Synoniemen in bredere zin
- Anaal abces
- Moeras ezel
Vaker dan de abces in de buik is het abces bij de bil /anaal abces. Afhankelijk van de locatie in de buurt van de billen (anus) wordt onderscheid gemaakt tussen: Verder in het geval van een abces op de billen wordt een verder onderscheid gemaakt tussen ischiorectale abcessen die verder naar achteren liggen, die tussen de iliacale top en rectum, en abcessen in het bekken of iliorectale, die tussen het bekken en het rectum of het ileum en het rectum liggen. - onderhuidse abcessen (direct onder de huid)
- Perianale abcessen (naast de anus)
- Periproctische abcessen
- Onderhuidse abcessen (onder het slijmvlies van de huidlaag)
- Intermusculaire abcessen (tussen de spieren van de anus).
Symptomen van een bilabces
Naast de algemene symptomen van de ziekte, zoals rillingen en koorts, klagen patiënten met anale abcessen meestal ook pijn (pijn in de anus) bij het zitten of poepen (zogenaamde ontlasting pijn). . Over alle symptomen die op een abces duiden lees je ook in het volgende artikel: Symptomen van een abces
Diagnose
Naast het ondervragen van de patiënt in het geval van een abces op de billen (anamnese door de arts), een roodheid in de anus of eromheen is meestal verdacht van een abces. De fysiek onderzoek, waarbij de arts een palpatie van de anus uitvoert, kan soms het vermoeden van een abces bevestigen. Naast deze examenmogelijkheden, endoscopie van de rectum of het geheel dikke darm is ook beschikbaar en kan een abces diagnosticeren.
Zogenaamde endosonografieën, een ultrageluid scan uitgevoerd van binnenuit na de echografie hoofd is ingebracht in de darm, kan de meest betrouwbare diagnose zijn van een anaal abces naast het CT-onderzoek. Bij een bestaand abces kan men eerst naar de huisarts. Na een eerste inschatting van de ernst kan hij, afhankelijk van de uitrusting van de praktijk, het abces zelf splitsen of behandelen.
Sommige huisartsen of huisartsen hebben in hun praktijk de ruimte om zo'n minimale ingreep uit te voeren. Als er een ernstig abces aanwezig is of de arts kan geen steriele plaats voor de procedure creëren, kan hij de patiënt doorverwijzen naar een specialist. Dit kan bijvoorbeeld een specialist in viscerale chirurgie zijn.
Viscerale chirurgie behandelt de behandeling van de interne organen en voert ook kleine ingrepen uit, zoals het splitsen van een abces. De therapie kan worden uitgevoerd in het ziekenhuis of door een specialist in de privépraktijk. Ook voor opname in een ziekenhuis of behandeling op een chirurgische polikliniek is een verwijzing van een huisarts nodig.
Spoedgevallen vormen een uitzondering op deze regel. Een open abces kan verschillende oorzaken hebben. Een mogelijke reden is dat het abces al zo ver gevorderd was in zijn ontsteking dat het barst door de spanning van de huid.
Het abces is omgeven door een dunne capsule die de druk niet meer kan weerstaan en uiteindelijk scheurt. Er vormt zich dan een open en besmettelijke wond. De met pus komt tevoorschijn en bevat ook het pathogene bacteriën.
Als een dergelijk burst-abces aanwezig is, is het raadzaam om een arts te raadplegen en professionele behandeling te ondergaan vanwege het gevaar van infectie en de overdracht van de kiemen. Onder de juiste hygiënische omstandigheden kan de arts de open wond schoonmaken en spoelen. De volledige verwijdering van het pus is vooral belangrijk om herhaling te voorkomen.
De wond blijft dan open voor genezing. Het is mogelijk dat er een drainage in de wond wordt geplaatst om nieuw gevormd af te voeren pus en wondvocht direct. De wond blijft dus onvruchtbaar en kan genezen.
Het verband moet regelmatig worden vervangen. Ook hier moet voor een grondige hygiëne worden gezorgd, zodat de bacteriën worden niet overgedragen naar andere gebieden. Om deze reden mag een leek niet alleen een abces openen.
Het gebruik van trekkende zalven (zoals Ilon® Classic Zalf) kan er ook voor zorgen dat het abces spontaan opengaat. De zalf bevordert dit proces en draagt zo bij aan een betere afvoer van de etter. Ook hier is chirurgisch herstel (chirurgie) de belangrijkste en veiligste behandelmethode.
