Om hun functie in het lichaam te kunnen uitoefenen, moeten sommige cellen van de ene plaats naar de andere gaan. Tijdens deze celmigratie maken ze gebruik van cellulaire structuren terwijl ze worden aangetrokken door vreemde stoffen. Verkeerd gerichte cellen dragen bij aan de ontwikkeling en verergering van ziekten zoals kanker, multiple scleroseen atherosclerose.
Wat is celmigratie?
De term "celmigratie" verwijst naar de beweging van een cel binnen het organisme. De meeste cellen zijn constant in beweging. Bij celmigratie zijn er ongerichte en doelgerichte bewegingen, afhankelijk van het type cel dat erbij betrokken is en de taak die het moet uitvoeren (nieuw weefsel opbouwen, zich verdedigen tegen pathogenen, enz.). Gerichte bewegingen vinden meestal plaats als gevolg van triggers zoals bepaalde lokstoffen. Veel celmigraties zijn nuttig voor het organisme. Anderen veroorzaken echter de ontwikkeling van ziekten of verergeren bestaande ziekten. Soms wordt zelfs hetzelfde molecuul gebruikt om celmigraties te ondersteunen en te beschadigen. Bij celmigratie bewegen cellen op verschillende manieren. Bijvoorbeeld, in fase 1 van beweging, strekt de cel zijn uitsteeksels uit en haakt enkele ervan in het substraat. Op deze manier bepaalt het de richting van zijn beweging. In fase 2 trekken de verankerde uitsteeksels de cel in de aangegeven richting en laten ze vervolgens los. De richting van celmigratie wordt bepaald door het Golgi-apparaat dat in elke cel aanwezig is. Dankzij moderne lasermicroscopie en innovatieve eiwitlabelingstechnieken kan celmigratie nu in detail worden bestudeerd.
Functie en taak
Celmigratie heeft verschillende doelen. De kiemlijncellen die aanwezig zijn in de embryo- migreren naar waar het respectieve geslachtsorgaan zich later zal vormen. In de kiembaancellen van de zebravis embryo-bijvoorbeeld (waarbij celmigratie, die nog vrij onbekend is, al uitgebreider is bestudeerd), vindt celmigratie plaats met behulp van de eiwitten die oorspronkelijk de blastomeren bij elkaar hield (E-cadherines), de transcriptiefactor Oct4 en de epidermale groeifactor EGF. De voormalige blastomeren hechten zich met de kleverige E-cadherines aan naburige cellen en trekken zich daar langs. Andere cellen migreren naar hun doelwitplaats en komen daar samen met andere celtypen om een celassociatie (orgaan) te vormen. Immuuncellen drijven eerst doelloos in de bloedbaan en springen dan verder pathogenen om ze te elimineren: leukocyten gebruik chemokinereceptoren zoals Cxcr4b om gevaarlijke ziekteverwekkers op te sporen. Chemokines zijn moleculen die als wegwijzers fungeren tijdens celmigratie. Andere leukocyten repareer de binnenwand van bloed schepen beschadigd door atherosclerose. Ze bewegen mee met de bloedbaan en hechten zich vast aan de cellen van de vaatwand. Ze scannen vervolgens het muuroppervlak met hun projecties. Als ze het chemische signaal van een ontstoken cel waarnemen, worden ze vlakker en proberen ze de grens tussen de vaatwandcellen te passeren. Daarbij wordt gedacht dat ze het chemische signaal van de ontstoken cel nabootsen, dat als sleutel voor hen dient.
Symptomen, klachten en tekenen
Celmigratie in het organisme is een normaal proces dat meestal onopgemerkt blijft. Integendeel, de afwezigheid van celmigratie van bepaalde cellen zou de levensvatbaarheid van het organisme in twijfel trekken. Immuuncellen moeten bijvoorbeeld constant door het organisme migreren om het te beschermen pathogenen Tijdens het bestrijden van infecties genereren ze echter ontsteking op de plaats van infectie. Het weefsel warmt daar op. Als de ziekteverwekkers zich al in het lichaam hebben verspreid, stijgt de lichaamstemperatuur. Hier is celmigratie van immuuncellen een normaal gevolg van een infectie, die dan de typische ziekteverschijnselen veroorzaakt door de strijd van de uitstromende immuuncellen met de ziekteverwekkers. Immuuncellen kunnen echter ook op een verkeerde manier worden gericht en het eigen weefsel van het lichaam aanvallen, wat een breed scala aan symptomen kan veroorzaken. Deze zijn dan autoimmuunziekten. Multiple scleroseis bijvoorbeeld een auto-immuunziekte. Hier wordt de isolatielaag van zenuwcellen vernietigd. De patiënt lijdt aan verlamming, visuele stoornissen en sensorische stoornissen van de huid Bovendien is er voortijdige uitputting, concentratie stoornissen, verminderde geheugen, Depressie en nog veel meer. Arteriosclerose wordt ook veroorzaakt door een verkeerde celmigratie, waardoor de immuuncellen naar de vastzittende cellen migreren cholesterol op de vaatwanden en probeer het af te breken. Bij deze poging veranderen ze in zogenaamde schuimcellen, die de kunnen verstoppen bloed schepen als plaques. Ten slotte is een van de negatieve aspecten van celmigratie de verspreiding van kanker cellen in het organisme. Dit resulteert in metastasen in andere organen, die genezend werken kanker behandeling moeilijk of zelfs onmogelijk.
