen, het is een angst die beperkt is tot bepaalde onderwerpen. Bij claustrofobie zijn deze onderwerpen bijvoorbeeld smalle of besloten ruimtes of plaatsen. Wanneer iemand met deze onderwerpen wordt geconfronteerd, reageert hij of zij meestal met een uitgesproken ongemak of de wens om uit de situatie te ontsnappen. Vaak verwijst claustrofobie naar overgeleverd en hulpeloos voelen. Geassocieerd met claustrofobie kunnen lichamelijke reacties zijn, zoals een toename van hart- snelheid, beven, zweten, verwijde pupillen of zwaar ademhaling Als claustrofobie erg ernstig is, kan confrontatie met beangstigende prikkels ook leiden aan zogenaamde stimulus-gebonden paniekaanvallen.
Oorzaken
Er zijn verschillende modellen in de psychologie en geneeskunde die de oorzaken van claustrofobie proberen te verklaren. Het is waarschijnlijk dat er in de meeste gevallen verschillende gecombineerde oorzaken zijn achter claustrofobie. Een mogelijke oorzakelijke factor ligt bijvoorbeeld in de negatieve ervaringen die een lijder in het verleden heeft gehad met opsluiting. Ook zeer levendig beschreven negatieve ervaringen van naasten kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van claustrofobie. Claustrofobie kan ook als het ware 'per ongeluk' ontstaan; dit gebeurt in de context van zogenaamde conditionering:
Er wordt een negatieve ervaring opgedaan terwijl iemand zich bijvoorbeeld in een besloten ruimte bevindt, en de ervaring wordt ten onrechte geassocieerd met de besloten ruimte. In de wetenschap wordt nog steeds gesproken over een erfelijke invloed. Het is dus waarschijnlijk dat de vatbaarheid voor het ontwikkelen van angsten, zoals claustrofobie, ook genetisch bepaald kan zijn.
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomen van claustrofobie variëren van persoon tot persoon. Hoe ernstig en bedreigend ze worden gevoeld, hangt af van de ernst van de voorwaarde Tot de meest voorkomende symptomen behoren hartkloppingen en hartkloppingen die gepaard kunnen gaan met kortademigheid. Patiënten klagen ook wel eens over een beklemd gevoel in de keel of borst, zwakke knieën en een wankele manier van lopen. Bovendien kunnen trillingen en inwendig schudden optreden, evenals overvloedig zweten en misselijkheid, die zich kan uitstrekken tot braken Soms gevoelloosheid, een ondefinieerbare tinteling in de ledematen of sterk duizeligheid optreden. Soms ervaren die droog mond, opvliegers or rillingen De angst kan veroorzaken pijn op de borstevenals hoge bloeddruk Snel, oppervlakkig ademhalingZelfs hyperventilatie, is ook mogelijk. In extreme gevallen kan dit leiden flauwvallen. Patiënten ervaren ook het gevoel gek te worden of gek te worden. Soms worden ze overvallen door een paniekaanval, denken ze dat ze stikken of op sterven liggen. Deze overweldigende angst kan toenemen tot het punt van doodsangst. Al deze symptomen kunnen al dan niet optreden. Na verloop van tijd ontwikkelen de meeste patiënten echter een enorme angst voor de specifieke situatie die deze symptomen veroorzaakte, dus proberen ze die plek in de toekomst te vermijden.
Type cursus
Een claustrofobie kan verschillende cursussen laten zien. Patiënten kunnen bijvoorbeeld situaties in hun dagelijks leven vermijden die claustrofobische angst veroorzaken. Ze komen dan zelden in aanraking met hun claustrofobie. In andere gevallen kan het regelmatig vermijden van angstwekkende situaties de claustrofobie echter versterken. Het is ook mogelijk dat verschillende situaties die claustrofobie veroorzaken voortdurend toenemen. Sinds verschillende therapie methoden hebben meestal een goede kans van slagen, een vroege start van de therapie kan helpen voorkomen dat de claustrofobie zich verspreidt.
