Buitenbaarmoederlijk zwangerschap, ook gekend als buitenbaarmoederlijke zwangerschap, beschrijft de omstandigheid van een embryo- niet implanteren in de baarmoederholte. Overwegend is het de zogenaamde buitenbaarmoederlijke zwangerschap echter implantatie van de embryo- kan ook voorkomen in de buikholte of in de eierstokken. De embryo-tenzij implantatie plaatsvindt in de buikholte, is niet levensvatbaar.
Wat is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
Als extrauterine zwangerschap bestaat, is het embryo niet in de baarmoederholte maar daarbuiten geïmplanteerd - bijvoorbeeld in de eileider, de eierstok of de buikholte. De meest voorkomende vorm is buitenbaarmoederlijke zwangerschap Het ei is al verschillende keren verdeeld en de cellen hebben zich in een bolvorm (morula) verzameld. Als er een verandering in de eileider is, migreert de vrucht langzaam en bereikt het de implantatiestadium voordat het de baarmoederholte bereikt. Ovarieel zwangerschap is zeer zeldzaam. Een zogenaamde ovariumzwangerschap komt voor bij één op de 40,000 zwangere vrouwen. Omdat de eileider en de eierstok niet stevig met elkaar verbonden zijn, kan de bevruchte eicel ook migreren naar de buikholte en implanteren in de buikvlies Dergelijke zwangerschappen blijven, omdat er voldoende ruimte is voor groei, lange tijd onopgemerkt. Als het ei in de halsspreekt de arts van een baarmoederhalszwangerschap (baarmoederhalszwangerschap). Zo'n zwangerschap is uiterst zeldzaam.
Oorzaken
Reeds bestaande aandoeningen en andere factoren kunnen het risico op buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Deze omvatten ontsteking van de eileiders or eierstokken, zoals veroorzaakt door seksueel overdraagbare aandoeningen (chlamydia Door de ontstekingen kan er schade ontstaan aan de trilhaartjes. Deze kunnen ervoor zorgen dat het ei, dat zich in de eileider bevindt, ook snel genoeg de baarmoederholte in beweegt. Soms het eileiders kan ook vast komen te zitten. Het ei blijft steken of kan ook vast komen te zitten in de vernauwing. In sommige gevallen is het eileiders kan ook te lang zijn; misvormingen of spierstoornissen zijn soms ook redenen waarom de bevruchte eicel de baarmoederholte niet op tijd bereikt. Andere risicofactoren omvatten eerdere miskramen, baarmoederoperaties, buikoperaties of zelfs abortussen.
Symptomen, klachten en tekenen
De klachten die optreden in het kader van buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn in het begin nauwelijks merkbaar; in veel gevallen hebben patiënten ook geen symptomen die wijzen op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een beklemmend gevoel in de borsten, gemiste menstruatie, frequent urineren, braken, misselijkheid en ernstig lager pijn in de buik zijn mogelijk. Af en toe kunnen er ook lichte vaginale bloedingen optreden.
Diagnose en verloop
Als er een bekende zwangerschap is of als de menstruatie niet heeft plaatsgevonden, met symptomen die soms gepaard gaan met buitenbaarmoederlijke zwangerschapmoet zo snel mogelijk contact worden opgenomen met een gynaecoloog. De gynaecoloog zal eerst om het medische geschiedenis vervolgens voert de arts palpatieonderzoeken uit. Tijdens de palpatieonderzoeken, pijn kan worden gevoeld in de baarmoeder en / of ook in de buik. Als er een vermoeden bestaat van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, kan een ultrageluid onderzoek volgt. Urine en bloed worden ook onderzocht, waarbij hier aandacht aan wordt besteed bèta-HCG. Bèta-HCG is de waarde die informatie geeft over het al dan niet bestaan van een zwangerschap. Ook als de gynaecoloog niet 100 procent zeker weet of het daadwerkelijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is, laat hij de patiënt bij het minste vermoeden doorverwijzen naar een ziekenhuis. Buitenbaarmoederlijke zwangerschap leidt vaak tot levensbedreigende complicaties voor de getroffen vrouw. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is bijvoorbeeld nog steeds de meest voorkomende doodsoorzaak bij zwangere vrouwen in het eerste trimester van de zwangerschap. Om deze reden moet de zwangerschap onmiddellijk worden beëindigd als de arts een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vaststelt.