Er moet echter worden opgemerkt dat de enige incisie (snijden) van het abcesmembraan en het wegvloeien van de pus bij de billen meestal niet voldoende is. Er moet een T-vormige of ovale opening van de abcesholte zijn, die even hoog als diep moet zijn. Dit wordt gevolgd door een open wondbehandeling en het inbrengen van een tamponadestrip.
In het geval van een abces op de billen, dat zich direct naast de sluitspier van de anus bevindt, moet worden opgemerkt dat de sluitspier tot 4/5 kan worden ingesneden zonder dat er iets achterblijft. incontinentie. De zogenaamde puberectale lus mag in geen geval worden beschadigd. Bij een abces op de billen is in de meeste gevallen een operatie noodzakelijk.
De therapie bestaat uit het operatief openen van de etterholte waardoor een royale etterafscheiding kan plaatsvinden. Vaak wordt de huidincisie niet eens als pijnlijk ervaren, aangezien het openen van het abces en de daarbij behorende drukverlichting zelfs als verlichting wordt ervaren. De symptomen verdwijnen meestal snel na de operatie.
De operatie wordt meestal uitgevoerd onder algemeen of ruggengraat anesthesie. Tijdens de operatie zoekt de chirurg naar een mogelijke verbinding tussen de etterholte en de anus. Het probleem met een bilabces is vaak dat de pusholte via het sluitspierapparaat fijne kanaaltjes (zogenaamde fistels) kan vormen, die gewond kunnen raken.
In het geval van een bilabces kan de operatiewond behoorlijk groot zijn, omdat alle ontstekingsstructuren volledig moeten worden verwijderd. De wond wordt openlijk behandeld en niet gehecht, zodat kan worden voorkomen dat pus zich ophoopt. In sommige gevallen wordt een drainage ingebracht om de afvoer van pus te ondersteunen.
Het creëren van een kunstmatige darmuitlaat is meestal niet nodig; het toilet kan na de operatie meestal gewoon worden gebruikt. Omdat de wond openlijk wordt behandeld, kunnen bloedingen en vooral secundaire bloedingen optreden. Bovendien kan er een nieuwe infectie ontstaan.
In zeldzame gevallen is er ernstige littekenvorming op de wond, in extreme gevallen kan de anus worden aangetast en kan de stoelgang moeilijk en pijnlijk worden. Door de ontstekingsreactie van het abces en de operatie kunnen verwondingen aan omliggende structuren optreden. In gevallen waarbij de sluitspier betrokken is, kan er een zwakke sluiting zijn met slechte controle over stoelgang.
Voorafgaand aan de chirurgische ingreep wordt de darm gereinigd (klysma, klysma) en, indien nodig, moeten anticoagulantia gedurende een bepaalde periode worden stopgezet (bv. ASS, Marcumar®). Na het operatief openen van een abces op de billen hoopt zich vaak veel wondsecretie op in het verband, dat in de beginperiode regelmatig moet worden vervangen. Zitbaden met zeezout kunnen worden gebruikt om het genezingsproces te ondersteunen, vooral na stoelgang.
Op de lange termijn moet meer aandacht worden besteed aan hygiëne in het anale gebied. De prognose van een operatie voor een abces aan de billen is meestal erg goed. De operatie zelf is meestal een eenvoudige procedure en veroorzaakt weinig problemen.
Het genezingsproces is vaak snel en de symptomen worden snel verlicht. Het kan enkele weken duren voordat de open wond is genezen. Een abces op de billen is vaak tijdelijk en leidt tot toenemende zwelling, die snel moet worden behandeld omdat het meestal erg pijnlijk is en in sommige gevallen gepaard gaat met koorts.
Daarnaast kan een langdurig abces op de billen leiden tot verstrooiing van de ziekteverwekkers via de bloedbaan. In het ergste geval kan dit leiden tot sepsis, een mogelijk levensbedreigend ziektebeeld. In de meeste gevallen geneest een abces op de billen niet vanzelf.
Als het abces niet snel wordt behandeld, zal het in omvang toenemen en het ongemak en pijn veroorzaakt door het abces zal ook toenemen. Bovendien is het risico van een fistel vorming neemt toe als het abces niet snel wordt geopend. EEN fistel is een fijne buisvormige buis die begint bij het abces en een verbinding vormt tussen de rectum en de huid.