Complicaties
De complicaties die het gevolg zijn van claustrofobie zijn meestal van sociale aard en hebben dus een negatieve invloed op de psyche van de getroffen persoon. Een uitgesproken of toenemende claustrofobie leiden tot een algemeen vermijdingsgedrag, dat ook werkelijk onschadelijke plaatsen omvat (supermarkten met gangpaden, alle kamers zonder ramen, een hoek in een restaurant, enz.). Als gevolg hiervan komt de getroffen persoon vroeg of laat in een sociaal isolement terecht omdat hij of zij niet langer kan deelnemen aan alledaagse activiteiten. Bovendien beperkt dit ook ernstig het hele dagelijkse leven van de persoon, wat kan worden gezien in een veranderd dieet, verlies van werk of verminderde lichaamsbeweging. Door de zelfbeperking en isolatie kunnen getroffen personen depressieve symptomen ontwikkelen, die elk tot verdere complicaties kunnen leiden. Een andere focus is op de stoffen die patiënten kunnen gebruiken om hun angst te verlichten. Deze omvatten bijvoorbeeld alcohol, andere legale bedwelmende middelen en ook illegaal drugs Degenen die getroffen zijn door claustrofobie kunnen afhankelijk worden van de stof in de mate dat ze hun angst ermee onderdrukken drugs Dit houdt niet alleen in volksgezondheid problemen, maar ook - afhankelijk van de stof - grote financiële en sociale verliezen. Soms gaat dit ook gepaard met juridische problemen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Claustrofobie (claustrofobie) is een voorwaarde dat komt in verschillende vormen. Bovendien is het zelfs voor de getroffen persoon niet gemakkelijk te herkennen, omdat vaak symptomen uit het fysieke gebied zoals hartkloppingen of duizeligheid staan op de voorgrond en verhullen het feit dat het eigenlijk een angststoornis Bij vermoeden van claustrofobie is de huisarts het eerste aanspreekpunt vanwege de vergelijkbare symptomen van angststoornis en hart- en vaatziekten. Hij is in veel gevallen in staat claustrofobie op te sporen of een andere aandoening te diagnosticeren. In ernstige gevallen kan hij de patiënt doorverwijzen naar een psycholoog of psychotherapeut. Voor de therapie Bij claustrofobie is de medewerking van de patiënt essentieel, aangezien hij de angstaanjagende situaties moet opzoeken om vast te stellen dat ze onschadelijk zijn en niet in verband worden gebracht met enig gevaar. In milde gevallen kan dit door de patiënt zelf worden gedaan. Als de angst echter te groot is geworden, is professionele ondersteuning nodig bij de confrontatie therapie Naar een dokter of psycholoog gaan is dan belangrijk voor de getroffen persoon. Als een angststoornis dat is overwonnen flakkert weer op, een bezoek aan de dokter is ook aan te raden. Angststoornissen kan gemakkelijk chronisch worden, zodat vroege herkenning en behandeling van de vicieuze cirkel van angst en het vermijden van angstopwekkende situaties met succes in een vroeg stadium kunnen worden voorkomen.
Behandeling en therapie
Afhankelijk van het niveau van lijden dat een lijder ervaart door zijn claustrofobie, kunnen ze hun claustrofobie willen bestrijden. Hiertoe zijn er verschillende behandelingsopties beschikbaar: Behandelingsopties voor claustrofobie omvatten bijvoorbeeld verschillende vormen van psychotherapie Onder andere de zogenaamde gedragstherapie heeft bewezen succesvol te zijn. De inhoud van gedragstherapie kan bijvoorbeeld zijn om met een patiënt te werken aan innerlijke overtuigingen en zo een gedrag te ontwikkelen dat niet langer wordt bepaald door claustrofobie in geschikte situaties. Op deze manier kan een gedragstherapeut in verschillende sessies met zijn patiënt de vraag stellen hoe realistisch de angsten die gepaard gaan met claustrofobie werkelijk zijn. Tegelijkertijd één doelpunt van gedragstherapie kan zijn om positieve ervaringen op te doen: de patiënt dient dus specifiek situaties bij de therapeut op te zoeken waarin claustrofobie voorkomt en niet te vluchten; dit is de enige manier om vast te stellen dat gevreesde gevolgen (zoals verstikking) niet optreden. Andere vormen van psychotherapie omvatten praten therapie of analytische therapie. Afhankelijk van de ernst van claustrofobie, kan het ook zinvol zijn om te combineren psychotherapie met medicamenteuze behandeling om claustrofobie te verlichten. Dit maakt het gemakkelijker voor de patiënt om de gevreesde situaties niet te vermijden.
