Classificatie van de hydrocephalus bij baby's volgens lokalisatie
Verder is er een classificatie van het klinische beeld "hydrocephalus" volgens lokalisatie. Men onderscheidt hier drie vormen:
- Hydrocepahlus internus = dilatatie van de ventrikels of interne cerebrospinale vloeistof
- Hydrocepahlus externus = expansie van de externe cerebrospinale vloeistofruimtes
- Hydrocephalus communicans = uitbreiding van de binnenste en buitenste CSF-ruimtes, bestaande verbinding van beide ruimtes
Verworven of aangeboren hydrocephalus?
Bovendien kan de hydrocephalus worden geclassificeerd op basis van het tijdstip van herkomst, omdat een hydrocephalus bij baby's zowel aangeboren als verworven kan zijn. Het aangeboren, vroeg jeugd vormen worden veroorzaakt door vernauwing of belemmering van de natuurlijke verbinding of afvoerkanalen, door ruimtevereisten in de hersenen, door misvormingen in het gebied van de wervelkolom, spinal cord of hersenen, of door prenatale infecties met bijvoorbeeld toxoplasma (toxoplasmose) Of cytomegalovirus (CMV). Een voorbeeld van een dergelijke vernauwing is aquaductale stenose, waarbij de verbindingsweg tussen III.
en IV. ventrikel, het aquaduct (aqueductus cerebri), is niet volledig continu, zodat de cerebrospinale vloeistof niet vrij kan circuleren. Atresia van de ventriculaire uitstroompaden bestaat met betrekking tot de routing van verbindingen van de binnenste cerebrospinale vloeistofruimtes.
Hiermee wordt bedoeld het ontbreken van het openen van deze paden, waarbij bij voorkeur de IV. ventrikel is aangetast. Als gevolg hiervan treedt ook een stoornis in de uitstroom van cerebrospinale vloeistof op.
Misvormingen die hydrocephalus bij baby's veroorzaken, zijn de Arnold Chiari-misvorming, de Dandy Walker-misvorming of de Cranium bifidum. In tegenstelling tot de hydrocephalus bij baby's, kan verworven hydrocephalus optreden als gevolg van ventriculaire bloeding en ontsteking of verklevingen van de hersenen en hersenvliezen. Voorts kanker kan hydrocephalus veroorzaken, zoals plexus papilloma, wat een goedaardige nieuwe formatie is van de liquor-producerende plexus choroideus. Als gevolg van dit papilloma neemt de hoeveelheid geproduceerde cerebrospinale vloeistof toe.
Diagnose van hydrocephalus bij de baby
Om een hydrocephalus bij een baby als zodanig te diagnosticeren, zijn beeldvormende technieken het meest geschikt om de hersenen en zijn omgeving. Vaak een ultrageluid wordt uitgevoerd, omdat dit het minst stressvol is voor de baby. Als alternatief kan een computertomografie of een nucleaire spin worden geregeld.
Het risico van blootstelling aan straling voor de baby moet echter worden afgewogen. CT en MRI worden gebruikt als diagnostische instrumenten, vooral bij wat oudere kinderen. Een ultrageluid scan kan eenvoudig worden uitgevoerd via de fontanel op de baby hoofd.
Dit is een site waar de botten van de schedel groeien pas enkele maanden later volledig samen. De dokter krijgt een goed zicht op de hersenen en de holtes gevuld met neurale vloeistof. Hier is een vergroting van deze holtes waar te nemen in een hydrocephalus.
Afhankelijk van de oorsprong kan ook de oorzaak van de overmatige ophoping van hersenvocht worden vastgesteld. Een hydrocephalus bij baby's kan meestal vroeg worden vastgesteld. Tegenwoordig is een ultrageluid scan wordt al uitgevoerd tijdens zwangerschap als onderdeel van een preventief onderzoek, waarbij onder meer hydrocephalus wordt uitgesloten.
Als de hydrocephalus al is gedetecteerd, kan deze snel worden behandeld. Het kan echter ook gebeuren dat de hydrocephalus pas na de geboorte zichtbaar wordt bij de baby. Als er een vermoeden bestaat, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd.