A fistel kanaal is niet levensbedreigend, maar ze blijven vaak zelfs nadat de pus van het abces is gedraineerd. Dit kan leiden tot terugkerende ontstekingen. Een blijvende beschadiging van de omliggende organen kan ook tot verdere klachten leiden.
Bij een abces op de billen loopt vooral de functie van de sluitspier gevaar. In het ergste geval kan de infectie zich verspreiden van het abces naar het bloed (sepsis). Het is belangrijk dat u nooit alleen probeert een abces tot expressie te brengen, omdat dit ertoe kan leiden dat de pusholte zich naar binnen en in het aangrenzende weefsel opent en de ziekteverwekkers in het bloed, wat tot gevaarlijke infecties kan leiden en het abces dus chronisch kan worden.
Na elke aanraking van het abces moet men de handen grondig wassen. In dergelijke gevallen is douchen beter dan baden om overdracht naar andere huidgebieden te voorkomen. Ondergoed, beddengoed en handdoeken moeten ook op 90 graden worden gewassen om de bacteriën.
De toiletten en de badkamer moeten grondig worden schoongemaakt gedurende de tijd dat u last heeft van het abces op uw billen. In de vroege stadia van een klein abces kunnen verschillende huismiddeltjes worden geprobeerd. Het belangrijkste wat u moet doen, is het aangetaste deel van de huid verwarmen met warme kompressen.
Bij een abces op de billen kan dikke vulling van het gebied helpen tegen de pijn bij het zitten. Een kleiner abces is soms met enkele maatregelen te genezen, maar er dient altijd vooraf een arts te worden geraadpleegd. Infuuszalven van de apotheek bevatten schalieolie-actieve ingrediënten zoals ammoniumbituminosulfaat.
Door het aanbrengen van trekzalf wordt een klein abces ondersteund bij het “rijpen” en in het beste geval leegt het zichzelf. Ook in dit geval moet men zichzelf niet helpen en er niet omheen duwen. Wanneer de pus is geleegd, moet de kleine krater grondig worden gereinigd met wonddesinfectiemiddel en worden afgedekt met een gips.
Het open abces moet twee keer per dag vers worden verbonden en, indien mogelijk, grondig worden uitgespoeld. Desinfectiespray of desinfecterende zalven moeten royaal op de wond worden aangebracht. Als het wondgebied echter rood blijft, de pijn niet verdwijnt of er opnieuw pus verschijnt, moet een arts worden geraadpleegd.
Een ander probleem bij de behandeling van een bilabces is dat het anale gebied wordt gekoloniseerd door talloze bacteriën die de ontsteking kunnen verergeren. Het is raadzaam om een arts te raadplegen over het abces op de bodem. Afhankelijk van de grootte en locatie zal de arts een behandeling met een trekzalf of een antibiotische zalf aanbevelen.
Interne antibioticabehandeling kan ook worden geprobeerd, maar abcessen op de billen zijn vaak goed ingekapseld, waardoor het moeilijk is voor de antibiotica verspreid via de bloedbaan om de ontsteking te bereiken. Om deze redenen behandeling met antibiotica alleen leidt vaak niet tot succes op de lange termijn, het genezingsproces wordt eerder vertraagd en ernstige complicaties kunnen het gevolg zijn. In de meeste gevallen van abcessen op de bodem is een operatie noodzakelijk.
De pus wordt uit de geïnfecteerde holte vrijgegeven door met een scalpel een opening in de huid nabij de anus te maken. Hierdoor kan de druk in de zwelling worden verlicht. Een dergelijke operatie kan vaak poliklinisch in een operatie en onder plaatselijke verdoving worden uitgevoerd.
Grote of diepe abcessen op de billen moeten echter in het ziekenhuis worden geopend. Met name bij ontoegankelijke abcessen kunnen speciale maatregelen zoals beeldvormingsprocedures (bijv ultrageluid, computertomografie) moet worden gebruikt om het abces correct te splitsen. Een abces is een verzameling pus in een holte.
Het abces is daarom omgeven door een capsule van bindweefsel en kan zich niet verspreiden, maar het kan vergroot worden. Wanneer bacteriën het lichaam binnendringen en zich op één plek nestelen, kunnen ze een ontstekingsreactie veroorzaken en zich vaak vermenigvuldigen. De anaal abces is een abces dat in de huid ligt en daarom merkbaar is voor de aangedane persoon.