het voorkomen
Om ernstige claustrofobie te voorkomen, kan het nuttig zijn om al de zwakkere eigen angsten over dit onderwerp aan te pakken. Het kan ook helpen om overeenkomstige situaties niet te vermijden, zodat claustrofobie niet toeneemt. maatregelen kan ze vaak tegengaan.
Nazorg
Claustrofobie heeft na therapie consequente nazorg nodig om te voorkomen dat ongezonde gedrags- en denkpatronen weer oplaaien. Actieve medewerking van de patiënt is hierbij erg belangrijk. Dus zelfs na voltooiing van de therapie, moeten plaatsen die bezet waren met angst of ongemak keer op keer worden bezocht. De patiënt moet herhaaldelijk ervaren dat het op plaatsen met veel mensen onschadelijk is en niet met enige bedreiging gepaard gaat. Zelfhulpgroepen zijn hierbij vaak een waardevolle ondersteuning, omdat gesprekken met betrokkenen de uitwisseling van ervaringen mogelijk maken en vaak waardevolle tips kunnen bieden. Patiënten met behandelde claustrofobie staan vaak onder een onaangename basisspanning, zelfs nadat de behandeling is afgerond, waartegen goede nazorg een hele bundel van efficiënte maatregelen aanbieden. Het vermogen om weer op het eigen lichaam te vertrouwen kan met gedoseerd worden verbeterd uithoudingsvermogen opleiding. De patiënt kan ook het nodige bereiken ontspanning Met yoga, waar hij leert aandacht te schenken aan zijn lichaam en het zijne ademhaling. Ontspanning en meditatie maken ook deel uit van de yoga sessie, die kan zorgen voor holistische rust voor lichaam, geest en ziel. Verdere mogelijkheden voor ontspanning worden aangeboden door methoden zoals progressieve spierontspanning volgens Jacbosen of autogene training Ontspannende baden in de avond kunnen ook erg nuttig zijn.
Hier is wat u zelf kunt doen
Claustrofobie kan een grote invloed hebben op het dagelijks leven. Patiënten vermijden in de regel angstwekkende situaties, maar dit versterkt de claustrofobie alleen maar op de lange termijn en vermindert de kwaliteit van leven. Om claustrofobie te overwinnen, moet de patiënt zijn of haar angsten onder ogen zien: als bijvoorbeeld het rijden in een lift als eng wordt ervaren, moet hij dit in kleine stapjes oefenen totdat de angst aanzienlijk afneemt. Een begeleider zorgt voor de nodige geruststelling voordat de beangstigende situatie alleen kan worden overwonnen. Om een zeer uitgesproken of langdurige claustrofobie te overwinnen, gedragstherapie met een ervaren psychotherapeut is in veel gevallen noodzakelijk. Naast het confronteren van angstaanjagende situaties, ligt de focus op het identificeren en veranderen van bepaalde denkpatronen die gevoelens van angst en vervolgens lichamelijke symptomen oproepen. De getroffen persoon moet deze bewuste gedachtenbeheersing ook consequent in het dagelijks leven uitoefenen, zodat het gewenste succes op de lange termijn wordt bereikt. Learning een ontspanningstechniek is nuttig bij het verlagen van het algemeen spanning niveau en opkomende angst rustiger tegengaan; in acute stresssituaties kan bewust diep in- en uitademen verlichting brengen. Veel mensen kunnen beter omgaan met hun claustrofobie als ze kunnen praten aan andere patiënten: ze kunnen advies en ondersteuning vinden in een zelfhulpgroep.
