Diagnostiek
De belangrijkste stap in de diagnose van a stuitbeen fistel is een gedetailleerd arts-patiënt consult (anamnese). Op basis van de gedetailleerde beschrijving van de symptomen, een vermoedelijke diagnose van stuitbeen fistel kan gemaakt worden. Bovendien een fysiek onderzoek van de getroffen patiënt is verplicht.
Tijdens de inspectie (observatie) van het anale gebied kunnen lokale roodheid en zwelling worden opgemerkt. Bovendien zijn in veel gevallen kleine openingen van de fistel kanalen zijn te vinden in het gebied van de gluteale plooi. Als u iets opmerkt dat afwijkt van de normale toestand, of het nu gaat om een eenvoudig symptoom zoals hoofdpijn of een fysieke verandering zoals een merkbaar puistje of "bult", is het nooit verkeerd om uw huisarts te raadplegen.
De huisarts is verantwoordelijk voor het indelen in wiens verantwoordelijkheidsgebied een ziekte valt en het doorverwijzen van de patiënt naar een specialist die kan helpen als het probleem specifieker is. Dus als u niet zeker weet welke specialist verantwoordelijk is, kunt u het beste eerst de huisarts raadplegen. Stuitbeen fistels zijn een dermatologisch probleem omdat het veranderingen zijn die de huid en omliggende weefsels aantasten.
Als er een vermoeden bestaat, kunt u natuurlijk ook onmiddellijk een dermatoloog raadplegen, die deze diagnose onmiddellijk zal stellen. Omdat stuitbeenfistels sowieso geopereerd moeten worden, is de volgende stap de verwijzing naar een chirurg. De operatie kan poliklinisch of in het ziekenhuis worden uitgevoerd.
Dit verschilt ook van geval tot geval. In elk geval zullen specialisten in de chirurgie natuurlijk optreden. Vaak hebben dermatologen deze aanvullende specialistische opleiding ook.
Therapie
In tegenstelling tot veel andere ziekten is er geen veelbelovende conservatieve behandeling voor stuitbeen fistel. De enige mogelijkheid om een pilonidale sinus te controleren is chirurgische opening (excisie). Zonder operatie kunnen coccyx-fistels niet adequaat of helemaal niet worden behandeld.
Chirurgische verwijdering van de cyste kan op verschillende manieren worden uitgevoerd die in de dagelijkse klinische praktijk zijn ingeburgerd. In de loop van klassieke chirurgie, de stuitbeen fistel wordt eerst gekleurd met een kleurstof (methyleenblauw). Door de kleuring kan al het aangetaste weefsel volledig en uitgebreid worden verwijderd.
Om herhaling van een stuitbeen fistel op dezelfde locatie (zogenaamd recidief), snijdt de chirurg af naar het periosteum van het stuitbeen tijdens de operatie. Na een succesvolle verwijdering van de fistel, moet het oppervlak van het benige stuitbeen extra worden geschraapt. De behandeling van de fistel door middel van een operatie wordt meestal uitgevoerd onder narcose.
In milde gevallen waarbij er een klein fistelsysteem is dat nog niet is aangetast door ontstekingsprocessen, kan de chirurgische ingreep worden uitgevoerd plaatselijke verdoving indien nodig. Hoewel de behandeling van stuitbeenfistels nu steeds vaker poliklinisch wordt uitgevoerd, moet vanwege de mogelijke postoperatieve complicaties een ziekenhuisopname van ongeveer drie tot vier dagen worden overwogen. Na de behandeling kan de operatielocatie in sommige gevallen direct worden gesloten.
Bij sommige patiënten is het echter noodzakelijk om een zogenaamde secundaire te kiezen wond genezen. Dit betekent dat de incisies niet worden gehecht maar open gelaten. De keuze voor secundair wond genezen resulteert in een lange ziekteperiode voor de patiënt.