Ziekten en kwalen
Als cellen in het lichaam niet migreren zoals ze zouden moeten, ontstaan er ziekten. Enzymen zoals matrix metalloproteasen (MMP's) maken vaatwanden en weefsels zo vol met gaten dat dwalende cellen er doorheen kunnen. SDF-1, de factor die verantwoordelijk is voor de migratie van kiembaancellen van de zebravis, wordt ook gebruikt voor het beschadigen van "werk" in het lichaam: het is ook betrokken bij de vorming van kanker metastasen, de ontwikkeling van artritis, en de verspreiding van HIV-infectie in het lichaam. In de uitgezaaide cellen van sommige kankers bevinden zich MAPK's, eiwitten die celmigratie veroorzaken, celdeling initiëren en zelfs verantwoordelijk zijn voor celdegeneratie. MAP-kinasen worden in de kern vastgehouden door een eiwit genaamd STYX (pseudofosfatase). Als het enzym wordt vernietigd, deelt het Golgi-apparaat van de cel zich ook, zodat de cel niet langer in staat is tot doelbewuste migratie. Sinds borstkanker Patiënten blijken bijvoorbeeld sterk verhoogde niveaus van het STYX-eiwit te hebben, wetenschappers zijn van mening dat er een effectief antikankermedicijn moet worden ontworpen om STYX uit te schakelen om te voorkomen dat de kanker uitzaait. De epidermale groeifactor EGF lijkt ook een cruciale rol te spelen bij de migratie van kankercellen. Als zijn receptor wordt vernietigd door een mutatie, is EGF permanent actief: het stimuleert kankercellen permanent om te migreren. Huid kankercellen hebben een speciale manier ontwikkeld om celmigratie uit te voeren. Ze keren de blaasjes eenvoudig binnenstebuiten en herstructureren daarbij hun flexibele celskelet. In multiple scleroseworden immuuncellen opnieuw geprogrammeerd om niet alleen schadelijke pathogenen aan te vallen, maar ook gezonde cellen. De ziekteverwekkers vormen op hun celoppervlak structuren die lijken op die van de lichaamseigen cellen en trekken zo de immuuncellen aan. De immuuncellen eten ze vervolgens op, drukken de moleculaire structuur op zichzelf af en vallen vervolgens ook gezonde endogene cellen aan. De getransformeerde immuuncellen bewegen zich nog agressiever door het lichaam omdat ze nu nog meer hebben moleculen waarmee je door weefsel kunt bewegen. Ze kunnen zelfs de bloed-hersenen barrière, die voor de meeste stoffen onoverkomelijk is. In de hersenen, vallen ze gezond weefsel aan, wat de terugval veroorzaakt waar MS-patiënten zo bang voor zijn: ze deactiveren de cellen die de beschermende myeline-laag rond de zenuwcellen opbouwen. Dit verzwakt permanent de zenuwcellen en verstoort de overdracht van informatie.
Complicaties
Celmigratie is een natuurlijk proces in het lichaam dat normaal gesproken geen complicaties veroorzaakt. Wanneer cellen in het lichaam echter niet migreren zoals bedoeld, kan ziekte optreden. Afhankelijk van de locatie in het lichaam waar celmisleiding optreedt, kan dit leiden voor onschadelijke tijdelijke symptomen, maar ook voor ernstige ziekten zoals kanker of multiple sclerose. Verkeerd gerichte cellen hebben de voorkeur van enzymen zoals matrixmetalloproteasen. Deze beschadigen vaatwanden en weefsels, waardoor cellen verkeerd naar andere delen van het lichaam kunnen worden geleid. Andere enzymen en stoffen kunnen ook celmigratie veroorzaken en zo ziekten bevorderen zoals artritis en kanker. Verkeerd gerichte cellen bevorderen ook de verspreiding van hiv in het lichaam. Er is ook een verhoogd risico op multiple sclerose, zenuwschade en talloze andere ziekten en symptomen, die elk verband houden met ernstige complicaties. Celmigratie op zich is niet problematisch, maar de processen die erdoor in gang worden gezet hebben ernstige gevolgen voor volksgezondheid Het is niet mogelijk om celmigratie te behandelen omdat het binnen de kleinste plaatsvindt moleculen en de verkeerde richting is willekeurig.
Wanneer moet je naar een dokter?