Complicaties
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft een negatieve invloed op de patiënt, zowel fysiek als psychologisch, en kan haar hele leven compliceren. In de meeste gevallen wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap niet herkend door de getroffen persoon. De enige symptomen zijn een beklemmend gevoel in de borsten, braken en misselijkheid In de meeste gevallen is er ook geen menstruatie, maar in sommige gevallen kan vaginale bloeding optreden. Buitenbaarmoederlijke zwangerschap moet worden vastgesteld door een gynaecoloog. De behandeling hangt af van de respectievelijke mogelijkheden. De arts kan het fruit chirurgisch verwijderen. In dit geval is er echter geen garantie dat de eileiders niet ook verwijderd hoeven te worden. Indien de eileider behouden blijft, is het optreden van een nieuwe buitenbaarmoederlijke zwangerschap niet uitgesloten. In ernstige gevallen kan het baarmoeder is noodzakelijk. Verwijdering van het baarmoeder of eileiders maakt het voor de vrouw onmogelijk om een kind te baren. Dit leidt tot ernstige psychische problemen en Depressie bij de meeste mensen. De partner wordt ook indirect getroffen door een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en lijdt aan psychische problemen. Hier kunnen therapieën en discussies met een psycholoog nuttig zijn. In de meeste gevallen kan het psychische lijden worden overwonnen zodat er geen verdere complicaties optreden in het proces.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap moet in ieder geval door een arts worden behandeld. Dit voorwaarde resulteert meestal in de dood van het ongeboren kind. De getroffenen moeten altijd een arts raadplegen als er tijdens de zwangerschap een zeer sterk gevoel van beklemming in de borsten is. De menstruatie is meestal ook afwezig en de getroffenen lijden aan ernstig stemmingswisselingen of zelfs prikkelbaarheid. Bovendien is een toegenomen drang om te plassen kan ook wijzen op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en moet door een arts worden onderzocht. Hetzelfde, braken en misselijkheid zijn symptomen van de ziekte en moeten door een arts worden onderzocht als ze zich gedurende een langere periode voordoen. Erge, ernstige pijn in de onderbuik kan ook voorkomen. Meestal wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gezien door een gynaecoloog of het ziekenhuis. De getroffenen zijn dan echter afhankelijk van onmiddellijke behandeling om verdere complicaties te voorkomen. Regelmatige onderzoeken kunnen de ziekte in een vroeg stadium detecteren en diagnosticeren. De levensverwachting van de vrouw wordt daarbij meestal niet verkort.
Behandeling en therapie
Als de arts de diagnose buitenbaarmoederlijke zwangerschap stelt, zijn er twee opties: chirurgie of medicatie. Als de medische professional besluit tot een operatie, verwijdert hij de vrucht en probeert hij de eileider te behouden. Soms moet de eileider echter worden verwijderd. Als de arts de eileider niet verwijdert, kan er opnieuw een extra-uteriene zwangerschap optreden. Soms kunnen er ook eicelresten achterblijven in de eileider, waardoor het risico bestaat dat deze na verloop van tijd degenereren. Om deze reden besluiten artsen om de eileider te verwijderen als de vrouw haar gezinsplanning heeft voltooid. Als er een ovariumzwangerschap is, probeert de arts het fruit uit de eierstok te verwijderen; in enkele gevallen moet de eierstok echter volledig worden verwijderd. Als er sprake is van een cervicale zwangerschap, dwz implantatie in de halsmoet de dokter de baarmoeder verwijderen. Als de arts besluit de zwangerschap met medicijnen te behandelen, schrijft hij voor methotrexaat (MTX, een zogenaamd cytotoxine, dat ook wordt gebruikt in kanker or reumatiek therapieën), dinoproston, prostaglandines, hyperosmolair glucose en middelen tegen spijsvertering, zoals mifepristone De combinatie resulteert in de dood en ook het afstoten van de vrucht, die vervolgens naar de buik migreert. MTX wordt toegediend als de buitenbaarmoederlijke zwangerschap zonder complicaties verloopt; soms kan MTX na een operatie worden toegediend om eventuele resten mogelijk te maken eieren sterven. Bèta-HCG, het zwangerschapshormoon, kan worden gebruikt om te bepalen of de medicatie uiteindelijk het gewenste effect heeft. De drugs worden uitsluitend via spieren toegediend injecties or bloed infusies slechts zelden worden de actieve ingrediënten in tabletvorm gegeven.