Het veroorzaakt pijn bij de patiënt en kan opzwellen. Vaak willen patiënten het abces zelf behandelen. Afhankelijk van de grootte van het abces raden artsen echter aan om de behandeling aan een arts over te laten, vooral als het abces niet door de patiënt zelf wordt geopend.
Het risico bestaat dat de bacteriën worden meegesleept of dat de ontsteking toeneemt door gebrek aan hygiëne. De behandelende arts kan daarentegen een schoon en hygiënisch werkoppervlak creëren en heeft ook beter zicht op het abces. Met geschikte medicatie kan hij het abces desinfecteren en zo een verdere verergering van de ontstekingsreactie voorkomen.
Het abces kan door de patiënt zelf worden waargenomen of kan worden behandeld met zalven om de pijn te verlichten en de vermindering van zwelling en roodheid te bevorderen. Een abces op de billen kan ook op natuurlijke wijze worden behandeld. Zo is de trekzalf Ichtholan® een kruidengeneesmiddel dat rijk is aan gesulfateerde schalieolie.
Het heeft een antibacteriële, ontstekingsremmende en jeukende werking. In de vroege stadia van een zich ontwikkelend abces kan de trekzalf op het getroffen gebied worden aangebracht. De ingrediënten voorkomen de voortschrijding van de ontsteking en laten, als zich al pus heeft opgehoopt, deze afgebroken en afgevoerd.
De zalf leidt aanvankelijk tot een sterkere ontstekingsreactie en ook het abces kan de eerste dagen groter en erger worden. De schepen rond het ontstoken gebied van de huid verwijden en de bloed aanvoer naar het gebied neemt toe. Met het bloed worden afweercellen zoals lymfocyten, mestcellen en macrofagen aangespoeld om de bacteriën te bestrijden.
Hierdoor kan de eigen afweer van het lichaam het abces naar het huidoppervlak verplaatsen. Daar kan de pus eindelijk beter wegvloeien en begint de genezing. Er moet voor worden gezorgd dat de capsule volledig vrij is van pus, zodat er geen nieuwe kolonisatie van bacteriën optreedt.
Als er ondanks regelmatige behandeling met de zalf geen genezingsproces plaatsvindt, dient de patiënt een arts te raadplegen en met hem andere therapiemogelijkheden te bespreken. Over het algemeen moeten patiënten met een abces op de bodem een arts raadplegen. Deze arts kan beoordelen of huismiddeltjes kunnen worden gebruikt of dat het abces moet worden gespleten.
Anders zijn er enkele huismiddeltjes bekend die kunnen helpen om het abces te genezen. Een mogelijk huismiddeltje dat kan helpen om het abces te breken, is een hete pap gemaakt van haver en lijnzaad. De gekookte en nog hete pap wordt in een zakje gedaan.
Voordat de zak met pap op het abces wordt gelegd, moet worden getest of deze niet te heet is (gevaar voor brandend). De pap zou het abces moeten openen. Als dit is gebeurd, moet het open abces worden afgedekt met vochtige doeken.
Een andere mogelijkheid is om te verwarmen ui plakjes met stoom (ook mogelijk in de magnetron). De warme ui plakjes worden op het abces geplaatst. Deze procedure moet meerdere keren per dag worden herhaald.
De ui kan ook met water tot een pulp worden gemaakt en vervolgens op het abces worden aangebracht. Verder verwarmde savooiekool kool bladeren, die een ontstekingsremmend effect hebben, zijn een huishoudelijk middel dat de genezing van het abces kan versnellen. De savooiekool kool bladeren worden afgeplat met een theedoek, vervolgens verwarmd en uiteindelijk op het abces geplaatst.
Zo snel als de kool blad is verkleurd, een nieuw warm koolblad is op het abces geplaatst. Een kompres doordrenkt van kamille kan ook helpen om het abces te openen en te helpen bij genezing. Voor dit doel ongeveer 2 tot 3 theelepels kamille bloemen worden over 150 ml kokend water gegoten.
De thee moet 5 minuten afgedekt worden gedekt. Doop het kompres in de thee en plaats het dan twee uur op het abces. De procedure moet dan worden herhaald.
Het toepassen van tea tree olie - dat desinfecterende en kiemdodende eigenschappen heeft - kan ook helpen het abces te genezen. Een indirecte remedie voor het huishouden is drinken nettle thee. Een theelepel nettle bladeren worden over kokend water gegoten. Nadat de thee een paar minuten is geweekt, kan deze worden gedronken. Een kopje nettle thee moet drie keer per dag worden gedronken.