In veel gevallen wordt celmigratie pas opgemerkt door de getroffen persoon als het te laat is. Vaak zijn er diffuus volksgezondheid onregelmatigheden die in eerste instantie niet verklaard kunnen worden. Daarom moet er altijd met regelmatige tussenpozen een controlebezoek aan een arts plaatsvinden. De algemene toestand van volksgezondheid wordt vastgelegd en vergeleken met de standaardwaarden. Bij afwijkingen is het mogelijk om direct te reageren. Daarnaast is een bezoek aan de huisarts noodzakelijk als er storingen zijn in concentratie of aandacht, gedragsafwijkingen of een algemeen gevoel van onwel zijn. Als de getroffen persoon lijdt aan een depressieve stemming en de dagelijkse verplichtingen niet meer zoals gewoonlijk kunnen worden vervuld, is er behoefte aan actie. Als er stoornissen in het gezichtsvermogen of de mobiliteit zijn, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd. De behoefte aan medische zorg wordt ook gegeven in geval van verlamming en gevoeligheidsstoornissen. Als zwelling op het lichaam wordt opgemerkt, als er veranderingen zijn in het uiterlijk van de huid of als de deelname aan het sociale leven afneemt, dienen deze klachten met een arts te worden besproken. Als onregelmatigheden zoals hoofdpijn or koorts verschijnen, heeft de getroffen persoon medische behandeling nodig. Indien voortijdige uitputting in de loop van de dag herhaaldelijk optreedt ondanks een goede nachtrust, is dit te beschouwen als een indicatie van een gezondheidsstoornis. Onderzoek is nodig om een diagnose te kunnen stellen.
Follow-up
De nazorg van een verkeerd gerichte celmigratie is afhankelijk van de oorzaak. Bij kanker of multiple sclerose vindt de follow-up plaats zodra de voorwaarde is genezen. Het kan gaan om medische vervolgonderzoeken, besprekingen met therapeuten of uitgebreidere bezoeken aan specialisten. Tijdens de nazorg wordt, voor zover mogelijk, de trigger voor de verkeerd gerichte cellen verholpen. Bij kanker is bijvoorbeeld een verandering in leefgewoonten nodig. Dit kan voorkomen dat de cellen opnieuw verkeerd worden gericht. Nazorg wordt verleend door de verantwoordelijke medisch specialist. Welke medisch specialist verantwoordelijk is, hangt ook af van de onderliggende ziekte. Indien nodig zijn meerdere artsen betrokken, bijvoorbeeld om een finale te instrueren fysiotherapie of om de medicamenteuze behandeling te beheersen. Afhankelijk van de oorzaak kunnen ook voedingsdeskundigen of sportgeneeskundigen deel uitmaken van de follow-up. Patiënten moeten na de behandeling regelmatig medisch worden gecontroleerd. Na een bepaalde leeftijd worden routinematige kankerscreeningsexamens gedekt door de ziektekostenverzekering. Het is belangrijk om met de huisarts de mogelijkheden voor nazorg te bespreken en samen met een specialist de nodige maatregelen te nemen. Afhankelijk van de ziekte kan het opvolgen van verkeerd gerichte celmigratie een langdurig proces zijn dat steeds weer moet worden bijgesteld.
Hier is wat u zelf kunt doen
Het proces van celmigratie is een natuurlijk proces dat niet bewust kan worden waargenomen of gecontroleerd. Om deze reden zijn de mogelijkheden tot zelfhulp beperkt in geval van storingen en onregelmatigheden van welke aard dan ook. Over het algemeen kan de getroffen persoon aandacht besteden aan het naleven van een gezonde levensstijl en moet hij onmiddellijk de hulp van een arts zoeken in geval van bestaande gezondheidsproblemen of beperkingen van functionele vaardigheden. Als er zwelling of andere afwijkingen optreden, zijn controles noodzakelijk. Voor preventie, preventieve gezondheid maatregelen kan met regelmatige tussenpozen worden gestart. In elke leeftijdsgroep is er de mogelijkheid om de algemene gezondheidstoestand te laten controleren door de huisarts. Deze aanbieding moet gedurende de hele levensduur worden gebruikt. Als de algemene vatbaarheid voor infectie toeneemt, is meer aandacht vereist. Met een gezonde levensstijl, een evenwichtige dieet, voldoende lichaamsbeweging en een eigen gewicht binnen het normale bereik van de BMI, wordt het als een reden tot bezorgdheid beschouwd als ontstekingen of infecties toenemen. Een aanhoudend licht verhoogde lichaamstemperatuur moet ook worden geïnterpreteerd als een waarschuwingssignaal van het organisme. Om te voorkomen functionele stoornissen werk moet bijvoorbeeld worden uitgevoerd onder optimale lichtomstandigheden en het organisme moet worden beschermd tegen algemene toestanden van spanning Evenwichtige slaap voorkomt verstoringen in concentratie or geheugen Emotionele en fysieke stressfactoren moeten ook tot een minimum worden beperkt.