Vooruitzichten en prognose
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap eindigt miskraam in de meeste gevallen. Er zijn slechts enkele gevallen van buitenbaarmoederlijke zwangerschap gemeld waarbij een levensvatbaar kind zich buiten de baarmoeder kon ontwikkelen. Deze zeldzame zwangerschappen moesten worden beëindigd door een incisie-bevalling. In de regel veroorzaakt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap echter de eerste symptomen na dagen of weken, waaronder ernstige pijn in de buik, koorts, uitputting en de afwezigheid van menstruatieAls de vrouw nu niet wordt behandeld, verspreiden gifstoffen zich door het lichaam en ontsteking van de omgeving interne organen kan optreden, met ernstige complicaties en zelfs orgaanfalen. Als een buitenbaarmoederlijke zwangerschap tijdig wordt vastgesteld en operatief wordt afgebroken door de gynaecoloog, heeft de vrouw daarentegen slechts een korte herstelperiode nodig en kan ze daarna weer naar huis. De procedure kan worden vergeleken met een abortus Ze kan ook korte tijd daarna weer zwanger worden, op voorwaarde dat er tijdens de procedure geen zeldzame verwondingen zijn opgetreden. Hoe langer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap echter zonder behandeling aanhoudt, hoe groter het risico op onomkeerbare schade aan de eileiders en de baarmoeder, zodat in sommige gevallen een nieuwe zwangerschap moeilijk of zelfs onmogelijk kan zijn. Ook heeft een patiënt na een spoedoperatie voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap meer tijd nodig om te herstellen en moet hij als intramurale patiënt worden gecontroleerd om complicaties en secundaire schade uit te sluiten.
het voorkomen
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan nauwelijks worden voorkomen. Als de vrouw lijdt ontsteking van de eileiders, is het belangrijk om dat te behandelen voorwaarde zo snel mogelijk zodat er geen schade optreedt, wat soms een buitenbaarmoederlijke zwangerschap bevordert.
Nazorg
In de meeste gevallen van buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn de mogelijkheden voor nazorg zeer beperkt. In de eerste plaats is de patiënt daarbij afhankelijk van medische behandeling van de ziekte om verdere complicaties en ongemak te voorkomen. In dit geval kan de patiënt niet zelf genezen, dus de behandeling van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap door een arts is onmisbaar. In de meeste gevallen wordt de behandeling van deze ziekte uitgevoerd door een chirurgische ingreep, die zonder bijzondere complicaties verloopt. Na de operatie moet de patiënt altijd rusten en voor haar lichaam zorgen. Vermijd zware activiteiten of ander ongemak om het genezingsproces te versnellen. Ook na een succesvolle behandeling is regelmatig onderzoek van het lichaam nodig, omdat een extra-uteriene zwangerschap ook de vorming van tumoren kan bevorderen. Om de verspreiding van tumoren te voorkomen, moet ook een arts worden geraadpleegd. De getroffenen blijven ook afhankelijk van intensieve zorg en steun van hun eigen familie en vrienden om psychische stoornissen of Depressie In deze context kan ook contact met andere lijders van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap nuttig zijn.
Wat u zelf kunt doen
Of, in het geval van zwangerschap, het bevruchte ei implantaten normaal gesproken in de baarmoeder of buiten in de eileider kan niet worden beïnvloed door de betreffende vrouw. Er zijn echter enkele mogelijkheden in het dagelijks leven waarmee de vrouw de buitenbaarmoederlijke zwangerschap gunstig kan beïnvloeden in het kader van zelfhulp, zowel met betrekking tot het acute beloop als het daaropvolgende herstel. Allereerst in de loop van een vroege zwangerschap, is het noodzakelijk dat een vrouw de juiste locatie van de zwangerschap zo snel mogelijk laat bevestigen door de behandelend gynaecoloog door middel van een geschikte ultrageluid examen. Dit biedt met name bescherming in gevallen waarin er ongebruikelijke klachten zijn of de vrouw al een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft gehad. Hoe eerder de buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt behandeld, hoe minder complicaties en hoe sneller het herstel. Na behandeling van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan de getroffen vrouw bijdragen aan een blijvende verbetering van haar fysieke en mentale toestand voorwaarde in het dagelijkse leven. In de fysieke sfeer betekent dit het rustig aan doen en geen baden nemen, in overeenstemming met het advies van de arts. Op psychologisch gebied helpen empathische gesprekken met bekende mensen de vrouw om het verlies van de zwangerschap te verwerken. Na lichamelijke regeneratie, training en yoga stabiliseren vaak de mentale toestand.