Afhankelijk van de grootte en omvang van de stuitbeenfistel kan genezing enkele maanden duren. Versnellen wond genezen na stuitbeenfisteloperatie met open wondbehandeling kan een vacuümpomp worden gebruikt. Tijdens de genezingsfase bij secundaire wondgenezing moet er echter voor worden gezorgd dat de operatielocatie vochtig wordt gehouden en dat de wondranden niet uitdrogen. Pit picking voor de chirurgische behandeling van een stuitbeenfistel werd voor het eerst beschreven in de jaren tachtig van de Amerikaan James Bascom (synoniem: Pit Picking Operation volgens Bascom).
Deze methode vertegenwoordigt de kleinste chirurgische ingreep voor de behandeling van een stuitbeenfistel en vermindert zo de wondgenezingstijd enorm. In tegenstelling tot klassieke chirurgie wordt een stuitbeenfisteloperatie met pit picking altijd poliklinisch uitgevoerd zonder een groot ziekenhuisverblijf. Bovendien hoeft deze procedure niet onder te worden uitgevoerd narcose.
Een eenvoudig en laag risico plaatselijke verdoving van de bilregio is volledig voldoende. Bovendien kan de chirurgische procedure worden benaderd met pit picking onmiddellijk nadat de diagnose is gesteld en een gedetailleerd verklarend gesprek. De eigenlijke operatie duurt meestal maar een paar minuten en de behandelde patiënten kunnen na een korte herstelperiode naar huis worden ontslagen.
Vóór de eigenlijke operatie van de stuitbeenfistel met pit picking, a plaatselijke verdoving wordt toegepast in het bilgebied. Om de volledige effectiviteit van de verdoving te garanderen, moet er een pauze van ongeveer tien minuten zijn tussen de anesthesie en het begin van de procedure. De operatie met pit picking wordt uitgevoerd in buikligging.
Op deze manier krijgt de chirurg een goed overzicht van het operatiegebied en kan hij zo voorzichtig mogelijk te werk gaan. In de volgende stap krijgt de chirurg een overzicht van de omvang van de coccyx-fistel. Elke zichtbare fisteldoorgang (zogenaamde pit) in de gluteale plooi wordt dan zo dicht mogelijk uitgesneden.
Het verlies van weefsel bij chirurgie van de stuitbeenfistel met pit picking is vele malen minder dan bij klassieke chirurgie. Toch is zelfs met dit principe geen behandeling mogelijk zonder operatie. Bij pit picking ontstaan meestal incisies van slechts enkele millimeters groot, die snel en gemakkelijk kunnen genezen.
Daarnaast wordt aan de zijkant van de bilplooi een zogenaamde reliëfincisie gemaakt. Deze beslaat meestal een lengte van ongeveer 2 cm en dient om ontstekingsstoffen uit het oorspronkelijke fistelkanaal af te voeren. Op deze manier kunnen de fistelkanalen veel beter genezen.
Om secundaire bloeding te voorkomen, wordt na de operatie van de stuitbeenfistel met pit picking een eenvoudig wondverband aangebracht. Bovendien worden de kleine wondjes behandeld met tamponades. Patiënten wordt geadviseerd na het verlaten van de kliniek te letten op hevige bloedingen en indien nodig een arts te raadplegen.
Het succes van stuitbeenfisteloperaties met pit picking kan ongeveer vier weken na de chirurgische ingreep worden beoordeeld. Binnen deze periode moet de wond volledig droog zijn. Vochtige of zelfs huilende wonden geven aan dat pit picking niet het gewenste succes heeft opgeleverd.
Het slagingspercentage van pit-picking is relatief hoog, maar in sommige gevallen kan zich maanden na de operatie een nieuwe stuitbeenfistel ontwikkelen. In dit geval kan de operatie worden herhaald met pit picking of kan de klassieke procedure worden overwogen.
- Procedure:
- Evaluatie van het succes van de behandeling:
Laserfistel-lobliteratie is een gemodificeerde vorm van pit picking.
Bij deze procedure wordt de operatie van de stuitbeenfistel uitgevoerd met pit picking met behulp van een laser. Met behulp van een dunne glasvezelsonde wordt de energie geproduceerd door de laser gebruikt om het inflammatoire gemodificeerde fistelweefsel te sclerotiseren. Laserfistel-lobliteratie is een uiterst zachte en nauwkeurige procedure, die niet alleen het fistelweefsel sclerotiseert, maar ook de verwijdering van Ingegroeide haar.
Oorspronkelijk werd laserfistelvernietiging voor het eerst gebruikt voor de behandeling van anale fistels, maar dit principe is nu ook goed ingeburgerd bij de behandeling van stuitbeenfistels. Het grote voordeel van een laserbehandeling is dat het zacht is voor het weefsel en de relatief snelle wondgenezing. Desalniettemin kan zelfs met deze methode de stuitbeenfistel niet volledig worden verwijderd zonder een operatie.
Ook na de operatie kan de patiënt zelf een grote bijdrage leveren aan een succesvolle wondgenezing. Over het algemeen moet dit echter altijd met de arts worden besproken en aan de wond worden aangepast. In de eerste plaats is een nauwgezette hygiëne van het geopereerde gebied echter erg belangrijk.
Daarnaast is het vermijden van tabak, alcohol en andere stimulerende middelen essentieel voor een goede wondgenezing. Een gezond dieet kan ook helpen. Verder is regelmatig spoelen van de wond erg belangrijk.
Irrigatie wordt meerdere keren per dag gedaan, vooral na stoelgang. De behandelende arts zal u precies uitleggen waar u op moet letten. In het algemeen moet bij open wondgenezing de wond na het spoelen enkele minuten drogen voordat deze weer met de tamponade wordt gesloten. Over het algemeen zijn vloeistoffen die steriel, hypoallergeen, verwarmbaar, niet-absorbeerbaar, reukloos en atraumatisch zijn, geschikt voor irrigatie.
Deze omvatten zoutoplossing, Ringer-oplossing (zoutoplossing met extra elektrolyten zoals kalium en calcium) en oplossingen voor wondirrigatie die polyhexanide bevatten. Door hun antibacteriële werking is deze laatste bijzonder geschikt voor het spoelen van chronische en etterende wonden. Naast het spoelen van de wond, kunnen zitbaden ook erg nuttig zijn.
Zitbaden kunnen door de arts worden voorgeschreven, zoals kalium permanganaatbaden. Het kunnen ook eenvoudige zeezoutbaden zijn. Ze dienen om de wond antibacterieel te reinigen.
Over het algemeen moeten dergelijke maatregelen echter met de arts worden besproken. Het is beter om geen wondgenezende zalven te gebruiken, tenzij een arts dit expliciet voorschrijft. Dit is waar de meningen verschillen over de vraag of dergelijke zalven goed zijn voor wondgenezing in het geval van stuitbeenfistel.
Men moet ook heel voorzichtig zijn met homeopathische middelen en huismiddeltjes. Vooral in het geval van een open wond kan een verkeerde behandeling van de wond de genezing enorm vertragen. Daarom: raadpleeg uw arts voordat u maatregelen neemt!
Het verwisselen van verband kan met behulp van een zitbad draaglijker worden gemaakt. Dit verzacht de tamponage en voorkomt dat deze aan de wond blijft plakken. Lauw water is voldoende om de wond te bevochtigen.
Kamille-extract in het water kan echter voor extra verlichting zorgen door de ontstekingsremmende werking van kamille. Stuitbeenfistels zijn altijd een geval voor de chirurg. Als een onbehandelde stuitbeenfistel onbehandeld blijft, is er een groot risico op sepsis als etterende afscheidingen in de bloedbaan terechtkomen.
Een puur conservatieve behandeling is niet mogelijk, laat staan een homeopathische. Aangezien dit een ziekte is die tot grote complicaties kan leiden als deze niet wordt behandeld, is het beter om af te zien van homeopathische zelfmedicatie. Dit brengt de uwe in gevaar volksgezondheid en het therapeutische succes van conventionele geneeskunde.
Als u uw symptomen echter een beetje wilt verlichten met kalmerende homeopathische middelen, kunt u dat met een gerust geweten doen. Om te verlichten pijn en irritatie, moet men een homeopaat of arts vragen welke remedies het meest geschikt zijn voor het individu. Het gebruik van zalven voor stuitbeenfistels kan geen genezing bewerkstelligen, ze kunnen alleen dienen om het huidige leed enigszins te verlichten, bijvoorbeeld door een desinfecterende werking te hebben.
